*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : กลุ่มกระแดะเกิร์ล

ตอนที่ 5 กลุ่มกระแดะเกิร์ล



“โย่ว...ถึงซะทีนะ” เรย์บอกอย่างโล่งอก



“อ่ะนะไอ้เรย์ ตอนเดินไปไม่บ่นตอนเดินกลับเล่นบ่นซะตลอดทางเลย” แพทว่าเพื่อนอย่างขำขำ



“ใช่เห็นด้วย” เนลบอก



“ไม่ช่วยไม่ต้องมาซ้ำเติมเลย คนไรว่ะ” เรย์บอกอย่างงอนๆ



“ทำเป็นงอนไปได้ อย่างกับเด็กเลยเนี่ย แต่ว่าก็น่ารักไปอีกแบบนึง”



“ว่าไรนะเนล บอกไอ้เรย์น่ารักเหรอ แกใช้ไรมองเนี่ย”  แพทบอกอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“เถียงกันอยู่นั่นแหละ หิวแล้วนะเว้ย” เมที่ยืนฟังอยู่ทนไม่ได้เลยโพล่งออกมากลางปล้อง (คนแต่ง- - ดีมากเลยเม) (เม- -มันน่ารำคาญอ่ะ)



“ครับแม่” ทุกคนพูดอย่างเกรงๆ แต่ความจริงแล้วก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอก แล้วทั้งหมดก็มุ่งหน้าสู่โรงอาหาร แต่ทางสี่หนุ่มท่าทางจะมีปัญหาซะแล้ว



“เคนค่ะ พอลล่าว่าไปหาอะไรกินที่โรงอาหารกันดีกว่ามั้ยค่ะ พอลล่าหิวแล้วค่ะ” หล่อนพูดด้วยเสียงอันหวานหยดย้อยของเธอ



“ก็ได้ครับ แล้วพวกแกล่ะ” เคนตอบรับพร้อมกับหันไปถามพวกพ้อง



“ก็ดีเหมือนกันว่ะ” เจฟฟ์บอก



“แม๊กช่วยอลิซถือของหน่อยซิค่ะ” หล่อนหันไปโวยกับนายแม๊ก



“ครับๆ” ในที่สุดแม๊กก็ต้องช่วยถือของ



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



“กินอะไรดีว่ะ” ดีนหันไปถามเพื่อนๆ



“ไปกินบะหมี่กันมั้ยดีน” เจฟฟ์หันไปชวน



“ไปซิ เฮ้ยพวกข้ากับเจฟฟ์ไปกินบะหมี่นะ แล้วเจอกันที่หอ” เมื่อดีนบอกเพื่อนๆแล้วก็เดินออกไปกับเจฟฟ์



“อ้าวมันสองตัวไปซะแล้ว ทิ้งกันได้ไงว่ะ” แม๊กบอก



“เอาน่าแม๊ก เอ็งยังเหลือข้านะเว้ย” เคนหันมาตบไหล่เพื่อนพร้อมกับเดินไปหาสามสาว



“นี่อลิซ พอลล่า เดี๋ยวเรากลับหอก่อนละกันนะ แล้วเจอกัน” เคทซึ่งไม่มีธุระอะไรได้ขอตัวกลับไปก่อน



“จ้า” แล้วเคทก็เดินออกมาจากกลุ่ม แต่ว่าพวกเราสี่คนนั่งกินข้าวกันอยู่



“อ้าวเฮ้ยนั่นมันพวกกระแดะเกิร์ลนี่หว่า” เรย์ที่กำลังจะดูดน้ำบอกกับพวกเรา



“ว่าไรนะไอ้เรย์” เมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ



“ก็นั่นมันหนึ่งในกลุ่มกระแดะเกิร์ลไง” เรย์บอกย้ำ



“เออใช่ แต่ว่าแกคิดคำนั้นได้ไงว่ะ” เมบอกด้วยน้ำเสียงงกลั้วเสียงหัวเราะ



“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ มันผุดขึ้นมาเองอ่ะ” เรย์บอกยิ้มๆ



“อ่ะนะคนเรา”



