[HUNHAN] นายน้อย[งดอัพชั่วคราว]

ลำดับตอนที่ #2 : นายน้อย :: 02 การไปช็อปปิ้งกับนายน้อย

02

ก๊อก ก๊อก

แอ๊ดดดด

‘’อรุณสวัสดิ์คุณเซฮุน >__<’’ ร่างสูงของคนตรงหน้าตีหน้านิ่งหากแต่ในแววตาเกิดความตกใจไปในตัว ปฏิกิริยาที่แสนจะน้อยนิดนั่นทำให้ปากของคนตัวเล็กเบ้ออกมาอย่างเสียไม่ได้

ปฏิกิริยาจืดชืด!!

บ้าบอ!!

‘’นายน้อยจะไปไหนครับ’’ ชะงักเท้าที่กำลังจะเดินก่อนจะหันไปมองบุคคลด้านหลังตน

‘’เที่ยว’’

‘’แต่เช้าเลยเหรอครับ’’

‘’ใช่’’ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหรี่ตามองร่างของ โอ เซฮุน บอดี้การ์ดคนใหม่ที่กำลังทำสายตานั่น…. สายตานั่น สายตาแบบนั้น!!

‘’เซฮุนกำลังด่าเราเหรอ!!’’

‘’ผมยังไม่พูดอะไรเลยนะครับ’’

‘’แต่สายตาเซฮุนปิดเราไม่มิดเลยนะ!’’ พ่นลมหายใจออกมาทางจมูกเล็กๆนั่นฟืดใหญ่อย่างเอาแต่ใจก่อนจะรีบหมุนตัวเดินหุนหันออกไป

คนเขาอุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาหาหน้าห้องโอเซฮุนคนบ้าที่ไม่รู้จักภูมิใจที่มีนายน้อยแสนเพอร์เฟ็กคนนี้มาหาหน้าห้องอะ!! (ย้ำว่าหน้าห้อง!)

เท้าน้อยที่ย่ำออกมาจากตัวบ้านพร้อมใบหน้าที่บอกว่าวันนี้นายน้อยของบ้านไม่สบอารมณ์อย่างมากในเช้าวันนี้ ก่อนจะตามมาด้วยร่างสูงบอดี้การ์ดคนใหม่ของนายน้อยที่สาวใช้มองตามหันคอกันแทบหักกับเสี้ยวใบหน้าคมนั่นที่ผ่านไป

อ่า บ่าวของพวกเราเซฮุนน *0*

อ๊ะๆ อย่าเอาความคิดนี้ไปบอกคนที่คุณก็รู้ว่าใครละ ไม่งั้นโดนเฉดหัวออกเรียงคนแน่ๆ T__T

ปึง

ประตูเบาะด้านหลังถูกปิดโดยฝีมือร่างสูงที่หลังจากเปิดให้ลู่หานเข้าไปก่อนตัวเองจะตามเข้ามาติดๆ

‘’วันนี้นายน้อยจะไปไหนครับ’’เสียงคนขับรถเวรประจำวันเอ่ยตามปกติพร้อมสตาร์ทรถเตรียมออกจากคฤหาสน์หลังสวย

‘’ขับไปเรื่อยๆน่ะแหละวันนี้นายน้อยยังไม่มีหลักแหล่ง’’เอ่ยพร้อมเสนใบหน้ามองออกไปนอกกระจก เห็นแบบนี้อะ

นายน้อยก็เหงา

เปล่าเปลี่ยว

เหงาใจนะ

แบบ รอคนข้างๆมาแก้อยู่นี่ไง .. นึกแล้วก็แอบเหลือบสายตาไปมองคนข้างกายที่นั่งเป็นรูปปั้นอยู่ ก่อนจะต้องหน้าหงิกหน้าหงอกว่าเดิมเมื่อเห็นคนข้างๆนั่งนิ่งมองออกไปด้านนอกรถเช่นกัน

นี่มันบ้าบอจริงๆนะ!! L

นายน้อยไม่ปลื้ม!!! คนเขางอนอยู่ยังไม่ง้ออีก!! #กัดผ้ารัวๆ

‘’ฮึ่ย!!’’

ออกเสียงไปนิดให้รู้ตัว ....

‘’นายน้อยครับ’’ใบหน้าน่ารักรีบหันไปตามเสียงเรียกทันทีหากแต่แกล้งตีหน้านิ่งใส่อีกคน

‘’มีอะไร’’ตีคิ้วข้างหนึ่งขึ้นเป็นเชิงถาม

นายน้อยน่ะไม่ได้ง้อง่ายๆหรอกนะ เพราะงั้นง้อดีๆละ -3-

‘’ผมคิดว่า....’’

