*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 16 : งานโรงเรียน 3

ตอนที่ 16 งานโรงเรียน 3



วันนี้ภายในโรงเรียนดูจะคึกคักมากกว่าเมื่อวานซะอีก เพราะว่าวันนี้มีการประกวดวงดนตรีไงล่ะ วงดนตรีจัดขึ้นภายในหอประชุมใหญ่ของโรงเรียนที่จุคนได้ทั้งโรงเรียนเลย งานยังไม่ทันจะเริ่มคนก็เริ่มทยอยมากันแล้ว ดูแล้วไม่ต่างจากการมีนักร้องที่ดังๆมาเล่นคอนเสิร์ตเลย



“อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วนะครับ” เสียงพิธีกรประกาศมาจากเวที



“พร้อมกันแล้วนะเว้ย” เมหันมาถามเพื่อนๆที่ยืนอยู่ข้างหลังเวที



“พร้อมว่ะ แต่ตื่นเต้นโคตรเลยอ่ะ” เนลบอกด้วยน้ำเสียงที่เก็บอาการไว้ไม่ค่อยจะอยู่



“ใจเย็นเพื่อน” เรย์บอก



“ก็นะ ครั้งแรกนี่นา” เนลบอก



“อ่ะจริงดิ นึกว่าเคยผ่านมาแล้วซะอีก”



“ยัง มีแต่ไอ้เมที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้”



“จริงหรอเม” เรย์หันไปถามเมที่กำลังยืนคุยกับแพทอยู่



“จริงๆ” เมตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพอควร



“เจอกันอีกแล้ว” เสียงอันคุ้นเคยลอยมากระทบโสตประสาทของทุกคน



“อย่างกับอยากเจอนายแย่เลย” แพทโต้กลับไป



“แต่พวกเราอยากเจอนี่” เคนพูดพร้อมกับส่งยิ้มในแบบฉบับของเขามาให้



“แหวะ เน่าว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินไปหาเรย์ปล่อยให้เมยืนอยู่คนเดียว



“เมตื่นเต้นมั้ย” แม๊กหันมาถาม



“ก็นิดหน่อย” เมบอก



“ระดับเมคงไม่หรอกมั้ง”



“เว่อร์ไป ไม่ขนาดนั้นหรอก แล้วพวกนายล่ะ”



“ไม่นะ ชินซะแล้ว” แม๊กบอกแล้วก็ส่งยิ้มมาให้เมพร้อมกับเดินไปหาเพื่อน



“โชคดีนะ” เสียงนี้เป็นของเจฟฟ์และดีน



“พวกนายก็เช่นกัน” เมบอกแล้วก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆ



“ปีนี้มีมากกว่า 50 วงที่ส่งเข้าร่วมการประกวดนะค่ะ” เสียงพิธีกรพูดกับผู้ชมที่ยืนอยู่ภายในหอประชุม



“ขนาดนั้นเลยหรอครับพี่แอน” เสียงพิธีกรชายที่ยืนคู่กันถาม



“ค่ะ ปีนี้เยอะมากจริงๆ”



“ก่อนจะไปพบกับวงแรก ขอเสียงกรี๊ดดังๆหน่อย” ทั้งคู่พูดพร้อมกัน



“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.....”เสียงกรี๊ดดังลั่นหอประชุมไปหมด



“ขอเชิญพบกับวงแรกเลยครับ เป็นวงน้องใหม่ครับ” เสียงพิธีกรชายประกาศ



“เชิญวงQueer ค่ะ” พิธีกรหญิงประกาศเรียกอีกครั้งนึง



“สู้เว้ย” ทั้งหมดพูดขึ้นพร้อมกัน พอทั้งหมดเดินออกมาก็เกิดเสียงกรี๊ดขึ้นอีกระลอกเพราะไอ้เรย์มันเดินนำหน้าออกมาเลยไง เสียงกรี๊ดเลยดังกระหึ่ม



“หวัดดีค่ะ เรามาสนุกกันดีกว่านะค่ะ” เมกล่าวทักทายผู้ชม แล้วก็เริ่มร้องเพลงที่ใช้แข่ง เมก็เริ่มร้องเพลงแรกไปเรื่อย เพลงแรกคือเพลง zombie เป็นเพลงมันๆหนุกๆ ส่วนคนอื่นๆก็เล่นดนตรี คือ เรย์เล่นกีต้าร์ แพทตีกลอง เนลเล่นเบส



....In your head, in your head

zombie, zombie, zombie

Hey, hey, hey. What’s in your head,

In your head,

Zombie, zombie, zombie?

