{ใต้เงาฤดูกาล: ฤดูหนาว} ใต้เงาสายหมอก

~o~

อารัมภบทของนิยายชุดใต้ร่มฤดูกาล นิยายรักอบอุ่น ที่จะทำให้คุณซาบซึ้งตรึงใจไปกับความรักของพี่น้องตระกูลเมฆาธวนิชย์ ใต้เงาสายหมอก เรื่องราวของ ธันวา พี่ชายคนโตผู้เคร่งขรึม ทั้งยังพูดน้อยมาดนิ่งราวกับภูผา และ ศิศิรา หญิงสาวผู้ร่าเริงแจ่มใส บวกกับฝีปากชนิดนกแก้วนกขุนทองยังต้องอาย เมื่อโชคชะตานึกสนุก ชักพาชายหนุ่มผู้นิยมความเงียบ กับหญิงสาวผู้ชื่นชอบเสียงเจื้อยแจ้วของตัวเองเป็นชีวิตจิตใจ ให้ต้องกลายมาเป็นเจ้านายกับลูกน้อง เรื่องสนุกๆชวนปวดหัว(ของเจ้านายหนุ่ม)จึงตามมา ก่อนที่จะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็น...ความรัก

~o~

คำชี้แจงก่อนเข้าเรื่อง: นิยายชุดใต้เงาฤดูกาลนี้ จริงๆหมูตั้งใจจะเขียนนานแล้วค่ะ เมื่อประมาณหกปีก่อน หมูได้เขียนบทนำและตอนที่ 1 ของใต้เงาสายหมอกนี้ลงในเด็กดี แต่สุดท้าย ด้วยความที่หมูยังมีความเป็นเด็กอยู่มากเมื่อตอนนั้น หมูก็ได้ละทิ้งนิยายเรื่องนี้(และอีกหลายๆเรื่อง)ไป จะว่าเพราะความรู้สึกไม่มั่นใจด้วยก็ได้ค่ะ แต่ถ้าพูดกันตรงๆ หมูต้องยอมรับว่ามันเป็นเพราะความเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อและความไม่อดทนของตัวเองเสียมากกว่า พอเจอทางตัน เขียนไม่ออก แทนที่จะพยายามผลักดันตัวเองให้สู้ ก็กลับท้อแท้ บอกตัวเองว่าถ้าทำไม่ได้ก็อย่าทำมัน จนถึงวันนี้ หมูก็ได้รู้แล้วว่าการทิ้งความฝันหรือสิ่งที่ตัวเองรักไปมันยากแค่ไหน ต่อให้นิสัยที่ไม่ดีของเราบอกว่าให้ยอมแพ้ แต่ใจก็ยังโหยหาและนึกถึงอยู่ตลอด วันนี้หมูถึงต้องขอลองดูอีกสักตั้งค่ะ และตั้งเป้าไว้ว่าผลที่ออกมาจะดีร้ายแค่ไหน อย่างน้อยๆก็ควรจะทำให้เสร็จสำเร็จ ไม่ใช่ปล่อยไว้ครึ่งๆกลางๆอย่างที่แล้วมา

และอย่างที่เกริ่นไปนะคะ เรื่องนี้พล็อตคิดไว้เมื่อหกปีก่อน พอนำกลับมาเขียนอีกครั้ง จึงมีหลายอย่างที่ปรับเปลี่ยนไปจากเดิมค่อนข้างเยอะ (ถึงจะมีลงไว้แค่สองตอนแรกก็เถอะ) แต่ที่เหมือนเดิมคือจะเน้นเรื่องราวความรักหวานๆเสียเป็นส่วนใหญ่ สาระอาจจะมีน้อยนิด(หรืออาจไม่มีเลย) เป็นการตอบสนองความชอบของคนเขียนล้วนๆค่ะ หวังว่าจะมีนักอ่านที่ชื่นชอบแนวเดียวกันกับหมูนะคะ

 
และเรียกน้ำย่อยกันนิดๆด้วย Excerpt สั้นๆ

"น้ำค้างคิดว่าเจ้านายน่าจะหาเวลาให้ตัวเองบ้างนะคะ ขืนเอาแต่นั่งติดโต๊ะทำงานเซ็นเอกสารอย่างเดียวแบบนี้ เดี๋ยวไขมันในร่างกายจะไปรวมตัวประท้วงที่หน้าท้องกันหมด แล้วจะมาบอกว่าน้ำค้างไม่เตือนไม่ได้นะคะ"
เงียบ...
"อีกอย่างนะคะเจ้านาย น้ำค้างว่าเจ้านายน่าจะยิ้มให้มากกว่านี้ เอาแบบที่หัวเราะน้ำค้างวันนั้นก็ได้ค่ะ น้ำค้างไม่ถือหรอก ถ้ามันจะเปิดโอกาสให้เจ้านายไม่ต้องอยู่บนคานแบบที่ใครๆเขาหวั่นกัน"
เงียบ...
"เอ้อ จริงสิ วันก่อนโน้นน้ำค้างไปเดินสวนจตุจักรมา เห็นลูกหมาฮัสกี้น่าร๊าก น่ารัก แต่เสียดายเลี้ยงที่อพาร์ตเม้นต์ไม่ได้" อยู่ๆเจ้าหล่อนก็เปลี่ยนเรื่องเสียอย่างนั้น "มันตาสองสีด้วยนะคะเจ้านาย ข้างหนึ่งสีฟ้าใสเลยทีเดียว น้ำค้างล่ะอยากอุ้มกลับบ้านด้วยเดี๋ยวนั้นเลย"
ธันวารู้สึกว่าหากเขาปล่อยให้ศิศิราเล่าเรื่องสุนัขพันธุ์โปรดของเธอต่อไปอย่างนี้แล้วล่ะก็ วันนี้ทั้งวันเขาคงไม่มีสมาธิทำงานแน่ๆ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจตัดบทหญิงสาวด้วยการปิดเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คตรงหน้า ลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยถาม
"หิวหรือยัง?"
ลูกน้องสาวหยุดพูดทันใด รีบพยักหน้าหงึกๆตาโตอย่างน่าขัน
ธันวาเกือบหลุดยิ้มอย่างที่เจ้าหล่อนอยากเห็น หากหยุดมันไว้ได้อย่างยากเย็น
"ถ้าคุณอยู่เงียบๆตลอดทางไปร้านอาหาร ผมจะเลี้ยงข้าวคุณ ตกลงไหม?"
นัยน์ตาหญิงสาวเป็นประกายขึ้นมาทันที
"ไอศครีมด้วยนะคะ"
เจ้านายของเธอเพียงพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบตกลง แต่แค่นั้นศิศิราก็พอใจแล้ว
ก็เธอยังไม่ได้รับปากอะไรเขาสักคำเลยนี่นา

ยังไงหมูก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ และหากมีข้อผิดพลาดประการใด อย่าลืมติเตือนกันมาด้วยนะคะ หมูจะได้เก็บไปพัฒนาแก้ไขต่อๆไปในอนาคต
รักคนอ่านนะคะ จุ๊บๆ