OH no!! รักนี่ฉันจะทำไงดี

ลำดับตอนที่ #6 : NO.4 เอาไงดี

‎4
เอาไงต่อดี

[Kim / Say]
ผมเดินหาไอ่เพื่อนบ้าที่นัดผมมา มันบอกว่าให้ไปเจอกันที่เดิมแต่พอผมมาถึงจุดที่มันบอก ไอ่คนที่มันนัดผมดันหายไปไหนก็ไม่รู้ นี่ผมก็เดินหามันตั้งนานแล้วนะ =3= ออ พูดมาตั้งนานยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ^^ ผม ยามามิยะ คิม ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นครับ ผมพึ่งย้ายมาที่นี่ได้ไม่นานก็ถูกโหวดเป็นองค์ครักษ์ ในกลุ่ม The Prince ซะ หึหึ ก็มันช่วยไม่ได้นิครับคนมันหล่อ ^^ กลับมาเข้าเรื่องเดิมนะครับ ตอนนี้ผมอยู่หน้าร้ายขายเครื่องดนตรีที่เป็นร้านประจำของไอ่ยูมัน มันบอกว่าร้านนี้มีแต่เครื่องดนตรีที่มีคุณภาพไม่แพงด้วย ผมเดินผ่านร้านขายเครื่องดนตรีได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน อยู่ไม่ไกล อิอิ ^^ ผมชอบนะเรื่องแอบดูคนเค้าทะเลอะกัน ผมเดินไปที่ซอกตึกเพื่อที่จะแอบดูว่าเป็นเสียงใคร เพราะยิงเข้าไปใกล้ๆเสียงมันเหมือนไอ่ ยู ยังไงอย่างงั้น
‘เธอเป็นสต๊อกเกอร์ รึไงถึงตามฉันอยู่ได้ เธอคิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่ามีคนกำลังตามฉันอยู่!!
นี่เป็นอะไรนั่นหอบอยู่ได้ แล้วนั้นหาอะไรในกระเป๋าน่ะ อ๋อ ฉันรู้แล้วว่าเธอหาอะไรมันคงเป็นโทรศัพท์สินะ จะเอามาถ่ายรูปฉันไปนอนฝันถึงรึไงยัยหื่น นี่ถ้าไม่ได้ถ่ายคงหอบหนักจนคลั่งตายหรือไม่ก็น้ำลายฟูปากสินะยัยโรคจิต’
เฮ้ย! O[]O ไอ่ยูจริงๆด้วย โหว่าผู้หญิงโคตาระแรงว่ะ ผู้หญิงคนนั้นน่าสงสารจังน่าตาซะน่ารักด้วย แต่ผมว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน - -a อ๋อ! คิดออกแล้วคนที่เดินชนผมที่ห้างนิ รู้สึกว่าจะชื่อ มิว = =” ทำไมหายใจถี่จังว่ะ เหมือนคนหอบกินเลยว่ะ
‘นี่ยู...นะ...’
‘นี่ขนาดรู้จักชื่อฉันด้วยหรอ = = ยัยโรคจิต’
โอ๊ย! ไอ่ยูสงสารน้องมิวของเค้าหน่อย(ไปเป็นอะไรกันตอนไหน = =?) น้องเค้าหอบกินไม่เห็นรึไงว่ะไอ่ยู
‘จะไปไหนก็ไปไป๊แล้วเลิกตามฉันซะทียัยโรคจิต’
ยังไม่หยุดอีกไอ่นี่ = =” แล้วไอ่ก็เดินผ่าน น้องมิวของเค้า ไปน่าสงสารมิวว่ะ ร้องไห้ใหญ่เลยร้องไห้แบบนี่เดี๋ยวก็เป็นลมหรอ ยิ่งร้องยิ่งหอบ นั้นไง
“ฮือๆ แฮกๆ”
“เฮ้ย!! O0O”
ผมตกใจมากเมื่อจู่ร่างของมิวก็ล้มลงกับพื้น ดีนะเนี่ยที่ผมยังอยู่เลยมารับไวทัน T_T น่าสงสารจังไอ่ยูนะไอ่ยูแกมาดูผลงานที่แกทำดิ แล้วผมควรทำไรก่อนดีเนี่ย *-*a ผมเอามือไปไวที่จมูกเพื่อที่จะตรวดดูว่ามิวยังหายยังใจอยู่รึเปล่า ผลออกมาว่า ‘ไม่หายใจ’ โอ๊ยนี่ผมจะทำไงต่อดี T_T
โรงบาลไง ใช่โรงบาลผมต้องพาเธอไปโรงบาล ผมพาร่างของมิวไปที่รถผม แมร่งรถตูก็อยู่ไกลอีก
แฮกๆ
ผมอุ้มร่างของมิวไว แล้ววิ่งมาที่รถที่จอดไว้ผมรีบเปิดรถแล้วว่างมิวไว้ที่เบาะหลัง แล้วผมก็ขับรถเร็วที่สุดเท่าที่จะทำเพื่อพามิวไปส่งที่โรงบาลที่ใกล้ที่สุด

