[ fic Exo ] Rokin heart : HUNHAN :

ลำดับตอนที่ #14 : Rokin heart :: 12

12

‘’ฮยองงง ’’ เอ่ยเรียกฮยองข้างตัวตนที่กำลังยกไอศกรีมเลียอย่างเอร็ดอร่อยซึ่งเจ้าตัวก็ยอมหันกลับมาหาแต่โดยดี ‘’มีอะไรเหรอเซฮุนนา’’

‘’ผม....’’ทำท่าเอียงเขินอายอย่างลังเลซึ่งคนเป็นพี่ก็เพียงยิ้ม หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เจอหน้ามาร์คมาสามวันแล้วเซฮุนคงจะดูเขาออกว่ากำลังคิดมากกับอะไรอยู่เลยชวนออกมาซื้อไอศกรีมกินกัน

‘’ว่าไงเซฮุนนา^^?’’

‘’ผมอยากกินไอศกรีมรสสตรอเบอรี่ของฮยองจังครับ .__.’’ก้มหน้าลงจนคางชิดอกจนคนเป็นพี่หัวเราะออกมากับท่าทางน่ารักนั่น

โอเซฮุนที่แสนซื่อของฮยองงงง

‘’ได้สิ เอาไป’’ยิ้มกว้างอย่างใจดีก่อนจะยื่นแท่งไอศกรีมของตนไปให้คนเป็นน้องและเอารสช็อกโกแล็ตจากมือน้องมากินแทน ใบหน้าคมคลี่ยิ้มอย่างน่าเอ็นดูก่อนจะเลียไอศกรีมที่ก่อนหน้านี้เป็นของคนเป็นพี่อย่างเอร็ดอร่อย

อยากกินอะไรละเซฮุนนาน่ะอยากจูบกับลู่ฮยองทางอ้อมต่างหากละ คิคิ

เซฮุนคิดว่าหลายวันที่ผ่านมาเขาคงหลุดธาตุแท้ออกไปเยอะมากเกินไปเกรงจะทำให้คนเป็นพี่กดดันทำตัวไม่ถูกจึงกลับมาเป็นหนุ่มเคะ(?)บอบบางเช่นเดิมก่อนดีกว่าอย่าพึ่งวู่วามนักเลย

‘’อร่อยไหม’’

‘’อร่อยฮะ ขอบคุณนะฮะฮยอง’’ลู่หานเขาเพียงแค่ยิ้มตอบกลับน้องก่อนทั้งคู่จะเดินกลับบ้านกันระหว่างตอนเย็นของเวลาเลิกเรียน เซฮุนเหลือบมองคนข้างตัวที่เตี้ยกว่าตนก่อนที่จะเลียริมฝีปากตนอย่างชังใจก่อนจะเอ่ยเรียกคนข้างตัวเบาๆ

‘’ฮยองฮะ’’

‘’หืม?’’หันมาตามเสียงคนเป็นน้องทันที

‘’คือว่า...’’

‘’?’’

‘’เราจับมือกันได้ไหมฮะ’’เอ่ยบอกไปด้วยความประหม่า พร้อมใบหน้าที่แสดงไปด้วยความกังวล จะบอกไรให้นะ

ไอ้หน้ากังวลสุดแสนจะโมเอร้นี่น่ะเซฮุนฝึกหน้ากระจกนานมากเลยนะ!

‘’ฮื่อ ได้สิ!’’ว่าจบมือบางก็เลื่อนไปกุมมือหนาของเซฮุนที่ค่อยๆคลี่ยิ้มกลับมา

‘’ผมจะจับมือฮยองทุกวันเลยนะฮะ’’

‘’ผมจะกุมมือฮยองให้แน่นขึ้นทุกวันด้วยจะไม่ยอมปล่อยไปไหน’’

