แม่สื่อหน้าใสชวนหัวใจมาแบ๊วส์กัน^^

ลำดับตอนที่ #2 : ตัวตลกของนายกอล์ฟ ทำมายต้องเปนช้านนน!~ - 100%

ตอนที่ 2 ตัวตลกของนายกอล์ฟ ทำมายต้องเปนช้านนน!~

            ไมค์เดินเข้ามาหากอล์ฟด้วยหน้าตาที่ น่า.. น่า.. น่าร้ากกดีอ่า~ กี๊สๆ ให้ใจไปเลย ><~ แต่ฉันว่านะต้องสร้างภาพแหงๆ เลย นิสัยก็คงไม่ต่างจากพี่ชายนักหรอกมั้ง? เอ.. ฉันจะอคติไปมั้ยเนี่ย -_-^

            “หวัดดีฮะทุกคน” ไมค์ทักทายอย่างสุภาพจนพวกผู้หญิงในห้องมองจ้อง เอ้ย! จ้องมอง อย่างกับจะหลอมละลายเหมือนน้ำแข็งโดนรังสีอุลตร้าแมน (มีด้วยเหรอเนี่ย-*-)

            “แล้วนี่ใครอ่ะ เด็กเข้าใหม่เหรอ” ไมค์มองหน้าฉันแล้วถามขึ้นมา อ๋า~ น่ารักจริงๆ (อิกิ๊งอย่าคิดไปไกลนะ ไมค์ของฉันนะเฟร้ย~ -[]-) เออๆ รู้แล้วน่า คอยดูนะสักวันฉันจะฆ่าคนแต่ง - -;

            “อ้อ...ยัยนี่เป็นเด็กใหม่ของห้องเรา ชื่อยัยกุ้งปิ้งล่ะ ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆๆ (หัวเราะแบบไม่รักษาภาพพจน์)”

            “นี่นาย!!! ใครชื่อกุ้งปิ้งยะ”

            “อ้ะ~ ไมค์ ฉันชื่อกุ๊งกิ๊งนะ^^”

            “หวัดดีกุ๊งกิ๊ง ชื่อเธอน่ารักดีจัง^^” โหย๋ว~ไมค์พูดกับฉันแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน อ๊ายย~>O< นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่น้องกันจริงๆฉันไม่อยากจะเชื่อเลย นิสัยต่างกันมากมากถึงมากที่สุดเลยล่ะ

            “กิ๊งอย่าไปถือสากอล์ฟเลยนะมันก็แค่ปากเสียอ่ะ”

            “อ้าว...ไมค์แกเป็นน้องฉันนะเฟ้ย! ไหงเข้าข้างคนอื่นฟะ”

            “แล้วพูดความจริงมันผิดตรงไหนอ่ะ...” แล้วทั้งสองคนก็ทะเลาะกันอีกนาน ดูไปดูมาคู่นี้ก็น่ารักดีนะ เฮ้ย! แล้วชั้นจะไปชมนายกอล์ฟด้วยทำไมล่ะเนี่ย ฉันต้องเกลียดนายสิ-3-

            “เพื่อนๆ อาจารย์มาแล้ว”

            “เอาล่ะ ได้ข่าวว่าห้องนี้มีนักเรียนเข้าใหม่ใช่มั้ย ไหนออกมาแนะนำตัวหน่อยสิ”

            หง่ะ =[]=~ อาจารย์จะพูดทำม้ายยย!!! ฉันไม่อยากจะออกไปแล้วนะ เพราะความฝันอันแสนหวาน เหมือนบ้านขนมหวานโรยน้ำตาล เคลือบช็อคโกแลต^o^ ของฉันกับความสุขในโรงเรียน มันหมดไปแล้ว หมดไปตั้งแต่ฉันเจอนายกอล์ฟแล้วล่ะค่ะ ระหว่างที่ฉันกำลังจะแนะนำตัว ก็เหลือบเห็นสีหน้านายกอล์ฟที่ดูเหมือนอยากจะเยาะเย้ยฉันตลอดเวลา ฮึ้ย!เห็นหน้าหมอนี่ทีไรก็รู้สึกหมั่นไส้ทุกทีเลย... อีตาหัวทองเอ้ยยย!  

            “สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อคีตภัทร เตชะอนุกุลนิธิกาล ชื่อเล่นชื่อ...”

