คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : NO.2 ทักดีมั้ย
2
ทักดีมั้ย
หลังจากที่ฉันแยกจากมินที่หน้าร้านไอติมฉัน ก็โทรบอกที่บ้านให้ส่งคนมารับที่หน้าห้าง K
ระหว่างที่ฉันรอรถอยู่ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งคุยกัน
(ฉันไม่ได้แอบฟังนะแค่บังเอิญได้ยิน ^^\ )
‘นี่ไอ่ยูวันนี้ฉันเจอผู้หญิงคนนึ่งด้วย’
‘แกนิเห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้’ ยู
‘ผู้หญิงอีกและ’ นายแว่น
‘>< น่ารักป่าววะ” นายหัวทอง
‘>< น่ารักมาก เพื่อนที่มาด้วยก็น่ารัก’ คิม
‘แกเจอเขาที่ไหวะ แล้วรู้จักชื่อรึป่าว มีเบอร์ป่าววะ’ นายหัวทอง
อะไรเนี่ยผู้ชายพวกนี้ - -
‘เฮ้ย ที่ละข้อดิ ฉันเจอเขาที่หน้าร้านเค้ก เขาหันมาชนฉันเข้า’ นั้นฉันนิ >\\\< เขาชมว่าฉันน่ารักด้วย ‘ส่วนเรื่องชื่อ น่าจะชื่อ มิว นะเห็นเพื่อนยัยนั่นเรียกส่วนเพื่อนที่เรียกน่าจะชื่อ มิน อะไรประมาณนี่ ส่วนเบอร์ไม่มีวะ’ คิม
‘แกรู้เปล่าว่าอยู่โรงเรียนไร’
‘น่าจะโรงเรียน ไฮเดน นะ พวกโรงเรียนลูกคุณหนู’
“คุณหนูครับ!!”
“คะ...ค่ะลุงแก้ว”
“ลุงเรียกตั้งนานคุณหนูก็ไม่หัน”
“อ๋อ...ขอโทษนะคะพอดีมิวคิดอะไรนิดหน่อย ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวคุณพ่อกับ
คุณแม่เป็น ห่วง”
พอฉันมาถึงบ้านฉันก็รีบตรงเข้าไปหาคุณพ่อทันทีเพราะตอนนี้ฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่า ใช่ ยู
คนเดียวกันกับที่ฉันตามหาอยู่รึเปล่า คนเดียวที่จะช่วยให้ฉันหายสงสัย มีคนเดียวคือ คุณพ่อ
ก๊อกๆๆ
“คุณพ่อค่ะ หนูเข้าไปนะค่ะ”
“มีอะไรหรอลูก มาถึงนี่เชียว”
“คูณพ่อค่ะหนูเจอยูแล้วค่ะ ><”
“จริงหรอลูก”
“ค่ะ แต่หนูยังไม่แน่ใจว่าใช่ ยู คนเดียวที่หนูคิดรึเปล่า หนูอยากให้พ่อช่วยสืบให้หน่อยได้ไมค่ะ”
“ได้สิ ไม่เห็นจะยากเลย ^^ พรุ่งนี้ก็ได้ข้อมูลแล้ว”
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ >3< ”
“งั้นหนูไปนะค่ะไปม่รบกวนคุณพ่อแล้ว ^^”
วันนี้ฉันมีความสุขที่สุดในโลกเลย ฉันได้เจอนายแล้ว ยู (ถึงจะไม่แน่ใจก็เหอะ)นี่ก็ผ่านไปหลายปีแล้วนะเนี่ยที่ฉันไม่เจอนาย นายจะจำฉันได้รึเปล่านะ ไปกินข้าวก่อนค่อยนอนดีกว่า
เอ๊ะ พรุ่งนี้วันเสาร์นินาต้องไปถ่ายแบบด้วย งั่นวันนี้รีบๆนอนดีกว่า
ตึกๆๆ
ฉันเดินลงจากบันไดด้วยหน้าตาที่เหมือนคนนอนไม่พอ หึหึ เพราะอะไรหรอก็เมื่อคืนคิดแต่เรื่อง ยู จนนอนไม่หลับเลยนะสิ
