[ fic Exo ] Rokin heart : HUNHAN :

ลำดับตอนที่ #9 : Rokin heart :: 8

8

I hide behind my back and postpone all answers

ฉันได้แต่หลบซ่อนและยืดเวลาในทุกคำตอบ

‘’จ ..จูบเหรอ’’

‘’(. .) (‘ ‘)’’ ลู่หานกัดริมฝีปากแน่นเขากำลังลังเลอยู่ จูบเหรอ อ่าให้ตายเถอะมันก็แค่จูบเองนี่นาให้น้องจะเป็นไรไปล่ะ??? แต่นายจะเป็นคนใจง่ายนะเว้ยลู่หาน!! แต่นั่นก็น้องนะ!! แต่ไม่ว่าใครกูก็จะต้องใจง่ายเหรอฟายยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่เอาอะ ทำไมต้องจูบก็แค่น้องมีอะไรดีถึงต้องไปสน!!!

ขวับ

(‘ ‘)?

โอ้ววว ...กูจะไม่จูบ จะไม่เป็นคนใจง่ายแต่ทำไมโอเซต้องทำหน้าใสซื่อน่ารักปนความคาดหวังแบบนั้นด้วย พี่หาญคนแมน(?)หัวใจจะวาย ...

‘’ก็ได้ เข้ามาสิ..’’ สิ้นคำอนุญาตของร่างบางร่างโปร่งก็ยิ้มกว้างทันใดฮุนใสๆคนงามพลันรีบกระโดดเข้าหาแบบไม่กลัวตาย(?)... ลู่หานสูดลมหายใจตนเข้าลึกๆก่อนจะรวบรวมพลังใจและกายพี่ขอโทษนะเซฮุนแต่พี่ขอสัญญาในใจตรงนี้เลยว่าพี่จะจูบน้องไม่แรงจะอ่อนโยน และ อุ๊บ!!! OXO หัวแม่แกรรรรรรรรรรรรร!! ในขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยบางๆของคนเป็นน้อง(?)เข้ามาจะประกบจูบอย่างแผ่วเบาดั่งใจคิด คนเป็นน้องที่ได้ชื่อว่าใสนักซื่อหนาก็รั้งท้ายทอยของเขาเข้าไปเสียก่อนได้แต่เบิกตากลมๆของตนกว้างอย่างตกใจ ลิ้นหนาส่งเข้ามาในโพลงปากหวานพร้อมมือที่เข้าไปกอดรัดเอวบางให้ขยับตัวเข้ามาใกล้ให้มากขึ้นและเลื่อนขึ้นมาประกบแก้มใสปรับองศาให้ถนัดต่อการจูบ ดูดดุนรีมฝีปากอย่างเพลิดเพลินโดยผู้ถูกกระทำได้แต่นั่งนิ่งอย่างอึ้งๆ

‘’อือ..’’เอ่ยพร้อมมือน้อยที่บีบแขนน้องเบาๆเป็นการบอกว่าเริ่มหายใจไม่ทันกับจูบที่น้องมอบให้ตน หอบหายใจได้ไม่ทันไรไอ้คนเป็นน้องก็รั้งหน้าเข้าไปจูบอีก และอีกครั้งอีกครั้งไม่หยุด ... ไม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยย นี่มันอะไรฟะเนี่ยยยย!!

‘’แฮ่ก แฮ่ก..’’มองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างจากตนไม่ถึงคื้บ เซฮุนยิ้มจนตาเป็นสระอิอย่างน่ารักก่อนจะโน้มหน้าลงมาเอาจมูกตนถูไถกับจมูกของร่างบางไปมาเบาๆก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางไปแรงๆหนึ่งทีอย่างหมั่นเขี้ยวและเอ่ยคำราตรีสวัสดิ์ก่อนจะเดินไปปิดไฟและล้มตัวลงนอนไม่ทันมองร่างบางที่บัดนี้ใบหน้ากำลังแดงอย่างกังซอสมะเขือเทส โอ้วววว ...ทำอะไรไม่มองกันเลยนะเด็กบ้าเอ้ย!!

