ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 14 : งานโรงเรียน 1
ตอนที่ 14 งานโรงเรียน 1
“มีความสุขว่ะ ได้แกล้งคนเนี่ย” เคนพูดอย่างสบายอารมณ์เมื่อถึงห้องของตัวเอง เพื่อนๆมันก็นั่งกันอยู่เต็มเลย
“เรื่องไรว่ะ ยิ้มกริ่มเลยนะเอ็ง” แม๊กถามถึงสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเหมือนคนบ้า
“จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องยัยแพทไงไม่เห็นยากเลย” เจฟฟ์ตอบแทนเคนทันที
“รู้อีกนะเอ็งไอ้เจฟฟ์เล่นเกมส์ต่อไปเลย ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวมาเล่นด้วย”
“นับวันมันท่าจะบ้าแหะ” ดีนบอกขณะที่กำลังนั่งดูเจฟฟ์กับแม๊กนั่งเล่นเกมส์กันอยู่
“เห็นด้วยอย่างยิ่ง” แม๊กเสริม
“นินทาอะไรข้ากันว่ะ” เคนชะโงกหน้าออกมาถาม
“เปล่านี่ รีบอาบน้ำเลย” แม๊กบอก
“แล้วเรื่องของเอ็งล่ะไม่เห็นมันจะมีอะไรเลย” เจฟฟ์ถาม
“ยังไม่ถึงเวลา” แม๊กบอกแล้วก็นั่งเล่นเกมส์ต่อไป ผ่านไป 10 นาทีเคนก็ใส่กางเกงขาสั้นเดินออกมาจากห้องนอน
“แล้วไมเอ็งไม่ใส่เสื้อว่ะ แอร์อย่างโคตรเย็นเลย”
“ก็ร้อนนี่หว่า”
“เออๆ”
“แล้วที่มีความสุขมันยังไงกันว่ะ ข้างง” ดีนถามเหมือนจะรู้ใจเพื่อนที่เหลือว่าจะถามอะไร
“ก็คือว่าข้าไปนั่งกินข้าวกับพอลล่า แล้วทีนี้ยัยนั่นเห็นไง ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจ แล้วพอลล่าก็อยากกินไอติมข้าก็เลยพอไปก็ไม่นึกว่าจะเจอ พอข้าเห็นยัยนั่นเดินเข้ามาในร้านข้าก็เลยแกล้งป้อนไอติมให้กับพอลล่าไง ยัยนั่นก็เดินหน้างอไปหาเพื่อนเลย” เคนเล่าไปพร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม คือไอ้นี่มันมีความสุขมากไง
“ดูถ้าแล้วยัยนี่จะชอบเอ็งนะเนี่ย” เจฟฟ์ให้ความเห็น
“ใช่ๆ” เพื่อนๆเริ่มเห็นด้วย
“ข้าว่านะอาจจะไม่ใช่ไม่พอใจก็ได้ อาจจะหึงไรประมาณนี้ไง” ดีนบอกแล้วก็หัวเราะ
“แล้วเอ็งหัวเราะไรว่ะดีน” เคนถามด้วยความงง
“ไม่มีไร เออข้ากลับห้องดีกว่า ไปกันเถอะเจฟฟ์” ดีนบอกแล้วก็หันไปชวนเพื่อนร่วมห้อง
“อ่ะแน่ะ รีบกลับไปทำไรกันน่ะ”
“ง่วงแล้ว พวกเอ็งก็คิดไรกันก็ไม่รู้”
“แน่ใจนะเว้ย” แม๊กย้ำอีก
“แน่ดิว่ะ ไปแล้วไอ้พวกบ้า เจฟฟ์ถ้าเอ็งยังไม่กลับก็นอนมันที่นีแหละ” ดีนบอกแล้วก็เดินออกไป
“รอด้วยดิ” เจฟฟ์เรียกแล้วก็เดินตามออกไป
“ไอ้คู่นี้ก็จริงๆเลย” เคนส่ายหัวเบาๆกับพฤติกรรมของเพื่อนทั้งสอง
“เออไอ้เคนแกว่าใครตัวรุกว่ะ” แม๊กถามอย่างขำขำไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ก็พอจะรู้
“ถามไรอย่างนั้น เอ็งก็รู้ยังจะถามอีก อย่างมันสองตัวเป็นประเภทได้หลังลืมหน้าเว้ย” เคนบอกแล้วก็หัวเราะ
