คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ยอมเพื่อนรักสักหน=_=^^ - 100%
ตอนที่ 6 ยอมเพื่อนรักสักหน=_=^^
“น่ากิ๊ง แค่นี้ทำเพื่อเพื่อนไม่ได้หรอ”
ยัยฟ่างพยายามออดอ้อนฉัน ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาอ้อนช้าน~ เพราะใครอ้อนฉันทีไรก็ใจอ่อนทุกทีเลยง่ะ นี่แหล่ะเป็นนิสัยของฉันอีกอย่างหนึ่ง ถึงฉันจะต๊องส์สักนิด บ๊องส์สักหน่อย หลงตัวเองอีกนี้ด บร้าๆ อีกหน่อยก็เป็นคนใจอ่อนนะง้าบ~ กิ๊สๆ ><~
“นี่ฟ่าง แกอย่าเอาคำว่าเพื่อนมาเป็นตัวช่วยเลยนะ ไม่ก็คือไม่!!!”
“โธ่! กิ๊งอ่ะ นะๆๆ ช่วยฉันหน่อยดิ เรื่องแค่นี้เอง”
“ไม่มีทางหรอกน่า -_-^”
“กิ๊งจ๋า ช่วยฟ่างหน่อยนะ แค่เรื่องของกอล์ฟเองอ่ะ”
“นั่นแหล่ะปัญหา ตรงที่มันเป็นเรื่องของนายกอล์ฟ!!! ทำไมต้องเป็นตานั่นด้วยนะฟ่าง ถ้าเป็นคนอื่นล่ะฉันจะช่วยแกเลย ให้ตาย ปะป๋าสิ-*- (มันมาจากพับผ่าสิ~)”
“ก็ฉันไม่ได้ชอบคนอื่นนี่ ฉันชอบกอล์ฟ!!!”
“แต่ปกติแกก็ไม่ได้ชอบใครง่ายๆนี่”
“เห็นไหมล่ะ แกก็รู้ว่าชั้นไม่ได้ชอบใครง่ายๆ แต่ครั้งนี้ฉันขอเหอะ ฉันว่าฉันชอบกอล์ฟจริงๆแล้วล่ะ”
“แล้วดูยังไงยัยฟ่าง นายนั่นอ่ะดีตรงไหนห่ะ!!!”
“ก็เขาออกจะหน้าตาดี เพอร์เฟ็ค บ้านก็รวย แถมนิสัยดีอีกต่างหาก” (กร๊ากๆๆ ไอ่คนเขียนมันเอาเรื่องจริงมาเกี่ยว-0-)
“หง่ะ~ ฟังแล้วอยากจะบ้าตาย ที่ว่ามานะมันไม่ค่อยจะตรงเลย หรืออาจจะตรงนิดหน่อย เอ่อ แต่ ตรงนิสัยดีน่ะ ไม่จริ้ง ไม่จริง”
“ก็แกไม่เคยเห็นน่ะสิ”
“อ๋า~ ยังกับฉันอยากเห็นนิสัยเสียของหมอนั่นตายแหล่ะ”
“ตกลงจะเอาไงอ่าาา จะช่วยฉันป้ะ? @_@” ยัยฟ่างพูดพร้อมกับทำตาหวาน ปนลูกอ้อน จนฉันจะใจอ่อนแล้วเนี่ยยย โอ๊ว! ไม่นะ แกอย่าทำหน้าอย่างนี้ดิ้ ง่ะ - -;
“[@_@],[_ _],@_@,[_ _],[@_@]”
“โอ๊ย!!! แกอย่าทำตาปิ๊บๆ อย่างนี้ใส่ชั้นได้มะ” T_T โฮ ชั้นอยากจะร้องไห้ นี่ฉันจะต้องยอมแพ้ลูกอ้อนของยัยฟ่างอีกแล้วเหรอเนี่ย ไม่นะ ม่ายยยยย~>O<
“แล้วถ้าชั้นหยุดทำ แกจะช่วยป่ะล่ะ”
“ไม่รุ”
“โธ่! กิ๊ง เอางี้ถ้าแกช่วยชั้นนะ ชั้นจะเลี้ยงอาหารร้านนี้ทุกวันเลยเอาป่ะ?”
