เด็ก [B] o [A] r [D] สุดเฮ้ว กะ สาวซ่าส์ สุดเซี้ยว

ลำดับตอนที่ #6 : บ้านพลอย

   หลังจากที่ชั้นกินอาหารกลางวันแล้ว ชั้นก็รีบโทรศัพท์ไปหาพลอยทันทีเลยอ่ะ  เพราะว่าเรื่องนี้มันตามหลอกหลอนชั้นไม่มีสิ้นสุด คำพูดทุกคำที่พี่นนท์พูดมันยังก้องอยู่ในโสตประสาททุกคำเลย ชั้นเลยโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้พลอยมันฟัง จะโทรไปหาที่รักก็กระไรอยู่อ่ะนะ เพราะอยู่กันคนละโลกเลยอ่ะ



“พี่นนท์คงล้อเล่นแหละมั้งรุ้ง แกอย่าคิดมากดิ” พลอยพยายามปลอบใจชั้นอยู่



“แกต้องมาฟัง และเห็นหน้านายนั่นนะเว้ย” ชั้นบอก



“เออแล้วแต่แกเหอะ อย่าคิดมากเลย เคนมันก็มีแฟนแล้วจะมาสนใจอะไรกับคนอย่างแกล่ะ” พลอยบอกด้วยคำพูดที่น่าถีบออกนอกโลกอย่างมาก



“บอกว่าเค้าหน้าตาไม่ดีใช่ป่ะเนี่ย” ชั้นเอ่ยด้วยความมีน้ำโหแล้ว



“เปล่าซะหน่อย แกพูดเองนะ” พลอยบอกด้วยน้ำเสียงกวนส้นมั่กมาก



“เออ แล้วเย็นนี้แกว่างป่ะอ่ะ” ชั้นถามพลอย



“เออ ก็ว่างอ่ะ ไมหรอ” พลอยถามกลับมา มันคงงงอ่ะที่ชั้นถามแบบนี้



“ก็เค้าจะชวนแกไปช็อปอ่ะ” ชั้นบอก เพราะว่าเย็นนี้ว่างอ่ะ



“อืมก็ได้ แต่ว่าแกมากินข้าวที่บ้านเค้าก่อนก็ดีนะ เพราะว่าเจ๊แพรวให้แกชวนพี่นนท์มาด้วยอ่ะ” พลอยบอกชั้น



“อืมงั้นก็ได้ byeจ้า แล้วตอนเย็นเจอกันนะ” ชั้นบอกแล้วก็กดตัดสาย



อืม...คุยกับไอ้พลอยแล้วค่อยโล่งใจ ไม่งั้นชั้นคงบ้าตายแล้วแน่ๆเลย (cool: บ้าก็ไปอยู่ศรีธัญญาดิว่ะ) เดี๋ยวเย็นนี้ชั้นก็ต้องพาพี่นนท์ไปกินข้าวบ้านพลอยอีกแล้วอ่ะ แล้วตอนนี้นายนั่นมันกลับไปยังว่ะเนี่ย



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



“พี่นนท์ พี่นนท์ อยู่ไหนอ่ะ” ชั้นตะโกนเรียกพี่ชายผู้แสนดี(แสนดีตายล่ะ) ดังลั่นบ้านแบบว่าเรียกทีได้ยินสามบ้านแปดบ้านอ่ะ (cool: หลอดเสียงมันคงใหญ่มากอ่ะ สงสัยมีซักร้อยหลอดมั้งน่ะ)



“เล่นเกมอยู่กับไอ้น๊อตเว้ย ไม่ต้องเรียกดังขนาดนั้นก็ได้ กลัวเค้าไม่รู้กันไงว่าพี่แกชื่อไรอ่ะ” พี่นนท์ตอบกลับมา



“เออ” ชั้นตอบกลับ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เพราะว่าป๊ากับม้าไม่ยอมให้มีทีวีอยู่ในห้องอ่ะ



“นี่นายยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ” ชั้นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แต่พอเข้าไปถึงนายสุดหล่อยังไม่กลับบ้านอีกอ่ะ ท่าทางมันจะปักหลักอยู่ที่นี่ซะมั้ง



“ยังอ่ะ  ไม่อยากกลับอ่ะ” นายสุดหล่อกวนส้นชั้นอีกแล้ว



“พี่นนท์เจ๊แพรวชวนไปกินข้าวที่บ้านอ่ะ” ชั้นบอกกับพี่ชายที่นั่งเล่นเกมอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย



“เออ ตอนเย็นใช่ป่ะ” พี่นนท์ถามซ้ำอีกครั้งนึง



“เออดิ” ชั้นบอก และอารมณ์ก็เริ่มขึ้นแล้วอ่ะ



“เคนไปกับพี่ป่ะ ไม่ได้เจอแพรวนานแล้วนี่” พี่ชายชั้นชวนนายสุดหล่อนั่น ชั้นหวังเป็นอย่างยิ่งว่านายนั่นจะปฏิเสธ



“ดีเหมือนกันพี่ ผมไม่ได้เจอนานแล้วเหมือนกัน” นายสุดหล่อตอบตกลงที่พี่ชั้นชวนอ่ะ ไม่นะ



