คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Rokin heart :: 7
7
ลู่หานกำลังมองภาพตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ....แบบสุดๆ คิ้วบางขมวดเข้าหากันแน่นมือน้อยทั้งสองจิกเข้าหากันโดยที่ร่างน้อยไม่รู้ตัว
‘’เซฮุน..’’เอ่ยเรียกคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองอย่างตั้งคำถาม การที่ลู่หานมาหาเซฮุนที่บ้านด้วยอะไรก็ไม่ทราบได้เขาไม่รู้เขาแค่เห็นว่าน้องเลิกเรียนนานแล้วแล้วเซฮุนบอกจะมาง้อเขาแต่พอไม่เห็นพอมาจึงลองมาหาที่บ้านก็เจอเซฮุนอยู่กับคยองซู ..อ่าใช่ มีจงอินที่ยกมือขึ้นทักเขาเบาๆด้วย
‘’ฮยองคือ...’’
‘’...นายมันแย่ที่สุดเลย!!’’ไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยอธิบายก็โดนคนตัวเล็กตะคอกใส่ใจของเซฮุนกระตุกวูบเมื่อเห็นน้ำตาคลอในดวงตากลมโตของกวางตัวน้อยและเขารู้สึกแย่เหลือเกินที่รั้งตัวอีกคนไม่ทัน.......
‘’บ้าชะมัด!’’เซฮุนสบถอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันกลับมาหาบุคคลทั้งสอง
‘’โอเคเปล่าว่ะ?’’
‘’ไม่โอเคได้เหรอวะ??’’เซฮุนไม่ต่อบทสทนาต่อเขาเพียงแค่สะบัดหัวอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินขึ้นไปบนตัวบ้านทิ้งร่างบางอีกคนให้อยู่กับจงอิน..
แม่ง...ไปไหนไม่ถามสุขภาพกูสักคำเลยเชี่ยฮุน
ร่างบางครุ่นคิด ...ก่อนจะหลบสายตาที่ร่างสูงมองมา
‘’สนุกมะ?’’
‘’อะไรของนาย’’หันขวับไปหาคนพูดจาหาเรื่องทันทีก่อนจะแอบเบะปากเมื่อเห็นจงอินแสยะยิ้มที่มุมปากในแบบที่ตนเองไม่ชอบ
‘’ที่ทำให้คนอื่นเขาแตกหักกันไง’’
‘’นี่นาย..’’
จงอินแม้ง ... ร่างบางกัดริมฝีปากตนแน่นก่อนจะเลือกสะบัดหน้าหนีไปอีกทางไปต่อเรื่องกับอีกคน เขารู้ที่เขาทำไปมันไม่ดีแต่เขาก็ไมได้ตั้งใจที่เขามากับเซฮุนในวันนี้ก็เพราะไม่มีเพื่อนและคนอื่นที่รู้จักแล้วจริงๆไม่ได้มาเจตนาร้ายแต่อย่างใด
‘’นายไม่อายตัวเองรึไงทีทำแบบนี้น่ะ’’แต่เหมือนอีกคนจะไม่เข้าใจเขา!
‘’จะดีมากเลยถ้านายหุบปาก!’’
‘’ว่าไงนะ!!’’
‘’น่ารำคาญ...’’เอ่ยอย่างใจเย็น พร้อมพยายามมนึกถึงพระเอกนิยายเย็นชาๆที่ตนเองเคยอ่านที่ล่าสุดอ่านมาก็น่ะจแก้ปัญหาในตอนนี้ได้ ...มั้ง
ฟึ่บ!!
แม้งผิด!!! มันแก้ไมได้!!!เหมือนจะทำให้จงอินโกรธมากกว่าเดิมหลายเท่าเพราะแรงที่ของมือที่จิกลงมาที่ไหล่บางนั้นโครตหนัก ...
‘’นายว่าไงนะ นายกำลังพูดอะไรรู้ไหมคยองซู!!!’’
กลืนน้ำลายลงคอตัวเองอย่างยากลำบาก พระเอกนิยายคนนั้นพูดว่าอะไรนะ ..อ่า..
‘’ไร้สาระ...’’
‘’คยองซู!!!!!!!!!!!!’’สะดุ้งเมื่ออีกคนกระแทกตัวเขาให้เข้ากับผนังห้องที่เย็นเฉียบ
‘’เชี่ยไค!!!หยุดเลยมึง!!’’ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้ทำอะไรคนตัวเล็กอีกร่างสูงอีกร่างที่พึ่งอาบน้ำเสร็จและรีบอาบกว่าปกติเพราได้ยินเสียงโวยวายด้านล่าง
‘’ใจเย็นไรวะ มึงแม้งดูดิตอนนี้คยองซูก่อเรื่องไว้มากแค่ไหน!!!’’
