ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 : เฮฮา ปาร์ตี้
ตอนที่ 10 เฮฮา ปาร์ตี้
เช้าวันเสาร์ที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้ว ทุกคนเมื่อมาถึงแล้วก็ทักทายกันตามปรกติแต่คนที่ไม่ค่อยจะร่าเริงเลยเห็นว่าคงจะเป็นเนลแสนสวยของพวกเรา ก็เจ๊แกเล่นหน้างอแต่เช้าเลย ใครๆก็ต้องนึกว่าไม่พอใจอะไรซักอย่างมาแน่ไม่ก็ทะเลาะกับเมไรแบบเนี้ย
“อ้าวเมแพทเป็นอะไรอ่ะ” เรย์ถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“ไม่รู้ดิ ช่างมันเหอะ ไปกันได้ยัง” เมบอกแต่ในคำพูดเหมือนจะปิดบังอะไรบางอย่างไว้
“งั้นก็ไปกันเลยดิ” ทั้งหมดก็เดินออกไปที่หน้าโรงเรียน ระยะทางจากหอเดินไปถึงหน้าโรงเรียนใช้เวลาเกือบ 10 นาที
“โบกรถเมล์ไปกันดีกว่าเนอะ” แพทออกความเห็น
“ก็ดีเหมือนกัน” แล้วทั้งหมดก็โบกรถเมล์ไปกัน ประมาณ 15 นาทีก็ถึงที่หมาย
“หิวข้าวอ่ะ ยังไม่ได้กินอะไรเลย” เนลบอกกับเพื่อนๆ
“งั้นก็ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ” ทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปที่food center
“มีอาหารให้เลือกเยอะมากเลย” เมบอก
“งั้นไปแลกคูปองกันก่อนเถอะ” เรย์บอกแล้วก็เดินไปที่แลกคูปอง พอแลกเสร็จก็เอามาให้เพื่อนๆ ต่างคนต่างก็แยกกันไปซื้ออาหารของตัวเอง หลังจากนั้นก็มานั่งรวมกัน
“แกดูนั่นดิใช่น้องเรย์ป่ะ” เสียงรุ่นพี่ผู้หญิงจากโต๊ะข้างๆ
“จริงๆด้วยอ่ะแก น่ารักชะมัดเลย” อีกหนึ่งเสียงที่พูดถึง
“ไอ้เรย์เดี๋ยวนี้แกดังใหญ่แล้วนะเว้ย” แพทบอกแล้วก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“คนมันหน้าตาดีก็งี้แหละ”
“ไอ้หลงตัวเอง” แพท
“ล้อเล่นแกก็ทำเป็นจริงจังไปได้ ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นที่สนใจของคนอื่น” เรย์บอกแต่เขาก็รู้ว่าเพื่อนสาวของตัวเองพูดเล่น
“อิ่มแล้ว” เมกินหมดเป็นคนแรก
“แกกินหรือว่ายัดว่ะเม” เนลหันมาถามแบบขำๆ
“ยัดมั้งเนี่ย ก็พวกแกมัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ” เมบอกแล้วตัวเองก็ขำ
“บ้าไปแล้วไงน่ะ”
“ฮ่า....ฮ่า....ฮ่า...”
