คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แค่บรรยากาศพาไป = =
แ่บรรยาาศพาไป = =’
วามรั็เหมือนนาฬิา เ็มเวลาเินวนามาลเวลา
…. แ่นเราลับเินย้อนาลเวลา เพื่อพยายามะรั้ลับไปยืน ุเิม
อนนี้ผมับไอมินโฮำลัับรถเล่นมวิวามทาที่ถูั้ไป้วยภูเาเรียรายมามาย เป็นเวลามาพอที่ผมับไอมินโฮสมวร้อไปถึที่่ายนานแล้ว แ่ลับเป็นว่าผมับมัน้อแหเวลามานั้รถมวิวแทน เหุผลาไอมินโฮือ อยาให้ผมไ้มบรรยาาศีๆะไ้ไม่้อเรียับเรื่อที่ผ่านมาอี อนนี้ไอมินโฮมันอรถ้าทา่อนะพาผมลารถ เพื่อว่าะไ้ไปเินเล่นินบรรยาาศให้มาว่านี้
“นะรับ นะ ~” ผมมอหน้ามันอย่าเอียนๆ เพราะเสียแอ๊บเล็อ้อนผมไปมา เพราะแ่อยาับมือผมมันลทุนแอ๊บอนานี้เลยเหรอนี่ ะว่าไป็น่ารัเหมือนะหมาน้อยเลยผมว่า -O-
“อย่ามาแอ๊บไรนานีู้ะอ๊ว” ผมเอ่ยใส่มันพร้อมหันหน้าไปสนใ้นไม้ใบห้าามทา ะะแสร้ไม่สนใมัน อยารู้เหมือนันว่าไอมินโฮะมีท่าทียัไ่อ
“แถวนี้มีน้ำสวยอยู่ที่หนึ่นะรับ ผมว่าะไปพาีย์ไปะหน่อย เอีย์ใร้ายยัี้ไม่มีอารม์พาไปเลย”
“เรื่ออแ ูไม่สนหรอ” ผมพูไปแบบไม่สนใ แ่รู้อะไรมั้ยผมอ่ะโรอยาไปมาๆ แ่ยัไ็ามผม้อรัษาฟอร์มไว้ ใเย็นๆนะิมีย์้อวาฟอร์มไว้
“รไหนสวยมาๆเลย มีหินั้ันเยอะแยะมามาย แถมมีน มีสัว์นานาพันธุ์อาศัยอยู่แถวนั้น รนั้นัว่าธรรมาิีมา ไม่่อยมีนรู้ัมาะ้วย ผมอุส่าห์ไปสืบไปหามาเพื่อพาีย์ไปโนเพาะเลยนะรับ แ่ถ้าีย์ไม่อยาไปผม็้อัใ” มินโฮทำเสียหอย ่อนะหยุเินพรา้มหน้าแล้วถอนลมหายใ ผมึหยุเินแล้วหันไปมอมันที่เอาแ่ยืน้มหน้า
“ใรบอันไม่อยาไป อ๊ะ! ับมือูแล้วพาไปน้ำที” ผมรีบยื่นมือไปให้ไอมินโฮทันที ฟอร์มเฟิร์มไรไม่้อวามันแล้วอนนี้อยาเห็นน้ำที่ไอมินโฮมันป่าวประาศับวามามอมันมามาย แ่ถ้าผมไปมันไม่สวยอย่าที่มันพูนะ ะระโถีบาู่เลยยยยยยยยยยยยยยย
“แน่นอน เ้าายะพาเ้าหิไปอยู่แล้วรับ” มินโฮรีบุมมือีย์ไว้แน่น ่อนทั้ผมและไอมินโฮะเินูมือเีย้าันไปามเส้นทารหน้า ผมแอบำเลือมอใบหน้าอมัน รอยยิ้มอย่านี้ ทำไมูอบอุ่นแปล มันเหมือนรอยยิ้มที่ผมเยไ้มา ถ้าเป็นไ้ผมอยาเห็นรอยยิ้มนี้อีัรั้และอยาให้มันอยู่ับผมอีรั้