‘’สัดไคเงียบก่อนได้ไหม!’’
‘’แม้ง อีกไม่นานคงมีผู้ชายในสต๊อกออกมาตามกระทืบมึงเอาได้นะฮุนถ้ายังอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้น่ะ!’’
‘’โว้ยย ไอ่นี่กูบอกให้เงียบก่อน!!!’’เซฮุนตะโกนใส่เพื่อนตนเองที่ตอนนี้เหมือนบ้าไปแล้วเพื่อเอ่ยเตือนสติให้หยุดพูดจาทำร้ายใครอีกคนที่ยืนฟังพร้อมมือน้อยที่กำเข้าหากันแน่นอยู่
‘’อะไรวะ กูก็พูดเรื่องจริงให้ฟังอยู่นี้ไง!!ไปนอนอ้าให้ใครมาบ้างก็ไม่รู้เดี๋ยวตามมาเป็นขบวนแล้วมึงจะรู้สึกฮุน!!’’
‘’เชี่ยเอ้ยย!!’’คำพูดที่หยาบนั่นไม่ใช่ของเซฮุนแต่เป็นของร่างเล็กที่พุ่งเข้ามาจงอินก่อนที่หมัดน้อยจะต่อยเข้าที่แก้มอีกคนเต็มแรงจนเซฮุนอ้าปากค้างกับภาพนั้น
คยองซูต่อยจงอินพร้อมสบถคำหยาบอีก!!!!! โอ้วจอร์ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
‘’อ้าโพ่งง!!!จะบอกให้นะว่ากูอะยังบริสุทธิ์โครตยองใยอยู่โว้ยย!!!’’ร่างสูงทั้งสองอ้าปากค้างนิ่งงันมองภาพตรงหน้าคือร่างเล็กที่ชี้หน้าพร้อมใบหน้าที่แสดงออกเต็มที่ว่าหงุดหงิดเพียงใด
‘’กูเก็บซิงกูไว้ให้มึงขนาดนี้ยังด่ากูอีกเหรอ เฟ้วยยยยยย!!!!!!!!!เคยขาวไหมไอ่สัด!!’’
=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.....
...
.........
เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมพื้นที่อย่างเต็มที่ที่สิ้นคำของร่างบาง
‘’ม หมายความว่าไงอะคยองซู นายมีผู้ชายก็...’’
‘’ฟายเจรงงงงงงงงงง ผู้ชายพวกนั้นน่ะ..กูก็แค่ไปลองคบๆดูเพื่อจะลืมเห่วจงอินไงแล้วแบบไปเรื่อยๆแล้วไม่เจอก็หยุดแล้วไงสึด เอาไงอีกอะเอาไง!!!’’
‘’อ...ก ก็แล้วถ้านายรักฉันแล้วทำไมต้องเลิกกับฉันด้วยว่ะ!!’’
‘’ฟายเย่อออออออออออออออ มึงบอกเลิกกูเองไม่ใช่ไงเชี่ยจงอิน!!’’
‘’เอ้า!ก็มึงทำตัวแบบแม้งโครตอ่อยอะ!!’’
‘’ก็มึงมาพูดให้กูฟังเองว่าไม่ชอบพวกเคะหน่อมแน้มชอบแบบเซกซี่ๆกูก็อ๋อเหรอก็อุตส่าห์เปลี่ยนตัวเองเพื่อมึง!แต่มึงเจือกแม้งไม่เข้าใจมาบอกเลิกเพราหาว่ากูอ่อยไปทั่ว มันใช่ไหมละเย่ออ!!’’ สิ้นคำร่างสูงทั้งสองก็นิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่โดยเฉพาะจงอินที่เงิบแดกไป โอ้ โอ้...
นี้คนดำทำอะไรลงปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
‘’แล้วก็นาย!เซฮุน ฉันขอโทษฉันยอมรับว่าที่เข้ามาหานายเพราต้องการประชดใส่จงอินจริงๆขอโทษจริงๆนะ’’เซฮุนพยักหน้านิ่งๆก่อนจะหันไปหาเพื่อนตนเองอีกคนก่อนจะเอาศอกกระทุ้งมันเข้าให้ว่าควรจะทำยังไง ...จงอินอึกๆอักๆก่อนะค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมา
‘’คยองซูฉัน...’’
‘’…’’
‘’ขอโทษ...ฉันรักนายมากจริงๆนะแต่คือตอนนั้น..มันยังเด็กมากและไม่เข้าใจอะไรหลายอย่างขอโทษที่พูดแบบนั้นขอโทษจริงๆฉันไม่รู้...’’
