คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Rokin heart :: 3
3
บทเพลงที่กำลังบรรเลงอย่างแผ่วเบา
ความหมายที่ลึกซึ้ง คำแปลที่ต้องการจะสื่อ
ว่าฉันรักเธอ ... เธอได้ยินมันไหม?
14 ก.พ 2557
‘’นั่นถุงอะไรน่ะเซฮุนนา’’ เสียงหวานเอ่ยพร้อมตาของเจ้าลูกกวางที่จ้องมองไปที่ถุงใบใหญ่ที่คนเป็นน้องถือ
มา ร่างสูงของเซฮุนวางเจ้าถุงลงที่โต๊ะก่อนจะย่อนตัวลงนั่งตาม
‘’ถุงใส่ช็อกโกแล็ตน่ะฮะฮยอง ถ้าเกิดวันวาเลนน์กับวันคริสมาสเป็นวันติดกันนะผมจะเอาขนมพวกนี้ไปแจก
ล่ะ จะได้เป็นคุณลุงคริสมาส’’ คำพูดติดตลกนั่นทำให้ร่างบางหัวเราะออกมา ร่างสูงที่เห็นจึงหัวเราะตาม
อย่างอดไม่ได้ มือน้อยเอื้อมไปจับเจ้าถุงนั่นมาไว้บนตักตนก่อนจะคลี่ออกดูแล้วตากวางก็เบิกกว้างทันทีที่
เห็นจำนวนของขวัญและช็อกโกแล็ตมากมายยังไม่นับจดหมายที่ถูกยัดลงไปแออัดกันอยู่ด้านในของถุง
‘’นี่มันเยอะสุดๆเลยนี่นาเซฮุนนา!’’ เสียงน้อยเอ่ยอย่างตื่นเต้นพร้อมมือน้อยที่แสนซนเอือ้มไปเอาจดหมาย
มาปึกหนึ่งและเริ่มแกะอ่านอย่างนึกสนุก
‘’ถึงฮุนนี่ที่น่ารักของฉัน ฉันชื่อแทคยอน ฉันอยู่ห้อง4ล่ะ นายคงไม่รู้จักหรอกแต่ฉันน่ะรู้จักนายดีมากๆเลย
ล่ะ! นายน่ารักมากฉันเฝ้ามองนายมานานแล้ว ร่างที่แสนขาวบอบบางน่าปกป้องนั่นทำให้ผมคลั่งเสียจริงๆ
....อะฮ่าๆๆๆ นายแทคยอนคนนี้น่ากลัวชะมัด งืม ไม่อ่านอันนี้นะเดี๋ยวเซฮุนนาจะกลัวเอาอันใหม่ดีกว่า’’
ปากน้อยบ่นอยู่คนเดียวงึมงำๆทำให้คนที่มองยิ้มอย่างตลกยิ่งนักพร้อมความคิดในหัว
ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้นะกวางน้อย
‘’หืม ช็อกโกแล็ตมากมายขนาดนี้ ท่าทางเค้กช็อกโกแล็ตของฮยองจะไม่จำเป็นแล้วสิท่าทางแบบเนี้ย’’ หน้า
ของเจ้าลูกกวางเงยหน้าขึ้นมาจากกองจดหมายและถุงช็อกโกแล็ตและมองเซฮุนด้วยท่าทางหยอกล้อ คน
เป็นน้องทำเพียงแค่ยิ้มก่อนจะเท้าคางลงกับโต๊ะและตอบคำถามของเจ้าลูกกวางไปว่า
‘’มากมายแล้วยังไงล่ะครับ ผมจะกินของฮยองคนเดียวเท่านั้นแหละ’’ เจ้าลูกกวางที่ได้ยินถึงกับหยุดชะงัก
จากการกระทำทุกอย่าง หน้าขาวใสค่อยๆขึ้นสีระเรื่อน่ารักยิ่งนักก่อนที่เจ้าตัวจะปัดและเปลี่ยนเรื่องทันที
‘’ฮ่าๆ เออ!เรื่องจงอินน่ะฮยองจัดการให้แล้วนะเจ้านั่นน่ะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องฮยองน่ะเลยจัดการตีไปเยอะ
เลยล่ะสั่งสอนไงล่ะ!เซฮุน่ะอย่าไปเชื่อคนง่ายมากนักสิ รู้ไหม’’ ว่าพร้อมจ้องมองคนเป็นน้องที่พยักหน้าตาม
อย่างเชื่อฟัง ลูกกวางที่เห็นดังนั้นจึงยิ้มกว้างและเอ่ยเสียงใส
‘’ดีมาก!’’