“ไปกันเหอะ อิ่มแล้ว” เนลบอกแล้วทั้งหมดก็ลุกออกจากโต๊ะ ไม่วายพี่กลุ่มนั้นก็ยังคงมองพวกเราอยู่
“เฮ้ยเรย์กางเกางยีนส์ตัวนั้นสวยว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินเข้าไปดู
“อยากได้ก็ซื้อดิ”
“แน่นอน” แล้วหล่อนก็หันไปถามพนักงานว่ามีไซส์ที่เธอต้องการมั้ย
“นี่ค่ะน้อง” พนักงานคนสวยก็ยื่นกางเกงให้แพทไปลอง เด็กสาวก็เข้าไปลองกางเกงออกมาให้เพื่อนๆดู
“เป็นไงว่ะ” เธอถามความเห็นเพื่อนๆ
“ก็โอนะ” เนลบอก
“เค้าก็ว่างั้น” หล่อนก็เข้าไปเปลี่ยนแล้วก็เอาจ่ายตังค์
“1250 บาทค่ะ” พนักงานแคชเชียร์บอก เธอก็ยื่นเงินให้กับแคชเชียร์พร้อมกับรับถุงที่ใส่กางเกงยีนส์ของเธอมา
“เสื้อตัวนั้นสวยจังเลย” เมบอกแล้วก็เดินเข้าไปดู
“สวยมั้ย” เมหยิบขึ้นมาทาบกับตัว
“สวยดีนะ แต่เค้าว่าสีมันหวานไปอ่ะ อีกอย่างไม่ค่อยเหมาะกับสาวแก่นแก้วอย่างแกด้วย” แพทบอก
“อ้าวพูดงี้ก็สวยดิว่ะ”
“สวยมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว ไม่ต้องชม”
“ไอ้บ้า”
“เค้าว่าตัวนู้นก็สวยนะ” แพทบอกแล้วก็เดินไปหยิบเสื้ออีกตัวมาให้เพื่อนสาวดู
“เค้าไม่ชอบสีนี้อ่ะดิ”
“หรอ งั้นก็ไปเลือกเองไป” หมดไปกับการเลือกซื้อเสื้อกับเมนานมาก สุดท้ายซื้อมา 3 ตัว แล้วก็ไปซื้อกระโปรงกันต่ออีก
“เนลๆตัวนี้เหมาะกับแกมากเลยว่ะ” เมบอกแล้วก็เอาเสื้อทาบกับตัวเนล
“ใช่ สวยดี” เรย์บอกพร้อมกับยิ้มให้
“เข้าไปลองดิ” เมผลักตัวเพื่อนให้เข้าไปในห้องลองเสื้อ
“เป็นไงมั่ง” เนลเดินออกจากห้องลองเสื้อ
“น่ารักมากเลยเนล” แพทบอก แล้วเนลก็กลับเข้าไปเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวเดิม
“พี่ค่ะงั้นเอาตัวนี้ค่ะ” เนลบอก แล้วก็เดินไปจ่ายตังค์ หลังจากนั้นก็ไปเลือกซื้อซีดีกัน
“โปเตโต้ ชุดใหม่” เมบอกพร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาดู
“ปั๊ปหล่อขึ้น” แพทบอก
“แต๋วออกแล้ว” เนลบอกแล้วก็หัวเราะ
“กำ ทำอย่างกับเค้าชอบผู้ชายแล้วแปลกอย่างงั้นแหละ”
“ก็ไม่เคยเห็นไงที่แพทพูดอะไรแบบนี้”
“ซะงั้น”
“นี่ของบลิสโซนิก เพราะอ่ะ” แพทบอก
“เพลงเจ้าหญิงคนต่อไปใช่มั้ยของบลิสโซนิก” เรย์หันมาถามเพราะตัวเองก็กำลังเลือกอยู่เหมือนกัน
“เออดิ แกซื้อโปเตโต้ไปนะ เดี๋ยวเค้าจะซื้อแผ่นนี้กับของแบล็กเฮด”