Hey, hey , hey, hey, oh, dou dou, dou, dou, dou .....



“มาพบกับเพลงที่สองกันเลยนะค่ะ เป็นเพลงช้าซึ้งๆค่ะ” เมบอกกับคนดูอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็เริ่มร้องเพลงไป



น่ารัก เมื่อเธออยู่ใกล้ หวานๆละไมนี่แหละใจของเธอ

ซ่อนใจฉันไม่กล้าเสนอ เกรงว่าฉันจะเก้อ เธอรักก่อนได้ไหม

หากรักบอกมาค่อยๆ ขวัญชั้นจะลอยลิ่วไปไกลแสนไกล

โธ่เอ๋ย ขวัญนั้นคงหวั่นไหว ยามที่เห็นเธอใกล้ ใจฉันสั่นละเมอ

ยิ่งคิด บางครั้งฉันก้อ ท้อใจ ด้วยจนหนทาง

รักเอย ช่วยเผยอำพราง เปิดทางให้บ้าง สร้างสะพานรัก

ทอดไว้ ให้ใจฉันข้าม แล้วฉันจะตามติดเธอไปทุกทาง

บ่าย เย็น เช้า สายยามรุ่งสาง

มอบใจรักเคียงข้าง  จะไม่สร่างรักเธอ

ยิ่งคิด บางครั้งฉันก้อ ท้อใจ ด้วยจนหนทาง

รักเอย ช่วยเผยอำพราง เปิดทางให้บ้าง สร้างสะพานรัก

น่ารัก เมื่อเธออยู่ใกล้ ฝันหวานละไม หลับในความสัมพันธ์

มอบใจของเธอให้กับฉัน ตราบชั่วนิจนิรันดร์ จะยึดมั่นรักเธอ



เมื่อร้องเพลงนี้จบทุกคนก็กรี๊ดกันอีกหนึ่งรอบ อะไรมันจะขนาดนั้นเนี่ย แต่ละคนก็อึ้งในเสียงร้องของเมด้วย มันร้องเพลงเพราะมากไง เสียงมันหวานมากเลย ตอนร้องเพลง



“เป็นยังไงมั่งครับกับวงแรก” พิธีกรหันไปพูดกับผู้ชม ต่อจากนั้นก็มีวงอื่นๆขึ้นมาเล่น จนกระทั่งถึงวงสุดท้าย ที่ทุกคนรอคอย แค่ประกาศชื่อวงทุกคนก็กรี๊ดกันสนั่นหอประชุม



“เชิญพอกับวง The Shadow ได้เลยค่ะ” เสียงพิธีกรหญิงประกาศ



“หวัดดีครับ พี่ๆน้องๆ ชาวเซนต์โอเนียซิสทุกคน” ดีนในวันนี้มีตำแหน่งนักร้องนำกล่าวทักทายกับผู้ชม พูดจบเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีก สงสัยคงจะกินนกหวีดมาเป็นอาหารก่อนมาดูคอนเสิร์ตกันแน่นอน



“มาโยกกันในเพลงแรกเลยครับ” คราวนี้นายแม๊กที่มีตำแหน่งมือเบสเป็นคนพูด แล้วเพลงแรกก็เริ่มบรรเลงขึ้น เพลงแรกคือเพลงแสงสว่าง



.....ต้องไปสู่แสงสว่าง หนทางสู่แสงสว่างอยู่ที่ไหน

บอกกันให้รู้ที

ต้องไปสู่แสงสว่าง ดิ้นรนเพื่อแสงสว่าง

จากตรงนี้ ก็มันคือแสงไฟ.....



