*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 15 : งานโรงเรียน 2

ตอนที่ 15 งานโรงเรียน 2



และแล้วเช้าวันเสาร์ที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้ว ภายในโรงเรียนนักเรียนแต่ละคนดูคึกคักกันเป็นพิเศษเลย แต่ละระดับชั้นก็เตรียมตัวกันเต็มที่โดยเฉพาะมอปลายที่เตรียมตัวกันอลังการมาก เพราะมันมีการแข่งขันการแสดงละครด้วย ส่วนวันพรุ่งนี้จะมีการแข่งขันวงดนตรีนี่ก็เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่ทุกคนรอคอย



“เฮ้ยไอ้ดีนตื่นได้แล้ว” เพื่อนๆกำลังตะโกนเรียกดีนอยู่หน้าห้องของเขา



“ต่ออีกหน่อยดิว่ะ ยังไม่ 10 โมงเลย” ดีนตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียมาก



“เอ็งจะบ้าหรอว่ะ วันนี้มีงานโรงเรียนนะเว้ยลืมไปแล้วไง ว่าเอ็งต้องไปทำไร” เคนเริ่มน็อตหลุดแล้ว ก็ไม่รู้ว่ามันจะรีบไปไหน งานก็เริ่มตั้ง 9 โมง



“เพิ่งจะ 7 โมงกว่าเอง ข้านอนต่ออีกหน่อยนะ” เคนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น มันก็บุกเข้าไปกระชากตัวดีนให้ลุกจากที่นอนทันที



“เอ็งเป็นไรของเอ็งว่ะเคน จะรีบไปไหน” ทันทีที่ดีนลุกขึ้นมาได้ก็ถามเพื่อนทันที



“เออน่า เอ็งๆก็รีบเหอะ ข้ารออยู่ข้างนอกนะ” เพื่อนต่างงงกับพฤติกรรมของเคนมาก ร้อยวันพันปีมันไม่เคยเป็นอย่างนี้



“เอ็งเป็นไรว่ะ” เจฟฟ์ถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน



“ไม่รู้ว่ะ หงุดหงิดแต่เช้าเลย”



“เอ็งจะบ้าไงเนี่ย อารมณ์ไม่ดีแล้วมาลงที่เพื่อนเนี่ย”



“ไม่รู้เว้ย” เคนบอกแล้วก็นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง



“แม๊กมันเป็นไรกันแน่ว่ะ” เจฟฟ์ซึ่งยังไม่พอใจในตำตอบของเคนเท่าไหร่จึงหันไปถามเพื่อนร่วมห้อง



“ไม่รู้มันเหมือนกัน สงสัยเมื่อคืนมันคงจะฝันร้ายล่ะมั้ง”



“เออๆ”



“เสร็จแล้วไปกันยัง” ดีนซึ่งอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมา



“ไปดิ” แล้วเคนก็เดินนำหน้าออกไปทันที ระหว่างที่เดินออกมาจากหอพักก็เจอกับสี่สาว



“หวัดดีครับสาวๆ” แม๊กเอ่ยคำทักทาย



“ดี” เมเป็นคนพูดแทนเพื่อนๆ



“กำลังจะไปไหนกันครับ”  แม๊กยังคงถามต่อ



“ไปดูเค้าแข่งงานกราฟิตี้กันอ่ะ”



“งั้นก็ไปด้วยกันก็ได้”



“ไม่เป็นไรพวกเราไปกันเองได้” แล้วสี่สาวก็เดินจากไป



“จะยืนบื้ออีกนานมั้ย เดี๋ยวก็ไปรายงานตัวไม่ทันหรอก” เคนตะคอกใส่เพื่อน



“ครับพ่อ” แล้วทั้งหมดก็เดินต่อไปยังลานที่จะใช้สำหรับแข่งขันทันที ลานที่ว่าอยู่ด้านหลังโรงยิมติดกับลานบอร์ด บริเวณนักเรียนจะไปนั่งกันเยอะที่สุด เพราะมีแต่ร่มไม้ มันทำให้ร่มรื่นเย็นสบาย