“เออแล้วอีกสองไปไหนซะแล้วล่ะ” เนลถามพร้อมกับมองหา



“อยู่กับไอ้กลุ่มหลงตัวเองนั่นไง” แพทบอกพร้อมกับชี้ให้เนลดู



“จริงด้วย โคตรๆหลงตัวเองเลยอ่ะ นึกว่าตัวเองน่าตาดีจัดเลยรึไงน่ะ”



“คงงั้นแหละมั้ง” แต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงมารมาขัดจังหวะการคุย



“คุยไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ” เสียงมารตัวแรกถามขึ้น



“แล้วมันเกี่ยวไรกับพวกนายเนี่ย” เมย้อนกลับไป



“อยากจะเกี่ยวมีไรมะ” อีกหนึ่งเสียงตอบกลับมา



“เอ่อแม๊กค่ะถ้าพวกเค้าไม่อยากคุยกับเราก็ไปกันเถอะค่ะ”



“ที่แฟนนายบอกมันก็ถูกอ่ะนะ นายเชิญไปได้แล้ว” แพทเป็นคนบอก



“ก็ได้ แต่เดี๋ยววันหลังจะมาคุยด้วยใหม่นะจ๊ะ” แล้วทั้งหมดก็เดินออกไป



“ทำไมนายสองคนนั่นชอบมายุ่งกับกลุ่มพวกเราจังเลยอ่ะ” แพทถามด้วยความสงสัย



“จะรู้มั้ยเนี่ย ไม่แน่นายสองคนนั่นอาจจะชอบใครในกลุ่มเราก็ได้”



“ไม่แน่ว่ะ”



“แต่จะว่าไปแล้วนายสองคนนั่นแฟนคลับคงเยอะน่าดูนะ” เนลออกความเห็น



“ก็คงจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ ก็เมื่อกี๊ไม่เห็นเหรอทั้งโรงอาหารจะกินพวกเราแน่ะ” เมบอกอย่างหวาดๆ



เห็นไง” แพทบอก



“เหอะ เหอะ”



“ไปกันดีกว่านะ นั่งนานแล้วอ่ะ อยากดูทีวี” เรย์บอกแล้วก็ลุกออกจากเก้าอี้ไป



“อือ” แล้วทั้งหมดก็ลุกเดินตามกันออกมา แล้วก็เดินออกจากโรงอาหารพร้อมกับสายตานับพันคู่ที่ยังคงจ้องมองพวกเขาอยู่



“งั้นแยกกันตรงนี้เลยละกันนะ” แพทบอกพร้อมกับเดินออกมากับเรย์



“อ้าวเดี๋ยวดิแล้วแพทกะเรย์อยู่หอไหนอ่ะ” เมตะโกนถามขณะที่ทั้งสองเดินออกไปไกลแล้ว ทำให้ทั้งสองต้องหยุดเดินกลางครัน



“อยู่พริ้นซ์เทลอ่ะ แล้วเนลกะเมอ่ะ” เรย์เป็นคนบอก



“งั้นก็หอเดียวกันไปด้วยดิ” เนลบอกพร้อมกับวิ่งตามมา



“แล้วอยู่ห้องไหนล่ะเนี่ย”



“ห้องพี 3519 อ่ะ”



“เรย์กะเค้าอยู่ห้อง พี 3315 อ่ะ”



“อืมเหรอ งั้นไปห้องเรย์นะ” เนลบอก



“ก็ได้” แล้วทั้งสี่สาวก็เดินกลับหอไปด้วยกัน แต่ในระหว่างทางเดินกลับไปนั้นยังคงมีอีกหลายสายตาที่ยังจ้องมองพวกเธออยู่ มันยิ่งทำให้ความสงสัยของเรย์เพิ่มพูนขึ้นไปอีก



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



*- - ทางด้านหนุ่มๆ - -*



“ทำไมแม๊กกะเคนต้องอยากไปคุยกับยัยพวกนั้นด้วยค่ะ” อลิซถามทั้งสองอย่างไม่พอใจ



“ก็เห็นว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกันเลยผูกมิตรไว้น่ะ” เคนตอบแทนแม๊กซึ่งตอนนี้นั่งเป็นใบ้ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