“ไอ้เคนเอ็งก็พูดอะไรแบบนั้น ไม่ดีนะเว้ย”
“เออๆอย่าเถียงกันเลย มาเล่นเกมส์กันต่อเหอะ”
“เกมส์อะไรหรอตัวเอง” แม๊กถามแล้วก็ทำหน้าหื่นใส่
“เอ็งไม่ต้องมาหื่นใส่ข้าเลย”
“เออๆ” แล้วทั้งสองก็นั่งเล่นเกมส็จนกระทั่งห้าทุ่มกว่าๆ แล้วก็แยกย้ายกันไปนอนส่วนทางด้านสี่สาวตอนนี้ก็นอนหลับกันไปหมดแล้ว แต่ว่าพรุ่งนี้ไม่มีใครรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรกันบ้าง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
พระอาทิตย์ขึ้นแสดงว่าเวลานี้เป็นเวลาเช้า แสงแดดยามเช้าเป็นแสงแดดที่มีคุณค่า เพราะมันมีวิตามิน แต่คนที่กำลังนอนอยู่กลับไม่อยากลุกขึ้นจากที่นอนเลย
“ไอ้แพทตื่นได้แล้วจะ 7 โมงแล้ว” เมมาตะโกนปลุกเพื่อนอยู่หน้าห้องนอน
“จะ 7 โมงแล้วหรอ” แพทได้ยินดังนั้นก็รีบกระวีกระวาดเก็บที่นอน อาบน้ำออกมาทันทีเลย ทันทีที่เห็นหน้าแพทเนลก็ใส่เป็นชุด
“กว่าจะตื่นนะแก ไอ้เมเรียกแกตั้งนานแล้ว เสียงมันก็ออกจะเกิน 78 เดซิเบลที่กำหนดไว้ ไอ้เรย์ไปปลุกแกๆยังไม่ลุกเลย ขี้เซาชะมัดเลยแก” แพทก็ยืนเอ๋อให้เนลพ่น ส่วนเรย์ก็ยืนอึ้งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง
“ไปกินข้าวกันเหอะ” แพทที่โดนด่าอยู่นานแล้วก็ชวนเพื่อนๆไปกินข้าว
“ก็ดีเหมือนกัน ก่อนที่ไอ้เนลมันจะของขึ้น” เรย์บอกอย่างหวาดแล้วก็เดินตามแพทออกไป ทั้งหมดก็เดินลงไปเพื่อจะไปกินข้าวที่โรงอาหาร
“แกโปสเตอร์อะไรว่ะติดกันเต็มเลย” เมพูดหลังจากเดินผ่านมาไม่รู้กี่อัน
“ก็คงจะงานประจำปีของโรงเรียนแหละมั้ง” เนลพูดแล้วก็มองป้ายโปสเตอร์ที่เดินผ่านระหว่างไปโรงอาหาร
“คงใช่ คงจะยิ่งใหญ่อลังการมากแน่ๆเลย”
“แหละมั้ง” ตอนนี้ทั้งหมดก็อยู่ในโรงอาหารเรียบร้อยแล้ว
“แล้วเจอกันตรงนี้นะ” แพทบอกแล้วก็เดินออกไปหาอะไรกิน เพื่อนๆที่เหลือก็เหมือนกัน ผ่านไปไม่นานทั้งหมดก็มานั่งรวมกันแล้วก็คุยกันถึงเรื่องงานประจำปีของโรงเรียน จนกริ่งของโรงเรียนดังบอกเป็นสัญญาณว่าขึนเรียนได้แล้ว
“ไปเหอะ ชั่วโมงแรกวันนี้เป็นชั่วโมงโฮมรูมด้วยนี่” เมบอกแล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นตึกเรียนไปด้วยกัน
“พวกแกสี่คนก็เร็วๆเลย” หัวหน้าห้องบอก เพราะว่ามีเรื่องที่จะต้องพูด
“จ้าๆ” ทั้งสี่ก็เดินเข้าไปนั่งประจำที่
“เพื่อนๆฟังทางนี้” หัวหน้าห้องบอกให้เพื่อนๆหยุดการสนทนาแล้วฟังที่คุณเธอจะพูดอย่างเดียว