‘’..ฮยองฮะ’’ เสียงห้าวเอ่ยขึ้นอย่างประหม่าทำให้ลูกกวางที่กำลังจดงานที่ครู่สั้งเงยหน้าและเลิกคิ้วเป็นเชิง
ถามว่ามีอะไร
‘’คือว่าผม...อ่า เนื่องในวาเลนไทน์น่ะฮะ เอ่อ..คือ ผมเลยคิดว่าจะทำอะไรสักอย่างเพื่อฮยองที่ดูแลผมมา
ตลอด..’’
‘’ห๊า จริงเหรอ อะไรๆอะ จะทำอะไรให้ฮยองเหรอ *0*’’ เจ้ากวางวางปากกาลงโต๊ะทันทีพร้อมตาวาวสุกใส
อย่างใคร่รู้ คนเป็นน้องจึงเลียริมฝีปากตนอย่างเคยชินเวลาประหม่าก่อนจะตอบออกไป
‘’ผมไปฝึกเล่นกีตาร์กับร้องเพลงน่ะฮะ...แต่เหมือนจะไม่พัฒนาอะไรเสียเท่าไหร่’’
‘’อ้ะ นี่แปลว่าจะร้องเพลงกับเล่นกีตาร์ให้ฮยองฟังงั้นเหรอ!>__< เอาสิๆมันต้องเพราะสิน่ะ!’’
‘’แต่...’’
‘’ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ฮยองเชื่อว่าถ้าเซฮุนตั้งใจทุกอย่างต้องออกมาดีอยู่แล้วล่ะ’’ พูดให้กำลังใจคนเป็น
น้องที่ดูจะกังวลเสียเหลือเกินกับการเล่นครั้งนี้ของตัวเอง แต่ก็ยอมยกเจ้ากีตาร์ขึ้นมาวางบนตักตนก่อนตา
จะเหลือบมองคนเป็นพี่หรือเจ้ากวางน้อยที่ยังคงส่งยิ้มให้กำลังใจมาให้อยู่ มือค่อยๆวางแผ่งเบาที่สาย
ก่อนที่เสียงกระแอมจะดังขึ้นก่อนเสียงห้าวจะเริ่มเอ่ยท่อนร้องออกมา
I wanna feel it 더 가까워지길
ผมอยากจะรู้สึกถึงมัน หวังว่าคุณจะเข้ามาใกล้ๆ
수줍은 너의 미소가 it’s alright
รอยยิ้มอายๆของคุณ ไม่เป็นไรหรอก
아침마다 내 눈에 그려지길
ผมแค่หวังว่า ผมจะได้เห็นมันในทุกๆเช้า
เสียงกีตาร์ที่เป็นจังหวะแผ่วเบาถูกบรรเลงเป็นเพลงหวานซึ้ง สายลมน้อยที่พัดเข้ามาอ่อนๆเหมือนจะเป็น
การให้กำลังใจหนุ่มน้อยที่แม้เสียงตนจะไม่ให้แต่ในน้ำเสียงกลับเจือความรู้สึกไปในทุกๆความหมายของบท
เพลง ของแต่ละบรรทัด
아직 못 꺼내 웃을게 뻔해
ผมยังคงพูดออกมาไม่ได้ ผมรู้ว่าคุณอาจจะต้องหัวเราะ…
널사랑한단말 you are mine
คำเหล่านั้น ฉันรักเธอ เธอเป็นของฉัน
난 혼자서만 하던말
คำพวกนั้นผมได้แต่พูดลำพังกับตัวเอง…
네가 기다리던 그사랑이 혹시 날까봐
ความรักที่รอมาตลอดคงกำลังจะเข้ามาหาผมแล้ว
밤새 설레이며 뒤척이다
ตลอดทั้งคืน ผมไม่ได้นอนได้แต่กระสับกระส่าย
뒤바뀐 낮과밤
สับสนตลอดทั้งวันทั้งคืน....
เสียงดนตรีหยุดลงพร้อมดวงตาสีนิลที่เงยขึ้นมาสบกับตาของเจ้ากวางน้อยก่อนจะค่อยๆบรรเลงเพลงในบรรทัดต่อมาอย่างเชื่องช้าอย่างต้องการให้เจ้ากวางน้อยซึมซับมันเข้าไป
Have you ever fallen in love? I do
ที่รักคุณเคยตกหลุมรักไหม? ผมเคยล่ะ
Oh baby… have you ever fallen in love? I do
ที่รัก คุณเคยตกหลุมรักบ้างไหม? ผมเคยนะ
Last night I couldn’t sleep baby 그래서 그런지 도무지 아무것도 집중이 안되
เมื่อคืนผมไม่ได้นอนเลย และก็ไม่เป็นอันทำอะไรเลยด้วย
Cause of a you who makes me wanna love.