            “กุ้งปิ้งครับ!!!” แหงะ~ ฉันยังพูดไม่ทันจบเสียงนายกอล์ฟก็ดังแทรกขึ้นมา พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกของห้อง โว้ย!~ นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะตาบ้า ทำไมต้องมาแกล้งฉันด้วยเนี่ย T[]T’

            “พิชญะ!!!” อาจารย์ตวาดขึ้น สมน้ำหน้าอยากมาแกล้งสาวน้อยน่ารักอย่างฉันทำไมล่ะ วิ้วๆ~

.           “เอาล่ะเธอไปนั่งที่ได้แล้ว”

            “ค่ะ อาจารย์” แล้วฉันก็ต้องเดินคอตกกลับมาที่นั่งด้วยความอับอาย ฮึ! คอยดูนะฉันจะไม่มีวันญาติดีกับนายเลย อีตาหัวท้อง ทอง!

........เวลาผ่านไป........ (อิคนแต่งมันขี้เกียจพล่าม~)

            และแล้วก็ถึงเวลาพักจนได้ วู้ว~ เย้! โย่ว~ จะสงสัยทำไมคะ ก็ไอ่กิ๊งจะชอบอุทานแบบเวอร์ๆอ่ะคร่ะ - -* ดีจัยๆ ไม่ต้องเจอหน้านายกอล์ฟแล้วว~ แต่จะดีใจมากปัยทำไมเนี่ยก็แค่ชั่วโมงเดียวเองง่ะ- -* สงสัยมะว่าทำไมฉันไม่อยากเจอหมอนั่น มาเรยจะเล่าให้ฟัง ก็ครือว่า คิดดูนะตอนที่ฉันกำลังหลับแบบเคลิ้มๆ~-*- (มันเปงสิ่งม่ายดี อย่าท้าม อย่าทำ-0-) ตานั่นก็เอาปากกามาปาหัวฉัน แล้วปากกามันก็กระเด็นตกพื้น มันก็เลยไม่ติดงัย กำ-0- ตานั่นก็เลยโทษฉันเป็นกระบุงว่าเพราะฉันหลับ เลยทำให้ปากกาเค้าไม่ติด ดูดิ๊มันเกี่ยวกะฉันมั้ยเนี่ย เฮ้อ~ แล้ววันนี้ฉันก็ลงมากินข้าวกับเซีย และก็โซเฟียล่ะ ลัลลา~ เธอทั้งสองน่ารักกันจริงๆ เป็นลูกครึ่งอังกฤษ รัสเซียค่ะ

            “อุ้ย!><~ ขอโทษค่ะ” ง่ะ~ ฉันเดินชนผู้หญิงคนหนึ่งเข้าอย่างจัง เจ็บชะมัดเลย โฮๆ~ TOT ฉันว่าฉันเดินดูทางดีแล้วนะเนี่ย ปกติฉันไม่ใช่คนซุ่มซ่าม และก็ไม่ใช่คนติ๊งต๊องนะ แต่วันนี้ต่างหากมันเป็นวันอะไรก็ไม่รู้ สงสัยวันหลังต้องถามจิ้งจกที่บ้านซะก่อนว่าวันนี้ต้องก้าวเท้าไหนออกจากบ้านก่อนดี-0-* (เหอะๆ ดูดิ๊ ไม่ใช่คนติ๊งต๊องเล้ยย~) แต่เอ๊ะ! ฉันรู้สึกคุ้นหน้ายัยคนนี้จัง 0*0

----------------------------------------

โปรดติดตามตอนต่อไป...

+++------------------+++

วิ้วๆ แก้ผ่านไปสองตอนแร้วคร่ะ ไอ่แน็กเหนื่อยเจงๆ

เพิ่งจารู้ว่ามันไม่หนุกเรยง่า~ รึตัวเองรู้เรื่องแล้วมันไม่หนุกหว่า?

ตอนนี้จาสังเกตได้ว่า อิกิ๊งมันเริ่มต๊องส์ ช่ายๆ

นั่นแหล่ะตัวตนที่แท้จริง ที่ซ่อนอยู่ในบทคุณหนู กร๊ากๆๆ

เอาล่ะ ไปก่อนนะงับ จานั่งปั่น+แก้ต่อปัย

ตอนนี้ง่วงโคดๆ เที่ยงคืนกว่า แล้วค้าบบบ~ =[]=;;;