ครือ~
ฉันนั่งลงที่ประจำของฉัน
“คุณหนูค่ะเช้านี่มีข้าวต้มปลาจะกินก่อนเลยไมค่ะ”
พี่ส้มคนใช้ของบ้านฉันที่ฉันสนิดที่สุดในบ้าน มาทำหน้าที่รายงานรายการอาหารของวันนี้ให้ฟังเป็นปกติแบบนี้ทุกเช้า
“ค่ะ เออ...พี่ส้มค่ะวันนี้มิวมีถ่ายแบบพี่ช่วยบอกลุงแก้วให้เตรียมรถให้ด้วยนะค่ะ”
“ได้ค่ะ ^^”
“วันนี้มีไรกินบ้างนะ”
เสียงคุณพ่อทำให้ฉันหยุดคุยกับพี่
“วันนี้มีข้าวต้มปลาค่ะ จะรับเลยไม่ค่ะคุณท่าน”
“อืม ก็ดีเหมือนกัน”
“มิว เรื่องที่ลูกขอให้พ่อไปสืบมา ได้เรื่องแล้วนะลูก อะนี่ลูก”
คุณพ่อยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลฉัน ฉันรีบรับมาจากคุณพ่อทันที เราจะได้รู้แล้วว่าใช่ ยูรึป่าว
“ขอบคุณนะค่ะคุณพ่อ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะลูกรัก ^^”
ท่านเอามือมาขยี้หัวฉันเบาๆ แล้วจับมันโยกไปโยกมา 2 3 ที
“ข้าวต้มมาแล้วค่ะ ^^”
“กินกันเถอะค่ะคุณพ่อ”
ฉันกินข้าวเสร็จก็ออกไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปถ่ายแบบต่อ ฉันไม่ได้เป็นดาราหรอกนะการถ่ายแบบของฉันก็มีเข้าแค่บางครั้งเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นงานประจำอะไร ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถฉันก็หยิบซองที่คุณพ่อให้เมื่อเช้าขึ้นมาอ่าน
ชื่อ: ทามามูกิ ยู
ชื่อเล่น: ยู
เกิดวันที่: 16 มีนา 25xx
เชื้อชาติ: ไทย – ญี่ปุ่น
ศึกษาอยู่ : Menin High Shool
ชั้น: ม.6 ห้อง A
ตำแหน่ง: Prince ของโรงเรียน
และอีก บลาๆๆ O[]O ยูจริงๆด้วย โอ๊ย!ดีใจที่สุดเลย
@ ตึก XC
การถ่ายแบบวันนี้เป็นไปได้ด้วยดี เหมือนเดิม แต่ว่า เหนื่อยจังเลยไปหายอะไรกินแถวๆนอกตึกดีกว่าเห็นร้านอาหารเพียบเลย *[]* คิดแล้วน้ำลายไหล ไปดีกว่า
ตึกๆๆ
ฉันเดินดูร้านอาหารแถวนี้ได้ซักพักแล้ว ที่ฉันยังเดินอยู่ไปไม่เข้าไปกินซักทีเพราะมันหน้าเข้าซะทุกร้านเลย ฉันเดินมาหยุดตรงหน้าร้ายอาหารร้านนึงมันเป็นร้าอาหารญี่ปุ่น ฉันไม่ได้ชอบอาหารญี่ปุ่นหรอกนะแต่ก็พอกินได้ และที่ฉันหยุดไม่ใช่ว่าฉันจะเข้าไปกินหรอกฉันหยุดเพราะเจอใครคนนึงที่กำลังนั่งกินซูชิอยู่ในร้าน ชายมีผมสีดำ ตาคน ‘ยู’ เขามากินอาหารแถวนี่หรอบังเอิญจังฉันอยากเขาไปทักเขาจัง เขาจะจำฉันได้ไมนะ แล้วเขากลับมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ไปหาฉันตาที่สัญญาไว้เลย =3= ยูนะยู
ความคิดเห็น