เพราะว่าคุณที่ทำให้ผมอยากมีความรัก
한번쯤 누구나 하는게 사랑이라고 해도
เพราะว่าทุกคนเคยตกหลุมรักอย่างน้อยก็ครั้งหนึ่ง
이렇게 특별할 수 있을까 또?
ผมจะเก็บความรู้สึกพิเศษๆแบบนี้ได้ไหมนะ?
하루가 길어 when I’m not with her
วันมันดูยาวนานเมื่อผมไม่ได้อยู่กับคุณ
아무리 애를써도 Can’t get a girl out of my head.
ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหน ผมก็เอาคุณคนนี้ออกจากสมองไม่ได้เลย
Have you ever fallen in love? I do
Oh baby have you ever fallen in love? I do
그 누구도 꺼내지 못해
ไม่มีใครจะมาดึงผมออกไปได้
이미너무 깊이 빠진걸
ผมว่าผมคงตกลงไปลึกมากแล้วล่ะ :)
แซ่ด แซ่ด
‘’คนเยอะจังเลยอะเซฮุนนา ....’’ เจ้าของชื่อที่โดนคนตัวเล็กดึงชายเสื้อให้หยุดเดินและหันกลับมามอง ทันที
ที่ได้ยินจึงหันมาหาเจ้ากวางตัวน้อยที่ตอนนี้กำลังยู่ปากอย่างน่ารัก
‘’ฮยองก็รู้ว่าตัวเองไม่สบายง่าย ทำไมยังดื้อจะออกมาอยู่อีกล่ะ’’ คนเป็นน้องขมวดคิ้วกันแน่นก่อนจะลาก
มือเจ้ากวางให้มายืนหลบทางคนที่ข้างร้านแห่งหนึ่ง
‘’ก็ฮยองแค่อยากมาเดินดูนี่นาว่าเทศกาลแห่งความรักจะมีอะไรและเป็นยังไงบ้างแต่ไม่รู้ว่าคนมันจะเยอะ
ขนาดนี้....’’ ร่างสูงทันทีที่ได้ยินคำอธิบายของเจ้ากวางเสร็จได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่
ฮยองคนนี้นี่ยังเด็กอยู่ชัดๆ
‘’นี่มันช่วงเทศกาลคนมันก็ต้องเยอะอยู่แล้วสิฮยอง’’ คนเป็นน้องกอดอกมองเจ้ากวางที่ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่ง
เพราะเถียงอะไรไม่ออก
‘’แหมมม Have you ever fallen in love? I doOh baby have you ever fallen in love? I do ~ -3-!’’ เจ้า
กวางน้อยเอ่ยร้องเพลงท่อนฮุคล้อเลียนทันทีที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะแพ้
‘’คิดจะล้อผมรึไงครับ ผมร้องไม่เพราะสินะเนี่ย..’’ ร่างสูงเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆเจ้ากวางน้อยทีได้ยินจึง
หัวเราะเบาๆก่อนจะวางมือที่ใส่ถุงมืออันเท่าบ้าน(?)วางแหมะตรงแก้มทั้งสองข้างของคนเป็นน้อง
‘’เพราะสิ!ฮยองชอบนะ’’ จากนั้นก็วาดรอยยิ้มหวานประกอบกับคำพูดตนอย่างกลัวว่าคนเป็นน้องอาจจะไม่
เชื่อ โดยที่คงไม่รู้ว่าคำพูดของตนทำให้ร่างสูงอยากฟัดมากแค่ไหน ...
น่ารักชิบหายเลย ..
‘’เชื่อก็ได้ครับ ฮ่าๆ แล้วนี่ฮยองเดินไหวไหม?’’
‘’งืมมมม ฮยองหิวน้ำงะ’’
‘’งั้นรออยู่ตรงนี้นะครับ นี้ก็ 6โมงเย็นกว่าแล้วอย่าเดินไปไหนเด็ดขาดมันอันตราย รอผมก่อนแปปนึง’’
คนเป็นน้องกระชับกับเจ้ากวางที่ตอบรับด้วยการพยักหน้าพร้อมยิ้ม ร่างสูงที่เห็นจึงมองดูสักพักก่อนจะ
รับวิ่งไปซื้อน้ำมาทันที ร่างน้อยจึงเอนตัวลงกับผนังของร้านที่ไมได้เงยดูเลยว่ามันคืออะไร
พรวด!