“ต้องการเป็นเพื่อนหรือมากกว่านั้นค่ะ” พอลล่าถามต่อ



“เป็นเพื่อนซิครับ จะคิดมากกันไปทำไมเนี่ย” แม๊กที่นั่งฟังมาตั้งแต่ต้นเริ่มรำคาญเลยตอบ



“แน่ใจนะค่ะ” ทั้งสองถามขึ้นพร้อมกัน



“ครับ”



“อย่ามาทำเป็นเจ้าของหน่อยเลย พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” เคนตอบอย่างเยือกเย็น



“ว่าอะไรนะค่ะ” พอลล่าถามย้ำ



“ไม่มีอะไรครับ” แล้วความเงียบก้เข้าวครอบงำอีกครา จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของเคนดังขึ้น



*- -มันอาจจะผิดที่เป็นอย่างนี้ ที่มันยังรักเธอจนสุดหัวใจ เมื่อรู้ว่าไม่มีทางแต่ฉันก็ไม่ตัดใจเหมือนคนไม่รู้ตัว

มันอาจจะถูกที่ใครบอกไว้ความรักมันทำให้ตาบอด จนมองไม่เห็นความจริงว่าฉันเป็นใคร ทำให้ไม่เข้าใจ ทำไมยังรักแต่เธอ...- -*



“ว่าไงว่ะ” เด็กหนุ่มกรอกเสียงลงไป



“จะกลับมาซื้อพวกขนมนมเนยที่เซเว่นมาให้ด้วยนะ ขอบคุณ” ทางปลายสายบอกมา



“เออ” เมื่อพูดจบเด็กหนุ่มก็วางสายทันที



“กลับหอกันเหอะนี่มันก็มืดแล้วด้วย” แม๊กบอกแล้วก็ลุกเดินออกไป



“รออลิซด้วยซิค่ะ”

“งั้นเราก็ไปกันมั่งเหอะ” เคนบอกแล้วก็เดินออกไปอีกคน ทำให้พอลล่าต้องลุกเดินตามออกไป



“เฮ้ยแม๊กก่อนกลับหอแวะเซเว่นด้วยนะ มันสองตัวฝากซื้อของให้เอาขึ้นไปให้ที่ห้องอ่ะ”



“เออได้” ก่อนจะไปซื้อของทั้งสองก็ต้องไปส่งเด็กสาวสองคนก่อน เพราะมันถึงหอหญิงก่อน



“นอนหลับฝันดีนะครับ” แม๊กบอกกับอลิซ



“ค่ะ”



“พอลล่าก็ด้วยนะครับ”



“แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ” พูดจบเด็กสาวก็เดินมาหอมแก้มเด็กหนุ่ม



“อ่ะครับ” การกระทำนี้ทำให้เคนอึ้งไม่น้อยเลย



“เป็นไงล่ะ โดนสาวหอมแก้มซะแล้ว” แม๊กแซวเพื่อน



“งงไงว่ะ เอ็งไม่ต้องแซวข้าเลยไอ้แม๊ก”



“เออๆ” แล้วทั้งสองก็แวะซื้อของกับเพื่อน แล้วก็เดินกลับหอไป ขณะเดินกลับไป ทั้งสองต่างก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เพราะต่างฝ่ายต่างใช้ความคิด ส่วนทางด้านสาวๆก็ยังคงนั่งดูหนังกันอยู่



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Talk with writer >>>



ตอนนี้มันอาจจะสั้นไปหน่อยนะ

เข้ามาอ่านกันก็ช่วยๆเม้นหน่อยนะ

จะได้มีกำลังใจแต่งอ่ะ ไม่โหวตไม่ว่า ขอแค่เม้นอย่างเดียวก็คงพอแล้วล่ะ

อาจจะมาอัพได้ไม่บ่อยนะ เเพราะการบ้านเยอะเหลือเกินอ่ะ

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะ



ช่วยเม้นกันหน่อยนะ