บรรยาาศแสนบริสุทธิ์ในป่าเ็มไป้วยพื้นที่อไม้ที่เียวอุ่ม ้นไม้ที่เิบโ ้นเล็้นให่ถู้อนทับสลับไปมา บ้า็มีเถาวัลย์พันยื่นออมาามิ่ไม้หลาหลาย้น เสียนเสียสัว์ร้อเรียันัสนั่นทั่วบริเว และมีเสียน้ำระทบพื้นหินั้อัวาลภายในป่า
“ว้าวววววววว สวยอย่าที่แพูริๆ น้ำสวยมาที่สุเลย” ผมระโโลเ้นไปมาอย่าื้นเ้น มัน่าเหลือเื่อับภาพรหน้าริๆ เป็นสถานที่ที่สวยริๆอย่าที่ไอมินโฮบอริๆ ผมปล่อยมือไอมินโฮออ ่อนะรีบถอรอเท้าแล้ววิ่ลไปยืนแ่น้ำทันที
“ีย์รับ รออยู่รนี้่อนนะ” ไอมินโฮมันเินมาบอผมให้รอมัน ่อนมันะเินย้อนไปอีทาในป่า มันไปยิระ่ายป่ะว่ะ ึ่มันปล่อยผมให้เินุ่มเท้าไปมาอยู่นเียว
“น้ำเย็นสื่นัเลยยยยยยยยยยยย” ยอมรับว่าอนแรผมเรียและเศร้ามาับเหุาร์ที่ผ่านมาอวันนี้ แ่อนนี้ผมลับลืมมันไปหมสิ้น เป็นริถ้าเราไ้สูมบรรยาาศอธรรมาิมันะทำให้เราลืมวามเรียนหมสิ้นริๆ
“ีย์รับ มานั่บนหินรนู่นีว่า เห็นวิวสวย้วยนะ” ไอมินโฮมันเินลับมาพร้อมยื่นมือมาให้ผม ึ่อนนี้ผมไม่ิมา ไม่เล่นัวเลย ผมัารุมมือมันอย่ารวเร็ว ่อนะปล่อยให้เป็นฝ่ายูร่าผมเินามมันไป
“่อยๆปีนึ้นไปนะรับ เหยียบไหล่ผม็ไ้นะ” มันลทุนย่อัวลนั่เพื่อให้ผมเหยียบไหล่มันึ้นไปนั่บนโหินให่
“ไม่เอา แเ็บไหล่เปล่าๆ ันัวหนันะ” ผมรีบปิเสธ ่อนะึร่ามันให้ลุึ้นยืน แ่ทว่ามันลับืนร่านั่ย่อัวเหมือนเิม
“ีย์ัวเบาะาย เหยียบมาเลยรับ ้าบนวิวสวยริๆนะ”
“ามใแ ถ้าเ็บอย่ามาร้อไห้เ็บหล่ะัน ิ!!” ผมยอมเหยียบไหล่มัน พยายามที่ะไม่ลน้ำหนัับมันมา ผมใ้แรปีนป่ายเาะรอยรุระามผิวหิน และเพียไม่นานผม็สามารถปีนึ้นไปนั่บนโหินไ้สำเร็
“โหๆ สวยมา ไอมินโฮแึ้นมาิ วิวสวยอย่าที่แบอริๆ” ภาพรหน้าอผมือ เป็นอีฝั่อน้ำ พื้นที่เ็มไป้วยป่าไม้เียวอุ่มรอบๆ ส่วนรลาือสวนอห้า มอล้ายมันเป็นทุ่อห้า ยิ่แสอาทิย์สาส่อมันยิ่เพิ่มวามามอธรรมาิมาว่าเิม ผมผละาภาพรหน้า่อนะหันไปเรียไอมินโฮที่ยืนมอผม้วยรอยยิ้มร้าล่าอโหิน
“ไม่เป็นไรรับ ผมรออยู่้าล่าีว่า ^^”