@ โรงบาล KK
ผมมาถึงโรงบาลแล้วก็มีหมอมาอุ้มร่างของมิวไปไว้ที่เตียง ผมเดินตามเตียงที่แขนเข้าไปในห้อง ICU
“ยาติคนไข้รอด้านนอนนะค่ะ”
พญาบาลคนนึงพูดในขณะที่ผมเดินตามเตียงของมิว
“ทำไงต่อดีเนี่ย”
ตอนนี้ทางบ้านมิวยังไม่รู้ว่ามิวอยู่โรงบาล งั้นโทรบอกคนที่บ้านมิวเมื่อคิดได้อย่างนั้นผมก็ถือวิสาสะ ค้นกระเป๋าของมิวเพื่อที่จะหาโทรศัพท์ แล้วผมก็เห็นที่พ้นยาที่คนที่เป็นโรคหอบพบติดตัวไวอยู่ในกระเป๋ามิวทำไมผมถึงรู้หรอ ^^ หึหึ น้องสาวของผมก็เป็น แต่เอาเรื่องนี่ไว้ที่หลัง ผมหาโทรศัพท์เจอแล้ว แล้วควรโทรหาใครดีนะ ผมเลื่อนดูรายการการโทรเข้า-ออก แล้วผมก็เห็นชื่อ ‘คุณพ่อ’ อะฮะคนนี้แหละ
ติ๊ด
ตูด~
ตูด~
[ฮัลโหล มิวมีไรหรอลูก]
ปลายสายเป็นเสียงผู้ใหญ่ ยุน่าจะประมาณ 40 กว่า ดูท่าทางจะใจดีนะ ^^
“เออ...คือผะ......”
[แกเป็นใคร!!!]
ผมขอถอนคำพูดที่พูดเมื่อกี้นะ เสียงโคตรโหด T^T
“เออ คือ”
[แกเป็นใครหรือว่าแกจับตัวลูกสาวฉัน!!]
“เปล่านะครับ ผมเป็นเพื่อนมิวครับ T_T”
[แล้วโทรมาหาฉันมีเรื่องอะไร แถมเอาโทรศัพย์ยัยมิวมาโทรอีก]
“คือ ตอนนี้มิวอยู่โรงบาลน่ะครับ พะ....”
[ฮะ!! อยู่โรงบาล!!! มิวเป็นไรใครทำไรมิว!!]
+_+ หูจะแตก
“เออ...”ผมจะบอกไปดีมั้ยนะว่าเพื่อนผมเป็นคนทำ T_T “ไม่รูครับผมเห็นมิวกำลังร้งไห้แล้วจู่ๆก็ล้มลงก็เลยพามาส่งที่โรงบาลเนี่ยแหละครับส่วนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ครับ T_T”
มุสา เค้าไม่ได้โกหกนะเค้าแค่พูดไม่หมด ไอ่ยูเอ่ย~ทำบาปเพื่อนแท้ๆเลย T_T
[ขอบใจนะ ว่าแต่ยัยมิวอยู่โรงบาลไหนหรอ]
“อ๋อ อยู่ที่ %$(*+_=-$##^@!! บลาๆ”
[Kim / End]