*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : เพื่อนใหม่ 1

ตอนที่ 2 เพื่อนใหม่ 1



*- -...กริ๊ง....กริ๊ง....กริ๊ง...- -*



“เช้าแล้วเหรอว่ะเนี่ย” เรย์บ่นด้วยความงัวเงียแล้วก็ลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เมื่อเก็บที่นอนเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ทางด้านของแพทก็เหมือนกัน



“เรย์ตื่นยังว่ะ” แพทตะโกนเรียกพร้อมกับเคาะประตูเรียกเสียงดัง



“เสร็จแล้ว” เรย์ตอบกลับไปพร้อมกับเปิดประตูออกมา วันนี้เรย์อยู่ในชุดเสื้อยืดสีเหลือง กางเกงยีนส์พร้อมกับสวมแจ็คเก็ตยีนส์ทับ ส่วนแพทเป็นเสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีดำ กางเกงยีนส์เหมือนกัน



“ไวนี่หว่า ไปกันยัง”



“เดี๋ยวดิว่ะ ไปเอาของก่อน”



“เอาไรว่ะ หนังสือก็ได้มาแล้วนี่หว่า” แพทเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย



“เออน่า” แล้วเรย์ก็เดินไปยังโต๊ะคอมพร้อมกับหยิบข้อมูลที่ปริ๊นท์ออกมาเมื่อคืน



“อ่ะนี่ของแก” เรย์ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เพื่อน



“ตารางสอนนี่หว่า ขอบคุณมากเพื่อน” แพทบอกแล้วก็หยิบเป้ขึ้นสะพายบ่า ส่วนของเรย์เป็นกระเป๋าสะพายข้าง ซึ่งดีไซน์ได้แปลกมาก แถมไม่เหมือนใครอีก  ทั้งสองก็เดินออกมาจากหอพัก ระหว่างทางก็ยังตกเป็นเป้าสายตาอยู่โดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่าคือสาเหตุใด ในที่สุดสองขาของทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่โรงอาหาร



“กินไรดีว่ะเช้านี้” เรย์เริ่มบ่นออกมาอีกครา



“ก็แล้วแต่แกดิว่ะ” แพทเริ่มจะหงุดหงิดแล้วเหมือนกัน ทั้งสองก็แยกกันออกไปซื้ออาหารของตัวเอง แล้วก็กลับมาเจอกันที่เดิม



*- - 5 นาทีผ่านไป - -*



เรย์กลับมานั่งโต๊ะที่จองไว้แล้ว แต่ว่าก็ยังไม่เห็นวี่แววของแพทเลย ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนหายไปไหนแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะโทรตาม แต่ว่ายังไม่ทันที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แพทก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าซะแล้ว



“ไปไหนมาว่ะ รอนานแล้วนะเนี่ย” เรย์ออกอาการบ่นอีกแล้ว (คนแต่ง - - มันจะบ่นอีกนานมั้ยเนี่ย) (เรย์ - - เกี่ยวไรด้วยอ่ะ)



“โทษที ต่อแถวนานอ่ะ เมื่อกี๊ตอนที่ต่อแถวอยู่เจอคนคนนึงน่ารักว่ะแก รู้สึกว่าสเปคแกเลยอ่ะ” แพทรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ แต่ก็ไม่ลืมเล่าถึงสิ่งที่ตัวเองเจอ



“จริงป่ะ น่ารักมากเลยเหรอ” เรย์ถามด้วยความตื่นเต้น เพราะตั้งแต่เมื่อวานยังไม่เห็นคนน่ารักเลย



“จะโกหกไมว่ะเนี่ย”



“เออๆ งั้นก็รีบกินเหอะ เดี๋ยวจะไม่ทันขึ้นเรียน” เรย์เร่งเพื่อนสาวของตนเอง



หลังจากนั้นทั้งสองก็ลุกเดินออกไปจากโรงอาหาร เพื่อขึ้นเรียนในคาบช้า ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีที่จะขึ้นเรียน แล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าตึกเรียนอยู่ตรงไหน เมื่อเรย์เห็นสาวน้อยน่ารักคนหนึ่งก็รีบเดินเข้าไปถาม



“เอ่อไม่ทราบว่า ตึกโอเชียนติกอยู่ไหนค่ะ” เรย์ถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจในตนเองโดยเฉพาะการพูดคำลงท้ายแบบนั้น



“เดินตรงไปแล้วก็เลี้ยวซ้าย หน้าตึกจะมีป้ายบอกอยู่น่ะ” เด็กสาวที่ถูกเรย์ถามบอกอย่างคล่องแคล่ว