“คือว่างานประจำโรงเรียนปีนี้จะมีการประกวดวงดนตรี ประกวดงานกราฟิกตี้ แล้วก็มีการแสดงละคร แต่ว่างานแสดงละครทางโรงเรียนให้มอปลายเป็นคนทำ ส่วนของพวกเราก็จะมีแค่สองอย่าง” เมื่อหัวหน้าห้องพูดจบทั้งห้องก็เฮกันลั่น เพราะสิ่งที่ทุกคนรอคอยก็คืองานนี้ ส่วนงานกีฬาสีก็จะมีถัดจากงานนี้
“งานกราฟิตี้คือไรอ่ะ” เมหันมาถามแพทที่กำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องนี้อยู่
“อ๋อ ก็คืองานศิลปะชนิดหนึ่ง งานนี้จะใช้แต่สีสเปรย์ทั้งนั้นเลย ไม่มีสีอย่างอื่น แล้วก็พ่นลงบนกำแพงไง ลายที่ออกมาก็คือลายกราฟิก ไม่เคยเห็นหรอ” แพทอธิบายให้เมฟัง
“เคยแต่ไม่รู้เรียกว่าไร”
“อื้อ”
“งานกราฟิกตี้ใครจะลงมั่งทีมละ 4 คนนะ ส่งเป็นห้อง ส่วนวงดนตรีก็ไปฟอร์มวงกันเองแล้วก็ไปลงชื่อที่ห้องประธานสภานักเรียนนะ วงละไม่เกิน 5-6 คน วงนึงต้องเล่นวงละ 2 เพลงนะ” เมื่อหัวหน้าห้องพูดจบทั้งหมดก็หันมาจับกลุ่มพูดกันถึงเรื่องนี้ เพราะงานนี้จะจัดขึ้นเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้
“ไอ้ดีนเอ็งก็ลงงานกราฟิกตี้ดิ” แม๊กแนะนำเพื่อน
“เอ็งก็เปิดโอกาสให้คนอื่นมั่งดิ ข้าทุกปีเลย”
“ก็มันมีโอกาสชนะมากกว่านี่หว่า”
“เอ็งไม่ลง งั้นพวกเราก็ลงวงดนตรีกันดิว่ะ” เคนเสนอความคิดเห็น
“ลงมันทุกปีเลยไงเนี่ย”
“ความสุขเว้ย”
“ก็ว่างั้นแหละว่ะ ปีนี้ขี้เกียจฉิบเลย”
“ลงเหอะ มอต่นปีสุดท้ายแล้ว” เจฟฟ์บอก
“งั้นก็ลงมันทั้งสองอย่างนั่นแหละ เพราะยังไงมันก็คนละวันกันอยู่แล้ว” เคนบอก
“เออ งั้นก็ไปลงชื่อกันเหอะ” แม๊กบอกแล้วก็เดินไปหาท่านหัวหน้าห้อง ส่วนทางด้านสี่สาวก็ตกลงปลงใจกันแล้วว่าจะลงวงดนตรี
“งั้นสรุปว่าพวกเราลงประกวดวงดนตรีกันนะ” เรย์บอก
“อื้อ” ทั้งหมดเห็นด้วย แล้วก็เดินออกไปเพื่อที่จะไปห้องประธานสภานักเรียน แต่ว่าพวกเธอไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ระหว่างทางที่เดินไปก็เจอกับสี่หนุ่ม
“กำลังจะไปไหนกันจ๊ะ” เคนหันมาถาม หวังว่าจะได้คำตอบดีๆ
“จะไปห้องประธานสภานักเรียน แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน” คนที่ตอบกลับเป็นเม ที่วันนี้พูดจาซะน่าฟังเชียว
“แกไปพูดดีด้วยทำไมเม” แพทหันมาเอ็ดเม
“เออน่า”
“งั้นก็ไปด้วยกันซิครับ” แม๊กรีบบอก
“อือ” แล้วทั้งหมดก็เดินไปด้วยกัน แต่คนที่ดูไม่พอใจก็คงจะเป็นแพท ส่วนคนอื่นๆก็คุยกับเพื่อนๆไป ส่วนแพทเอาแต่เงียบแล้วก็หน้างอลูกเดียวเลย ส่วนเมตอนนี้ก็คุยกับแม๊กอย่างออกรส
“แพทเป็นอะไรครับ” เคนหันมาถามเพราะเห็นว่าเด็กสาวเงียบมานานมาก ทุกทีเธอจะต้องจ้อไม่หยุด
“เกี่ยวอะไรกับนาย”
“ไม่พอใจอะไรรึเปล่า”
“ยุ่งไรด้วยเนี่ยฮะ นายเงียบไปเลยไป”
“คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง”