“เค้าอย่างฟังของลิปตาด้วย แกซื้อไปด้วยนะ”
“ครับเจ้านาย” ส่วนอีกสองสาวก็กำลังเลือกซื้อกันใหญ่ ส่วนเรย์กับแพทก็เดินไปดูล็อกของหนัง
“หนังเรื่องนี้น่าดูว่ะ” เรย์หยิบขึ้นมาดูแล้วก็พลิกไปอ่านเรื่องย่อของหนัง
“เค้าอยากไปร้านหนังสือว่ะ” แพทบอกกับเรย์
“ก็ไปดิเดี๋ยวเดินไปหา”เรย์บอก แล้วแพทก็เดินไปจ่ายตังค์ค่าซีดี
“เรย์แพทไปไหนแล้วล่ะ” เนลถาม
“ไปร้านหนังสือข้างๆนี่แหละ”
“หรอ”
“งั้นพวกเราก็ไปจ่ายตังค์กันเหอะ” เรย์บอกแล้วก็เดินนำหน้าไป
“เรื่องนี้น่าอ่านดี” แพทพูดกับตัวเอง แต่ขณะที่กำลังจะหยิบก็มีคนหยิบตัดหน้าไปก่อนแล้ว
“ใครว่ะ”
“เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“นายนั่นเอง”
“มาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“เห็นอยู่ว่ามาทำอะไร กินข้าวมั้ง”
“อ้อหรอ ไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ย”
“เคนค่ะ” เสียงนางมารร้ายเรียก
“มาเดทกันหรอ”
“ใช่” พอลล่าตอบพร้อมกับทำหน้าเยาะเย้ย แต่ก็ไม่ทำให้แพทสะทกสะท้านเลย
“งั้นเราสองคนไปกันก่อนนะ” ทั้งคู่ก็เดินออกไปด้วยกัน แล้วเธอก็เดินไปเลือกหนังสือต่อ
“ซื้อมากี่เล่มละเจ๊ ซื้อเป็นชาติเลย” เรย์ถาม
“ 3 เล่มไมหรอ”
“เปล่า เมื่อกี๊เห็นนายเคนอะไรนั่นด้วย รู้สึกว่าจะมากับแฟนมั้ง”
“อือ เค้าเห็นตั้งแต่อยู่ในร้านแล้ว”
“งั้นก็ไปกันเหอะ” เนลบอกแล้วก็เดินออกไป
“แพทแกไปเลือกของขวัญกับเค้าหน่อยดิ”
“ได้ แต่ว่าแกจะซื้ออะไรล่ะ”
“เค้ากะว่าจะซื้อสร้อยคอให้”
“หรอ หวานกันจังเลยเนอะ” แล้วทั้งหมดก็ไปหยุดที่ร้านขายพวกเครื่องประดับร้านหนึ่ง
“เส้นนี้สวยดี” แพทหยิบขึ้นมาให้เรย์ดู
“เค้าว่าเส้นนี้นะ”
“สวยดี”
“งั้นเอาเส้นนี้แหละ” แล้วเรย์ก็เดินไปจ่ายตังค์
“กลับกันเหอะ นี่ก็เย็นแล้วนะ” เมบอก
“ไปดิ”
“หาอะไรกินกันที่นี่เลยมั้ย” เนลหันมาถามเพื่อนๆ
“ก็ดี” แล้วทั้งหมดก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“อาหารก็อร่อยดีนะ” แพทบอกเมื่อเดินออกมาจากร้านแล้ว
“อิ่มแล้วก็กลับได้แล้ว” เมบอกแล้วก็เดินออกไปโบกรถเมล์
“ดูเหมือนฝนจะตกเลย” แพทบอกเพราะเห็นว่าฟ้าครึ้มมากพูดไม่ทันขาดคำฝนก็เทลงมาทันที
“ตกแล้ว” เนลบอก
“ทำไงล่ะตอนเดินเข้าโรงเรียน” เมหันมาถามเพื่อนๆ
“มันก็มีทางเดินที่มีหลังคาไม่ใช่เหรอ” เรย์บอก
