ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [HUNHAN] นายน้อย[งดอัพชั่วคราว]

    ลำดับตอนที่ #10 : นายน้อย :: 10 ทรูออแดร์ 2

    • อัปเดตล่าสุด 18 ต.ค. 57


    10

     

     

     

    อะ ... อะ...

     

    ‘’อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก=[]=!!!!! บะบะบะบะแบคทำอะไรน่ะ!!’’ถอยกรูดจนแผ่นหลังไปชิดกับเซฮุนที่ยังคงมองแบคฮยอนนิ่งอึ้งเช่นกันกับทุกๆคน แบคฮยอนยักไหล่ก่อนจะตอบเสียงราบเรียบ

     

    ‘’ฉันก็แค่ทำตามที่คิงสั่งไง’’

    ‘’ตะตะตะตะตะแต่ว่า!!=[]=อ๊อก แค่กๆๆๆ’’

    ‘’นายน้อยติดอ่างไปแล้ว!!!QAQ’’

    ‘’เซฮุนพานายน้อยไปพักก่อนเถอะ!!’’

     

    ตึงๆๆ

     

    .... ถอนหายใจให้กับทุกคนที่วิ่งออกไปพร้อมลู่ห่านหากแต่ก้ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นในฝั่งตรงข้าม

     

    ‘’กล้าดีนี่’’

    ‘’ก็ตามนั้นแหละ’’

    ‘’นายไม่ตามไปดูเพื่อนหน่อยล่ะ’’

    ‘’ไม่ล่ะ ฉันเมื่อยตัวเขากลับมาคงเข้าใจเองน่ะแหละ นายล่ะไม่ตามไปเหมือนคนอื่นๆรึไง’’

    ‘’ไม่,ฉันไม่ได้รู้จักไอ้บาร์บี้หน้าหวานนั่นซะหน่อยนี่แล้วก็ไมได้สนิทด้วยจะตามไปทำไมละ’’

     

    นั่นสินะ... แต่ว่านะว่าไปแล้ว... คิม จงอินก็ไปกับเขาด้วย? หึ สงสัยความคิดในวัยเด็กของแบคฮยอนจะไม่ผิดไปเสียกระมัง

     

    ‘’นายเปลี่ยนไปมากเลยนะ’’

    ‘’…’’ เสใบหน้ากลับมามองใบหน้าหล่อปานเทพบุตรของอีกคนก่อนจะค่อยๆยกมุมปากขึ้นมาและเชิดใบหน้าหยิ่งผยองขึ้น

     

    ‘’นั่นล่ะคือสิ่งที่ฉันต้องการให้นายรู้ คุณ ชานยอล’’

    ‘’..หึ มั้งนะ’’ ยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกก่อนจะเอนกายและจ้องตรงไปยังใบหน้าผยองของคนร่างบาง

     

    ‘’เพราะนายน่ะ ชอบทำเป็นเก่งทั้งๆที่จริงๆแทบจะร้องไห้ทุกทีน่ะแหละ’’

     

    เขาน่ะ... ปาร์ค ชานยอล รู้ดี .. รู้ที่สุด

     

     

    -นายน้อย-

     

     

    ‘’ขอโทษนะนายน้อยแต่มันเป็นคำสั่งน่ะฉันขัดไม่ได้’’

    ‘’อะ มะ-ไม่เป็นไร(. . ) นายน้อยไม่ถือหรอก แฮะๆ’’

     

    แต่ก็ช็อกไปห้านาทีได้ ...

     

    ‘’เล่นต่อเลยไหม’’เสียงชานยอลที่มองอยู่นานเอ่ยขึ้นแทรก ทุกคนมองหน้ากันสักพักก่อนจะพยักหน้าเป็นอันตกลงว่าเกมส์จะเดินต่อ

    ‘’งั้นลู่ห่านหมุนขวดต่อเลย’’

    ‘’อื้ม-.-’’เขยิบตัวเข้าใกล้ขวดสีเขียวนั่นก่อนจะจับมันและหมุนให้ลอยเคว้งสักพักก่อนที่ปลายขวดจะค่อยๆเชื่องช้าลงและหยุดในที่สุด

    ‘’อะ...’’