เสียงคนวิ่งออกมาจากประตูทางร้านทำให้ร่างน้อยเบนสายตาไปมองทันที ก็พบกับร่างของเด็กหนุ่มตัวขาว
ดูน่ารักเป็นอย่างมาก บนหัวมีมุงกุฏสีทองอยู่พร้อมสายสะพายสีน้ำเงิน เจ้าตัวที่มองเขาอยู่โดยไม่ทันพูด
อะไรก็ถอดสายสะพายและมุงกุฏนั่นออกจากตัวของตนแล้วเอามาใส่ให้เจ้าลูกกวางแทนโดยที่เจ้าตัวก็ได้
แต่เหวอๆอย่างคนทำอะไรไม่ถูก
‘’ขอโทษนะ ขอให้โชคดีละกัน’’ จากนั้นร่างนั้นก็วิ่งออกไปทันทีโดยตาของกวางน้อยได้แต่มองตามอย่างงงๆ
ฟึ่บ!
‘’อ้าว มาอยู่ตรงนี้เองเหรอ เข้าไปข้างในสิเจ้าตัวยุ่ง!ไป!!’’ ชายสองคนที่สวมสูทสีดำที่โผล่มาจากด้านในร้าน
อีกคู่หันมามองลู่หานอย่างตำหนิ ทำให้เขายิ่งงงหนักเข้าไปอีกไม่ทันได้ถามออะไรมากเขาก็โดนชายทั้งสอง
หิ้วปีกทั้งสองข้างและเดินเข้าไปร้านในร้านทันที
‘’เฮ้ย หยุดนะพวกนายจะทำอะไรผมน่ะ ปล่อยผมลง!!’’ เจ้าตัวที่เหมือนจะพึ่งได้สติรีบเอ่ยปากประท้วงทันที
‘’เงียบน่า!ชุดอะไรก็คาตาแท้ๆยังจะบอกว่าทำอะไรเรอะ นายต้องขึ้นเวทีแล้วนะทำเค้าเสียเวลาหมดแล้วรู้
ไหม งานเกือบเสียแล้วเถอะให้ตาย!!’’ ชายในชุดสูทด้านขวาหันมาพูดกับลู่หาน ยิ่งทำให้เจ้าตัวงงเข้าไปอีก
เวที?ชุด? อะไรกัน!!!
เอ้ะ หรือว่าคนเมื่อกี้!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘’นี้พวกคุณเอาตัวมาผิดคนแล้ว คนที่เอาชุดนี้น่ะเค้าวิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้นะ ไม่ใช่ผมน้า!!ปล่อย
โผ้มมมมมมมมมมมมมมมม ’’ ร่างน้อยดิ้นพราดๆทำให้เกิดความโกลาหลระหว่างเค้ากับชายทั้งสองด้านที่
เถียงกันไปมา
‘’อย่ามาโกหกหน่อยเลย!!ไปขึ้นเวทีไปได้แล้ว!!’’ ลู่หานโดนผลักขึ้นไปบนเวที และทันทีที่ร่างบางไปยืนบน
เวที ดวงตาน้อยก็ปะทะเข้ากับแสงสีมากมายที่สาดส่องมาที่ตัวเขาทำให้ตาลายไปหมด
‘’สวัสดีฮ้า ขอสวัสดีทุกท่านเข้าสู่ โฮสคลับเคควีนเกย์ฮ้า!!!!!!!!!!!!!!!’’
ทันทีที่เสียงกระเทยสาวพูดเสียงดังใส่ไมค์เสียงคนที่นั่งด้านล่างก็โฮขึ้นมาอย่างชอบใจ สายตาคู่กลมโตมอง
ไปรอบๆอย่างวิตก เขาจะทำยังไงดี นี้มันอะไรเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย!!.