“ขอบคุณนะแต่วันหลังไม่ต้อง” แพทบอกแล้วก็เงียบต่อไป แต่เมกำลังยิ้มหน้าระรื่น
“วันนี้เมน่ารักนะครับ” แม๊กหันมาชม มันทำให้เมแทบจะลอยทะลุออกไปอยู่นอกโลกอยู่แล้ว
“พูดไรของนาย แต่ฉันก็น่ารักทุกวันอยู่แล้ว” เมบอกแล้วก็ยิ้มอย่างเขินๆพร้อมกับหัวเราะ แล้วทั้งสองก็คุยกันไปเรื่อยเหมือนคนเป็นแฟนกัน
“จะจีบกันอีกนานมั้ยไอ้แม๊กแกเข้าไปลงชื่อเลย” ดีนเป็นคนออกคำสั่ง
“ไรว่ะ ก็ได้ เดี๋ยวโดนแกจับปล้ำ” แม๊กบอกพร้อมกับแลบลิ้นปลิ้นตาให้แล้วก็เดินเข้าไปพร้อมเมที่ต้องไปลงชื่อให้เพื่อนๆ ส่วนที่เหลือก็นั่งรอกันอยู่ข้างนอก
“อ้าวแม๊กปีนี้แข่งอีกแล้วหรอเนี่ย” รุ่นพี่ที่อยู่ในห้องพูดกับแม๊ก
“ก็จะมาเอาชนะพี่ไง”
“แล้วน้องคนสวยมาทำไรครับ”
“มาลงชื่อที่จะแข่งวงดนตรีค่ะ” เมบอก
“ครับ งั้นลงชื่อตรงนี้เลยครับ” รุ่นพี่ที่คุยกับแม๊กบอก
“พี่งั้นผมไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวนั่นแฟนแกหรอว่ะ น่ารักเชียวนะเว้ย”
“ไม่ใช่พี่ แต่ในอนาคตไม่แน่”
“แกนี่มันจริงๆเลยนะ ไปแล้วพวกมันรออยู่”
“ไปกันเม”
“อื้อ” คำพูดของรุ่นพี่คนเมื่อกี๊บวกกับคำพูดของแม๊กด้วยมันทำให้เธออึ้งไปเลย
“รอตั้งนานไอ้เม แกไปทำไรมาว่ะ” แพทถามเพื่อนทันทีที่เดินออกมาจากห้องนั้น
“อะไรนะ” ตอนนี้เธอไม่กำลังทบทวนเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่
“ทำไมช้าจัง” แพทตะโกนใส่หูแพท
“ก็คนมันเยอะไง”
“เยอะบ้านเตี่ยแกดิเห็นมีเข้าไปแค่สองคนเอง”
“ไม่มีไรหรอก” แล้วเมก็เดินออกไปทันที
“มันเป็นไรของมันว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินตามออกไปอีกคน เพราะมันใกล้เวลาที่เข้าเรียนคาบต่อไปแล้ว
“งั้นเราก็ไปกันมั่งเหอะเรย์” เนลหันมาบอกแล้วก็เดินตามสองคนนั้นไป
“อ้าวไอ้แม๊กเอ็งก็อีกคนเป็นไร” เคนหันมาถามเพื่อน
“เปล่าๆ”
“แน่ใจนะ”
“แน่ดิ”
“ไปกันเหอะ” แล้วทั้งหมดก็เดินออกไปจากตรงนั้น ส่วนแม๊กก็เดินยิ้มอยู่คนเดียว
“เคนมันเป็นไรว่ะ” เจฟฟ์หันมาถามด้วยความสงสัย
“ก็นั่งอยู่ข้างนอกด้วยกันจะรู้มั้ยเนี่ย”
“มันก็จริงอ่ะนะ”
“อยากรู้ก็ไปถามมันดิ แต่ข้าว่าไม่ต้องถามหรอกเดี๋ยวมันก็เล่าให้ฟังเองแหละ”
“เออๆ” แล้วทั้งหมดก็เดินกลับห้องเรียนกัน แต่ว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่ทุกคนรอคอยแล้ว
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Talk with writer>>>
มาอัพเพิ่มอีกตอนแล้ว กว่าจะได้อัพก็ตอนกลางคืนนู่นแหละ พรุ่งนี้วันตัดสินอะเคเดมี่แล้ว อิอิ ใครเป็นแฟนรายการนี้อย่าพลาดกันนะ