‘’ฮยองอาจจะยังไม่แน่ใจกับอะไรหลายๆอย่างแต่ผมจะรอนะฮะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะจับมือฮยองเหมือนเดิมและจะพยายามทำตัวให้เท่ขึ้นไปอีก มากๆๆไปอีกให้มากกว่ารุ่นพี่ยุนโฮขวัญใจผู้หญิงทั้งโรงเรียนเลยก็ได้’’

‘’เพราะเวลาฮยองกับผมเป็นแฟนกันฮยองจะได้ภูมิใจ’’ เมื่อเอ่ยคำพูดน่ารักๆนั่นเสร็จก็ยิ้มจนกลายเป็นอาแป๊ะดูตลกมากพอดูแต่ก็น่ารัก น่ารักมากเสียจนหน้าลู่หานแดง ...

‘’ยังไม่ได้ตกลงจะเป็นซะหน่อย’’พูดน้ำเสียงทีเล่นทีจริงก่อนจะกลบเกลื่อนอาการเขินของตนโดยการเดินไปข้างหน้า เซฮุนยิ้มก่อนจะรีบวิ่งไปหา

‘’รอผมด้วยสิ!’’วิ่งตามคนเป็นพี่ก่อนจะชะงักเมื่ออยู่ดีๆคนตัวเล็กก็หันกลับมาก่อนจะยิ้ม เซฮุนเอียงคออย่างสงสัยก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมาทีละนิดจนมันกว้างมากแทบจะเห็นฟันครบทุกซี่ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะ......

ลู่หานกำลังยิ้มให้เขาพร้อมยื่นมือออกมาหาเขานะสิ

เขายิ้มให้กับคนตัวเล็กก่อนจะเคลื่อนมือตนไปกระชับกับมือบางก่อนทั้งคู่จะเดินกลับไปทางบ้านตนอย่างไม่รู้จักเหนื่อยพร้อมๆกับมือจับกันที่ส่ายไปมาตลอดทางพร้อมรอยยิ้มเสียงหัวเราะดังไปถั่วท้องถนนที่เงียบในยามเย็น

 7:25 AM 

‘’เออๆจะเร่งอะไรนักหนาวะเนี้ย’’ร่างสูงของเซฮุนบ่นกับใส่ปลายสายเพื่อนสนิทของตนที่ตอนนี้โทรจิกเขาไม่หยุดหย่อน

(มึงอยู่ไหนเนี้ยกูหิวข้าวนะ!)เสียงของจงอินดังมาจากโทรศัพท์ของเขาทำให้เจ้าตัวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับความขี้เกลียจของเพื่อนตนที่โทรมาหาแต่เช้าตรู่ให้ซื้อข้าวเข้าไปให้มันหน่อยเนื่องจากเหตุผลที่สุดแสนเหมาะการประเคนฝ่าเท้าใส่หน้าว่า

’ขี้เกลียจ’

‘’เลือกเอาระหว่างให้เงียบแล้วรออีกแปปเดียวจะได้แดกกับบ่นต่อแล้วมึงจะไม่ได้แดกอะไรอีกเลย’’เซฮุนกระแทกเสียงใส่ปลายสายที่ส่งเสียงกระเง้ากระงอดกลับมาเขาจึงกดวางไปพร้อมรีบซอยเท้าให้เร็วกว่าเดิมเพื่อจะได้รีบๆให้มันแล้วกลับไปหาลู่หานที่บ้านซะที

ตึก ตึก

ตึก ตึก ตึก

ตึก ตึก ตึก ตึก

ปลายเท้าของร่างสูงผ่อนลงเมื่อรู้สึกถึงเสียงรองเท้าที่เหมือนจะตามเขามาจากทางด้านหลัง?เขาสะบัดหัวเบาๆก่อนจะเดินต่ออย่างไม่คิดอะไร

ตึก ตึก ตึก

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ขวับ!