‘’คลับที่รวบรวมเด็กหนุ่มน่ารักน่าเต๊าะมาให้พวกคุณประมูลซึ่งถ้าคุณชนะก็จะได้ตัวเขาไป แต่!!ถ้าคุณมีเงิน
พอที่จะสู้กับคนอื่นเท่านนั้นนะคะ!! ซึ่งวันนี้เราก็ขอนำเสนอเลยว่าเป็นเทศกาลแห่งความรักเลยขอเอาความ
รักใสๆก่อน ซึ่งตัวแทนความใสๆน่ารักที่เด็กหนุ่มน่ารักจะมาเป็นตัวแทนในวันนี้ก็คือ เขา คน คนนี้
ค้า!!!!!!!!!!!!’’ ตากวางเบิกโพงทันทีที่รู้ว่าที่นี้คือที่ไหน เค้ารีบตะโกนหมายจะบอกให้ทุกคนรู้ทันทีว่าเค้า
ไม่ใช่สิ่งของที่จะเอามาประมูลในคืนนี้ ผิดตัวแล้ว ไม่ใช่!!
‘’ไม่ใช่นะ พวกคุณจับมาผิดตัวคนที่เป็นในวันนี้เค้าไปแล้วตะหากเค้าโยนมาให้ผมนะ เฮ้!!’’ ลู่หานตะโกนแต่
เหมือนเสียงเพลงจังหวะบีทมันส์ๆนี่จะกลบเสียงเค้าไปหมดเสียแล้ว ลู่หานอยากจะบ้าตายจริงๆ!!
‘’เราจะไม่เสียเวลานะคะ แต่ก่อนอื่นเราต้องมาถามชื่อของเด็กหนุ่มคนนี้ก่อนนะคะ ชื่ออะไรเอ่ย?’’ กระเทย
สาวว่าพร้อมเอาไมค์มาจ่อปากบาง ลู่หานตาวาวทันทีพร้อมรีบอธิบาย
‘’ผมไม่ใช่นะครับ พวกคนนั้นจับมาผิดตัว!!ผมไม่ใช่ คือเค้าจับมาผิดคนคนที่จะมาเป็นในวันนี้เค้าหนีไปแล้ว
คุณเข้าใจผมไหม ปล่อยผมที!!’’
‘’ค..คะ? เอ่อ คือ ช่างเถอะค่ะถึงแม้น้องเค้าอาจจะไม่ยอมบอกชื่อเพราะอาจจยังเขินอายนะคะแต่หน้า
หวานน่ารักปานนี้เชื่อว่าคงถูกใจใครหลายๆคนนะคะ เอาล่ะการประมูลจะเริ่มแล้วนะคะ!! ’’ ลู่หานสบถ
ทันทีที่ไดยินเจ้แกพูดเช่นนั้น ทำไมไม่เข้าใจกันนะ!!ไม่เข้าใจรึไงว่าเค้าไม่ใช่!!
‘’เริ่มต้นที่ 6,000 ค่ะ!!!’’
‘’7,000!’’
‘’7,500!!’’
‘’8,500!!!!’’ ลู่หานเบ้ปากทันทีที่คนที่ประมูลสูงที่สุดเป็นตาแก่พุงลง ให้ตายเถอะ ขอคนหน้าตาดีๆใจดีๆสัก
คนเถอะ เผื่อเขาจะสามารถขอผ่อนมันไปได้บ้าง!
‘’1,0000!!!!!!!!!!!!!!!’’ เสียงห้าวที่แสนคุ้นเคยทำให้ลู่หานหันไปมองทันทีแล้วก็เจอกับ
เซฮุน!!!
เขารู้ได้ยังไงนะว่าเขาอยู่ที่นี้ แต่ให้ตายสิ เขารอดแล้ววว!!!
‘’โอ้วว หนุ่มน้อยคนนั้นใจกล้ามากๆเลยค่ะ ไม่อยากเชื่อว่าค่าตัวน้องคนนี้จะแพงมากขนาดนี้!!มีใครจะต่อ
เพิ่มอีกไหมคะ!?’’ ลู่หานสอดส่ายตาไปทั่วขอภาวนาในใจว่าอย่ามีคนได้ต่อเลยเถอะ!
‘’ฮึ่ยยย 3,5000!!!’’ ลู่หานหันไปมองทันที ก็เห็นลุงแก่นั่น เฮ้ยย ไอ้ตาแก่หัวงูเอ้ย!!กลับไปที่ของแกไป๊!!
‘’มีใครจะประมูลอะไรต่อไหมคะ? ถ้าไม่ จะนับแล้วนะคะ 1 2...’’ ลู่หานหันไปหาเซฮุนที่ตอนนี้หน้าเสียไป ใช่
เซฮุนจะไปมีเงินมากมายแบบนั้นมาจากไหนกัน พวกเขาเป็นแค่เด็ก ม.ปลายเองนะ!!
‘’3 ค่ะ เถ้าแก่จินชนะค่ะ!!’’