‘’ไม่เป็นไรหรอก ถือซะว่าคำด่าพวกนั้นลงโทษแทนที่ฉันไปหลอกเซฮุนล่ะกัน’’คยองซูว่าก่อนจะหันมายิ้มให้เซฮุนที่ยิ้มบางๆให้ จงอินยิ้มก่อนจะเข้าไปเอื้อมมือตนไปจับเขากับมือเล็กที่แสนคิดถึง
‘’งั้นกลับมาคบกับฉันนะ ฉันไม่เคยลืมนายนะคยองซู...ยังรัก รัก รักเหมือนเดิม’’
‘’….’’คยองซูนิ่งไปก่อนจะมองที่มือจงอินที่จับตนอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมาและเลื่อนมมืออกมาจากมือหนาของจงอินซึ่งการกระทำนั้นทำให้จงอินอึ้งเป็นอย่างมาก พระเจ้า...
‘’ฉันรักนายนะจงอินก่อนหน้านี้ฉันก็ยังใช้เซฮุนประชดนายอยู่เลยแต่ว่า...เมื่อคืนพอมาคิดๆดูแล้วฉันรู้สึกว่าฉัน ฉันจะ...’’
‘’?’’ร่างสูงของเซฮุนและจงอินมองร่างบางอย่างลุ้นพอๆกัน
‘’ฉันรู้สึกว่าฉันจะเป็นเมะอะ....’’
ห๊าo[]o!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘’ห๊า!!/ห้ะ!!!=[]=’’สองเสียงร้องออกมาพร้อมกันประหนึ่งโอเปร่า(?)ก่อนที่คำพูดต่อมาจะทำให้อึ้งมากกว่าเดิม
‘’ขอโทษนะ แล้วพี่คนเมื่อกี้ลู่หานใช่ไหม?ก็สวยมากๆเลย มันยิ่งทำให้ฉันแน่ใจว่าฉันอาจจะเป็นเมะจริงๆ!ฉันว่า ฉันชอบพี่เขาว่ะ!!’’
ห้ะ ห๊ะ ห๋ะ ห๊า ห้า ห่า .......
ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! =[]=
‘’เพราะงั้นฉันขอไปตามหัวใจฉันก่อนนะ’’ว่าไม่พอยังหันไปที่ประตูก่อนจะวิ่งออกไปจุดมุ่งหมายคือบ้านหลังข้างๆที่ลู่หานอาศัยอยู่!!
‘’เชี่ยจงอินเมียมึงแม้ง…’’
‘’นั่นว่าที่เมียมึงนี่ เอาไงวะ!!!’’
‘’ไม่ยอมไง ไปจับมา!!!’’
แกร๊กก
ลู่หานตาเบิกกว้างเมื่อเปิดประตูที่มีคนกดออดแล้วเจอเข้ากับ คยองซู...
‘’น นาย...’’
‘’สวัสดีครับลู่หานฮยองผมคยองซูครับ ผมชอบพี่นะครับ!มาเป็นของผมเถอะ!!’’
‘’ห้ะ=[]=! เฮ้ยยยย’’เอ่ยอย่างตกใจแล้วก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อคนตัวเล้กอีกคนเขย่งปลายเท้าแล้วรั้งท้ายทอยลู่หานเข้าไปหาและจูบเขา!!!
‘’เฮ้ยยย=[]=!!!’’เสียงของชายหนุ่มอีกสองคนที่วิ่งตามมาร้องอย่างตกใจเมื่อเจอภาพตรงหน้าที่เป็นว่าที่เมียทั้งสองกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม (?) แม่จ้าวววววววววว!!=[]=
‘’จงอิน จงอิน ไปจับเมียมึงมา!!!!’’เซฮุนว่าพร้อมมือหนาที่ตบกะโหลกเพื่อนตนไปทีหนึ่งอย่างระบายความแค้น แต่จงอินที่ไม่สนอะไรก็เลือกที่จะวิ่งไปจับคยองซูออกมาจากลู่หานที่ตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนเข่าอ่อนเดือดร้อนเซฮุนต้องวิ่งเข้าไปพยุง
‘’หวาน...’’
((( O____O)))!
‘’ปากลู่ฮานฮยองหวานมากเลยนะครับ J’’
โอ้วววววววววววววววววววววววว=[]=!!!!!!!!!!!!!!
‘’น...นายมาจูบฮยองทำไม’’
‘’ผมชอบฮยองไง (‘ ‘)’’
‘’แต่ อ้ะ ไม่!นายชอบเซฮุนนี่นา’’
‘’ผมเมะนะ..’’