เสียงออดที่ปรับเปลี่ยนใหม่ดังขึ้นในช่วงเวลาเที่ยงของโรงเรียนลู่หานเบ้ปากเมื่อได้ยินเสียงออดที่ไม่คุ้นเคยอย่างเดิมเดินทอดน่องไปได้สักพักแรงจับที่ข้อมือก็ทำให้หันตัวไปมอง

‘’เซฮุน?’’

‘’ไปกินข้าวกับผมนะครับฮยอง’’เอ่ยชักชวนพร้อมส่งรอยยิ้มน่ารักๆที่ตนคิดว่าน่ารักมาให้ร่างบางที่ยิ้มรับและพยักหน้าตกลง พากันซื้อข้าวขึ้นมาและตัดสินใจขึ้นไปกินบนดาดฟ้าด้วยกันแต่ในขณะที่กำลังเดินๆขึ้นบรรใดอยู่นั้นเสียงทักจากด้านหลังก็ทำให้หันไปมองก็พบกับคู่หูจอมป่วน

ชานแบคนั่นเอง ทั้งสองส่งรอยยิ้มมาให้ลู่หานจึงยิ้มกลับเว้นแต่เซฮุนที่หน้าบูดทันที

มาทำไมวะ กำลังจะล่อลวงลูกกวางได้แล้วเชียว ..

‘’จะไปกินข้าวบนดาดฟ้ากันเหรอขอไปด้วยคนสิ!’’

‘’ได้สิ มาเลย’’ลู่หานยิ้มรับกับท่าทางของคู่หูทั้งสองก่อนจะเดินนำขึ้นไป เซฮุนยืนนิ่งพลางลอบถอนหายใจอย่างเซ็งๆแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเดินต่อแบคฮยอนและชานยอลก็เดินขึ้นมาดักหน้าก่อนจะพูดจากวนประสาทสุดๆ

‘’หวังจะล่อลวงเขาละสิไอ้ฮุน!’’ชานยอลว่าพร้อมยักคิ้วจึกๆประมาณ ‘กูรู้นะ’

‘’อย่าหวังเลยไอ้เด็กตุ๊ดจอมแอ๊บ!!ปะชานยอล’’

‘’ฮ่าๆๆ ป้ะ >____<’’ว่าจบก่อนจะหัวร่อต่อกระซิกกันไปลืมกันหันมามองเยาะเย้ยเซฮุนที่ยืนขบเกี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ เดี๋ยวก่อนเถอะ!!

‘’ฮ้า อิ่มจางง >o<!!นายละคู่หูอิ่มไหมหูกาง!’’

‘’’เราอิ่มดีนะไอ้หมา >___<!’’

-____________- รื่นเริงกันจังน้า ...ร่างสูงของเซฮุนคิดคนเดียวอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระดกโค้กกระป๋องในมือขึ้นกินไปอึกหนึ่งอย่างระงับอารมณ์ตัวเอง

‘’นี่ๆๆวันนี้อะเราไปผับกันมะ?’’เสียงเจื้อยแจ้วของชานยอลว่าพร้อมตบมือเรียกความสนใจจากทุกคน แบคฮยอนจึงหันไปหาพร้อมขมวดคิ้วใส่

‘’ไปได้ยังไงกันนะกาง เราต้องไปโรงเรียนกันอยู่นะ!’’

‘’นั่นสิแล้วมีเหตุผลอะไรต้องไปละชานยอลมันไม่ดีนะ’’ลู่หานเอ่ยเสริมแบคฮยอนชานยอลจึงเริ่มอธิบายทันที

‘’ก็พี่มาร์คน่ะ ญาติฉันจากอเมริกาจะกลับมาเกาหลีน่ะเลยจะจัดฉลองกันหน่อยไง!’’