รู้สึกผิดละสิ ฮิ

‘’ที่ทำมันไม่ถูกต้อง...’’

ใช่ มันไม่ถูก เซฮุนควรจะสนนายน้อยให้มากกว่านี้!!!

‘’การขี่รถไปเรื่อยโดยสิ้นเปลืองแบบนี้ มันเป็นอะไรที่แย่นะครับ’’

นั่นสินะการขี่รถโดยการผลาญเงินป๊ากะม๊าไปในตัวแบบนี้มันไม่ถูก ว่าแล้วเชียว ฮิๆๆ

ห๊า!!!!! =[]=

‘’นะ...นายว่าไงนะ!!’’

‘’...ผมพูดว่าขี่รถโดยสิ้นเปลืองแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะครับ’’

‘‘(;゜ロ゜)….(คิ้วกระตุกรัวๆแบบคนมีน้ำโห)’’

‘’มันทั้งสิ้นเปลืองพลังงานโลกและเงินพ่อแม่นะครับ’’

‘’อะ...นะๆๆนาย’’ ติดอ่างรัวๆ พร้อมสายกระแสไฟฟ้าสีแดงในความคิดแล่นปรี๊ด

‘’นายน้อยควรจะเลิก เพราะมันไม่ดีผมจะพูดแค่นี้แหละครับ’’ หันหน้าหนีหลังจากพูดจบ

(。_。*))((*。_。) .... (   °□ °  )!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

‘’ซะ...เซฮุนนาย...’’

‘’? (หันกลับมามองพร้อมเลิกคิ้วมอง)’’

…………..

…………..

…..

‘’กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’’

‘’นายน้อย นายน้อยครับรอผมด้วย’’

เสียงของคนร่างสูงเอ่ยเรียกคนตัวเล็กที่เดินก้าวแบบฉับๆรวดเร็วซะจนขายาวๆของเขาตามไม่ทัน หากแต่เหมือนยิ่งเรียกคนตรงหน้าก็ยิ่งเพิ่มฝีเท้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ

เพราะอะไรน่ะเหรอ....

นายน้อยอึ้ง!

นายน้อยกำลังโมโหมาก!

ไม่เคยมีใครทำให้นายน้อยเป็นแบบนี้มาก่อน!

ไม่เคยมีใครขัดใจได้ถึงขนาดนี้มาก่อน

และที่สำคัญ!!!!!!

ไม่ เคย มี ใคร พูด ใส่ เขา แบบ โอ เซ ฮุน!!!

โอ เซฮุนคนบ้าช่างบังอาจ กรี๊ดๆๆๆๆ #กัดทึ้งผ้า

‘’นายน้อยครับ!’’ ปลายเท้าน้อยหยุดลงเมื่อร่างของคนที่ตัวเองโกรธเอามากๆตอนนี้มายืนขวางหน้าพร้อมแขนที่กางออก โดยที่มือทั้งสองข้างพ่วงเติมแต่งไปด้วยถุงของมากมายเต็มสองข้างมือ

‘’อะไร!’’

‘’รอผมหน่อยสิครับจะรีบเดินไปไหนผมถือของมันหนักนะ’’

‘’เซฮุนมีสิทธิมาสั่งเราด้วยเหรอ อ๊ะ นี่เซฮุนกำลังสั่งเรางั้นเหรอ!!’’

‘’นายน้อยครับผมเปล่านะ’’ปากจิ้มลิ้มเม้มเข้าหากันก่อนจะเดินกระแทกไหล่อีกคนออกไปหน้าตาเฉยและตรงดิ่งเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าประจำของตน

‘’อ้ะ สวัสดีค่ะคุณนายน้อยลู่หานมาเลือกชุดเหรอคะ’’หญิงสาวหน้าเคาท์เตอร์เอ่ยทักร่างเล็กทันทีที่เข้าไปด้านใน ก่อนที่สายตาของสาวเจ้าจะหันมามองใครอีกคนที่เดิน(วิ่ง)ตามคนนายน้อยคนสวยมาติดๆ

‘’มองไร!!’’เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความโมโหพร้อมสไลด์ตัวเองไปบังร่างของบอดี้การ์ดคนหล่อด้วยอาการหวงก้างแบบสุดๆ

อย่ามามองฮุนนี่ของนายน้อยนะ!!