ปึง ปึง
เสียงค้อนน้อยทุบเป็นการยกเลิกการประมูล พร้อมตัวลู่หานที่ถูกคนใส่สูทมาจับตัวไปอีกครั้ง ลู่หานดิ้นแต่ก็
ไม่สามารถหลุดไปได้
‘’ไม่ ไม่นะ ปล่อยผม!!! พวกคุณจับคนมาผิดอะ ไม่นะ!!’’
ลู่หานดิ้นไปมาแต่ก็ดูเหมือนจะไร้ผลเมื่อสู้กับแรงสองคนด้านข้างของเขา เซฮุน ..
เซฮุน เซฮุนอยู่ไหนช่วยด้วย!!
‘’ให้ตามมา’’ ลุงแก่คนนั้นเดินมาหาลู่หานพร้อมสายตาแทะโลมพร้อมเดินนำไปที่รถ ชายทั้งสองจึงลากลู่
หานตามไปด้วย ให้ตายเถอะ ตาลุงนี้รวยมากนักรึไงถึงมาเทียวเอาเงินมาเสียกับเรื่องแบบนี้!!
ลู่หานดิ้นตลอดทางแต่สุดท้ายก็นิ่งจนได้เมื่อผู้ชายทั้งสองที่จับตัวเขาเอาผ้าและเชือกมามัดที่ปาก ขาทั้งสอง
ข้าง และมือของเขา รถขับมาเรื่อยๆจนมาถึงจุดหมายและมันทำให้ลู่หานเบิกตากว้างเมื่อที่ที่ลุงแก่นี้มาเขา
มาคือ ม่านรูด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘’อื้อๆ อื้ออออออออออออออออออออ!!’’ ร่างน้อยโดนลากมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องตาลุงนั่นก็เข้ามาจับเขา
แทน ลู่หานพยายามจะออกไปแต่ร่างกายก็ไม่อำนวยเอาเสียเลย
ตุบ!
ร่างบางถูกโยนไปที่ฟูกนุ่มๆ จนศรีษะกระแทกเข้ากับหัวเตียง ร่างบางถดตัวหนีทันทีที่รู้สึกได้ถึงความน่า
กลัว ความใคร่ของตาแก่ตรงหน้า ตาแก่พุ่งตัวเข้ามาคร่อมเขาไว้ แล้วรวบมือมั้งสองข้างของร่างบางที่สีไป
มากับเชือกจนเริ่มเป็นแผล
‘’อื้อ ออกไอ!!’’ ร่างบางพยายามจะดิ้นหนีสัมผัสจากตาแก่ตรงหน้า แม้จะพยายามส่งเสียงออกไปแต่ผ้าที่
ปิดที่ปากก็ทำให้เค้าส่งเสียงอื้ออึงได้แค่นั้น
‘’ไม่ต้องกลัวนะหนุ่มน้อย ฉันจะทำเบาๆกับนาย มาเถอะ!!จะพาไปขึ้นสวรรค์นะ’’ ตาแก่พูดพร้อมใบหน้า
เหี่ยวย่นนั่นฉกวูบมาและไซร้ซอกคอของร่างบางอย่างบ้าคลั่ง เสื้อตัวนอกถูกกระชากออกไปจนหมดจน
เหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาใส่ไว้อีกชั้น
‘’มามะ ขอเสี่ยลองชิมปากหวานๆของหนุ่มน้อยสักครั้งเถอะนะ!’’ ลู่หานเบิกตากว้างกับสิ่งที่ไดยิน หน้าขาว
ใสพยายามหันหนีจากมือของตาแก่ที่พยายามจะเช้ามาปลดผ้าที่ปิดปากของเขาออก แต่เมื่อไม่สำเร็จจึงทำ
ให้ตาแก่นั่นขมวดคิ้วพร้อมฝ่ามือที่ตบเข้ามาที่ใบหน้าด้านขวาของร่างน้อยทันที
เพียะ!!
ลู่หานหยุดดิ้นเพราะรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วทั้งหน้า ในรสลิ้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือด มือหนาที่เอื้อมมาปลด
ผ้าปิดปากออกอย่างเชื่องช้าลู่หานมองการกระทำนั้นอย่างขยะแขยงเต็มทน นี้เขาจะโดนจูบจริงๆหรือ
เซฮุนอยู่ไหน ช่วยฮยองด้วย ...
ผัวะ!!