เซฮุนหันกลับไปมองทางด้านหลังแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า เขาหรี่ตามองสักพักก่อนจะหันกลับไปทางเดิมและรีบวิ่งขึ้นรถเมลล์ทันที  

11 AM.

หลังจากไปส่งข้าวเช้าให้ท่านหลวงคิมจงอินเสร็จเซฮุนก็อยู่เล่นซักพักก่อนจะเดินเตร่ไปมาก่อนจะเจอร้านดอกไม้แห่งหนึ่งคิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงดิ่งเข้าไป

ร้าน Just mind ? ชื่อร้านฟังดูอบอุ่นพิลึกในความคิดของเด็กหนุ่มเขากวาดสายตามองไปตามช่อดอกไม้นานาชนิดที่ถูกจัดให้อย่ในช่ออย่างประณีตสวยงามทีหน้าร้าน ก่อนจะหยิบช่อดอกไม้ที่ด้านในเป็นดอกกุหลาบสีขาวแสนบริสุทธิ์อยู่ รอยยิ้มบางเบาเกิดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะเดินไปทางเคาท์เตอร์ด้านในร้านก่อนจะกลับออกมานอกร้านอีกครั้งพร้อมดอกไม้หนึ่งช่อในมือ

ดอกกุหลาบสีขาวที่ลู่หานชอบ

ก๊อก ก๊อก

แอ๊ด ด ด

ประตูถูกเปิดออกพร้อมร่างของคนตัวเล็กที่ออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อกุหลาบช่อสีขาวในมือของคนเป็นน้องถูกยื่นใส่ตรงหน้า

‘’อะ อะไรน่ะเซฮุนนา?’’

‘’ก็ดอกไม้ไงฮะ’’ตอบเสียงใสพร้อมส่ายช่อกุหลาบในมือไปมาก่อนจะส่งสายตาประมาณให้คนตัวเล็กรับไปเสียที ร่างเล็กจึงค่อยๆยื่นมือออกไปรับมัน

‘’ให้เนื่องในโอกาสอะไรเหรอ’’

‘’โอกาสที่รักฮยองไงงง’’ตอบด้วยน้ำเสียงขี้เล่นที่เรียกให้แก้มนุ่มของคนเป็นพี่เป็นสีระเรื่อดูน่ารัก

‘’เด็กบ้า’’

‘’^[+++++]^’’

‘’กินอะไรมารึยังล่ะ’’

‘’ยังเลยฮะ-3-’’

‘’งั้นเข้ามาสิ’’หลีกทางให้น้องเดินเข้ามาก่อนจะปิดประตูลงและเดินตามแผ่นหลังกว้างที่เดินเข้ามาด้านในห้องอย่างคุ้นเคย

‘’วันนี้ฮยองมีไรให้ผมกินมั่งน้า’’เอ่ยพร้อมเดินเข้ามาที่โต๊ะครัวของเจ้าของบ้านที่เพียงเดินตามมา ก่อนที่คิ้วจะกระตุกขึ้นเมื่อมองเมนูอาหารยามเที่ยงของคนตัวเล็ก

‘’มาม่า?’’เอ่ยถึงของกินบนโต๊ะที่วางอยู่บนโต๊ะแค่เพียงอย่างเดียวพร้อมนมอีกหนึ่งกล่องแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ 

‘’ใช่’’เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมเดินกลับมากับมาม่าอีกถ้วยในมือและนมอีกกล่อง

‘’ฮยองกินของพวกนี้ทุกวันรึเปล่าเนี้ย’’

‘’ก็มีบ้างที่กินเป็นอาทิตย์เวลาขี้เกลียจมากๆ’’

‘’อิ่มรึไง มันไม่ดีต่อสุขภาพด้วยนะครับเนี้ยถ้ากินเยอะๆน่ะ’’เอ่ยบ่นคนตัวเล็กที่นั่งลงที่เก้าอี้อย่างเพิกเฉยต่อคำห่วงใยของเขา