‘’ห้ะ ต้วนกลับมาแล้วเหรอ!!O____O’’เสียงของลู่หานเอ่ยอย่างตกใจตามมาด้วยเสียงของแบคฮยอนที่กู่ร้องออกมาตาม

‘’พี่มาร์คต้วนคนหล่อของบยอนน่ะเหรอ!!!>__<!!’’

‘’ใช่มาร์คน่ะถูก แต่เขาไม่ใช่ของนายซะหน่อยนะแบคฮยอน!’’

‘’อะไรนะ!ชานยอลคนบ้ามาร์คต้วนเป็นของเค้านะ!’’

‘’ไม่จริง!’’

‘’แล้วอะไรจริงเล่า!!’’

‘’นายน่ะเป็นของฉันตะหากที่จริง!!’’

‘’!!!’’แบคฮยอนเหมือนจะสตั้นทันที ลู่หานและเซฮุนที่ได้ยินต่างพากันอมยิ้มไปตามๆกัน

‘’ไอ้หูกางไอ้คนบ้า!!>////<’’

ชานแบคอิสเรียลลล ลู่หานคิดในใจพร้อมต่อมจิ้นทำงาน ก่อนจะวกกลับเข้ามาประเด็นหลักของประโยคของชานยอล มาร์คกำลังกลับมา ... มาร์คเพื่อนสนิทของลู่หานและทุกคนในที่นี้ที่ย้ายไปเมื่อตอนพวกเขาอายุ15กัน กำลังจะกลับมา คนที่รู้เรื่องทุกๆอย่าง ...

‘’นี่!แล้วตกลงจะไปกันมะ?’’ชานยอลที่เห็นทุกคนเงียบไปจึงกระแอมเล็กน้อยก่อนวกกลับเข้าประเด็นเดนหลักที่สำคัญ ทุกคนต่างพากันหันหน้ามองกันสักพักก่อนจะหันกลับมามองชานยอลก่อนจะตอบกลับมาพร้อมกันว่า

‘’ไป!!!’’

เฮ้!!!

เคร้งงงง

เสียงครึกครื้นของแสงสีไฟที่สาดส่องมาเต็มที่ในผับคลับแห่งหนึ่ง เหล่าผีเสื้อราตรีต่างพากันออกลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร มีกลุ่มหนุ่มสาววัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังจัดงานฉลองกันอยู่

‘’ยินดีต้อนรับการกลับมาขอต้วนนนนนนนนน เฮ้!!!>O<’’

เฮ!!!

‘’ฮ่าๆสวัสดีนะทุกคน ไม่เจอกันนานเลย’’ เจ้าของชื่อในประโยคข้างต้นเอ่ยขึ้นมาพร้อมยิ้มรับทุกคน

‘’คิดถึงนายจังเลยมาร์คต้วนนน'’เสียงของสาวน้อยคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ส่งมาให้แม้ว่าเธอจะอายุเยอะมากแล้วแต่ใบหน้านั้นถ้าบอกว่าอายุ16ก็คงมีคนเชื่อได้ไม่ยากเลย

‘’ฉันก็คิดถึงเธอนะคิมแทยอน แต่ฉันกลัวอาถรรพ์แฟนเธอนะเพราะงั้นเราสองคนห่างกันเล็กน้อยก็ดีนะ’’มาร์คว่าพร้อมแกล้งทำเป็นเว้นระยะห่างออกมาจากคิมแทยอนที่หัวเราะออกมาพร้อมๆกับเพื่อนๆที่เหลือที่ต่างพากันหัวเราะอย่างเข้าใจ

‘’นายก็พูดเกินไปนะมาร์ค ฉันจะทำอะไรนายไม่ทราบ!’’สำเนียงอังกฤษที่แสนชัดแสนชัดดังออกมาจากเจ้าตัวผู้เป็นที่รู้จักในนาม ‘อาถรรพ์สาวมิยอง’เธอบุ้ยปากพร้อมกอดอกอย่างไม่ชอบใจ อาถรรพ์บ้าบออะไรกัน เธอเปล่านะ!!