เสียงเปิดประตูดังเข้ามาก่อนที่ริมฝีปากที่น่าเกลียดนั่นจะโดนริมฝีปากบาง ลู่หานและตาแก่จินหันไปมอง
ทันทีที่โดนบุกรุกเข้ามา ก่อนที่ตาแก่จินนั่นจะเบิกตากว้างทันทีที่เห็นบุคคลหน้าประตู
‘’ริน!!’’
‘’ฮึ่ม!!ไอ้แก่!!!นี้แกเอาอีกแล้วใช่ไหม มานี้เลยแก!!’’ ร่างของสาวแก่คนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับหยิกหูของตา
แก่จินออกไปจากร่างของลู่หาน ลู่หานรู้สึกขอบคุณเจ้แกมากที่มาในตอนนี้
‘’นี้ถ้าฉันไม่แอบตามมาคงไม่รู้ว่าแกมาทำอะไรแบบนี้!!บอกจะมาประชุม!!! ฮึ่ม แล้วนี้ยังไปเอาแฟนของพ่อ
หนุ่มเขาอีก แกนี้แย่จริงๆไปเลยกลับบ้าน!!’’ ลู่หานขมวดคิ้วย่นทันที แฟน?เขามีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!
‘’ฮยอง!’’ ลู่หานเปิดเปลือกตาทันทีที่ได้ยินเสียงที่เรีกยเขา เสียงนี้เซฮุน!!
‘’เซฮุน...’’
ร่างสูงถลาเข้ามาหาร่างบางทันทีก่อนจะกวาดสายตามองร่างกายของอีกคน เสื้อสวมทับถูกถอดออกหมด
บนร่างขาวบางเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกฉีกออกจากกัน แต่กางเกงยังอยู่ครบทุกอย่างนี่ทำให้เซฮุนเบา
ใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นรอยแผลที่เท้าและข้อมือ ร่างสูงตวัดตามามองลหน้าลู่หาน
ทันทีก่อนจะพบกับรอยฝ่ามือที่แดงเถือกอย่างเห็นชัดเจนบนใบหน้าที่เขาเฝ้าถนุถนอมมานาน ดวงตากวาง
น้อยที่เคยสดใสบัดนี้กลับดูหวาดกลัวทุกอย่างโดยมีน้ำใสๆนั่นรินออกมาจากดวงตาเป็นเครื่องยืนยันทำให้
เซฮุนอยากตามไปกระทืบตาแก่นั่นจริงๆ เขาน่าจะเข้ามาเร็วกว่านี้ไม่งั้นร่างบางคงไม่มียาดแผลแบบนี้ ตอน
นั้นเค้ากำลังหาทางเข้ามาที่ห้องนี้หลังจากขี่รถตามมาอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เค้าก็ต้องขอบคุณพระเจ้าที่
เมียของตาลุงนั่นมาตามพอดี เขาจึงได้เข้ามาง่ายกว่าที่คิดหลังจากพูดคุยกับเธอ
‘’ฮึก พ...พี่ นึกว่าเซฮุนจะไม่มาแล้ว’’ กวางน้อยเริ่มงอแงทันทีที่เห็นคนเป็นน้องเข้ามาช่วย เซฮุนรีบคว้ากวาง
น้อยมากอดทันทีโดยไม่ลืมจะแก้ผ้าและเชือกตามตัวร่างบางให้ออกอีกด้วย
‘’ไม่เป็นไรแล้วนะครับฮยอง ผมอยู่นี้แล้วนะผมมาช่วยแล้วนะครับ’’ มือหนาลูบไปมาอยู่ที่แผ่นหลังบางที่
ตอนนี้สั่นสะท้านไปด้วยความกลัว มือน้อยยกขึ้นมากอดตอบแน่นพร้อมเสียงอู้อี้ที่ดังขึ้นมาที่ไหล่เซฮุน
‘’พี่กลัว กลัว..ตาแก่นั่นน่าเกลียดจูบไม่สิ มันจูบตามตัวฮยองด้วยฮยองรังเกลียจ ฮึก’’ ว่าแล้วก็ผละออกมา
จากอ้อมกอดของเด็กหนุ่มแล้วยกมือขาวขึ้นมาถูไปมาระหว่างซอกคอและไหปลาร้าตน
‘’ฮยอง อย่าทำแบบนั้นสิ!’’ มือหนาคว้าเอามือน้อยที่ถูไปมาที่เนื้อตนจนตอนนี้แดงเถือกไปทั้งตัว ลู่ห่านเบ้ปากก่อนจะตอบร่างสูงพร้อมสะอื้นไม่หยุด
‘’ไม่เอา รังเกลียจจะเอามันออก ฮึก’’
‘’..งั้นถ้าผมถามอะไรบางอย่างฮยองต้องตอบตามความจริงนะครับ’’
‘’อะไร ฮึก’’
‘’ฮยองรังเกลียจผมไหม?’’ กวางน้อยชะงักก่อนที่มือน้อยจะฟาดคนเป็นน้องก่อนจะตอบ
‘’ไม่ บ้ารึไง ใครจะรังเกลียจล่ะ!!’’ เซฮุนยิ้มก่อนจะยกมือไปประกบแก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างให้โน้มลงมาหา
ตัวเองจนหน้าผากมนแตะเข้ากับหน้าผากตนเอง
‘’งั้นเดี๋ยวผมลบรอยพวกนี้ให้นะ’’ ลู่หานมองเซฮุนอย่างงุนงงก่อนจะเบิกตากว้างเป็นรอบที่ร้อยของวันนี้เมื่อ
เห็นคนเป็นน้องเริ่มจูบไปตามลำคอของตน
‘’เซฮุน ท...จะทำอะไร!’’