‘’ก็คนมันไม่มีตังค์เยอะขนาดนั้นนี่นาซ้ำความขี้เกลียจยังกินไปทั้งตัวแล้วด้วย’’ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระก่อนจะก้มลงโช้ยมาม่าถ้วยของตน คนร่างสูงจึงนั่งลงที่เก้าอี้บ้างพร้อมเท้าแขนลงโต๊ะนั่งมองดูอีกคน ใครบอกเซฮุนยังไม่กินก็แค่พูดไปงั้นแหละกินมากับไอ้จงอินละเถอะ

‘’ทำไมไม่กินล่ะ?’’หัวกลมยกออกมาจากถ้วยของตนเมื่อเห็นร่างสูงของอีกคนไม่ยอมก้มกินเสียที

‘’หรือกินไมได้กันล่ะ ชิส์ ลูกคุณหนูจริงๆเลยนะ’’เอ่ยแขวะอีกคนเบาๆจนเรียกเสียงหัวเราะจากกร่างสูงก่อนที่สายตาเจ้าเล่ห์จะมองไปที่เจ้ากวางตัวน้อย ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเท้ามือไปที่โต๊ะและโน้มหน้าไปใกล้ใบหน้าหวานที่เหลอหลาไปเป็นที่เรียบร้อย

‘’ใครบอก ผมอะถ้าได้กินมาม่าแล้วเห็นหน้าพี่ทุกวันก็ยอมอะแหละ’’

ยกยิ้มเจ้าเล่ห์อีก

ลู่หานอยากถามจริงๆว่าเซฮุนไปเอาท่าทางกับคำพูดพวกนี้ที่ทำให้เขาใจเต้นแรงมาจากไหนนะ!

ร่างสูงถอยรนตัวกลับมาเมื่อเห็นแก้มใสนั่นขึ้นสีแดงปลั่งอย่างน่ารักน่าชังอย่างกลัวจะอดใจไม่ไหวเข้าไปฟัดไม่ได้ก่อนจะเริ่มตักมาม่ากินบ้างโดยที่คนตัวน้อยก็ได้แต่กลับไปกินถ้วยของตนอย่างเก้ๆกังๆ แย่จริงๆเลยให้ตาย ...

‘’ฮยองฮะ’’

‘’อะ อะไรอีกละ’’เอ่ยตอบกลับคนเป็นน้องที่จ้องหน้าเจ้ากวางที่น้อยที่ดูเหลอหลามากขึ้นทุกทีๆ

‘’รู้ไหมดอกกุหลาบสีขาวหมายความว่าอะไร’’

‘’รู้สิ มันหมายความว่าความรักอันบริสุทธิ์ไงละ’’

‘’ฮยองเลยชอบเหรอฮะ’’

‘’ใช่แล้วล่ะ ~’’เอ่ยกลับเสียงใส ร่างสูงจึงยิ้มเข้าไปอีกพร้อมโน้มตัวไปหาเจ้าช่อกุหลาบสีขาวกลับมาแล้ววางลงตรงหน้าของคนตัวเล็กที่เลิกคิ้วมองอย่างสงสัย

‘’เห็นดอกกุหลาบสีที่ผมให้ไหมละ ~’’

‘’เห็น -/-’’

‘’แล้วรู้แล้วใช่ไหมละว่าความรักที่ผมให้ฮยองน่ะบริสุทธิ์น้า ~’’ แก้มแดงของคนตัวน้อยจากที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปอีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น

‘’ฮยองลองนับดูสิว่าดอกกุหลาบในช่อน่ะมีกี่ดอก’’ใบหน้าหวานก้มมองกุหลาบตรงหน้าก่อนนิ้วน้อยจะเริ่มไล่นับจำนวนดอกกุหลาบสีขาวสวยในช่อ

‘’12ดอก’’ตอบกลับร่างสูงที่ยิ้มรอรับอยู่แล้ว

‘’แล้วรู้ไหมดอกกุหลาบ12ดอกหมายความว่าอะไร’’

‘’มะ ไม่อะไม่เคยสนขนาดนั้น’’ตอบเสียงกุกกักก่อนจะก้มหน้างุดอย่างเขินอาย

‘’งั้นรู้ไว้ซะนะครับว่าดอกกุหลาบ12ดอกน่ะ’’

‘’…’’

‘’มันมีความหมายว่า ขอให้คุณเป็นคู่ฉันเพียงคนเดียว’’

‘’….เด็กแก่แดด’’ ใช่ ลู่หานคิดว่า เซฮุนนะซักจะแก่แดดแก่ลมขึ้นทุกวันแล้ว กล้ามากด้วยที่มาทำให้เขาใจเต้นแรงขนาดนี้เป็นน้องแท้ๆนะทำงี้ได้ไง!