‘’ฮ่าๆ ฟานี่อ่า ถึงจะมีอาถรรพ์ยังไงเตี้ยก็รักน้า>__<’’เสียงหยอกล้อดังมาจากคิมแทยอนผู้เป็นแฟนของเจ้าของอาถรรพ์ คนได้ยินจึงรีบหันมามองพร้อมยิ้มจาตาหยีอย่างน่ารักก่อนที่ทั้งสองจะกอดกันจนคนรอบตัวต้องโห่แซว

‘’อะพอครับพอ แฝดเขาจะคุยกัน’’เสียงทุ้มของจงอินดังขึ้นพร้อมแหวกฝูงคนเข้ามาหามาร์ค

‘’แฝดบ้านแกดิไอ้ดำแค่สีผิวก็ไม่ใช่แล้วนะ อย่ามโนครับขอร้องๆ’’เสียงของแบคฮยอนเอ่ยขัดเรียกให้คนที่เหลือป้องปากหัวเราะแล้วโห่อย่างเห็นด้วยจงอินที่เห็นดังนั้นจึงเบ้ปากก่อนจะอ้อมตัวลงไปหาคนตัวเล็กอีกคนอย่างออดอ้อนและน่าถีบ

‘’คยองอ่า ดูสิๆ งื้ออ มีแต่คนว่าเค้า ><’’

‘’แหมมม คืนดีกันแล้วเหรอวะ’’

‘’เออ!!’’

ฮิ้ววววววววววววว

ท่าทางวันนี้มีคู่รักมาเยอะแหะ ....ลู่หานกรุ่นคิดก่อนจะหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่มองมาทางตรงอยู่ก่อนแล้ว ‘’ไงมาร์คไม่เจอกันนานเลยนะ’’

‘’ไงลู่หานสบายดีไหม?’’

‘’ฉันสบายดี นายล่ะ?’’

‘’อื้อ เหมือนกัน'’
''อื้มม ยินดีต้อนรับกลับมานะ^^''

‘’นายสบายดีแน่เหรอ?’’

‘’หื้ม?’’

‘’ก็ฉันได้ข่าวว่า นายเลิกกับคนนั้นแล้ว’’ลู่หานนิ่งงันก่อนจะจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าสร้างของคนตรงหน้า ก่อนจะผุบหน้าลงต่ำและเงยกลับไปยิ้มอีกรอบให้ร่างสูง

‘’ฉันสบายดี..’’

‘’เฮ้ ทุกคนออกไปแด๊นซ์กันหน่อยไหม!!!!’’

เฮฮฮ ไปๆ

สิ้นเสียงของเพื่อนคนนึงคนในวงก็เริ่มแยกกันออกไปเต้นที่ฟอร์นกัน ไม่เว้นแม้แต่มาร์คแต่ก่อนไปร่างสูงกลับหันไปมองลู่หานก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบาไม่มีใครได้ยินหากแต่ลู่หานได้ยินเสียงนั้น ....

‘’ฉันยังเป็นแบบเดิมนะ’’

…

…

กสิ้นคำร่างสูงก็เดินออกไปลู่หานกัดริมฝีปากตัวเองอย่างเคยชินเวลาหนักใจหรือเครียดอะไรหรืออะไรก็ตามแต่ที่น่าครุ่นคิด เทาเหมือนเดิม ...มาร์ครู้ทุกอย่าง ...

‘’ไอ้ฮุน!นั่งจ้องพี่ลู่หานอยู่นั่นแหละมานี้เลยมึง!!’’เสียงที่ตะโกนมาทำให้ลู่หานสะดุ้งตกใจแลเงยหน้ามองตามที่เด็กคนนั้นพูดทันที และก็จริง...เซฮุนกำลังมองเขาอยู่ ..