“เป็นไงมั่งครับกับเพลงแรก ถ้ามันขอเสียงกรี๊ดหน่อย” ดีนถามคนดู



“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงกรี๊ดดังลั่นหอประชุมเลย แสดงว่ามันคงมันมาก (คนแต่ง- - ชอบว่ะของอีโบล่า)



“เพลงต่อไปแม๊กกับเคนจะเป็นคนร้องนะครับ” ดีนบอกแล้วก็หันไปหาทั้งสอง



“ครับ” แม๊กตอบรับแทนเคนด้วย



“เพลงต่อไปนะครับ ขอมอบให้กับคนพิเศษของพวกเราทั้งสองคนนะครับ” เคนพูดต่อ แค่นั้นก็ทำให้เสียงกรี๊ดเกิดขึ้นได้อีกครั้ง แต่สี่สาวที่ยืนดูอยู่ก็คงงงกับคำพูดเมื่อครู่เหมือนกัน



“เพลงสักวันฉันจะดีพอครับ” ดีนเป็นคนประกาศชื่อเพลง แล้วดนตรีก็ขึ้นทันที



อยากดีพอให้เธอได้มั่นใจ

ปั๊บ ปาดับ ปั๊บปับ ปา เย เย้

แต่พอมีก็แค่ทั่วๆไป

ปั๊บ ปาดับ ปั๊บปับ ปา เย เย้

ความจริงที่เธอยังลังเล ยังไม่เทให้กันหมดหัวใจ

กังวลว่าเธอจะเจอใครที่รักเธอเหมือนกัน

ฉันก็เลยแค่ขอให้เธอ

เธออย่าเพิ่งไปบอกรักใคร รอฉันได้หรือไม่

วันที่ฉันจะดีพอ อยากจะขอเวลาหน่อยได้ไหม มันคงไม่นานเกินไป

เธอเป็นคนดี ที่ใครก็ต้องการ

ปั๊บ ปาดับ ปั๊บปับ ปา เย เย้

เธอเป็นคนเดียวที่ใครก็เฝ้าฝัน

ปั๊บ ปาดับ ปั๊บปับ ปา เย เย้

ยังไงก็ยังจะจริงจัง ขอทำทุกทางสุดหัวใจ

ทำดีให้เท่าที่คิดไว้ อยากให้เราคู่กัน  

จะยังไงก็ขอให้เธอ เธออย่าเพิ่งไปบอกรักใคร

รอฉันได้หรือไม่

วันที่ฉันจะดีพอ อยากจะขอเวลาได้ไหม

เธอแค่อยากให้เรารักกัน ฉันต้องทำให้ได้

คงมีสักวัน และอย่าเผลอไปมีใคร ยังไงก็รอกันหน่อย

ยังไงก็ยังจะยืนยันอยากให้เราได้คู่กัน

ชั้นก็เลยขอให้เธอ...เธออย่าเพิ่งไปบอกรักใคร รอฉันได้หรือไม่

วันที่ฉันจะดีพอ อยากจะขอเวลาได้ไหม

เธอบอกแค่อยากให้เรารักกัน ฉันต้องทำให้ได้

ต้องมีสักวัน แต่อย่าเผลอไปมีใคร ยังไงก็รอกันหน่อย

และฉันต้องทำให้ได้ คงมีสักวัน แต่อย่าเผลอไปมีใคร ยังไงก็รอกันหน่อย

ให้เธอช่วยรอกันหน่อย   เธอช่วยรอฉันได้รึเปล่า



เมื่อเพลงนี้จบก็ได้รับเสียงปรบมืออย่างท่วมท้น คนส่วนใหญ่ก็งงว่าคนพิเศษของทั้งคู่คือใคร ไม่มีใครรู้ได้ อีกไม่นานทุกคนคงจะได้รู้ แต่ต่อไปคือการประกาศรางวัล



“ต่อไปเป็นการประกาศผลรางวัลนะครับ ถ้าวงไหนได้ที่ 1 เราจะให้ขึ้นมาโชว์อีกครั้งนึงครับ” พิธีกรชายเป็นคนประกาศ