    ‘’ว้าววว ลู่ห่านถามเซฮุนสิว่าทรูหรือแดร์ ฮิ้ววววว’’

     

    นะ... นี่มัน... เนื้อคู่กันชัดๆอะครับ แบบไม่ใช่เนื้อคู่ห้ามจับปลายขวดหมุนแล้วคาดหวังแบบนั้นนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด #หัวโขกกำแพงรัวๆ

     

    คนเป็นคู่กันจะแยกทำไมเล่าน้องนาง~ เขยิบมาซิมาใกล้พี่~ แฮร่ *-*

     

    ‘’ท-ทรูออแดร์><!’’

    ‘’ทรูแล้วกันครับ’’

    ‘’อะอ่อ ขอคิดคำถามแปปนะ-3-’’

     

    ไมไม่เอาแดร์งออออออออออว์ เราจะได้จู้บๆกันไง >3< เง้ออ เซฮุนนี่ขี้อายจังน้า~

     

    ‘’อื้อออ เซฮุนมีจูบครั้งล่าสุดที่ไหน กับใคร เพศอะไร วันไหน แล้วรู้สึกยังไง!!’’

     

    เราจะได้กำจัดนังแพศยานั่นออกไปซะ ...

     

    ‘’ค-ครับ?’’

    ‘’ตามนั้นแหละ-3-’’

    ‘’...ผมขอซดแทนดีกว่าครับ’’

    โห่ววววววววววววววว ~

     

    ‘’อะเอ๋? ทำไมละเซฮุนบอกมานะทำแบบนี้กับนายน้อยไม่ได้นะ!!!’’

    ‘’ก็ผมคิดว่า... มันคงไม่ดีที่จะบอกนี่ครับ’’

     

    จะบอกว่าคนที่จูบคือลู่ห่านงั้นเหรอ... แถมที่เจ้าตัวเล็กนั่นพ่นฉอดๆรัวๆใส่มาน่ะมันผิดกฏนะ เขาให้ถามแค่คำถามเดียวไม่ใช่รึไงกัน

     

    ‘’เอาละ งั้นทีนี้เซฮุนตานายหมุนขวด’’เซฮุนที่ซดเหล้าดีกรีแรงเสียจนมันบาดคอสะบัดหน้าเบาๆอย่างมึนงงกับฤทธิ์ของมันก่อนจะจับเจ้าขวดหากแต่เสียงใสก็ดังขึ้นก่อน

    ‘’อะไรกัน ไม่ตอบแบบนี้ก็ไม่หนุกเลยสิ-3-’’

    ‘’โถ่ นายน้อยยังไงเซฮุนก็ดื่มเจ้านี่เลยนะ!’’โดคยองซูว่าพร้อมยกเจ้าขวดวอดก้าขึ้นมาโชว์หากแต่คนเอาแต่ใจก็คือคนเอาแต่ใจที่เชิดหน้าก่อนจะเปล่งคำพูดออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้มน่าหมั่นเขี้ยวนั่น

    ‘’ก็แค่เหล้าอะ-3-’’

    ‘’นี่ ไอ้เตี้ยแล้วจะเอายังไงของนายกันละห้ะ!?’’

    ‘’ก็ให้ตอบคำถามสิ!!’’

    ‘’นี่!บางทีคนเขาก็ไม่พร้อมตอบนะเว้ยนายจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ’’

    ‘’ย๊าห์!มันเรื่องของฉันน่า!!ไอ้คนดำเงียบไปเลยนะ นี่ลืมไปเลยนะว่าอยู่ตรงนี้เพราะมองไม่เห็นตัวอะดำจัง! แบร่!’’