‘’เดี๋ยวพี่เขาก็สึกหรอหรอกมานี้เลยมึง!’’เอ่ยพร้อมกระชากแขนของร่างโปรงที่ชักสีหน้าทันทีเหมือนไม่อยากไปไหนเพราอยากดูดูแลพี่ชายตัวเล็กมากกว่าแต่เมื่อนานเข้าก็ไม่สามารถต้านแรงเพื่อนตนได้จนต้องยอมลุกเดินตามไปโดยไม่วายหันกลับมามองลู่หานเป็นระยะๆ

ร่างบางนั่งนิ่ง อ่า ...มาร์คทำให้เขาคิดถึงใครคนนั้น...คนที่ทำให้เขาไม่คิดอยากจะรักใครอีก..

ขวับ!

หันไปคว้าคว้าแก้วมาก่อนจะรินขวดเหล้าที่วางบนโต๊ะเทใส่ก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดโดยไม่คำนึงว่าตัวเองคออ่อนมากเพียงใด

‘’อ่า..’’ร้องออกมาทันใดเมื่อรสขมแสนขมบาดคอเข้าไป แต่เขาว่ากันว่าเหล้าช่วยได้ ...

จัดเต็ม!!!!!!!!!!!!!!!

‘’งื้ออ ปล่อยน้า’’เสียงุง้งิ้งข้างหูทำให้เซฮุนถอนหายใจหนัก ร่างบางในอ้อมแขนเขากำลังเมาให้ตายเถอะใครสั่งใครสอนให้ไปกินเหล้ากันวะเนี้ย!!!ทันทีที่เขาสามารถปลีกตัวออกมาจากพวกนั้นได้ก็รีบกลับมาดูร่างบางทันทีว่าจะเป็นอะไรไปรึเปล่าแล้วก็คิดไม่ผิดที่ย้อนกลับมาดู ร่างบางกำลังเมาแอ๋เป็นนางเมรีขี้เมาหรือนางลำยองกำลังมันส์เลย(?)เขาไม่รู้ว่าทำไมลู่หานที่คออ่อนอยู่ถึงนึกไปจับของกินเหล้าพันธุ์นั้นมากินไม่คำนึงถึงตัวเอง

‘’พี่เป็นอะไรของพี่นะ...’’เอ่ยอย่างเหม่อลอย หรือจะเพราะก่อนหน้านั้นที่เห็นลู่หานคุยอะไรกับมาร์ค? แล้วอะไรละ ที่ทำให้คนตัวน้อยเป็นแบบนี้ ...เขาส่งข้อความไปบอกพวกชานยอลในไลน์แล้วว่าขอกลับก่อนพร้อมลู่หานซึ่งชานยอลก็รับรู้แล้วจึงได้ให้กลับมาก่อนได้

‘’งื้อ อึก...’’ สะดุ้งเมื่ออยู่ดีๆคนที่นอนบนเตียงลุกขึ้นมาเหมือนละเมอและโอบรอบคอตน

ตาย ตาย ท่องไว้เซฮุน คนเมา พี่เขาเมา ...

‘’อื้มมม ..’’

อย่าครางได้ไหมมมมมมมมมมมมม ...

‘’น...นาย’’

‘’?’’เลิกคิ้วมองร่างน้อยที่กำลังละเมอเพราะเมาอยู่นั้นใช้นิ้วมาจิ้มๆที่จมูกเขาก่อนจะเอ่ยชื่อใครบางคนออกมาที่ทำให้ร่างสูงนิ่งงันไป...

‘’ซ.. ซิ่วหมิน...’’

ตัวละครใหม่มาแล้วนะฮร้า เจ้นึกไรไม่ออกแล้วฮร้า ...

55555555555 ขอโทษด้วยที่แต่งกากขึ้น .. 

Heaven & Hell