ยังไงก็ช่วยกันติ-ชมด้วยนะ
“มีความสุขว่ะ ได้แกล้งคนเนี่ย” เคนพูดอย่างสบายอารมณ์เมื่อถึงห้องของตัวเอง เพื่อนๆมันก็นั่งกันอยู่เต็มเลย
“เรื่องไรว่ะ ยิ้มกริ่มเลยนะเอ็ง” แม๊กถามถึงสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเหมือนคนบ้า
“จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องยัยแพทไงไม่เห็นยากเลย” เจฟฟ์ตอบแทนเคนทันที
“รู้อีกนะเอ็งไอ้เจฟฟ์เล่นเกมส์ต่อไปเลย ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวมาเล่นด้วย”
“นับวันมันท่าจะบ้าแหะ” ดีนบอกขณะที่กำลังนั่งดูเจฟฟ์กับแม๊กนั่งเล่นเกมส์กันอยู่
“เห็นด้วยอย่างยิ่ง” แม๊กเสริม
“นินทาอะไรข้ากันว่ะ” เคนชะโงกหน้าออกมาถาม
“เปล่านี่ รีบอาบน้ำเลย” แม๊กบอก
“แล้วเรื่องของเอ็งล่ะไม่เห็นมันจะมีอะไรเลย” เจฟฟ์ถาม
“ยังไม่ถึงเวลา” แม๊กบอกแล้วก็นั่งเล่นเกมส์ต่อไป ผ่านไป 10 นาทีเคนก็ใส่กางเกงขาสั้นเดินออกมาจากห้องนอน
“แล้วไมเอ็งไม่ใส่เสื้อว่ะ แอร์อย่างโคตรเย็นเลย”
“ก็ร้อนนี่หว่า”
“เออๆ”
“แล้วที่มีความสุขมันยังไงกันว่ะ ข้างง” ดีนถามเหมือนจะรู้ใจเพื่อนที่เหลือว่าจะถามอะไร
“ก็คือว่าข้าไปนั่งกินข้าวกับพอลล่า แล้วทีนี้ยัยนั่นเห็นไง ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจ แล้วพอลล่าก็อยากกินไอติมข้าก็เลยพอไปก็ไม่นึกว่าจะเจอ พอข้าเห็นยัยนั่นเดินเข้ามาในร้านข้าก็เลยแกล้งป้อนไอติมให้กับพอลล่าไง ยัยนั่นก็เดินหน้างอไปหาเพื่อนเลย” เคนเล่าไปพร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม คือไอ้นี่มันมีความสุขมากไง
“ดูถ้าแล้วยัยนี่จะชอบเอ็งนะเนี่ย” เจฟฟ์ให้ความเห็น
“ใช่ๆ” เพื่อนๆเริ่มเห็นด้วย
“ข้าว่านะอาจจะไม่ใช่ไม่พอใจก็ได้ อาจจะหึงไรประมาณนี้ไง” ดีนบอกแล้วก็หัวเราะ
“แล้วเอ็งหัวเราะไรว่ะดีน” เคนถามด้วยความงง
“ไม่มีไร เออข้ากลับห้องดีกว่า ไปกันเถอะเจฟฟ์” ดีนบอกแล้วก็หันไปชวนเพื่อนร่วมห้อง
“อ่ะแน่ะ รีบกลับไปทำไรกันน่ะ”
“ง่วงแล้ว พวกเอ็งก็คิดไรกันก็ไม่รู้”
“แน่ใจนะเว้ย” แม๊กย้ำอีก
“แน่ดิว่ะ ไปแล้วไอ้พวกบ้า เจฟฟ์ถ้าเอ็งยังไม่กลับก็นอนมันที่นีแหละ” ดีนบอกแล้วก็เดินออกไป
“รอด้วยดิ” เจฟฟ์เรียกแล้วก็เดินตามออกไป
“ไอ้คู่นี้ก็จริงๆเลย” เคนส่ายหัวเบาๆกับพฤติกรรมของเพื่อนทั้งสอง
“เออไอ้เคนแกว่าใครตัวรุกว่ะ” แม๊กถามอย่างขำขำไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ก็พอจะรู้
“ถามไรอย่างนั้น เอ็งก็รู้ยังจะถามอีก อย่างมันสองตัวเป็นประเภทได้หลังลืมหน้าเว้ย” เคนบอกแล้วก็หัวเราะ
“ไอ้เคนเอ็งก็พูดอะไรแบบนั้น ไม่ดีนะเว้ย”
