แชมป์แสตนด์เชียร์+พ.ศ.พอเพียง

พวกเราม.5 คณะสีโกเมน รร.ราชวินิต มัธยม
ได้เตรียมงานกีฬาสีกันมาตั้งแต่ช่วงปิดเทอมเดือนตุลา
ทั้งฉาก หลีด อุปกรณ์ ด้วยความเหนื่อยยากอย่างจริงจัง
ใครได้ทำก็จะรู้ซึ้ง

การทำงานวันปิดเทอม
บ่าย มารร.ทำอุปกรณ์ ทำฉาก บางวันก็ไปสนามม้า
ทำเสร็จก็เก็บของ ทำความสะอาด
ได้เรียนรู้คณะที่จะเรียนต่อมหา'ลัย=แพศยาศาสตร์ เอกภารโรง
และอาชีพในอนาคต---------------------------------^
กลับบ้านประมาณทุ่ม-สองทุ่ม

การทำงานช่วงเปิดเทอม
หลังเลิกเรียน ทำทุกอย่างกันต่อ
ได้รู้ถึงความร่วมมือของเพื่อน สร้างสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากขึ้น
ร่วมสามัคคีกันยอมเหน็ดเหนื่อยแรงกายแรงใจ แรงเงิน
จนที่บ้านแต่ละคนเริ่มหันมากินแกลบกันแล้ว
เงินสีเก็บกันคนละหลายร้อย ใช้จนติดลบ
กลับบ้านตอน2ทุ่ม เนื่องจากทางรร.กำหนดไว้เท่านี้
มิฉะนั้นหากสายตรวจมาพบ ก็จะโดนหักคะแนนของสี
คะแนนสีไม่เคยติดบวกเลยซักสี เหอะๆๆ

และวันเสาร์-อาทิตย์
ก็เหมือนๆตอนปิดเทอม

การทำงานไม่ได้รวดเร็วอะไรนัก
พอทำเสดอย่างนึงก็ทำอีกอย่างทันที
พอเสดก็มักจะคิดอะไรได้เพื่อทำให้ทุกส่วนดูดีขึ้น
ซ้อมเชียร์ก็มีเพลงใหม่มากมาย
ปีนี้ไม่เน้นเพลงสนุกเพื่อให้เข้าคอนเซป60ปีในหลวง
มีการซ้อมทุกเช้าช่วงเคารพธงชาติ
สีแดงของเราไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ..ไม่ดีเลยมากกว่า
น้องม.สอง ม.สาม ไม่ให้ความร่วมมือ
สตาฟบางส่วนก็เช่นกัน
แต่สตาฟห้องเราดีนะ เข้าแถวล้อมน้อง ร้องเพลงกันดี^ ^

พวกหลีดและบอดี้คอมแบทก็ซ้อมกันอย่างทรหด
เลิกซ้อมสามทุ่มแน่ะ

ปีนี้มีการลอกกันระหว่างหลายสี
ทั้งฉาก เพลง คอมแบท ทำให้ท้อใจและเกิดความขัดแย้งระหว่างสี
รู้สึกแย่จริงๆ โดยเฉพาะคอมแบท!
โดนลอกจนต้องคิดใหม่ จนจบเพลงประมาณตีสามของวันแข่ง
ขอซูฮกให้จริงๆ เนื่องจากตอนแรกไม่คิดว่าพวกคุณจะทุ่มเทขนาดนี้

สรุปแล้วทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ เสดก่อนวันจริงไม่กี่ชม.
เพราะมีการนอนพักแล้วตื่นมาทำต่อกันตอนตีสาม สี่ ห้า ด้วยๆๆๆๆ

ความเหนื่อยยากนี้แลกมากับประสบการณ์อันน่าภาคภูมิใจมากๆ
เป็นความภูมิใจครั้งหนึ่งของชีวิตเลยทีเดียว

พอถึงตอนประกาศผลรางวัลกองเชียร์
ลุ้น ลุ้น ลุ้น
ลุ้น ลุ้น
ลุ้น..
รองชนะเลิศอันดับสองได้แก่..คณะสีเพทาย
รองชนะเลิศอันดับหนึ่งได้แก่..คณะสีไพลิน
รางวัลชนะเลิศได้แก่..คณะ..สี..โก..เมน..!!!!
........
ฉากทั้งสามที่ใช้เพียงไม่กี่นาที
....
อุปกรณ์การเชียร์ที่บรรจงทำทีละอัน
..
การแสดงและเพลงเชียร์ที่คนนับร้อยซ้อมกันเป็นเดือน
.
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก..ฮือๆๆๆ
ร้องไห้กันเลยครับท่าน ความดีใจมันอัดแน่นในอก
จนทะลักออกมาเป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติยินดี
เพื่อนๆผู้ร่วมทุกร่วมสุขกอดกันกลม เอาน้ำตาและน้ำลายมาปนกัน เหอะๆๆ
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่สำเร็จมาเป็นวันนี้เวลานี้นาทีนี้
รางวัลชีวิตที่ไม่อาจลบเลือนไปได้
(เฮดไดเป็นรูปถ้วยชนะเลิศกองเชียร์)

จบ
แต่ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป..

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาทางรร.เกณฑ์นร.จำนวนหนึ่งไปออกรายการทีวี
แต่คนไม่พอ เมื่อพวกข้าพเจ้าถูกชักชวน จึง(ไม่)ลังเล
จนได้ตอบตกลงไปเนื่องด้วยอยากออกทีวี เหอะๆๆ
จารบอกว่าบ้านไกลก็ไม่ต้องไป แต่จะไปอ่ะ ให้พ่อเพื่อนไปส่งที่บ้านได้

ก็เปนรายการพ.ศ.พอเพียง มีคุณแหม่ม สุริวิภาเป็นพิธีกร
นี่เป็นเทปแรก ออกอากาศครั้งแรก
แต่ดันเชิญพวกเรามา สงสัยกลัวเรตติ้งพุ่งเลยช่วยเราช่วยกันมาฉุด
พวกเราไม่ค่อยได้มีบทบาทไรกับเทปนี้มาก ส่วนใหญ่ก็..
นั่งฟัง ฟัง ฟัง
สัมภาษณ์กลุ่มโมโซ ที่จัดโครงการเอาของมาแลกกันใช้ทางเนต
สัมภาษณ์คุณโชค บูลกุล แห่งฟาร์มโชคชัย
แล้วก็ดร.ปรียานุช
..ทั้งหดก็เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง
ของรร.เราได้โชว์สมุดความดี สมุดออมทรัพย์ เปเปอมมาเช่
แล้วก็มีพวกที่เอาหมวกกับรองเท้าถูกๆมาเพ้นท์อ่ะ ^ ^
ไม่ค่อยมีสาระเลยเนอะ ตอนอยู่รร.ก็ซ้อมสุมภาษณ์ซะดี
แต่เอาจริงก็ไม่ได้พูดเท่าไหร่

ลองติดตามกันดูนะ ถ่ายตั้งแต่5โมงครึ่งถึงสามทุ่มอ่ะO-O
ฉากรายการสวยดี เก้าอี้ยาวเป็นวงกลมเลย
หวังว่าจะเห็นเค้าอยู่ในจอมั่งน้า เขาคงไม่ตัดทิ้งหรอก
เหอะๆๆ