“พี่ไปชวนเค้าทำไมอ่ะ เค้าก็ต้องไปกับแฟนเค้าดิ” ชั้นเริ่มโวยวาย



“อะไรเนี่ยรุ้ง เคนเค้าไม่เจอแพรวนานแล้ว และนี่ก็เป็นโอกาศดีนะที่เคนจะได้เจอกับแพรวอ่ะ” พี่ชายชั้นบอกเหตุผลซะเสร็จแลยนะ



“เออก็ได้ว่ะ” สุดท้ายชั้นก็ต้องยอมพี่ชั้นจนได้



“นี่เธออยากให้ชั้นไปกับแฟนมากเลยหรอ” นายสุดหล่อถามเหมือนน้อยใจ



“อ้าวก็นายมีแฟน ก็ต้องคอยดูแลแฟนนายซิ” ชั้นบอกด้วยความไม่สบอารมณ์โจ๋อย่างยิ่ง



“เหรอ งั้นเราไม่ไปก็ได้” นายสุดหล่อเริ่มน้อยใจ



“แล้วแต่นายซิ มันไม่เกี่ยวอะไรกับชั้นซะหน่อย” ชั้นพูดได้แค่นั้นก็เดินออกไป



“โธ่เว้ย!!! ทำไมมันเป็นอย่างนี้ว่ะ แล้วทำไมนายนั่นต้องทำเหมือนน้อยใจด้วยล่ะ ทั้งๆที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วอย่างนั้นอ่ะ” ชั้นพูดกับตัวเอง



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



++ตอนเย็นที่บ้านพลอย++



พอถึงตอนเย็น พวกเราทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปบ้านพลอยกัน ชั้นนั่งไปในรถเหมือนพวกอากาศธาตุยังไงยังงั้นเลยอ่ะ สองคนนั้นคุยไรกันก็ไม่รู้ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยซักนิด น่าเบื่อจัง เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาทีเห็นจะได้ พวกเราทั้งหมดก็ถึงจุดมุ่งหมาย มีความรู้สึกว่าวันนี้เหมือนพี่ชายชั้นจะขับช้ามากอ่ะ ทุกทีจะเหยียบมิดไมล์เลยมั้งน่ะ



“ปิ๊ง..ป่อง...ปิ๊ง...ป่อง...” เสียงกริ่งหน้าบ้านพลอยดังขึ้นเป็นจังหวะอยู่หลายนาที



“มาแล้วค่ะ” เจ้าของบ้านส่งเสียงมาแต่ไกล ชั้นฟังก็รู้ทันทีว่าเป็นเสียงยัยพลอย และพลอยก็เปิดประตูบ้านให้เราเข้าไป



“อืม..รุ้งแกพาแฟนแกมาด้วยเหรอ” พลอยทักชั้นด้วยประโยคที่ชั้นฟังแล้วสะดุ้งทันที



“แกจะบ้าหรือไง แฟนที่ไหนกันเล่าเพื่อนเว้ย” ชั้นตอบด้วยท่าทีออกจะเขิน ท่าไม่สังเกตคงไม่รู้เลยว่าชั้นเป็นอย่างนี้



“เออรู้ว่ะ ไม่ต้องเขินก็ได้ ล้อเล่น” พลอยพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนหยอกยู่ในที



“เออ” ชั้นบอก



ทั้งหมดก็เดินเข้าไปที่โต๊ะอาหาร เพราะพลอยเตรียมอาหารไว้หมดแล้ว และทั้งหมดก็เริ่มรับประทานอาหาร แล้วก็พูดคุยกันไปด้วย ชั้นสังเกตเห็นว่าพี่ชายชั้นเอาใจแฟนซะเหลือเกินเลยอ่ะ ส่วนนายสุดหล่อก็คุยกับพวกเจ๊แพรวกับพี่นนท์ ส่วนชั้นก็นั่งคุยกับพลอยอ่ะดิ



“นี่ไหนๆ ก็ปิดเทอมแล้วไปเที่ยวทะเลกันมั้ย” เจ๊แพรวพูดขึ้นมา



“อืมก็ดีนี่แพรว” พี่ชายชั้นบอก



“ดีเลยเนอะรุ้ง พวกเราจะได้ไปกันด้วย” พลอยบอก



“เออใช่” ชั้นบอกบ้าง

“แล้วเคนล่ะจะไปกับพวกพี่หรือเปล่า” เจ๊แพรวหันไปถามความเห็นจากนายสุดหล่อ



“ก็ดีพี่” นายสุดหล่อตอบรับคำชวน



“เฮ้ยพลอย นายนี่ตอบรับคำชวนเป็นครั้งที่สองของวันนี้แล้วอ่ะ ไม่ดีเลย” ชั้นหันไปคุยกับพลอยเรื่องนายนั่น



“นี่เธอชั้นได้ยินนะว่าเธอคุยอะไรกับพลอยอ่ะ” นายสุดหล่อบอกด้วยน้ำเสียงกวนประสาทมาก