“@[]@ ฉันไม่ได้เป็นคนเห็นแก่กินนะฟ่าง” อ่ะเด้ะ! -[]-“ ปากมันบอกอย่างง้านน แต่หน้าตอนนี้มันไม่เป็นอย่างนั้นสิเคอะ แหะๆ ม่ายบอกก็รุว่าฉันห่วงกิน กร๊าๆ เขินง่า~ >///<
“แน่ใจเหรอจ้ะ กิ๊งว่าเธอจะไม่เอาของกินอ่ะ หือ~?”
“หง่ะ อืม...”
“ว่าไงล่ะ”
“เออ.. ก็ได้ ชั้นจะยอมช่วยละกัน”
“เย้! \^0^/ กิ๊งน่ารักที่สุดเลย”
“ไม่ต้องเวอร์ขนาดนั้นก็ได้น่า แต่อย่าลืมสัญญาล่ะ ^^”
“ได้เร้ยยย” แล้วชั้นกับฟ่างก็กินกันซะพุงกาง ถ้ากระโปรงชั้นคับเมื่อไหร่แกตายแน่ยัยฟ่าง นึกไงเอาอาหารมาล่อลูกจระเข้อย่างไอ่กิ๊ง เฮ้อ~แต่ทำไงได้ รับปากไปแล้วนี่ แต่จริงๆแล้วฉันก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่หรอกนะว่าฉันจะช่วยได้แค่ไหน เอาเป็นว่าฉันจะพยายามไม่คิดเรื่องนี้ละกัน กร๊ากๆๆ ^O^
“อิ่มแล้ว กลับกันเหอะฟ่าง”
“ได้เลย พี่เฟิร์สฟ่างไปแล้วนะคะ” ฟ่างเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วคุยกับเจ้าของร้าน อ่ะเด้ะ ใครหว่า?
“นี่พี่เฟิร์สเจ้าของร้าน sweet rainbow ร้านนี้งัย พี่เฟิร์สนี่เพื่อนฟ่าง ชื่อกุ๊งกิ๊ง เพิ่งมาจากญี่ปุ่นอ่ะค่ะ”
“หวัดดีค่ะ พี่เฟิร์ส กิ๊งเริ่มติดใจร้านเพ่แล้วง่า~ น่ารักโคด”
“อ่า~ ครับ มาได้เลย บ่อยๆยิ่งดี พี่จะได้มีคนช่วย”
“อ่าว~ ใครบอกเนี่ยว่าจะมาช่วย โหย~ เซ็งจิ๊บเลย”
“ล้อเล่นน่า น้องกิ๊ง”
“อ่ะ ล้อเล่ง เหมือนกัล วิ้วๆ”
“อ้ะแหม คุยกันปร๋อยังกะเคยเจอกันมาแล้ว 10 ปีเลยน้า”
“อ่ะเหอะ นี้ดส์หน่อยน่า พวกเราไปก่อนนะคะพี่เฟิร์ส”
“บ๊ายบายครับ^^น้องฟ่าง น้องกิ๊ง”
“พี่เฟิร์สก็น่ารักดีนะฟ่าง หัวเหมือนสัปปะรดดีอ่ะ เท่ห์ดี”
“ก็ใช่อ่ะดิ้ พี่เขาเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเราด้วย แถมเคยเป็นหนุ่มป๊อบของโรงเรียนด้วยล่ะ แต่ไม่เท่ากอล์ฟหรอกนะ”
“อ๋อเหรอ~ นายกอล์ฟเขาน่ารักสำหรับเธออยู่แล้วนี่” ฉันเดินบ่นไปแบบเซ็ง โดยไม่ได้มองทางเลย~
“อุ้ย! -v- ขอโทษค่ะ” อ่ะโหย๋ว~ นี่ฉันเดินชนคนอีกแล้วเหรอเนี่ย=_=; รู้สึกจะต้องปรับปรุงตัวเองซะหน่อยแล้ว แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมอง เฮ้ย! หวา หัวทองแบบนี้ตัวสูงประมาณนี้ หุ่นประมาณนี้ เห่ย ไม่ใช่น่า -0-;;;; ต้องไม่ใช่นายหรอกน่า อิตาหัวทองกอล์ฟ!!?
-------------------------------------
ติดตามตอนต่อไปด้วยนะงับ-...
ความคิดเห็น