“น้องที่ลงชื่อไว้ให้มารายงานตัวตรงนี้ด้วยครับ” เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งประกาศผ่านไมค์



“ไปเร็ว” แล้วสี่หนุ่มก็เดินไปรายงานตัว



“หวัดดีจ้ะหนุ่มๆ ปีนี้ลงกันอีกแล้วนะ จะมาทวงตำแหน่งแชมป์คืนหรอจ๊ะ” รุ่นพี่สาวสวยคนหนึ่งพูดขึ้น



“ก็นะพี่ ไม่ได้มาทวงคืนหรอกครับ” ดีนพูดอย่างถ่อมตัว



“จ้า พี่จะเป็นกำลังให้นะ”  เมื่อทั้งหมดรายงานตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินไปนั่งรอนั่งคุยเพื่อรอเวลาแข่ง



“หวัดดีค่ะ” เสียงนางมารร้ายนางหนึ่งทักขึ้นกลางวงสนทนา



“อ่ะครับ” แม๊กตอบกลับไป



“วันนี้มาให้กำลังใจให้ไอ้สองตัวมันหรอ” เจฟฟ์หันไปถามพอลล่ากับอลิซ



“ใช่ค่ะ” ทั้งสองตอบพร้อมกัน



“ไอ้สองตัวมันคงจะมีกำลังใจขึ้นอีกเป็นโขเลยนะครับ”



“เจฟฟ์เอ็งเงียบไปเลย” เคนบอกอย่างไม่พอใจที่เพื่อนของเขาพูดแบบนี้



“ครับๆท่าน งั้นข้ากระผมสองคนขอตัวก่อนนะครับ” แล้วเจฟฟ์กับดีนก็เดินออกไป



“เจฟฟ์พูดแบบนั้นทำไม” ดีนหันมาถามเพื่อนชายคนสนิท



“ไม่มีไรหรอก แค่พูดเล่นๆ ไปนั่งคุยกับสี่คนนั้นดีกว่าว่ามั้ย” เจฟฟ์หันมาบอก



“ก็ดี”



“หวัดดีครับสาวๆ” เจฟฟ์ทักทายสี่สาว



“อ้าวนายสองคน แล้วเพื่อนนายไปไหนแล้วล่ะ” แพทหันมาถามด้วยความสงสัย



“มันสองตัวคุยอยู่กับแฟนน่ะ” ดีนเป็นคนตอบแทน



“อ้อหรอ ถึงว่าหน้าตาดูมีความสุขกันจัง”



“แล้วพวกเธอมาทำอะไรกันที่นี่เนี่ย” เจฟฟ์ถามต่อ



“นายนี่ก็ถามอะไรแปลกเนอะ พวกฉันก็มาดูคนอื่นเค้าแข่งกันอ่ะดิ” เมเป็นคนพูดแทนเพื่อนๆ



“นึกว่ามาเป็นกำลังใจให้ไอ้สองตัวนั้น” ดีนเอ่ยขึ้นมาลอย



“นายว่าไงนะ” เมกับแพทเอ่ยขึ้นพร้อมกัน



“ก็ไม่ได้ว่าไร”



“แต่ฉันกับแพทได้ยินนะ ว่านายบอกว่าให้กำลังใจไอ้บ้าสองคนนั่น”



“ก็ใช่ไง”



“นายสองคนเพี้ยนไปแล้วหรอ”



“ไม่ได้เพี้ยน ยังอยู่ครบ 32 ส่วน”



“พวกนายก็นะ”



“ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแข่งแล้วขอให้ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านมารวมตัวกันทางนี้ด้วย” รุ่นพี่คนเดิมประกาศเรียก



“งั้นฉันสองคนไปก่อนนะ ว่างๆมาคุยด้วยใหม่” ดีนบอกแล้วก็เดินออกไปกับเจฟฟ์



“ตามใจ” เมบอกแล้วก็หันหน้ากลับไปคุยกับเพื่อนๆต่อ



“เค้าว่าสองคนนั้นดูเป็นมิตรกว่าอีตาสองคนนั้นอีก” แพทบอกแล้วก็นั่งหันหน้าออกไปทางกำแพงที่จะใช้แข่ง



