*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : เรื่องไม่เป็นเรื่อง

ตอนที่ 6 เรื่องไม่เป็นเรื่อง



“หนังหนุกดี ชื่อเรื่องไรเหรอ” เมหันมาถามเรย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ



“เรื่อง Lost มันเป็นหนังซีรี่ย์ ไม่เคยดูหรอ” เรย์บอก



“อืมไม่เคย ไว้ๆว่างจะดูอีกนะ”



“เมกลับห้องกันเถอะ นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ” เนลหันมาชวนเพื่อนร่วมห้อง



“ไปดิ” แล้วทั้งสองก็เดินออกจากห้องไปโดยที่เรย์กับแพทเดินออกไปส่ง



“ถึงแล้ว” เมบอก



“ขอบใจนะจ๊ะ ฝันดีนะ” เนลบอกแล้วก็บอกโบกมือให้กับเรย์และแพท



“เช่นกัน พรุ่งนี้เจอกัน” แพทบอกแล้วก็โบกมือตอบกลับมาเช่นกัน



“ไปอาบน้ำแล้วนะ” เมบอกทันทีที่เข้าไปถึงในห้อง



“น่ารักเนอะเมว่ามั้ย” เนลหันไปเมพร้อมกับยิ้มด้วย



“น่ารักไรของแกว่ะ” เมถามกลับอย่างงง



“ก็เรย์ไง น่ารักใช่มั้ย”



“อ้อ ก็น่ารักแล้วไง”



“เปล่าไม่มีไร” เนลรีบปฏิเสธทันที



“เออๆ งั้นเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ” แล้วเมก็เดินเข้าห้องของตัวเองไป ปล่อยเนลให้ยืนยิ้มอยู่คนเดียว (คนแต่ง- -มันท่าจะบ้าแหะ) (เนล- -ถึงบ้าแต่ก็น่ารักนะ) (คนแต่ง- -อ้วกว่ะ) ทางด้านของสองสาวที่เหลือนั้นก็แบบเดียวกันต่างคนต่างอาบน้ำพร้อมกับเข้านอน



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



*- - กริ๊ง....กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง....- -* เสียงนาฬิกาปลุกของห้องเรย์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เลยทำให้ผู้ที่นอนอยู่ต้องตื่นขึ้นมาโดยปริยาย



“ทำไมมันเช้าเร็วอย่างนี้ว่ะ” เรย์บ่นงึมงำอยู่คนเดียว แต่สองขาก็ก้าวลุกลงจากเตียงด้วย เมื่อเก็บที่นอนเสร็จแล้วก็อาบน้ำ พออาบเสร็จก็พร้อมอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีขาว กางเกงยีนส์  แล้วหล่อนก็เดินออกมาจากห้องนอน



“ตื่นแล้วเหรอ” แพทหันมาถามขณะนั่งดูทีวีอยู่กับเนลและเม



“อ้าวเนลกะเมก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” เรย์ถามแบบงง



“ใช่ พวกเราเพิ่งลงมาจากห้องเมื่อตะกี๊นี้เอง” เนลเป็นคนตอบ แต่ทว่าอยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของใครบางคนก็ดังขึ้น



*- - ไม่ผิดใช่มั้ยที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอคนนี้จะอยู่แสนไกล ก็ยังจะรออย่างมีความหวังยังคงไม่เปลี่ยนไป ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงายฉันก็ยังรักเธอ....- -* เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง



“แป๊บนะเพื่อนๆ” แพทบอกพร้อมกับเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง



“ว่าไงอ่ะ มีไรเหรอ” แพทถามทางปลายสาย



“ก็คิดถึงไงเลยโทรมา” ปลายสายตอบด้วยความเสแสร้งสุดๆ



“ไม่ต้องทำพูดดีไป เรื่องมันจบไปแล้วจะรื้อฟื้นมันอีกทำไม” แพทถามด้วยความไม่พอใจ



“ก็เราไม่อยากให้มันจบนี่”



“เรื่องของเราสองคนมันไม่มีวันเกิดขึ้นอีก แล้วไม่ต้องโทรมาอีกนะ ลาก่อน” แล้วแพทก็ตัดสายทิ้งทันที แต่ภายในอารมณ์ยังคุกรุ่นแต่ก็ต้องเก็บอารมณ์ไว้หน่อย