“ตอนนี้ผลรางวัลอยู่บนมือของดิฉันแล้วค่ะ” พิธีกรหญิงที่ยืนคู่กันบอก



“ประกาศรางวัลไหนก่อนดี” พิธีกรชายถามผู้ชมที่ยืนดูกันอยู่



“รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 3 คือ วง Battle ค่ะ” พิธีกรประกาศ



“ต่อไปรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 คือ วง The Shadow ค่ะ”



“รางวัลชนะเลิศประจำปีนี้คือ วง Queer ค่ะ” พอประกาศจบทุกคนในวงอึ้งกันหมดไม่เชื่อว่าจะเป็นวงของตัวเอง ส่วนทางด้านสี่หนุ่มก็มาแสดงความยินดีด้วย



“อย่างที่เราบอกกันเอาไว้นะครับว่าวงที่ชนะเลิศจะมาเล่นให้พวกเราดูกันอีกครั้งนะครับ”



“เชิญพบกับพวกเขาได้เลยค่ะ”



“หวัดดีค่ะ” เมทักทายคนดูอีกครั้ง



“เรามาสนุกกันต่อเลย” แล้วดนตรีก็เริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง



เนิ่นนานที่ฉันยังแปลกใจ เหตุใดเจ้าหญิงต้องรอเจ้าชาย

แล้ววันหนึ่งตัวฉันก็มีโอกาสได้เดินเข้าไป

ข้างในปราสาทที่มีเจ้าหญิง ถูกขังอยู่บนหอคอย

ด้วยเวทย์มนต์ที่เหมือนไม่มีเหตุผล ของใครสักคน และต้องทุกข์ทน

จนกว่าที่จะมีใคร ใครสักคน ต้องทนอีกนานแค่ไหน................................................



และแล้วเพลงก็จบ กิจกรรมที่ดำเนินมาทั้งหมดก็จบสิ้นลง เมื่อพิธีกรทั้งสองกล่าวจบก็เสร็จสิ้นงานประกวดวงดนตรี หลังจากนั้นผู้อำนวยการโรงเรียนก็ขึ้นมาพูด เมื่อพูดจบงานประจำโรงเรียนปีนี้ก็เสร็จสิ้นลง นักเรียนที่อยู่ในหอประชุมก็ทยอยกันออกมา สี่หนุ่มและสี่สาวก็เดินออกมาพร้อมกัน แต่ทั้งคู่ต่างแยกกันไปคนละทาง



“ดีใจว่ะ อย่างนี้ต้องฉลอง” เรย์พูดขึ้นหลังจากออกมาจากฝูงชนนับหมื่น



“ใช่ๆ” แพทสนับสนุน



“คือว่าเค้าจะออกไปซื้อของที่หน้าโรงเรียน ใครจะไปมั่ง” เนลถามขึ้น



“ไปดิ เดี๋ยวเค้าไปด้วย” เรย์ขันอาสา



“แกสองคนไปนั่นแหละ เดี๋ยวเค้ากับแพทรออยู่ที่นี่” เมบอก



“โอเค” แล้วสองคนก็เดินออกไปด้วยกัน



“รีบกลับนะ เดี๋ยวฝนตก” แพทตะโกนตามไล่หลังไป



“เมไอ้เนลมันแอบชอบไอ้เรย์นานยังว่ะ” แพทถามด้วยความอยากรู้ แต่ตัวเองก็จับอาการของเพื่อนสาวได้เหมือนกัน



“ก็นานแล้วอ่ะ”



“จริงเหรอ”



“เออ”



“กลับหอเหอะว่ะ ก่อนที่ฝนมันจะตกลงมาซะก่อน” แพทพูดแล้วก็เงยหน้ามองฟ้า



“อือ” แล้วทั้งสองก็เดินกลับไปด้วย ส่วนทางด้านเรย์และแพทกำลังเลือกซื้อของอยู่ที่ร้านกิ๊ฟช็อปหน้าโรงเรียน



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*