“ก็ใช่ไง ลืมไปเลย” ทันทีที่ลงจากรถเมล์ทั้งหมดก็เดินเข้าไปในที่ร่มทันที
“เปียกเลย”
“นิดหน่อยเอง” แล้วทั้งหมดก็เดินกลับหอไปอย่างทุลักทุเล พอถึงหอต่างคนต่างก็แยกกันไป แต่ทว่าฝนก็ยังตกไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดตก
เช้าวันเสาร์ที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้ว ทุกคนเมื่อมาถึงแล้วก็ทักทายกันตามปรกติแต่คนที่ไม่ค่อยจะร่าเริงเลยเห็นว่าคงจะเป็นเนลแสนสวยของพวกเรา ก็เจ๊แกเล่นหน้างอแต่เช้าเลย ใครๆก็ต้องนึกว่าไม่พอใจอะไรซักอย่างมาแน่ไม่ก็ทะเลาะกับเมไรแบบเนี้ย
“อ้าวเมแพทเป็นอะไรอ่ะ” เรย์ถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“ไม่รู้ดิ ช่างมันเหอะ ไปกันได้ยัง” เมบอกแต่ในคำพูดเหมือนจะปิดบังอะไรบางอย่างไว้
“งั้นก็ไปกันเลยดิ” ทั้งหมดก็เดินออกไปที่หน้าโรงเรียน ระยะทางจากหอเดินไปถึงหน้าโรงเรียนใช้เวลาเกือบ 10 นาที
“โบกรถเมล์ไปกันดีกว่าเนอะ” แพทออกความเห็น
“ก็ดีเหมือนกัน” แล้วทั้งหมดก็โบกรถเมล์ไปกัน ประมาณ 15 นาทีก็ถึงที่หมาย
“หิวข้าวอ่ะ ยังไม่ได้กินอะไรเลย” เนลบอกกับเพื่อนๆ
“งั้นก็ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ” ทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปที่food center
“มีอาหารให้เลือกเยอะมากเลย” เมบอก
“งั้นไปแลกคูปองกันก่อนเถอะ” เรย์บอกแล้วก็เดินไปที่แลกคูปอง พอแลกเสร็จก็เอามาให้เพื่อนๆ ต่างคนต่างก็แยกกันไปซื้ออาหารของตัวเอง หลังจากนั้นก็มานั่งรวมกัน
“แกดูนั่นดิใช่น้องเรย์ป่ะ” เสียงรุ่นพี่ผู้หญิงจากโต๊ะข้างๆ
“จริงๆด้วยอ่ะแก น่ารักชะมัดเลย” อีกหนึ่งเสียงที่พูดถึง
“ไอ้เรย์เดี๋ยวนี้แกดังใหญ่แล้วนะเว้ย” แพทบอกแล้วก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“คนมันหน้าตาดีก็งี้แหละ”
“ไอ้หลงตัวเอง” แพท
“ล้อเล่นแกก็ทำเป็นจริงจังไปได้ ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นที่สนใจของคนอื่น” เรย์บอกแต่เขาก็รู้ว่าเพื่อนสาวของตัวเองพูดเล่น
“อิ่มแล้ว” เมกินหมดเป็นคนแรก
“แกกินหรือว่ายัดว่ะเม” เนลหันมาถามแบบขำๆ
“ยัดมั้งเนี่ย ก็พวกแกมัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ” เมบอกแล้วตัวเองก็ขำ
“บ้าไปแล้วไงน่ะ”
“ฮ่า....ฮ่า....ฮ่า...”