    ‘’ฉันจะตัดลิ้นนาย!!’’จงอินชี้ใบหน้าหวานนั่นอย่างหมายมั่นพร้อมผุดลุกขึ้นจับแก้วใบเล็กที่เคยเป็นแก้วรองใส่น้ำลงโทษขึ้นมาทำท่าจะทุบให้มันแตกแล้วเอาไปตัดลิ้นคนตัวเล็กจริงๆ ทำเอาคยองซูผวาจับแทบไม่ทัน

     

    ‘’หยูดดดดดดดดดดดด!!นี่แค่เล่นเกมส์ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้เนี่ยห๊ะ!!นี่พึ่งหมุนคนที่สี่เองนะ!!ถ้าเป็นแบบนี้เลิกเล่นไหมเล่า!!’’

     

    กริบ .....

     

    ‘’กะก็..’’

    ‘’เงียบเลยนายน้อย ถ้าแค่เจ้าวอดก้านี่ไม่พองั้นเราจะเอาน้ำปลามาผสมนะ โอเคไหม?’’

    ‘’แหวะ แค่นึกถึงรสชาติฉันก็จะบ้าแล้วเหอะใครจะยอมกิน!ฉันว่าตอบคำถามง่ายกว่า!!’’

    ‘’อ่าๆ เพราะงั้นแหละจะเริ่มกันต่อไหมละทีนี้?’’

     

    เจ้าน้ำนั่นไม่น่ารับประทานสุดๆเซฮุนคงไม่ยอมกินแล้วล่ะนะ ....

     

    ‘’กะด้ะ-3-’’คยองซูถอนหายใจก่อนจะลุกเข้าไปหยิบน้ำปลามาจากทางโรมแรม ก่อนจะกลับมาผฟุบนั่งที่เดิมและเทเจ้าน้ำปลาในมือลงไปเกือบครึ่งแก้วตามด้วยเจ้าวอดก้าไปอีกครึ่งแก้วโดยมีเสียง แหวะ เป็นเอฟเฟกประกอบแทนเสียงของน้ำไหลลงสู่แก้ว-__-

     

    ‘’อะ เริ่มต่อ’’เซฮุนพยักหน้าเบาๆก่อนจะจับเจ้าขวดนี่และหมุนมัน ปลายขวดลอยเคว้งอีกครั้งก่อนที่มันจะไปหยุดที่แบคฮยอน

    ‘’อ่า อะไรเนี้ยฉันอีกแล้วงั้นเหรอ!’’

    ‘’ทรูออแดร์ครับ?’’

    ‘’-3- ทรู’’

    ‘’คุณ... แบคฮยอนมีแฟนรึยังครับ?’’

    ‘’หะ? -0- ‘’

    ‘’ห้ะ/ห๊ะ?’’

    ‘’จะยอมกินน้ำนั่นเหรอครับ’’

    ‘’อะโอ้ ไม่ไม่ไม่ๆ อ่าเอ่อ... ยังไม่มีน่ะ’’

    ‘’งั้นเหรอครับ^^’’

     

    อะ...อะ... ไอ้ออร่าสีชมพูนั่นมันอะไรฟะ!!!=[]=*****!! #ชี้รัวๆในใจ

    เซฮุนกำลังนอกใจนายน้อยงั้นเหรอ!!!อย่าบอกนะว่าเซฮุนน่ะ ...

     

    ผมต้องการคุณครับแบคฮยอน.. 

     

    เซฮุน...

     

    แคว๊กกกกกกกกกกก!#เสียงฉีกภาพในมโนตัวเอง

    ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

     

    ฮึ!!

     

    ‘’?’’

    ‘’ฮึ!!’’จ้องหน้าอีกคนเขม็งจนทำให้เขาหันมามองแต่แล้วก็สะบัดหน้าใส่ซะงั้น คอยดูเถอะนายน้อยจะนอกใจเซฮุนบ้าง!!