“งั้นเหรอ ไหนลองบอกมาดิว่าชั้นคุยอะไรกับพลอย” ชั้นถามนายสุดหล่อกับบ้าง



“.....” เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ เพราะนายนั่นไม่รู้วว่าชั้นคุยไรกับพลอย



“นายไม่รู้นี่” ชั้นกวนกลับบ้าง



“ยังไม่บอกเลยว่ารู้” นายสุดหล่อยวนกลับมา



“นี่นายอยากโดนบาทาฟาดพระโอษฐ์หรือไงเนี่ยหะ”ชั้นตะคอกใส่นายนั่น



“เปล่านี่” นายนั่นยังกวนไม่เลิก



“งั้นลองซักหน่อยเป็นไง” ชั้นถาม



“ก็เอาดิ” นายสุดหล่อท้าชั้น



“หยุดทั้งสองคน ที่บ้านก็ทะเลาะกันแล้วนี่บ้านคนอื่นยังไม่เว้นอีก” พี่นนท์เอ็ดชั้นกับนายสุดหล่อ จึงทำให้สงครามย่อมๆที่กำลังจะเกิดขึ้นหยุดลงได้ในพริบตา



หลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว ชั้นคุยกับพลอยกันแล้วว่าจะไปเดินไนท์พลาซ่า แต่เป็นอันว่าการไปครั้งนี้ต้องชะงักกระทันหัน เพราะนายนั่นเหมือนจะไปด้วย ชั้นเลยไม่ไป ตัดสินใจกลับบ้านเลย ส่วนพี่ชายชั้นก็ยังนั่งคุยกับสุดที่รักอยู่ พี่นนท์เลยให้นายสุดหล่อไปส่งชั้นที่บ้าน แล้วค่อยย้อนกลับมารับพี่ชายชั้น ทำไมวันนี้ชั้นซวยอย่างนี้เนี่ย



“รุ้งกลับบ้านดีๆนะ อย่าไปทำไรเคนมันนะ” พลอยบอกกับชั้นแล้วก็หัวเราะ



“เค้าไม่ทำไรนายนั่นหรอก  ไม่คิดพิศวาสเลยด้วยซ้ำ” ชั้นบอก



แล้วนายสุดหล่อก็ขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ สตาร์ทรถแล้วก็ขับออกไปจากบ้านพลอย



“นี่เธอกะจะไม่คุยไรเลย” นายสุดหล่อถามชั้น



“ไม่อ่ะ เพราะไม่รู้จะคุยไรอ่ะ” ชั้นบอก



“ถ้าชั้นขืนคุยกับนายมากกว่านี้ ชั้นคงละลายไปแล้วแน่เลย เพราะแค่เห็หน้านายใกล้ๆชั้นจะละลายอยู่แล้ว” ชั้นคิดในใจ



“ก็คุยไรอะไรก็ได้นี่ ชั้นไม่กัดเธอหรอก” นายสุดหล่อบอกกับชั้น



“ก็ไม่อยากเป็นปัญหาระหว่างนายกับแฟนนี่ เดี๋ยวแฟนนายจะเข้าใจผิด” ชั้นบอก ทั้งที่ในใจอยากจะคุย



“ทำไมต้องเอาแฟนชั้นมาอ้างด้วย เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว แฟนชั้นเข้าใจ” นายสุดหล่อบอกด้วยท่าทางเหมือนเมื่อกลางวันอีกแล้ว



“อืมก็ได้” ชั้นบอก



“เธอไม่กล้าคุยกับชั้น เพราะเธอชอบชั้นเหรอ” นายสุดหล่อบอก แต่ว่ามันแทงใจดำชั้นเข้าอย่างจังเลยอ่ะดิ



“ใครจะชอบคนอย่างนายเนี่ย ใครชอบก็ตาถั่วแล้ว แถมฝันร้ายไปอีกเป็นชาติเลยมั้งน่ะ” ชั้นบอกออกกไปแบบไม่คิดอะไร



“จริงอ่ะ” นายสุดหล่อถาม



“เออดิ” ชั้นบอก หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นจนถึงหน้าบ้านชั้นอ่ะ



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



“ถึงบ้านแล้ว” นายสุดหล่อบอก



“อืมขอบคุณนะ” ชั้นบอกแล้วก็เดินเข้าบ้านไป



“เดี๋ยวรุ้งลืมอะไรไว้เปล่า” นายสุดหล่อเรียกชั้นให้ไปเอาของที่ลืมไว้



“เออเกือบลืมแน่ะ” ชั้นบอก



“งั้นก็ขอบคุณอีกทีนะ นอนหลับฝันดีนะ” ชั้นขอบคุณนายนั่นอีกที   แต่ว่าคำพูดสุดท้ายที่พูดมันเบามาก



“ว่าอะไรนะ” นายสุดหล่อบอก



“ไม่มีไรหรอก ขอบคุณนะ” ชั้นบอกอีกทีแล้วก็เดินเข้าบ้านไปเลย



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



ขอบคุณสำหรับทุกคำเม้นเลยนะ



ขอให้เม้นกันเยอะๆนะ