‘’ห้ะ’’
‘’ผมไม่เอาเซฮุนหรอกผมอะจะเอาฮยองต่างหาก’’คำพูดสองแง่สามง่ามเตลิดไปสี่ง่ามของร่างเล็กนามคยองซูทำเอาเมะอีกสองคนแทบลมจับ หนักกว่าพวกตรูตอนจีบอีก...
‘’จงอินนายกับคยองนอนบ้านฉันนะ!ส่วนฉันจะนอนกับลู่หาน!!’’เซฮุนว่าพร้อมส่งซิกไปหาจงอินที่ก็รับซิกอย่างเข้าใจก่อนจะลากคยองซูเข้าบ้านเซฮุนไป
‘’ฮยอง..’’หันมาหาร่างบางอีกคนที่ตอนนี้นิ่งอึ้งไปแล้ว
‘’ซ..เซฮุน’’ดันอีกคนออกห่างทันทีเมื่อได้สติ ตอนนี้ลู่หานโกรธเซฮุนอยู่ ...
‘’อะไรกันครับ ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ?’’
‘’….’’เมื่อเห็นอีกคนเงียบไปจึงจับมือบางก่อนจะลากไปที่รถก่อนจะยัดอีกคนเข้าไปในรถโดยที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว
‘’นายจะพาพี่ไปไหนน่ะ!’’
‘’ชมวิวพาง้อไงครับ’’ว่าจบก็สตาร์ตรถและบึ่งออกไปอย่างไร้จุดหมาย
‘’ฮยอง...’’เอ่ยเรียกเมื่อเห็นขับมานานแล้วคนตัวเล็กข้างกายยังคงเงียบ
‘’ฮยองฮะ...’’ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่ออีกคนยังเงียบอยู่
‘’ผมอธิบายได้นะฮะ ฮึก ฮยอง โกรธฮุนเหรอ...’’
เริ่มละครฉากใหญ่ ....
‘’อ..เซฮุนร้องไห้ทำไม!’’
‘’ก็ฮยองไม่ฟังผมเลยนี่นา ....’’ บีบน้ำตาเพิ่มเข้าไปอีก ...
‘’อ้ะ คือไม่ใช่นะ อ่า พี่ขอโทษพี่ลืมไปได้ยังไวนะว่าเซฮุนเป็นแบบนี้...’’
‘’กับคคนนั้นผมไมได้เป็นอะไรด้วยเลยนะฮะ ฮึก เขาคนนั้นก็แค่เป็นแฟนกับจงอินแล้วมาเอาปมไปเกี่ยวข้องด้วย....’’
‘’…’’
‘’ผมน่ะตื่นเช้ามากๆเลยเพื่อจะรีบไปหาฮยองก่อนในวันนั้นแต่ว่าคยองซูก็เข้ามาก่อนจะดึงผมให้อยู่ด้วยทั้งวัน ผมสู้แรงคยองซูไมได้เลยเลยต้องยอมๆไป..ฮึก’’ร่างบางที่ได้ยินดังนั้นก็นึกสงสารคนเป็นน้องในใจ อ่า ใช่แล้วเซฮุนซื่อขนาดนี้นี่นา....
‘’ผมขอโทษฮยองจริงๆนะฮะ ฮึกฮืออ’’
บีบน้ำตาเร็วโอเซฮุน กร๊ากกก นี้คือเสียงในใจของคนที่กำลังร้องไห้ขรั่บ...
‘’แล้ววันนี้ที่ผมพาเขามาอยู่บ้านด้วยเพราะเขาทะเลาะกับพ่อแม่นะครับคยองซูน่าสงสารผมเลยให้เขามาอยู่ด้วย ฮึก แต่ไม่รู้ว่าฮยองจะโกรธจนไม่ยอมพูดกับผมแบบนี้ ฮือออ’’ว่าพร้อมทุบพวงมาลัยเป็นเอฟเฟกประกอบคำพูด....
‘’เซฮุน...’’