‘’เอ่อ เปล่าค่ะวันนี้นายน้อยอยากลองหรือซื้ออะไรดีคะ’’ใบหน้าสวยของหญิงสาวเจื่อนลงถนัดตาเมื่อดวงตากลมโตนั่นฉายแววออร่าความ ‘หวง’คนด้านหลังที่ตีหน้ามึนไม่รู้อะไรเลยอยู่

ท่าทางคนนี้นายน้อยจะปลิ้มเอามาก ...

‘’นายน้อยอยากได้สูทสวยๆซักชุด!’’ ปากน้อยร้องบอกโดยที่สาวหน้าเคาท์เตอร์ก็พยักหน้าตามก่อนจะเดินเข้าไปเพื่อจะพานายน้อยแสนเอาแต่ใจไปวัดตัว

‘’เดี๋ยว!!’’

‘’คะ?’’หันมามองหน้าคนเอ่ยเรียกฉงน ตากลมสวยเสมองใบหน้าคมคายที่มองมาที่ตนแบบมีคำถามเช่นกันเหมือนพนักงานคนนั้น ก่อนจะเลื่อนสายตากลับมาหาหญิงสาวคนเดิมที่ยังยืนรอฟังอยู่

‘’ขอสูทสองตัวนะ’’ หญิงสาวยิ้มก่อนจะพยักหน้า

‘’ค่ะ’’

‘’นายน้อยครับ’’

‘’รู้สึกวันนี้เซฮุนจะเรียกเราบ่อยจังนะ’’กอดแขนตนเองก่อนจะหันไปจ้องหน้าคนร่างสูงที่ถอนหายใจออกมาแผ่วเบาไม่ให้คนตัวเล็กเห็นก่อนจะเอ่ยบอกด้วยเสียงเหนื่อยๆ

‘’ผมเหนื่อย เราเดินๆๆมาทั้งวันแล้วนะครับตั้งแต่เช้าจนนี้จะบ่ายอยู่แล้วและผมก็ยังไมได้กินข้าวสักเม็ดตั้งแต่เช้าด้วย’’ยกนาฬิกาขึ้นโชว์คนตัวน้อยที่เพียงเลิกคิ้วพร้อมยิ้มมุมปาก สายตาของโอเซฮุนสบกับเจ้าตาแสนเย้ยหยันตรงหน้า

‘’นายน้อยกำลังแกล้งผมใช่ไหมครับ’’

ใช่!! (;￢ω￢)ジ

‘’อะไร เราเปล๊า’’ จีบปากจีบคอว่าก่อนจะยิ้มโชว์ฟันอย่างน่าหมั่น(ใส้)เขี้ยวใส่ใบหน้าหล่อที่นิ่งไป

ท่าทางเขาจะเล่นผิดคนแล้วจริงๆ

‘’โอเคครับๆไม่แกล้งก็ไม่แกล้ง’’ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มอย่างมีชัยก่อนจะเดินกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดีเมื่อทำให้อีกคนโมโหขึ้นมาบ้าง

สมน้ำหน้าอยากมาทำนายน้อยก่อนดีนัก!

ตุ้บ!

‘’โอ้ย!’’หากแต่เดินโลดโผนไปได้ไม่เท่าไหร่ก้นของนายน้อยผู้ที่กำลังอารมณ์ดีก็ล้มลงพร้อมกระแทกพื้นเสียจนอารมณ์ที่มีเริ่มแล่นปรี๊ดขึ้นมาอีกรอบ

‘’เฮ้ย เดินดูคนไหมเนี้ย ห๊ะ!!!’’

ลุกขึ้นโวยใส่ทันทีแต่แล้วดวงตาก็ต้องเบิกขึ้นกว้างเมื่อเจอคู่กรณีตรงหน้า!!

‘’นาย!!ไอ้ดำ!!!!’’

‘’โห หยาบคายว่ะไอ้เตี้ย’’

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

นายน้อยโมโห ไอ้ดำ!!

‘’นายเดินมาชนฉันทำไม ห้ะ!!!’’

‘’นี่เบาๆหน่อยสินาย ไม่เห็นรึไงคนมองกันเต็มแล้ว’’ตากลมตวัดไปมองหญิงสาวข้างกายของ คิม จงอิน  ที่อยู่ในชุดสีแดงแปร๊ดทันที กล้าดียังไงมาว่ากันห้ะ!

‘’ทีตัวเองละ แต่งตัวยังกะพึ่งกินไส้คนมายังไม่อายเลยแล้วทำไมฉันต้องอายด้วย!’’

‘’นะ นาย!ว่าไงนะ กรี๊ดดดดดด!!’’