“เห็นด้วยอย่างมาก” เนลสนับสนุนคำพูดของแพท



“แต่ว่านายสองคนนั้นดูเหมือนจะมาจีบเมกับแพทมากกว่านะ” เรย์บอก



“ไอ้เรย์แกอยากมีชีวิตอยู่รึเปล่า” แพทหันมาทำหน้าซาดิสต์ใส่



“กลัวแล้วเว้ย”



“ถ้าพูดอีกทีแกตายนะเว้ย”



“เบื่อไอ้พวกปากไม่ตรงกับใจว่ะ” เรย์พูดกับตัวเอง



“อะไรนะ” แพทหันมาถามเหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่าง หูมันจะดีไปแล้วไอ้แพท



“เปล่าๆไม่มีอะไร”



“งั้นแล้วไป”



“เมๆไปซื้อน้ำกับเค้ามั่งดิ” แพทหันไปชวนเพื่อนสาว



“ไปดิ” เมบอกแล้วก็ลุกขึ้นไปหาแพทที่ยืนรออยู่



“แกสองคนจะฝากซื้ออะไรเปล่า” แพทหันมาถามอีกที เพราะมันลืมไปแล้วอ่ะดิ



“เค้าเอาเป๊บซี่ เนลเอาไรอ่ะ” เรย์สั่งแพทแล้วก็หันมาถามเนลที่นั่งอยู่ข้างๆ



“น้ำส้มจ้า” เนลบอกเสียงใส



“เป็นนางเอกเชียวแก” แพทแซว



“รีบๆไปซื้อเลยไป” เนลหันมาไล่



“อยากอยู่กันสองต่อสองหรอ” แพทมันเริ่มแซวอีกแล้ว มันทำให้หัวใจเรย์สั่นคลอนอีกแล้วคำพูดนี้ แต่เนลกลับนั่งยิ้มเขินๆอยู่คนเดียว เผอิญเรย์ไม่ทันได้สังเกตเห็น



“จะไปไม่ไป” เรย์หันมาพูดกับแพท



“ไปแล้ว” คล้อยหลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็กลับมาพร้อมกับน้ำที่เพื่อนทั้งสองสั่ง



“การแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้วนะครับ เราจะมีเวลาให้ 3 ชั่วโมงครึ่งสำหรับการแข่งนะครับ ขอให้ทุกคนลงมือได้” รุ่นพี่ที่เป็นโฆษกประกาศ



“ดูดิทีมพี่เคนเท่ห์ชะมัดเลย” นี่เป็นเสียงรุ่นน้องโต๊ะข้างๆพวกเราเอง



“อุ๊ย!!! น้องแม๊กน่ารักมากเลยวันนี้” นี่ก็เป็นเสียงรุ่นพี่ที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ส่วนพวกเราก็นั่งวิจารณ์กันไปต่างๆนานา การทำงานแบบนี้เรย์กับแพทเคยผ่านมาแล้วกับกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนเก่า



“ดูลีลาทีมสี่หนุ่มกันซิครับ แหมทำด้วยความชำนาญปีนี้จะได้แชมป์กันอีกหรือเปล่าต้องคอยติดตาม” รุ่นพี่คนเดิมพากย์ ทำให้สาวๆที่ได้ยินพากันกรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหว หูพวกเราเกือบแตก



“จะว่าไปไอ้พวกนั้นก็เจ๋งไม่เบาเลยนะว่ามั้ย ลายเท่ห์โคตรอ่ะ” เรย์ออกความเห็น



“ก็งั้นๆแหละ” เมบอก



“อ่ะนะ แพทดูดิใช้สีได้สุดยอดเลย เข้ากับงานที่ออกมาเลยว่ามั้ย” เรย์หันไปบอกกับแพท



“จริงด้วยว่ะ นั่นมันของไอ้บ้าพวกนั้นนี่หว่า”



“ก็ใช่ไง ยอมรับยัง”