‘’จงอินก็เลยมาด้วยเพราะเห็นผมดูลำบากใจ พอมาถึงบ้านผมสองคนนั้นก็เหมือนจะปรับความเข้าใจกันแต่ไปๆมาๆคยองซูก็แมนขึ้นมาแล้วมาหาฮยองแค่นั้นเองแหละครับ งึก..’’นึกถึงตรงนี้แล้วแอบแค้นคยองซูอย่างหนักหนาสาหัส แต่ก็ให้อภัยเพราะมันทำให้เขามีโอกาสเอาเปรียบคนเป็นพี่ขึ้นมาได้อีกครั้งนึง (:
‘’คือ เซฮุนพี่ขอโทษนะ’’
‘’ฮยองคงเกลียดผม ฮึก ฮยองตะคอกใส่ผมด้วยนี่นา ใช่ ฮยองฮึก อึก...ตะคอก...’’ว่าพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะมาจากการบีบสุดฤทธิ์ร่างบางลนลานก่อนจะยื่นมมือไปลูบหัวคนเป็นน้องให้หยุดร้อง
‘’ฮยองไม่โกรธเซฮุนแล้วก็ได้’’
‘’จริงเหรอฮะ O___O!’’เซฮุนหันมาหาเขาทันทีลู่หานจึงยิ้มบางๆรับ เซฮุนยิ้มก่อนจะเอามือข้างนึงมาจิ้มๆที่แก้มใส
‘’ฮยองของผมน่ารักที่สุดเลยยย ดีกันนะครับบบ>__<’’วีธีการง้อที่คุ้นเคยคือการเอานิ้วมาจิ้มแก้มของลู่หานทำให้เขาหัวเราะก่อนจะยิ้มให้น้อง
‘’รักฮยองที่สุดเลยยยย!!’’ว่าพร้อมเอามือทั้งสองข้างมาบีบแก้มของลู่หานเล่นใหญ่เลย...
เอ้ะ!!
มือสองข้าง....
-___-
=___=
=[]=!!!!
‘’รถ เฮ้ยรถถ!!!’’ลู่หานร้องบอกเซฮุนตกใจเล็กน้อยจึงรีบหันกลับไปจับพวงมาลัยทันที
เกือบแหกโค้งแล้วไหมล่ะ.....
เซฮุนขับรถกลับมาที่บ้านทันทีที่ใช้มารยาแค่ไม่กี่นาทีคนตัวเล็กก็คืนดีกับเขาแล้ว
‘’อ้าว เซฮุนจะนอนกับฮยองเหรอ?’’
‘’ฮะ ก็จงอินอาจกำลังง้อคยองซูนี่นาผมไม่อยากไปเป็นก้างเลยจะมาขอนอนกับฮยอง..’’
‘’…’’
‘’คือเอ่อ...ได้ไหมฮะ .__.’’เซฮุนก้มหน้างุดพร้อมนิ้วชี้ทั้งสองข้างที่ร่างสูงใช้จิ้มๆกันไปมาอย่างประหม่า(โดยเพียงแกล้งทำ)อย่างน่ารักจนลู่หานอมยิ้ม
‘’ฮ่าๆได้สิ มาเลยมานอนกันนะ’’เอ่ยอย่างสดใสพร้อมจับมือบางของน้อง(?)ขึ้นมาและเดินเข้าไปในบ้านด้วยความอารมณ์ดีเพราความน่ารักของน้อง
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย ...
เชื่อว่าเพลงนี้คงเหมาะกับลู่หานดีนะตอนนี้ ...เซฮุนยิ้มก่อนสมองที่กำลังประมวลว่าจะจูบร่างบางกี่รอบดีในคืนนี้ถึงจะพอลบรอยของคยองซู J
‘’ฮยองผมขอจูบฮยองหน่อยได้ไหม?’’
‘’เอ้ะ?’’
‘’ผมชอบจูบม๊าก่อนนอนน่ะ...ไม่คุ้นเท่าไหร่ถ้าไมได้จูบ..’’
‘’แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นเซฮุนจะจูบนี่นา..’’
‘’จูบสิ....ผมแค่แอบทำแค่นั้นเอง (‘ ‘)’’นี่เป็นครั้งแรกที่เซฮุนพูดความจริงทุกประโยคนะ ฮิ ...
‘’อะเอ่อ..’’
‘’ผมรู้สึกผิดน่ะที่แอบฮยองมาตลอดขอโทษนะฮะมันชินจริงๆแต่คราวนี้ไม่อยากทำสิ่งไม่ดีเพราะผมรู้สว่ามันไม่ดีเลยขอฮยองตรงๆเลยดีกว่า...’’
‘’คือ เอ่อ อ่าไม่เป็นไร’’
‘’ครับ...แล้วคำตอบฮยองละครับ?’’
‘’....อ่า’’
‘’ผมขอจูบได้ไหมครับ?’’
ทายซิว่าลู่ยอมไหม? 55555555555555555
เชื่อว่าตอนนี้คงพาอึ้ง 555.... ฝากเม้นด้วยนะจุ้บ -..-
ป.ล เม้นคือคำตอบที่ดีที่สุด ฮิ
ความคิดเห็น