“ขอบคุณนะ” ทั้งสองก็เดินจากไปมุ่งหน้าสู่ตึกเรียนที่พูดถึงทันที



“ทำไมมันมีหลายตึกจังว่ะ” แพทถามขึ้นมาลอยๆ



“ไม่รู้ว่ะ ไม่ใช่เจ้าของโรงเรียน” เรย์ตอบแบบยั่วโมโห



“เออไอ้คุณเรย์” คล้อยหลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องเรียนห้องหนึ่งและห้องนี้แหละก็คือห้องเรียนของพวกเขาทั้งสอง



*- - ห้อง 3/1 - -*



“ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ” สองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน เพราะตอนนี้มีอาจารย์เข้าสอนแล้ว แต่ว่าอาจารย์แกยังพล่ามอะไรอยู่ก็ไม่รู้



“เชิญ อ้อ...เธอสองคนคงเป็นเด็กใหม่อีกสองคนซินะ” อาจารย์ท่าทางดูใจดีถามขึ้น



“เอ่อค่ะ” สองสาวตอบออกไป แต่ในใจทั้งสองยังคงงงกับเหตุการณ์เพราะไม่ยักกะรู้ว่ามีเด็กใหม่นอกจากพวกเค้า แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปห้อง



“งั้นเธอสองคนก็แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยซิ” อาจารย์ประจำชั้นเอ่ย



“ค่ะ” แล้วแพทก็เป็นคนพูดก่อน



“เราชื่อ พาธีน่า เรียกว่า แพท เฉยๆก็ได้ เราเพิ่งย้ายมาใหม่ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ”



พาธีน่า หรือ แพท สาวน้อยเจ้าของผมสีน้ำตาลแดง เด็กสาวที่มีบุคลิกไม่ค่อยเหมือนกับผู้หญิงซักเท่าไหร่ ทำให้มีคนเข้าใจเธอผิดอยู่บ่อยๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอจะพยายามเปลี่ยนแปลงนิสัยของเธอเลย จะว่าไปแล้วเธอเป็นคนหนึ่งที่จัดว่าสวยเลยทีเดียว ผิวขาว สูงประมาณเกือบ 170 ตัดผมซอยสั้นรับกับใบหน้าเรียวรูปไข่ ทำให้ใบหน้าเธอดูโดดเด่นขึ้นมาทันที จมูกโด่ง ตาตี่นิดๆ ปากเรียวบาง



“เราชื่อ เรนิส เรียกว่า เรย์ ก็ได้ เราเพิ่งย้ายมาใหม่เหมือนกัน ฝากตัวด้วยนะ”



เรนิส หรือ เรย์ สาวน้อยหน้าใส  ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าเรียวรูปไข่  ตาโต จมูกโด่ง ปากเรียวบาง ตัดผมคล้ายๆกับแพท ตัวของเธอสูงเท่าๆกับแพท แต่ว่าผิวของเธอขาวไม่เท่าแพทก็เท่านั้นเอง บุคลิกของเธอก็คล้ายกับแพทเลย แต่ต่างกันตรงที่ว่าเธอเป็นทอมนั่นเอง



“วี๊ด วิ้ว” เสียงผิวปากของนักเรียนชายภายในห้องดังขึ้น



“มีแฟนยังครับ” เสียงๆหนึ่งลอยเข้ามากระทบโสตประสาทของคนทั้งสอง



“น่ารักจังเลย” เสียงนักเรียนนักเรียนชายยังคงดังอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งผู้ที่ยืนอยู่หน้าห้องหมดความอดทนต้องสั่งให้เงียบ



“อ้าวเงียบๆกันหน่อย เธอสองคนไปนั่งตรงที่ว่างหลังห้องที่มันเหลือสองตัว” อาจารย์คนเดิมสั่ง



“ค่ะ” แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปนั่งตรงหลังห้อง ทำให้เธอได้เพื่อนใหม่ที่อยู่ข้างๆและนั่งข้างหน้า



“หวัดดี ชื่อไรเหรอ” เด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันมาถามผู้มาใหม่



“เราเรย์ เพื่อนเราชื่อแพทน่ะ” เรย์เป็นคนแนะนำตัว



“อือเราชื่อเมส่วนนี่เนลเพื่อนเราเองแหละ เราก็เพิ่งย้ายมาเหมือนกัน” เด็กสาวบอก



เมแกน หรือ เม สาวน้อยบุคลิกมาดมั่น เธอออกจะเหมือนคุณหนูนิดๆแต่ว่าเธอก็ท่าทางเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เพราะว่าเธอเป็นคนไม่ยอมใคร เธอตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแล้วแหละ หน้าตาเธอก็ใช่ย่อย ตาโต จมูกโด่ง ปากเรียว ใบหน้ารูปไข่ ไว้บนยาวประบ่า มัดรวบเป็นหางม้า (คนแต่ง- - ชอบคนมัดผมแบบนี้อ่ะ น่ารัก) (เม - - ขอบคุณที่ชม)