‘’ฮยองฮะ’’

‘’อะไรอีกละ!’’

เสียงดังกลบเกลื่อนอาการตัวเองสุดๆ ...

‘’ฮยองน่ะ ...’’

‘’-//-’’

‘’ช่วยเป็นคู่ของผมเพียงคนเดียวได้ไหม?’’

ฉ่า าาาาาา

-////////////////////////////////////////////- ลู่หานคิดว่าตอนนี้หน้าเขาร้อนมากๆๆ!!

‘’นะครับ นะ’’

‘’คือ ...’’ ทำไมต้องทำหน้าอ้อนกับเสียงแบบนั้นด้วยละ ...

‘’นะครับนะ ผมน่ะเห็นฮยองมาตั้งแต่เด็กฮยองก็ควรจะเป็นของผมสิ!’’

‘’บ้าเหรอ!’’

‘’แล้วจะเป็นไหมละครับ’’

‘’….’’ ริมฝีปากบางอ้ำอึ้งก่อนจะก้มหน้าชิดอกก่อนจะเหลือบสายตามองคนเป็นน้องเป็นระยะๆ

‘’ถ้าฮยองยอมนะครับ เราจะเป็นแฟนกันถ้ามันเป็นแบบนั้นชีวิตทั้งชีวิต ผมจะให้ฮยองเลยนะ!’’

‘’แล้วผมจะเก็บเงินแล้วจะซื้อดอกกุหลาบ100ดอกให้ฮยองนะครับ’’

‘’…เด็กบ้า’’เอ่ยงุ้งงิ้งกับตัวเองแต่ร่างสูงก็ได้ยินพร้อมกับยิ้มน่ารักให้

‘’แล้วถ้าเราคบกันนานๆๆๆไปอีกผมจะเก็บเงินอีกแล้วซื้อดอกกุหลาบ9,999ดอกให้ฮยองนะครับ’’.

‘’พอแล้วน่า’’

‘’ว่าไงครับฮยอง ตกลงไหม?’’เอ่ยเสียงนุ่มหวังหว่านล้อมคนตัวเล็กที่นั่งเกร็งก่อนจะนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะตอบเสียงแผ่ว

‘’อือ...’’

‘’หะ อะไรนะครับ!?’’แกล้งแหย่อีกคนด้วยการทำเป็นไม่ได้ยินพร้อมย้ายตนไปหากวางตัวน้อยที่ใบหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

‘’ก็บอกว่าอืม!’’

‘’อะไรนะครับ!?’’

‘’อื้อ!’’

‘’หะ อะไรน้า ~’’

‘’ฮยองบอกว่า จะรอดอกกุหลาบ100ดอกแล้วก็9,999ดอกจากเซฮุนนา!’’เอ่ยตอบหน้าดำหน้าแดงพร้อมเสียงที่ดังจนกลายเป็นตะโกน ร่างสูงหัวเราะก่อนจะรวบตัวอีกคนเข้ามากอดและหอมแก้มไปอีกฟอดและอีกครั้งอีกครั้งจนแก้มของลู่หานจะช้ำอยู่แล้ว

‘’พอแล้ว!’’

‘’ฮยองฮะ’’

‘’อะไรอีก!!’’