“เออๆอย่าเถียงกันเลย มาเล่นเกมส์กันต่อเหอะ”
“เกมส์อะไรหรอตัวเอง” แม๊กถามแล้วก็ทำหน้าหื่นใส่
“เอ็งไม่ต้องมาหื่นใส่ข้าเลย”
“เออๆ” แล้วทั้งสองก็นั่งเล่นเกมส็จนกระทั่งห้าทุ่มกว่าๆ แล้วก็แยกย้ายกันไปนอนส่วนทางด้านสี่สาวตอนนี้ก็นอนหลับกันไปหมดแล้ว แต่ว่าพรุ่งนี้ไม่มีใครรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรกันบ้าง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
พระอาทิตย์ขึ้นแสดงว่าเวลานี้เป็นเวลาเช้า แสงแดดยามเช้าเป็นแสงแดดที่มีคุณค่า เพราะมันมีวิตามิน แต่คนที่กำลังนอนอยู่กลับไม่อยากลุกขึ้นจากที่นอนเลย
“ไอ้แพทตื่นได้แล้วจะ 7 โมงแล้ว” เมมาตะโกนปลุกเพื่อนอยู่หน้าห้องนอน
“จะ 7 โมงแล้วหรอ” แพทได้ยินดังนั้นก็รีบกระวีกระวาดเก็บที่นอน อาบน้ำออกมาทันทีเลย ทันทีที่เห็นหน้าแพทเนลก็ใส่เป็นชุด
“กว่าจะตื่นนะแก ไอ้เมเรียกแกตั้งนานแล้ว เสียงมันก็ออกจะเกิน 78 เดซิเบลที่กำหนดไว้ ไอ้เรย์ไปปลุกแกๆยังไม่ลุกเลย ขี้เซาชะมัดเลยแก” แพทก็ยืนเอ๋อให้เนลพ่น ส่วนเรย์ก็ยืนอึ้งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง
“ไปกินข้าวกันเหอะ” แพทที่โดนด่าอยู่นานแล้วก็ชวนเพื่อนๆไปกินข้าว
“ก็ดีเหมือนกัน ก่อนที่ไอ้เนลมันจะของขึ้น” เรย์บอกอย่างหวาดแล้วก็เดินตามแพทออกไป ทั้งหมดก็เดินลงไปเพื่อจะไปกินข้าวที่โรงอาหาร
“แกโปสเตอร์อะไรว่ะติดกันเต็มเลย” เมพูดหลังจากเดินผ่านมาไม่รู้กี่อัน
“ก็คงจะงานประจำปีของโรงเรียนแหละมั้ง” เนลพูดแล้วก็มองป้ายโปสเตอร์ที่เดินผ่านระหว่างไปโรงอาหาร
“คงใช่ คงจะยิ่งใหญ่อลังการมากแน่ๆเลย”
“แหละมั้ง” ตอนนี้ทั้งหมดก็อยู่ในโรงอาหารเรียบร้อยแล้ว
“แล้วเจอกันตรงนี้นะ” แพทบอกแล้วก็เดินออกไปหาอะไรกิน เพื่อนๆที่เหลือก็เหมือนกัน ผ่านไปไม่นานทั้งหมดก็มานั่งรวมกันแล้วก็คุยกันถึงเรื่องงานประจำปีของโรงเรียน จนกริ่งของโรงเรียนดังบอกเป็นสัญญาณว่าขึนเรียนได้แล้ว
“ไปเหอะ ชั่วโมงแรกวันนี้เป็นชั่วโมงโฮมรูมด้วยนี่” เมบอกแล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นตึกเรียนไปด้วยกัน
“พวกแกสี่คนก็เร็วๆเลย” หัวหน้าห้องบอก เพราะว่ามีเรื่องที่จะต้องพูด
“จ้าๆ” ทั้งสี่ก็เดินเข้าไปนั่งประจำที่
“เพื่อนๆฟังทางนี้” หัวหน้าห้องบอกให้เพื่อนๆหยุดการสนทนาแล้วฟังที่คุณเธอจะพูดอย่างเดียว
“คือว่างานประจำโรงเรียนปีนี้จะมีการประกวดวงดนตรี ประกวดงานกราฟิกตี้ แล้วก็มีการแสดงละคร แต่ว่างานแสดงละครทางโรงเรียนให้มอปลายเป็นคนทำ ส่วนของพวกเราก็จะมีแค่สองอย่าง” เมื่อหัวหน้าห้องพูดจบทั้งห้องก็เฮกันลั่น เพราะสิ่งที่ทุกคนรอคอยก็คืองานนี้ ส่วนงานกีฬาสีก็จะมีถัดจากงานนี้