“อ้าวแพทเป็นไรหน้างอเชียวคุยกับใครล่ะ” เมถามแบบแซวๆเพื่อน



“เพื่อนน่ะ ไปเรียนกันได้แล้วไป” แพทบอกแล้วก็เดินไปหยิบมาสะพายที่บ่า



“มันโทรมาอีกแล้วใช่มั้ย” เรย์หันมากระซิบถามเพื่อไม่ให้อีกสองคนรับรู้



“ใช่ไง” แพทบอกอย่างไม่ใส่ใจ



“แกไม่ต้องไปสนใจหรอก มันก็แค่เรื่องที่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ชีวิตคนเรามันก็เป็นแบบนี้แหละ”



“อือ” ระหว่างที่เดินไปหาอะไรกินที่โรงอาหารและเดินไปเรียนก็ไม่มีใครถามถึงเรื่องโทรศัพท์ที่แพทคุยอีกเลย



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



“หวัดดีตอนเช้าครับสาวๆ” เสียงไอ้พวกชอบก่อกวนก็ลอยเข้ากระทบโสตประสาททันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง



“อือดี” แพทตอบกลับไปแทนเพื่อนๆ



“อ้าวแพทไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ ปวดท้องเหรอหรือว่าประจำเดือนไม่มา” เด็กหนุ่มที่ทักยังแซวต่อไม่เลิกโดยไม่ได้ดูอาราณ์คนฟังเลย



นี่นายหุบปากไปเลยไป ถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ” แพทตอกกลับไป ทำให้อีกฝ่ายจ๋อยไปสนิทเลย



“เจ๋งว่ะแพท” เมหันมาบอก



“ไม่หรอก ก็คนมันอารมณ์ไม่ดีนี่หว่าพูดไรไม่ดูเลย”



“เออนี่วันนี้เห็นว่าต้องเลือกชมรมใช่ป่ะ” เนลหันมาถามเพื่อนๆ เพราะบรรยากาศมันชักจะไม่ดีซะแล้ว



“เหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เรย์บอกด้วยน้ำเสียงเนือยๆ



“ทำไมพูดเหมือนไม่ตื่นเต้นเลยอ่ะ”



“ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง”



“เออแล้วมันมีชมรมไรให้เลือกมั่งล่ะ” เรย์ถามต่อ



“นี่ไง” แล้วเนลก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาวางไว้บนโต๊ะ



“เค้าชมรมดคนตรีดีกว่าว่ะแพท” เรย์หันไปบอก



“คิดอยู่เหมือนกัน แต่ก็อยากเล่นบาสนะเว้ย”



“แล้วเนลกะเมว่าไง” แพทหันมาถามบ้าง



“เนลเค้าว่าแกน่าจะเข้าชมรมการแสดงนะ” เมพูดกับแพท



“ไม่เอา เค้าอยากเล่นดนตรี แล้วทำไมแกไม่เข้าชมรมร้องเพลงล่ะงั้น”



“ก็ไม่อยากเหมือนกันนี่” แล้วทั้งสองก็เถียงกันต่อไป โดยเพื่อนๆที่นั่งอยู่ข้างๆไม่ห้ามทัพเลย ก็เลยทำให้จากเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ไป



“เชอะ ก็แล้วแต่” เมบอกแล้วก็สะบัดหน้าหนี ไม่แม้แต่พูดคุยกับเพื่อนๆ



“อะไรกัน ทะเลาะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ยนะ” แพทบอกด้วยความเหนื่อยใจแทน



“ก็...” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน



“ก็อะไรล่ะ” แพทถาม



“เค้าขอโทษละกัน” เมบอก



“อื้อ” เนลบอกสั้นๆง่ายพร้อมกับยิ้มให้เม



“สรุปพวกเราสี่คนจะเข้าชมรมดนตรีนะ” เรย์สรุปให้



“จ้า” ที่เหลือตอบพร้อมกัน



“เออแล้วเรียนอะไรละเนี่ย” เนลหันมาถามเพื่อนๆ



“สังคม” เมบอก



“เหอะ เหอะ ไม่อยากเรียนเลยว่ะ”