“ไปกันเหอะ อิ่มแล้ว” เนลบอกแล้วทั้งหมดก็ลุกออกจากโต๊ะ ไม่วายพี่กลุ่มนั้นก็ยังคงมองพวกเราอยู่
“เฮ้ยเรย์กางเกางยีนส์ตัวนั้นสวยว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินเข้าไปดู
“อยากได้ก็ซื้อดิ”
“แน่นอน” แล้วหล่อนก็หันไปถามพนักงานว่ามีไซส์ที่เธอต้องการมั้ย
“นี่ค่ะน้อง” พนักงานคนสวยก็ยื่นกางเกงให้แพทไปลอง เด็กสาวก็เข้าไปลองกางเกงออกมาให้เพื่อนๆดู
“เป็นไงว่ะ” เธอถามความเห็นเพื่อนๆ
“ก็โอนะ” เนลบอก
“เค้าก็ว่างั้น” หล่อนก็เข้าไปเปลี่ยนแล้วก็เอาจ่ายตังค์
“1250 บาทค่ะ” พนักงานแคชเชียร์บอก เธอก็ยื่นเงินให้กับแคชเชียร์พร้อมกับรับถุงที่ใส่กางเกงยีนส์ของเธอมา
“เสื้อตัวนั้นสวยจังเลย” เมบอกแล้วก็เดินเข้าไปดู
“สวยมั้ย” เมหยิบขึ้นมาทาบกับตัว
“สวยดีนะ แต่เค้าว่าสีมันหวานไปอ่ะ อีกอย่างไม่ค่อยเหมาะกับสาวแก่นแก้วอย่างแกด้วย” แพทบอก
“อ้าวพูดงี้ก็สวยดิว่ะ”
“สวยมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว ไม่ต้องชม”
“ไอ้บ้า”
“เค้าว่าตัวนู้นก็สวยนะ” แพทบอกแล้วก็เดินไปหยิบเสื้ออีกตัวมาให้เพื่อนสาวดู
“เค้าไม่ชอบสีนี้อ่ะดิ”
“หรอ งั้นก็ไปเลือกเองไป” หมดไปกับการเลือกซื้อเสื้อกับเมนานมาก สุดท้ายซื้อมา 3 ตัว แล้วก็ไปซื้อกระโปรงกันต่ออีก
“เนลๆตัวนี้เหมาะกับแกมากเลยว่ะ” เมบอกแล้วก็เอาเสื้อทาบกับตัวเนล
“ใช่ สวยดี” เรย์บอกพร้อมกับยิ้มให้
“เข้าไปลองดิ” เมผลักตัวเพื่อนให้เข้าไปในห้องลองเสื้อ
“เป็นไงมั่ง” เนลเดินออกจากห้องลองเสื้อ
“น่ารักมากเลยเนล” แพทบอก แล้วเนลก็กลับเข้าไปเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวเดิม
“พี่ค่ะงั้นเอาตัวนี้ค่ะ” เนลบอก แล้วก็เดินไปจ่ายตังค์ หลังจากนั้นก็ไปเลือกซื้อซีดีกัน
“โปเตโต้ ชุดใหม่” เมบอกพร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาดู
“ปั๊ปหล่อขึ้น” แพทบอก
“แต๋วออกแล้ว” เนลบอกแล้วก็หัวเราะ
“กำ ทำอย่างกับเค้าชอบผู้ชายแล้วแปลกอย่างงั้นแหละ”
“ก็ไม่เคยเห็นไงที่แพทพูดอะไรแบบนี้”
“ซะงั้น”
“นี่ของบลิสโซนิก เพราะอ่ะ” แพทบอก
“เพลงเจ้าหญิงคนต่อไปใช่มั้ยของบลิสโซนิก” เรย์หันมาถามเพราะตัวเองก็กำลังเลือกอยู่เหมือนกัน
“เออดิ แกซื้อโปเตโต้ไปนะ เดี๋ยวเค้าจะซื้อแผ่นนี้กับของแบล็กเฮด”
“เค้าอย่างฟังของลิปตาด้วย แกซื้อไปด้วยนะ”
“ครับเจ้านาย” ส่วนอีกสองสาวก็กำลังเลือกซื้อกันใหญ่ ส่วนเรย์กับแพทก็เดินไปดูล็อกของหนัง