“ทำไมอ่ะ ึ้นมาิ ถ้าแไม่ึ้นูลเลยหล่ะัน” ผมทำท่าเรียมะระโล ไอมินโฮึรีบใ้มือทั้สอ้าเอื้อมยันเท้าอผมไว้ เิประมาไม่ให้ผมลาโหิน
“ือ ผมึ้นไปไม่ไ้หรอ มันสูเินผมะปีนึ้นไป”
“อย่าบอนะ ที่แใหู้เหยียบไหล่เพราะเหุผลนี้ …” ผมนั่มอหน้ามัน้วยวามรู้สึใ นี่มันลทุนให้ผมึ้นมาแ่มันลับเสียสละออยู่้าล่าแทนเหรอ (‘_’ )
“รับ”
“อ๊ะ ับมือูนะ แล้วแ็พยายามปีนามผิวหินมาเอหล่ะัน” ผมเอื้อมไปับรอยแอหิน้าๆ ่อนะยื่นมืออี้าลไปให้ไอมินโฮร้าล่า อนแรมันปิเสธผมลุเียว ้วยเหุผลลัวผมเ็บ -_- ‘ แม่เห็นผมอ่อนแอนานั้นเลยหรือไว่ะ แ่พอเอำู่ผมทีมัน็รีบเอ่ยอบลทันที
“ทำไมแัวหนััว่ะ” ผมใ้แรทั้หมพยายามึมันึ้นมา เห็นผอมๆสูๆแม่ทำไมัวหนััว่ะ ไอมินโฮมัน็ลัวผมเ็บแนเลยูมันไม่่อยเ็มที่ะปีนึ้นมาามแรึอผมเลย
“อึบบบบบบ!! อ๊า ! OxO” ผมใ้แรเฮือสุท้ายึไปมินโฮึ้นมาไ้สำเร็ แ่เิารผิพลารที่ผมลืมะัหวะอนปล่อยแรทำให้ผมยัึร่าไอมินโฮนทำให้มันและผมล้มนอนับโหิน ่อนริมฝีปาอผมับมันะุ๊บ!!
“ไอ มะมินโฮ” ผมรีบันไหล่มันออ่อนะพบใบหน้าอมันเ็มไป้วยรอยยิ้ม วามรู้สึผมึสะุ รนั้นทันที
“ ีย์ ~” ไอมินโฮเรียื่อผม ่อนะใ้มือปัผมที่ร่วปรใบหน้าอผมึ้นทัหู นิ้วมือมัน่อยๆลาสัมผัสไปามแ้มอผม ใบหน้ามัน่อยๆโน้ม่ำลมาหาผม ึ่ผมเผลอปรับใบหน้าเอียอศาอย่าลืมัว
“ มินโฮรัีย์นะรับ ~” เสียระิบัแผ่วเบา รอยประทับแสนอ่อนหวานำลับรรไล่สัมผัสามลีบปานุ่มนวล หูทั้สออผม้าอื้อไปหม สัมผัสรริมฝีปามันทำให้ผมลืมัว เผลอยื่นมือแนไปอเี่ยวออีฝ่ายรหน้า ่อนผมะปล่อยใให้ล่อลอยไปามรสูบให้บรรเลวามอ่อนหวาน่อไปเรื่อยๆอย่าไม่ำหนเวลาอมัน …. อีรั้ และอีรั้
อยาใหู้บนี้ะเป็นั่เ่นนิยาย
… ูบที่ล้าำสาปาวามเ็บ ูบอวามรั…
--------------- TBC -------------------------------
ลับมาอัพแล้วนะๆ อย่าลืมเม้นเป็นำลัใให้ไรเอร์้วยนะ แ่ผิพลารไหนออภัย้วยนะ๊ะ มึนๆนิหนึ่นะ อนนี้ไรเอร์ให้บทมินีย์หมเลย อนหน้า็เหมือนเิม้า รวมๆ อย่าลืมเม้นเป็นำลัใให้้วยนะ๊ะ ะไ้มีำลัใแ่ J
ความคิดเห็น