“เออ นึกว่าจะมีดีแค่หน้าตา อย่างอื่นมันก็ทำเป็นนี่หว่า” ตอนนี้บรรยากาศในงานคึกคักมาก แต่ว่ากลิ่นสีสเปรย์แรงมาก มันคลุ้งไปหมดแล้วตอนนี้ แต่ว่าคนดูก็ไม่หวั่น ดูจนกระทั่งเวลาตอนนี้เหลืออีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาที่จะตัดสินแล้ว



“ไวมากเลยแก หมดเวลาแล้วอ่ะ 3 ชั่วโมงกว่าหมดแล้ว ยังกับเวลาติดเทอร์โบเลย” เนลหันมาพูดกับเพื่อนหลังจากนั่งดูมาเป็นเวลานาน



“เค้าว่าคงจะตัดสินยาก แต่ละทีมฝีมือเจ๋งๆทั้งนั้นเลยว่ะ” แพทบอกแล้วก็มองดูผลงานที่เพิ่งจะเสร็จลงไม่นาน



“ใช่แก แต่ละทีมสุดยอดมาก”



“นะครับ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วนะครับว่าใครจะได้แชมป์งานกราฟิตี้” รุ่นพี่ที่เป็นโฆษกประกาศขึ้น มันทำให้เกิดเสียงกรี๊ดอีกแล้ว



“ทีมที่ได้คือทีมของห้องม.3/1 ครับ” เสียงโฆษกประกาศขึ้น คราวนี้เรียกเสียงกรี๊ดได้ดังกว่าเดิมอีกมันทั้งโรงเรียนเลย ดูแล้วไอ้สี่หนุ่มมันจะเป็นขวัญใจทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องเลยทีเดียว แล้วการแข่งวงดนตรีพรุ่งนี้ล่ะผลจะเป็นยังไง



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



Talk with writer>>>

ขอโทษที่หายไปนานเลยนะ คือว่าโมเด็มมันเจ๊งอ่ะดิ เพิ่งจะเปลี่ยนใหม่เองอ่ะ

เดี๋ยวจะอัพเพิ่มให้เป็นวันละสองตอนเลยละกัน โทษฐานที่หายไป ดีมั้ย

ในตอนนี้พูดถึงงานกราฟิตี้ด้วย ก็จะอธิบายเพิ่มเติมว่ามันเป็นไง

งานกราฟิตี้ ถือได้ว่าเป็นงานศิลปะอย่างหนึ่ง เป็นการใช้สีสเปรย์พ่นลงบนที่ต่างๆให้เกิดเป็นลวดลายหรือตัวหนังสือที่เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร

เช่น กำแพง รถเมล์ เป็นต้น ในเมืองไทยงานชนิดนี้ถือว่ายังผิดกฏหมายอยู่

เพราะเหมือนกับว่าไปทำลายทรัพย์สินของสาธารณะ งานกราฟิตี้มีอยู่ 2 แบบ

คือ piece and bomb Piece- - เป็นงานที่ต้องการความละเลียดมาก เป็นงานที่ทำออกมาแล้วสวยเริ่ด

จะเวลาในการทำนานมาก Bomb- - เป็นงานที่ไม่ต้องการความละเอียด ส่วนใหญ่จะนิยมบอมมากกว่าเพราะว่า

มันสะใจกว่า แล้วก็ไม่ต้องคิดว่ามันจะสวยขนาดไหน แค่ขอทำลงไปด้วยความสะใจก็พอ งานกราฟิตี้เป็นที่นิยม

กันในหมู่พวกที่ชอบฮิปฮอปเป็นส่วนใหญ่ อีกอย่างงานกราฟิตี้เป็นงานที่ใช้เวลาฝึกฝนกันนานมาก ประมาณ 4-5 ปีกว่าจะได้งานที่สวยงาม

หวังว่าทุกคนคงจะพอเข้าใจกันแล้วนะว่างานกราฟิตี้มันเป็นยังไงอ่ะ เราชอบมากเลยงานประเภทนี้ ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วยนะ

มีอะไรก็เชิญติ-ชมกันได้เลย เราไม่ว่า