เนล หรือ เนลลี่ อีกหนึ่งสาวที่หน้าตาสวยเหมือนกัน ตาโต ผิวขาว จมูกโด่ง ใบหน้าเรียวรูปไข่ มีผมสีบอนด์ เพราะสีผมนี่เองทำให้เธอดูเด่นที่สุด ตัวของเธอสูงประมาณ 168 ซม. แต่เธอก็ไม่ค่อยจะยอมใครเหมือนกัน  จะว่าไปแล้วเธอเป็นคนที่เซ้นส์ซิทีฟที่สุดในกลุ่ม



“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” แพทและเรย์เอ่ยขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับยื่นมือออกไป



“ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน”



“นักเรียนค่ะ ฟังกันหน่อยค่ะ” เสียงอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้องหันมาบอกนักเรียน



“......” เกิดความเงียบขึ้นทั้งห้อง



“คาบต่อไปนักเรียนจะต้องเปลี่ยนตึกเรียนก็ขอให้เดินกันไปให้เป็นระเบียบด้วยนะ ไม่ใช่เดินส่งเสียงดังกันออกไป” อาจารย์สั่งพร้อมกับเดินออกไปทันทีที่ออดดังขึ้น



“โธ่...ไอ้เราก็นึกว่าจะมีอะไรที่แท้ก็เรื่องแค่นี้เอง” เนลออกอาการบ่นเล็กน้อย



“แล้วคาบต่อไปเรียนไรอ่ะ” แพทหันไปถามสองสาวข้างหลัง



“เรียนวิทย์ไง”



“อ้อเหรอ” แล้วทั้งหมดก็เดินออกจากห้องเรียนไป เพราะว่ามันหมดคาบแรกแล้ว



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



*- - คาบวิทย์ - -*



“ทั้งหมดทำความเคารพ” เสียงหัวหน้าห้องสั่ง



“สวัสดีค่ะ/ครับ อาจารย์”



“นั่งลงได้ ครูชื่อ คีนย่า กิลเบิร์ต” อาจารย์ประจำวิชาแนะนำตัวเองกับนักเรียน



“วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องไฟฟ้ากันนะค่ะ”



“ไฟฟ้าเหรอ โหยเซ็งว่ะ” เรย์หันไปบ่นกับแพท



“นักเรียนทราบกันมั้ยค่ะว่า ไฟฟ้าคืออะไร” แล้วก็มีเด็กหนุ่มคนยกมือขึ้นตอบ



“เธอที่ยกมือนั่นแหละ” อาจารย์ชี้ไปยังคนั้ยกมือขึ้น



“ไฟฟ้า คือกระแสสมมติที่ไหลจากขั้วบวกไปขั้วลบ”  นักเรียนที่ยกมือลุกขึ้นตอบ



“ใช่ค่ะ ไฟฟ้า คือ .....” อาจารย์ประจำวิชาก็อธิบายไปเรื่อยๆ จนหมดคาบ



“ไรว่ะ ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยอ่ะ” เมบ่นออกมาเบาๆ



“ก็นั่งหลับมันจะรู้เรื่องมั้ยล่ะ” เนลหันไปเอ็ดเม



“แหะ แหะ โทษที”



“อ้าวไอ้เรย์ตื่นดิว่ะ ไอ้เรย์” แพทเรียกพลางเขย่าตัวเรย์



“หะ ไรอ่ะ มีไรกัน” เรย์เงยถามด้วยน้ำเสียงสะลึมสะลือ



“ หมดคาบแล้ว” เนลบอกกับเรย์



“อ้อเหรอ งั้นก็ไปกันเหอะ” เรย์บอกแล้วก็หันไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายพร้อมกับเดินออกจากห้องเรียนไปทันที แล้วทั้งหมดก็เดินตามออกไปทันที



“หิวแล้วอ่ะ ไปกินข้าวกันเหอะ” เมชวนเพื่อนๆที่นั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าตึกเรียน



“ยังไม่เที่ยงเลยอ่ะ จะรีบไปไหนอ่ะ” แพทหันมาถาม



“ก็มันหิวนี่” เมยืนกรานที่จะไปให้ได้



“ไม่อ่ะ ยังไม่อยากไป” เถียงกันไปแบบนี้อยู่นานสองนาน จนออดบอกว่าพักเที่ยง แล้วทั้งหมดก็มุ่งหน้าสู่โรงอาหาร



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*