“งานกราฟิตี้คือไรอ่ะ” เมหันมาถามแพทที่กำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องนี้อยู่
“อ๋อ ก็คืองานศิลปะชนิดหนึ่ง งานนี้จะใช้แต่สีสเปรย์ทั้งนั้นเลย ไม่มีสีอย่างอื่น แล้วก็พ่นลงบนกำแพงไง ลายที่ออกมาก็คือลายกราฟิก ไม่เคยเห็นหรอ” แพทอธิบายให้เมฟัง
“เคยแต่ไม่รู้เรียกว่าไร”
“อื้อ”
“งานกราฟิกตี้ใครจะลงมั่งทีมละ 4 คนนะ ส่งเป็นห้อง ส่วนวงดนตรีก็ไปฟอร์มวงกันเองแล้วก็ไปลงชื่อที่ห้องประธานสภานักเรียนนะ วงละไม่เกิน 5-6 คน วงนึงต้องเล่นวงละ 2 เพลงนะ” เมื่อหัวหน้าห้องพูดจบทั้งหมดก็หันมาจับกลุ่มพูดกันถึงเรื่องนี้ เพราะงานนี้จะจัดขึ้นเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้
“ไอ้ดีนเอ็งก็ลงงานกราฟิกตี้ดิ” แม๊กแนะนำเพื่อน
“เอ็งก็เปิดโอกาสให้คนอื่นมั่งดิ ข้าทุกปีเลย”
“ก็มันมีโอกาสชนะมากกว่านี่หว่า”
“เอ็งไม่ลง งั้นพวกเราก็ลงวงดนตรีกันดิว่ะ” เคนเสนอความคิดเห็น
“ลงมันทุกปีเลยไงเนี่ย”
“ความสุขเว้ย”
“ก็ว่างั้นแหละว่ะ ปีนี้ขี้เกียจฉิบเลย”
“ลงเหอะ มอต่นปีสุดท้ายแล้ว” เจฟฟ์บอก
“งั้นก็ลงมันทั้งสองอย่างนั่นแหละ เพราะยังไงมันก็คนละวันกันอยู่แล้ว” เคนบอก
“เออ งั้นก็ไปลงชื่อกันเหอะ” แม๊กบอกแล้วก็เดินไปหาท่านหัวหน้าห้อง ส่วนทางด้านสี่สาวก็ตกลงปลงใจกันแล้วว่าจะลงวงดนตรี
“งั้นสรุปว่าพวกเราลงประกวดวงดนตรีกันนะ” เรย์บอก
“อื้อ” ทั้งหมดเห็นด้วย แล้วก็เดินออกไปเพื่อที่จะไปห้องประธานสภานักเรียน แต่ว่าพวกเธอไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ระหว่างทางที่เดินไปก็เจอกับสี่หนุ่ม
“กำลังจะไปไหนกันจ๊ะ” เคนหันมาถาม หวังว่าจะได้คำตอบดีๆ
“จะไปห้องประธานสภานักเรียน แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน” คนที่ตอบกลับเป็นเม ที่วันนี้พูดจาซะน่าฟังเชียว
“แกไปพูดดีด้วยทำไมเม” แพทหันมาเอ็ดเม
“เออน่า”
“งั้นก็ไปด้วยกันซิครับ” แม๊กรีบบอก
“อือ” แล้วทั้งหมดก็เดินไปด้วยกัน แต่คนที่ดูไม่พอใจก็คงจะเป็นแพท ส่วนคนอื่นๆก็คุยกับเพื่อนๆไป ส่วนแพทเอาแต่เงียบแล้วก็หน้างอลูกเดียวเลย ส่วนเมตอนนี้ก็คุยกับแม๊กอย่างออกรส
“แพทเป็นอะไรครับ” เคนหันมาถามเพราะเห็นว่าเด็กสาวเงียบมานานมาก ทุกทีเธอจะต้องจ้อไม่หยุด
“เกี่ยวอะไรกับนาย”
“ไม่พอใจอะไรรึเปล่า”
“ยุ่งไรด้วยเนี่ยฮะ นายเงียบไปเลยไป”
“คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง”
“ขอบคุณนะแต่วันหลังไม่ต้อง” แพทบอกแล้วก็เงียบต่อไป แต่เมกำลังยิ้มหน้าระรื่น