“นั่นไงอาจารย์มาแล้ว” แล้วหัวหน้าห้องก็สั่งทำความเคารพ



“นั่งลงได้” อาจารย์ท่าทางดูเหมือนจะใจดีบอก แล้วทั้งหมดก็นั่งลง



“ครูชื่อเอ็มม่านะค่ะนักเรียน” อาจารย์แกแนะนำตัว



“ค่ะ / ครับ” นักเรียนทั้งชั้นตอบรับ



“วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องทวีปยุโรปกันนะค่ะ เปิดหนังสือหน้าแรกเลยค่ะ เจอกันแล้วใช่มั้ย ลักษณะ๓มิประเทศของทวีปยุโรปเป็นแบบนี้นะค่ะ บร้า บร้า บร้า........” แล้วเจ๊แกก็อธิบายจนจบเรื่องพร้อมกับชี้แผนที่ให้ดู แต่นักเรียนก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก



“อ้าวนักเรียนค่ะครูอยากให้นักเรียนไปทำรายงานเกี่ยวกับประเทศที่อยู่ในยุโรปนะค่ะ งานเดี่ยวนะค่ะ ออกมาจับฉลากได้เลยค่ะ เรียงตามเลขที่นะค่ะ” อาจารย์คนเดิมกล่าว แล้วนักเรียนก็เริ่มทยอยกันออกไปจนครบ



“แกได้ประเทศไรว่ะเม” เนลหันมาถาม



“อังกฤษ แล้วแกล่ะ”



“อิตาลี แล้วเรย์ล่ะ”



“อ๋อได้สวิสอ่ะ เฮ้ยแพทได้ไร” เรย์หันไปถาม



“ได้สเปน มีไรเหรอ”



“ก็ถามดู งั้นเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไปกันเถอะ” เรย์บอก ในช่วงเช้าก็มีเรียนแค่สี่วิชา ส่วนบ่ายอีกสามคาบ และแล้วคาบเช้าก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่ว่ามันมีการบ้านซะแล้วซิ



*- - ออด...ออด...ออด - -*



“หมดคาบแล้ว ดีใจว่ะ” เมบอกพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋า



“ไปกินข้าวกัน” แพทบอก



“ไปดิ” แล้วทั้งหมดก็เดินออกจากห้องเรียนไป



“จะไปกินข้าวกันแล้วเหรอครับ” เด็กหนุ่มคนเมื่อเช้าถามขึ้นอีก



“ก็เห็นอยู่ถามมาได้” คราวนี้เป็นเมที่ตอบ



“เป็นไงไอ้เคนจ๋อยเลยมั้ยเอ็ง” แม๊กหันมาบอกพร้อมกับหัวเราะ ส่วนดีนกับเจฟฟ์ก็มีพฤติกรรมเดียวกับแม๊ก



“ไปกินพร้อมกันเลยมั้ยครับ” คราวนี้เป็นแม๊กถามบ้าง



“ไม่ต้องหรอก เชิญพวกนายไปกินกันตามสบายเถอะ” เมบอก



“เป็นไงไอ้แม๊ก” เคนหันมาถามแบบเยาะเย้ย



“เออๆ งั้นพวกเราไปกันเหอะ” แม๊กหันมาบอกเพื่อนๆแล้วก็เดินออกไป โดยที่สี่สาวเดินนำหน้าออกไปแล้ว



“อะไรของไอ้พวกนั้นว่ะ” แพทเอ่ยขึ้นมาลอยๆ



“เค้าคงอยากจะเป็นเพื่อนกับพวกเราก็ได้มั้ง” เนลบอกโดยที่คิดในแง่ดีไว้ก่อน



“อือใช่ คงอยากจะผูกมิตรละมั้ง” เรย์สนับสนุนความคิดของเนล



“เหอะ เหอะ ผูกมิตรกับผีอ่ะดิ” เมบอก



“งั้นก็ช่างมันเหอะ อย่าไปคิดมากเลย อย่างน้อยก็เพื่อนร่วมห้อง” แพทบอก แล้วทั้งหมดก็มาหยุดอยู่ที่โรงอาหาร



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*