     

    ‘’หมุนขวดสิ’’

    ‘’อะอื้อ’’แบคฮยอนก้มหน้าลงพร้อมเอื้อมมือสั่นเทาของตนหมุนปลายขวด ปลายขวดหมุนแล้วก็ลงอีหรอบเดิมคือหยุดหากแต่ทุกๆครั้งเป้าหมายมันจะไม่ซ้ำเสมอไป...

     

    ‘’ทรูออแดร์’’

    ‘’ทรู’’

    ‘’นายชอบลู่ห่านใช่ไหม... จงอิน’’

     

    ฮั๊วะ!!!=[]=!!! #หมุนคอสามร้อยสิบองศาไปมองจงอิน ซึ่งเจ้าตัวก็เบิกตากว้างพร้อมทำหน้าเหวอๆอยู่

     

    ‘’’ถามอะไรของนายวะ!!’’

    ‘’จะกินน้ำไหมละ หึ’’แสยะยิ้มร้ายใส่ จงอินกำหมัดแน่นก่อนจะหันมองใบหน้าหวานนั่นที่ก็มองหน้าเขาอยู่เช่นกัน ...

     

    เขาไม่อยากตอบแบบส่งเดช... เพราะเขาไม่อยากโกหกความรู้สึกตัวเอง...และโกหกลู่ห่าน

     

    ‘’...ไม่รู้ดิ’’

    ‘’นายรู้’’

    ‘’นายคึกอะไรของนายอยู่แบคฮยอน!’’ตวาดใส่ใบหน้านั่นที่ทำหน้ากวนๆกลับมาพร้อมการยักไหล่ ‘’ว่าไง?’’

    ‘’...คือ’’

     

    ตึกตัก ตึกตัก

     

    ‘’มัน...’’

     

    ตึกตัก ตึกตัก

     

    ‘’เอ้ออ..’’

     

    ตึกตัก ตึกตัก

     

    ‘’’เร็วๆดิ-__-’’

    ‘’…เออชอบ!!’’

     

    พรวด!

     

    ‘’อ๊ะ’’

    ‘’วิ่งไปนู่นซะแล้วละ ฮ่าๆ’’

     

    ..น่าเสียดายที่ปลายขวดยังไม่ได้หมุนไปที่คนสุดท้ายของกลุ่มให้ได้เอ่ยอะไรออกมาเลย ...คยองซูหลุบตาลงต่ำก่อนจะยันตัวลุก

     

    ‘’เลิกเล่นเหอะ’’

     

    นายน้อยเห็นด้วย ฮึก ขอตัวไปร้องไห้ในห้องเงียบๆก่อนนะ

     

    เพื่อนกับคนที่รัก ฮุก.. ยิ่งคิดยิ่งเจ็บ TT^TT

     

    ‘’นายน้อยครับ..’’

    ‘’อย่ามาเรียกฉัน!’’

    ‘’อะ...’’

    ‘’ฮึ.. โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!’’

     

    วิ่งไปอีกคนแล้วขรั่บ ....

     

     

     

    ซ่า ซ่า

     

    เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งให้ได้ยินเป็นระลอกๆไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของลู่ห่านในตอนนี้ตีตื้นได้กลับมาเหมือนมันเลย ใบหน้าหวานมักเบ้ออกมาทุกๆห้านาทีเหมือนคิดอะไรตลอดเวลาและก็จริง เขาคิดมันตลอดเลยละ ...

     

    ‘’อ้าว’’

     

    และก็คิดผิดด้วยที่ออกมาเดินเล่นตรงนี้T^T

     

    ‘’อ้ะอ้าว ไอ้ดำ-.-;;’’

    ‘’..ทำไมทำหน้าแบบนั้นประหม่าฉันเหรอ’’

    ‘’มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่รึไง-3-’’จงอินหัวเราะก่อนจะก้าวเดินเข้าไปใกล้ชายฝั่ง

    ‘’นี่’’เดินตามไปใกล้หากแต่เว้นระยะไว้ให้ตนอยู่เพียงด้านหลังและส่งเสียงออกไปให้ไปอยู่ข้างหน้าแทน ‘’ว่า’’

    ‘’นายชอบฉันจริงเหรอ’’

    ‘’คิดว่าฉันจะโกหกให้ตัวเองอายเล่นๆทำไม’’

    ‘’อะ ไม่ใช่แบบนั้นแต่ว่า...’’

