เซเทียฟาล นครแห่งมนตรา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                   สายลมเย็นสบายพัดเอื่อยๆผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่งในประเทศเฟรเดีย  ผ่านต้นไม้สูงใหญ่ท้ายหมู่บ้าน  สูงขึ้นไปหลายเมตรบนกิ่งขนาดใหญ่ของต้นไม้ต้นนี้  ร่างของเด็กสาวอายุราวๆ 15 ปี กำลังนอนไขว่ห้างกระดิกเท้าเล่นอย่างสบายใจ  เส้นผมสีม่วงแดงยาวสลวยทิ้งตัวลงมาผ่านกิ่งไม้ที่อยู่ข้างล่าง  ดวงตาสีเงินสวยคมทอดมองแสงอาทิตย์ที่ส่องลอดลงมาจากช่องเล็กๆระหว่างกิ่งไม้ที่ซ้อนทับกันอยู่   เด็กสาวค่อยๆปรือเปลือกตาลงช้าๆจนปิดสนิท และกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราแต่ก็ถูกขัดจังหวะโดยเสียงที่ดังมาจากใต้ต้นไม้
                   "เอรีอาน่า! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ" เสียงตะโกนจากบุรุษวัยประมาณ 30 ปลายๆดังขึ้น  คนถูกเรียกขยับตัวน้อยๆ  แล้วลุกขึ้นยืน  กระโดดลงมาจากกิ่งไม้ที่ยืนอยู่  ซึ่งมันอยู่สูงมากทีเดียว  การกระโดดแบบทีเดียวถึงพื้นของเอรีอาน่า คงทำให้คนที่ไม่เคยเห็นตกใจจนปากอ้าตาค้างได้เลยทีเดียว  แต่กับบุรุษคนนี้มันคงเป็นแค่เรื่องธรรมดาเท่านั้น
                   "ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ" พูดจบก็หันหลังเดินนำไปก่อนทันที  เด็กสาวจึงจำต้องเดินตามอย่างเสียไม่ได้  พอเดินมาจนถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง ประตูไม้ก็ถูกผลักให้เปิดออก  ตามด้วยร่างสูงที่เดินผ่านเข้าไป  'ปัง!' เอรีอาน่ากระแทกประตูปิดอย่างแรง
ร่างสูงเดินไปนั่งลงตรงเก้าอี้ไม้หน้าโต๊ะเล็กๆตัวหนึ่งตรงมุมห้อง  เด็กสาวเดินไปนั่งลงตรงข้ามเขาแล้วจ้องเขม็งไปยังผู้ขัดจังหวะการนอนของเธอ
                  ร่างสูงยังนั่งเงียบหวังให้เด็กสาวตรงหน้าเป็นคนเปิดประเด็นสนทนา  แต่ก็ต้องเป็นฝ่ายเริ่มเองเมื่อเด็กสาวตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะขยับปาก
                  "ฉันมีงานมาให้ทำ" ร่างสูงเริ่มเปิดประเด็น คนฟังเพียงเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
                  "มีคนจ้างแกให้ลอบสังหารเจ้าชายรัชทายาทแห่งเฟรเดีย" 
                  "จะบ้าเรอะ! พ่อไปรับงานนี้มาทำไม รู้มั้ยว่ามันเสี่ยงแค่ไหนที่จะบุกเข้าไปในเขตพระราชวังน่ะ" เด็กสาวที่เงียบอยู่นานเริ่มโวย
                  "ฉันก็ไม่ได้ให้แกลอบเข้าไปในพระราชวังนี่" ผู้เป็นพ่อตอบเสียงเรียบ
                  "แล้วจะให้ทำยังไง"
                  "องค์ชายจะเข้ารับการศึกษาที่เวสเทียร่า แกก็ไปเข้าเรียนที่นั่นซะ มันจะได้ง่ายขึ้น" คนตอบยังทำหน้าเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่คนฟังนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ
                  "ไม่ต้องห่วง แค่ไปโรงเรียนไม่ตายหรอกน่า" คนฟังลอบถอนหายใจเบาๆ เธอไม่ได้ห่องเรื่องที่ต้องไปเรียนที่เวสเทียร่าเสียหน่อย  แต่เธอกำลังสงสัยว่า ระหว่างการบุกเข้าไปในพระราชวังที่มีพวกทหารองครักษ์เยอะแยะ กับการลอบสังหารเจ้าชายในโรงเรียนที่มีทั้งอาจารย์ผู้แสนจะเก่งกาจ  นักเรียนแต่ละคนที่ฝีมือก็ใช่ย่อย  พวกยามในโรงเรียน  อันไหนมันปลอดภัยกว่ากัน.....
                   "ค่าจ้างงานนี้ 2,000,000 ดริฟท์ เชียวนะ" คนเป็นพ่อว่า ทำตาเป็นประกาย
                   "แต่..." เอรีอาน่าอ้าปากจะแย้ง แต่ถูกขัด
                   "ไม่มีแต่ ! ยังไงเจ้าก็ต้องรับงานนี้  เพราะข้ารับเงินมัดจำเขามาแล้วครึ่งหนึ่ง" คนฟังถึงกับอ้าปากค้าง  ไม่ได้ตกใจกับจำนวนเงินที่บุรุษตรงหน้ารับมา  แต่เพราะมันถึงคราวซวยของเธอแล้วน่ะสิ
                   ' พ่อนะพ่อ  อยู่ดีไม่ว่าดีก็หาเรื่องซวยมาให้ เดี๋ยวเหอะ เสร็จงานเมื่อไหร่จะอัดให้ยับเลย' เด็กสาวนึกแค้นอยู่ในใจ แล้วพ่นคำสบถยาวเหยียดออกมาเบา ๆ อย่างไม่สมกลับรูปร่างหน้าตาที่ราวกับเทพทิดานั่น
                   " พรุ่งนี้เราจะเริ่มออกเดินทางกัน  คงใช้เวลาประมาณ 5 วัน กว่าจะไปถึงเวสทรี " คนพ่อยังว่าต่อไปอย่างไม่สนใจสีหน้าผู้เป็นลูก
                   " คืนนี้เตรียมตัวให้พร้อมซะล่ะ " ว่าจบเฮียแกก็ลุกไปเลย ไม่ได้ดูเลยว่าคนเป็นลูกส่งสายตายยังกะจะฆ่าจะแกงกันไปให้