“วันนี้เมน่ารักนะครับ” แม๊กหันมาชม มันทำให้เมแทบจะลอยทะลุออกไปอยู่นอกโลกอยู่แล้ว
“พูดไรของนาย แต่ฉันก็น่ารักทุกวันอยู่แล้ว” เมบอกแล้วก็ยิ้มอย่างเขินๆพร้อมกับหัวเราะ แล้วทั้งสองก็คุยกันไปเรื่อยเหมือนคนเป็นแฟนกัน
“จะจีบกันอีกนานมั้ยไอ้แม๊กแกเข้าไปลงชื่อเลย” ดีนเป็นคนออกคำสั่ง
“ไรว่ะ ก็ได้ เดี๋ยวโดนแกจับปล้ำ” แม๊กบอกพร้อมกับแลบลิ้นปลิ้นตาให้แล้วก็เดินเข้าไปพร้อมเมที่ต้องไปลงชื่อให้เพื่อนๆ ส่วนที่เหลือก็นั่งรอกันอยู่ข้างนอก
“อ้าวแม๊กปีนี้แข่งอีกแล้วหรอเนี่ย” รุ่นพี่ที่อยู่ในห้องพูดกับแม๊ก
“ก็จะมาเอาชนะพี่ไง”
“แล้วน้องคนสวยมาทำไรครับ”
“มาลงชื่อที่จะแข่งวงดนตรีค่ะ” เมบอก
“ครับ งั้นลงชื่อตรงนี้เลยครับ” รุ่นพี่ที่คุยกับแม๊กบอก
“พี่งั้นผมไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวนั่นแฟนแกหรอว่ะ น่ารักเชียวนะเว้ย”
“ไม่ใช่พี่ แต่ในอนาคตไม่แน่”
“แกนี่มันจริงๆเลยนะ ไปแล้วพวกมันรออยู่”
“ไปกันเม”
“อื้อ” คำพูดของรุ่นพี่คนเมื่อกี๊บวกกับคำพูดของแม๊กด้วยมันทำให้เธออึ้งไปเลย
“รอตั้งนานไอ้เม แกไปทำไรมาว่ะ” แพทถามเพื่อนทันทีที่เดินออกมาจากห้องนั้น
“อะไรนะ” ตอนนี้เธอไม่กำลังทบทวนเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่
“ทำไมช้าจัง” แพทตะโกนใส่หูแพท
“ก็คนมันเยอะไง”
“เยอะบ้านเตี่ยแกดิเห็นมีเข้าไปแค่สองคนเอง”
“ไม่มีไรหรอก” แล้วเมก็เดินออกไปทันที
“มันเป็นไรของมันว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินตามออกไปอีกคน เพราะมันใกล้เวลาที่เข้าเรียนคาบต่อไปแล้ว
“งั้นเราก็ไปกันมั่งเหอะเรย์” เนลหันมาบอกแล้วก็เดินตามสองคนนั้นไป
“อ้าวไอ้แม๊กเอ็งก็อีกคนเป็นไร” เคนหันมาถามเพื่อน
“เปล่าๆ”
“แน่ใจนะ”
“แน่ดิ”
“ไปกันเหอะ” แล้วทั้งหมดก็เดินออกไปจากตรงนั้น ส่วนแม๊กก็เดินยิ้มอยู่คนเดียว
“เคนมันเป็นไรว่ะ” เจฟฟ์หันมาถามด้วยความสงสัย
“ก็นั่งอยู่ข้างนอกด้วยกันจะรู้มั้ยเนี่ย”
“มันก็จริงอ่ะนะ”
“อยากรู้ก็ไปถามมันดิ แต่ข้าว่าไม่ต้องถามหรอกเดี๋ยวมันก็เล่าให้ฟังเองแหละ”
“เออๆ” แล้วทั้งหมดก็เดินกลับห้องเรียนกัน แต่ว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่ทุกคนรอคอยแล้ว
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Talk with writer>>>
มาอัพเพิ่มอีกตอนแล้ว กว่าจะได้อัพก็ตอนกลางคืนนู่นแหละ พรุ่งนี้วันตัดสินอะเคเดมี่แล้ว อิอิ ใครเป็นแฟนรายการนี้อย่าพลาดกันนะ
ยังไงก็ช่วยกันติ-ชมด้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น