    ‘’ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าชอบคนเตี้ยๆเอาแต่ใจๆแบบนายทำไม’’ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวมาสบตากับคนตัวเล็กที่กำมือเข้าหากันแน่นอย่างประหม่าอยู่ด้านหลัง

    ‘’แต่ก็จะพูดแบบนั้นไม่ถูกน่ะนะ... เพราะฉันรู้สึกชอบนายตั้งแต่ยังไม่รู้จักนิสัยด้วยซ้ำ’’

     

    ซ่า ~

     

    ‘’รอยยิ้มนายน่ะ.. ร้ายกาจชะมัดเลย’’

    ‘’-///-’’

    งั้น... ก็คงตั้งแต่วันแรกที่เจอกันน่ะสิ...

    ‘’ใครจะไปรู้ละว่าไอ้เด็กที่ฉันเข้าไปจะเล่นด้วยธรรมดาๆที่รู้จักกันครั้งแรกก็มาบีบแก้มซะแรงแบบนั้นจะมาชอบ..’’

    ‘’…’’

    ‘’แถมโตขึ้นก็กวนประสาททุกทีที่เจอกัน’’

    ‘’ฮึ ขอโทษละกัน’’

    ‘’ง่ายไปปะ’’

    ‘’ฮ่าๆ~’’

     

    ‘’มองอะไรอยู่เหรอครับ?’’

     

    ขวับ!

     

     

    ‘’คุณชานยอล..’’

    ‘’หวงคุณนายน้อยที่อยู่เพียงกระจกกั้นนั่นเหรอครับ?’’ว่าพร้อมจิ้มนิ้วจึกไปที่บานหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่ที่ฉายภาพทะเลด้านล่างพร้อมคนตัวโตกับคนตัวเล็กในที่ตรงนั้น เซฮุนหรี่ตามองมันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาสนทนากับชานยอลที่เพียงยิ้มให้เขาอยู่

    ‘’เปล่าหรอกครับ คุณจงอินก็ดูไมได้จะแกล้งอะไรไม่งั้นป่านนี้คุณนายน้อยคงโวยวายไปแล้ว’’

    ‘’โฮ่ ดูเป็นคุณมายการ์ดที่สุภาพและถ่อมตัวจริงนะครับเนี่ย สงบเสงี่ยมสมเป็นมายการ์ดที่ซื่อสัตย์และคุณพ่อบ้านที่เพอร์เฟกจริงๆ’’

    ‘’…’’

    ‘’ตอนนี้คุณคงกำลังประคับประคองคุณนายน้อยให้อยู่อ้อมกอดดั่งดวงดาวสินะครับ ดีจังนะครับ มีการ์ดแบบคุณที่นิ่งแบบนี้ดีจริงๆแต่ว่า...’’

    ‘’…’’

    ‘’วันหนึ่งดาวมันก็ต้องกลับไปอยู่บนฟ้านะครับ ถ้าเอาแต่มองดาวแบบนั้นระวังจะหลุดไปสักวันนะครับคุณบอดี้การ์ด หึ ฝันดีนะครับ~’’

    ‘’…ครับ ฝันดี’’

     

    หลุดลอย... หายไปงั้นเหรอ...

     

    ..... คุณชานยอลพูดเรื่องอะไรเหรอครับ? -___- 





     





    ยังอีกยาวไกลจริงๆสำหรับพระเอกของเรา 55555555555555
     

    (c)                      Chess theme

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×