พลทหารสามร้อย

ลำดับตอนที่ #2 : เดินทางเข้าค่าย

..ผมสายลม อายุ 22 ย่าง 23 ปี  เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคอีสาน คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์  จบมาเมื่อเดือนมีนาคมนี้เอง ถนัดด้านโปรแกรมมิ่ง แนะนำตัวแค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยรู้จักผมไปทีละนิดๆ ละกัน

 

วันนี้เป็นวันที่ ๑ พฤษภาคม ๒๕๔๗ ทางสัสดีอำเภอเรียกตัวผมและคนอื่นๆที่ผ่านเข้ารอบจากการจับใบดำใบแดง หรือ บางคนอาจจะสมัครเข้ามาด้วยความเต็มใจ ส่วนผมไม่ใช่ทั้งสองกรณีข้างต้น

 

การแต่งตัวผมใส่เสื้อผ้าเก่าๆเสื้อสีดำ กางแกงวอร์มเก่าๆ เพราะคิดว่าไปถึงอาจจะมีการรับน้องใหม่เสื้อผ้าต้องเปลื้อนแน่ๆ  เอาเก่าๆไว้ก่อนดีกว่า

 

พ่อผมขับรถกระบะมาส่งแล้วทิ้งผมไว้ที่หน้าอำเภอ เอาตังติดตัวไปสองร้อยเท่านั้น และเนื่องจากมาถึงเช้าประมาณเจ็ดโมงกว่าๆ ที่นั่งม้าหินอ่อน แถวนั้นก็ไม่มีที่ว่างพอ ผมมองไปรอบๆก็มีพ่อแม่ลูก เขามาส่งกันเป็นครอบครัวๆ ทำไมมีแต่ผมคนเดียวนะที่ไม่มีใครมาอยู่ดู ไม่เป็นไรหรอกครับไม่ได้น้อยใจ เพราะผมอยู่ด้วยตัวเองมาตลอดอยู่แล้ว

 

เรียนอยู่ใกล้บ้านตั้งแต่อนุบาล ถึง ม.๓ พอ ม.๔ โชคดีสอบติดโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดข้างเคียง เลยไปเป็นเด็กหอ จนถึงจบมหาวิทยาลัย ก็เป็นเด็กหอตลอด

 

ผมเดินผ่านไปทางม้าหินอ่อน โดนคุณน้าคนหนึ่งชวนกินข้าว เขาห่อ ไก่ย่าง หมกหน่อไม้มาน่ากินทีเดียว ผมก็เลยปฏิเสธไป ด้วยมารยาทดี หุหุ

 

เดินเตร่อยู่แถวนั้นสักพัก คนแถวนั้นเริ่มทยอยลุกขึ้น ลุกขึ้น ครบทุกคน และยืนตัวตรง เพราะจู่ๆก็มีเพลงชาติดังขึ้น แน่นอนผมก็ยืนด้วย

 

พอเพลงชาติจบก็มีเสียงนกหวีด ปี๊ดๆๆ ดังขึ้นที่หน้าที่ว่าการ แล้วมีเสียงเรียก

 

"ให้ทหารใหม่ทุกนายมารวมกัน เข้าแถวเรียงหน้ากระดาน  " เป็นสัสดีนั่นเอง แล้วชี้หน้าคนที่ยืนหัวแถว "นับ" ๑ ๒ ๓ ๔... นับกันตามแบบฉบับลูกเสือที่ได้ร่ำเรียนมา ผมได้ลักกี้นัมเบอร์ ๑๓ นับจนครบมี ๒๗ คนทั้งอำเภอ

 

จากนั้นสัสดีก็เชคชื่อ เมื่อพร้อมแล้วก็ให้ขึ้นรถสองแถวไปกันเพื่อไปสมทบกับทหารใหม่คนอื่นๆจากแต่ละอำเภอไปเจอกันที่อำเภอเมือง ทหารรับมาใหม่ครั้งทั้งจังหวัดมี ๑๖๐ คน

 

ระยะทางจากอำเภอผม ถึงอำเภอเมืองก็ ๖๖ กิโลเมตร ถนนเป็นทางลาดยางมะตอย สองเลนไม่ค่อยมีหลุมบ่อให้ลำคาญใจมากนัก

 

ทุกคนนั่งนิ่งเงียบเนื่องจากไม่มีใครรู้จักกันมาก่อน

 

สักพักรถก็จอดเข้าเติมน้ำมันที่กลางทาง

 

"ปะ ไปซื้ออะไรมากินกัน เอาเบียร์ปะ"    ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ผม นิ่ง คิดสักครู่ ชายคนนี้นั่งอยู่ข้างๆหลังจากที่นั่งเงียบกันมา "ครับ ผมเอาป๋องนึง เดี๋ยวผมไปซื้อเองดีกว่า" ...