‘’ฮุนจะประทับรอยของฮุนแทนตาแก่คนเมื่อกี้เองไงครับ ฮยองจะยอมไหมล่ะ?ผมก็ไม่ชอบให้รอยพวกนี้ที่ไม่ใช่ของผม มาอยู่บนตัวฮยองเหมือนกัน’’
‘’มันแทนกันได้เหรอ’’
‘’ครับ บอกมาสิ ตาแก่นั่นจูบตรงไหนบ้าง’’ กวางน้อยที่ตกหลุมพรางเสือตัวร้ายเริ่มชี้ไปตามซอกคอตนเอง
รวมไปถึงตรงใดก็ตามที่ตาแก่นั่นทำ ซึ่งร่างสูงก็ตามไปจูบทำรอยซ้ำที่ตรงเดิมให้ มีบ้างที่ลู่หานร้องเพราะ
เจ็บแปลกๆตอนน้องจูบทับรอยเดิม แต่ก็จะโดนหอมแก้มเสียทุกครั้งที่ร้องโดยเซฮุนบอกว่าเป็นการปลอบ
กายบางโดนเบียดชิดจนไปชนกับผนังของห้อง ซึ่งร่างสูงก็โถมตัวตามมาอย่างรู้งาน
‘’ซ..เซฮุน พอแล้ว พอ มันหมดแล้ว’’ เอ่ยเสียงสั่นพร้อมพยายามดันคนเป็นน้องที่กำลังสูดเอากลิ่นกายตนที่
ซอกคอ ร่างสูงที่ได้ยินเสียงหวานเงยขึ้นมาทันที นัยน์ตาสีนิลจ้องมองใบหน้าลูกกวางที่มองกลับมาอย่าง
กล้าๆกลัวๆ ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นนั่นจะแนบลงมาที่ริมฝีปากของเจ้ากวางน้อยอย่างรวดเร็วโดยที่เจ้ากวางได้
แต่นั่งอึ้งอยู่ที่เดิม สัมผัสดุดันตามแรงอารมณ์และร้อนแรงถูกยัดเยียดให้เจ้ากวางน้อยที่ไม่รู้ประสีประสา
จูบที่เหมือนจะหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆทำให้เจ้ากวางน้อยทุบไหล่ของคนเป็นน้องให้หยุด
‘’ม..ไม่นะ ตาแก่นั้นไม่ได้จูบปากฮยองนะ..’’ ว่าพร้อมดันตัวน้องที่กำลังคลอเคลียกับไหล่ของตนและหน้า
แดงทันทีที่รู้ว่าเสื้อของตนเองถูกถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
‘’ซ...เซฮุนนา ทับรอยหมดแล้วนะลุงคนนั้นไม่ได้ทำเยอะขนาดนั้น พ..พอแล้ว’’ ว่าพร้อมดันตัวน้องออกแรง
กว่าเมื่อกี้เพียงนิดหน่อย ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อคนเป็นน้องกระชากไหล่ตนแล้วกดเขาลงกับเตียง!
‘’ฮยอง..’’ เสียงกระซิบที่กกหูพร้อมสัมผัสอุ่นๆทำให้เจ้ากวางถึงกับทำอะไรไม่ถูก
เกิดอะไรขึ้นอีกเนี้ย!! TT__TT!
‘’’ซ..เซฮุนนา อ้ะ!!=[]=’’
ความคิดเห็น