‘’นี่เบาๆหน่อยสิ ไม่เห็นรึไงคนมองกันเต็มแล้ว!!’’พูดด้วยเสียงแอ่นแด๊ะแอ่นแด๊ล้อเลียนหญิงสาวชุดแดงปรี๊ดที่เริ่มเต้นเร่าๆ

‘’จงอินคะ!!!’’

‘’ไม่เอานะครับ บันนี่’’

‘’แหวะ ไม่เอานะครับ บันนี่’’

‘’เฮ้ เตี้ยหยุดหาเรื่องพวกฉันได้แล้วน่า’’

‘’ใครหาเรื่องนายอย่ามามั่วนะ!!’’เสียงใสตะคอกอย่างคนมีความอดทนต่ำ เสียงที่ดังทำให้บรรดาคนที่กำลังเดินผ่านไปมาหยุดมองภาพตรงหน้าของเด็กผู้ชายหน้าหวานที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดงอยู่

‘’ก็นายน่ะแหละ ’’

‘’นายต่างหากที่เดินเข้ามาชนฉันก่อน!!’’

‘’เดินวิ่งกระโดดมาไม่ดูทางเองต่างหาก’’

‘’ไม่จริง หยุดเถียงฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้คนดำคนบ้า!!’’

‘’เสียใจด้วยฉันไม่ใช่คนรับใช้ของนายไม่มีความจำเป็นต้องทำตาม!’’

‘’จงอิน!!!’’ปากน้อยสั่นระริกเมื่อความอดทนเริ่มใกล้จะหมดหรือไม่มันก็หมดนานแล้วที่เหลือคงจะมีแต่เส้นเลือดที่กำลังสั่นรุนแรงอย่างพร้อมระเบิด!

‘’เรียกอะไรนักหนาวะ จำชื่อตัวเองได้น่า’’

‘’นาย นาย!!!’’นายน้อยคนเก่งถึงกับตัวสั่นเมื่อคนตรงหน้าทำหน้าไม่ไหวติงอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่างน่าโมโห ร่างสูงเจ้าของผิวสีแทนสุดเซกซี่ถอนหายใจให้กับความเอาแต่ใจของร่างเล็กที่กำลังเต้นเร่าๆ มองไปมองมา เออ ก็น่ารักอะนะ หากแต่ว่าเขาไม่มีเวลาว่างมากพอจะมายืนดูภาพนี้นานๆเหมือนทุกที

‘’ฉันว่าเราควรจบแค่นี้ดีกว่าเพราะคนมองเต็มแล้วละ ไปกันเถอะบันนี่...อ้าว’’จงอินเอ่ยพร้อมหันไปหาคู่ขาตนแต่ก็ต้องชะงักเมื่อพบแค่ความว่างเปล่า ก่อนสายตาของจงอินจะไปหยุดที่ด้านหลังร่างน้อย จึงทำให้เจ้าตัวหันไปมองตามบ้างแล้วก็พบบันนี่!!

ยัยบันนี่! ยัยป่าช้า! นังคนปัดมาสคราร่าแล้วหมาหอน!!!!

‘’แหม สุดหล่อไม่เอาน่าขอเบอร์หน่อยสิอย่าเล่นตัวเลยยย♥ ’’

แจกหัวใจทำไม ไรท์เตอร์คนบ้าใส่หัวใจแจกลงทำไม แง่งงง!! #ข่วนหน้าไรท์รัวๆ

‘’ไม่ให้!!’’

‘’เอ้ะนาย คุยเสร็จแล้วเหรอ’’

‘’เออหมดธุระเธอแล้วด้วย ถอยไปนะ!!’’

คนมันหวงนะหวง!!!

‘’ไม่ ไม่ใช่เรื่องของนาย! ว่าไงคะสุดหล่อขอหน่อยนะไลน์ก็ได้♥ ’’ เอ่ยอย่างไม่สนร่างบางของคนเอาแต่ใจที่ไหล่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง คิมจงอินที่เจอฤทธิ์เจ้าของไหล่สั่นไหวตรงหน้ามาก่อนแล้ว ยกมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างรู้ทัน ก่อนจะเดินหันหมุนตัวออกไปทันที

ช่วยตัวเองไปแล้วกันนะบันนี่ที่รัก ♥~*

 ก็ บอก ว่า อย่า แจก หัว ใจ ไง โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!

เพี๊ยะ!!!!










เวลานายน้อยโกรธไม่ใช่เล่นๆนะจะบอกให้ (づ￣ ³￣)づ  


  
 เม้นให้นายน้อยหน่อยน้า ZzzZZZZZ 
 

(c)                      Chess theme