“หนังเรื่องนี้น่าดูว่ะ” เรย์หยิบขึ้นมาดูแล้วก็พลิกไปอ่านเรื่องย่อของหนัง
“เค้าอยากไปร้านหนังสือว่ะ” แพทบอกกับเรย์
“ก็ไปดิเดี๋ยวเดินไปหา”เรย์บอก แล้วแพทก็เดินไปจ่ายตังค์ค่าซีดี
“เรย์แพทไปไหนแล้วล่ะ” เนลถาม
“ไปร้านหนังสือข้างๆนี่แหละ”
“หรอ”
“งั้นพวกเราก็ไปจ่ายตังค์กันเหอะ” เรย์บอกแล้วก็เดินนำหน้าไป
“เรื่องนี้น่าอ่านดี” แพทพูดกับตัวเอง แต่ขณะที่กำลังจะหยิบก็มีคนหยิบตัดหน้าไปก่อนแล้ว
“ใครว่ะ”
“เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“นายนั่นเอง”
“มาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“เห็นอยู่ว่ามาทำอะไร กินข้าวมั้ง”
“อ้อหรอ ไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ย”
“เคนค่ะ” เสียงนางมารร้ายเรียก
“มาเดทกันหรอ”
“ใช่” พอลล่าตอบพร้อมกับทำหน้าเยาะเย้ย แต่ก็ไม่ทำให้แพทสะทกสะท้านเลย
“งั้นเราสองคนไปกันก่อนนะ” ทั้งคู่ก็เดินออกไปด้วยกัน แล้วเธอก็เดินไปเลือกหนังสือต่อ
“ซื้อมากี่เล่มละเจ๊ ซื้อเป็นชาติเลย” เรย์ถาม
“ 3 เล่มไมหรอ”
“เปล่า เมื่อกี๊เห็นนายเคนอะไรนั่นด้วย รู้สึกว่าจะมากับแฟนมั้ง”
“อือ เค้าเห็นตั้งแต่อยู่ในร้านแล้ว”
“งั้นก็ไปกันเหอะ” เนลบอกแล้วก็เดินออกไป
“แพทแกไปเลือกของขวัญกับเค้าหน่อยดิ”
“ได้ แต่ว่าแกจะซื้ออะไรล่ะ”
“เค้ากะว่าจะซื้อสร้อยคอให้”
“หรอ หวานกันจังเลยเนอะ” แล้วทั้งหมดก็ไปหยุดที่ร้านขายพวกเครื่องประดับร้านหนึ่ง
“เส้นนี้สวยดี” แพทหยิบขึ้นมาให้เรย์ดู
“เค้าว่าเส้นนี้นะ”
“สวยดี”
“งั้นเอาเส้นนี้แหละ” แล้วเรย์ก็เดินไปจ่ายตังค์
“กลับกันเหอะ นี่ก็เย็นแล้วนะ” เมบอก
“ไปดิ”
“หาอะไรกินกันที่นี่เลยมั้ย” เนลหันมาถามเพื่อนๆ
“ก็ดี” แล้วทั้งหมดก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“อาหารก็อร่อยดีนะ” แพทบอกเมื่อเดินออกมาจากร้านแล้ว
“อิ่มแล้วก็กลับได้แล้ว” เมบอกแล้วก็เดินออกไปโบกรถเมล์
“ดูเหมือนฝนจะตกเลย” แพทบอกเพราะเห็นว่าฟ้าครึ้มมากพูดไม่ทันขาดคำฝนก็เทลงมาทันที
“ตกแล้ว” เนลบอก
“ทำไงล่ะตอนเดินเข้าโรงเรียน” เมหันมาถามเพื่อนๆ
“มันก็มีทางเดินที่มีหลังคาไม่ใช่เหรอ” เรย์บอก
“ก็ใช่ไง ลืมไปเลย” ทันทีที่ลงจากรถเมล์ทั้งหมดก็เดินเข้าไปในที่ร่มทันที
“เปียกเลย”
“นิดหน่อยเอง” แล้วทั้งหมดก็เดินกลับหอไปอย่างทุลักทุเล พอถึงหอต่างคนต่างก็แยกกันไป แต่ทว่าฝนก็ยังตกไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดตก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น