‘’ขอจูบได้ไหม?’’ใบหน้าหวานนิ่งอึ้งไปก่อนจะซุกหน้าลงอกของคนเป็นน้องแล้วตอบเสียงอู้อี้

‘’ไม่ได้ต้องรอก่อน’’ เซฮุนเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะหัวเราะแล้วกอดคนในอ้อมแขนแน่น

 เซฮุนแอบผิดหวังกับคำตอบนะ แต่ก็คิดไว้แล้วละว่าเอาไว้ถึงเวลาเมื่อไหร่จะเก็บค่ารอให้คุ้มเลยละ ~


ดอกกุหลาบ 100 ดอก คือ ฉันอุทิศชีวิตนี้เพื่อเธอ

 ดอกกุหลาบ 9,999 ดอก คือ ฉันจะรักเธอชั่วนิรันดร

 

โอ้ใช่ !เซฮุนบอกจะไม่วู่วามนี่นา แต่เผลอวู่ไปไกลเลยแฮะ แต่ช่างเหอะเนอะ *กอดลู่หานแน่นกว่าเดิม* 

ตึก ตึก

เวลาเที่ยงนี้เซฮุนกำลังรีบวิ่งจะไปดาดฟ้าเพื่อไปหาคนตัวเล็กที่นัดกันไว้หลังจากเขาโดนครูคนสวยอย่างซูจีให้ไปช่วยถือของจึงได้พักช้ากว่าใใคร

R RRRRR

เสียงเจ้าโทรศัพท์ที่อยู่ดีๆก็แผดเสียงขึ้นมาทำให้ขายาวที่กำลังวิ่งชะงักพร้อมล้วงเจ้าตัวแผดเสียงขึ้นมาก่อนจะแอบสงสัยกับเบอร์แปลกที่ขึ้นมาแต่ก็ตัดสินใจกดรับ

‘’ฮัลโหลครับ’’

(สวัสดีเจ้าหนู)

เสียงที่ดังมาจากปลายสายพร้อมสรรพนามที่เรียกเขาทำให้คิ้วหนาขมวดอย่างไม่ชอบใจทันที

‘’ใครครับ?’’

(มาหากันหน่อยได้ไหม?)

‘’ผมมีความจำเป็นอะไรที่ต้องไปหาคุณ’’

(อื้ม .. มีอะไรน้า ~ ขอคิดก่อนน้า )เสียงปลายสายที่จงใจกวนประสาทของเขาทำให้คิ้วหนายิ่งขมวดเข้าหากันพร้อมอารมณ์ที่เริ่มร้อนขึ้นเต็มที

‘’ถ้าไม่มีอะไรและคุณจะมาล้อเล่นกับผม ผมจะขอวางแล้วนะครับพอดีผมมีธุระ’’ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความไม่พอใจใส่ปลายสายที่หัวเราะในลำคอกลับมา

(ใจเย็นสิ ฉันคิดออกแล้วละว่าสิ่งที่นายจำเป็นต้องมาหาฉันคืออะไร)

‘’…’’

(มันคือ ........ลู่หานน่ะ J)

 












อ่านก่อน 

สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานนะคะ 5555555
กลับมาอัพแล้วค่ะ คิดว่ากำลังจะดีละสิยังหรอก555
เรื่องใกล้จะจบละจริงๆเพราะไรท์เริ่มตันยังไงคงต้องดูก่อน 
ยังไงก็ช่วยเม้นหน่อยนะคะไหนๆก็คิดว่าใกล้จะจบ
คำผิดมีต้องขอโทษคะไม่มีเวลาแก้ ไรท์เหนื่อยมากการบ้านมี
แต่อยากมาอัพให้ทุกคนก่อนช่วยเม้นให้กำลังใจเก๊าทีสิตัว 
และเรื่องเฮียทุกคนยังไงก็คิดดีๆก่อนนะคะ เชื่อในตัวเฮียเข้าไว้
อซฟ.อซ. ไฟท์ติ้ง :)  #ภาษาไม่ดีเนื้อเรื่องไม่ดีทำให้ผิดหวังยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ 
 

Heaven & Hell