คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : A
กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
“แม่ครับๆดอกซากุระสวยจังเลยนะครับ” เด็กผู้ชายวัยกำลังซนจับมือแม่ของเขาขณะที่กำลังเดินชมดอกซากระในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
“สวยใช่ไหมหละครับ แล้วลูกชอบรึเปล่าครับ” คุณแม่ของเด็กชายตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ชอบครับ คุณแม่ครับดอกซากุระมีความหมายว่าอะไรครับ”
“มีความหมายว่า…”
“ว่า?”
“มีความหมายว่าความรักที่ผลิบาน ยังไงหละครับ”
“อย่างนั้นเองหรอครับ” เด็กชายมีสีหน้าที่ดูสดใสหลังจากได้รับคำตอบของผู้เป็นแม่ “แล้วคุณแม่ชอบรึเปล่าครับ ดอกซากุระหนะ”
ผู้เป็นแม่มองลูกชายด้วยความรักและความอ่อนโยนจึงตอบลูกชายไปว่า
“ชอบสิครับ แต่ดอกที่แม่ชอบมากที่สุดคือ ดอกคามิเลียสีแดงจ้ะ”
“ดอก-คา-มิ-เลียสีแดง?” เด็กชายมองผู้เป็นแม่ของเขาด้วยความสงสัย แต่ผู้แม่กลับมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
หลายปีผ่านไป
ณ เขตบริหารพิเศษฮ่องกง
ที่ตั้งของศูนย์บัญชาการของหน่วยสืบราชการลับภาคพื้นเอเชีย นามว่า’Grant’ สิ่งที่หน่วยงานนี้ทำคือการสืบหาอาชญากรตัวร้ายและการปกป้องทวีป พวกเขาคือสายลับถูกเรียกว่าสายลับ พวกเขาจะเรียกกันด้วยชื่อย่อต่างๆเพียงพยางค์เดียว แต่สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คงหนีไม่พ้นสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่นั่นคือการประชุมลับ! และผู้ที่ถูกเชิญมามีเพียงหัวหน้า สมาชิกและสายลับที่ไว้วางใจได้เท่านั้น เรื่องที่พวกเขาประชุมอยู่คือสิ่งที่พวกยังไม่เคยเผชิญมันมาก่อนนั่นคือการมีคนทรยศอยู่ในหน่วยของพวกเขา! สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้นายใหญ่’เฮา’ถึงกลับเครียดและเป็นกังวลอย่างมาก ที่มีคนมาทรยศภายใต้การบริหารงานของเขา
“ทำไมข้อมูลมันถึงรั่วไหลออกไปได้!ใครกันที่มันกล้าทำแบบนี้” เสียงของเฮาเต็มไปด้วยความโกรธ
“ยังไม่ทราบครับว่าใครเป็นคนทำ แต่คนที่ทำต้องไม่ได้อยู่ที่ฮ่องกงแน่นอนครับ” หนึ่งในหัวหน้าฝ่ายไอทีเป็นคนพูด
“งั้นลองอธิบายมาซิ”
“จากที่เราจับสัญญาณได้ในระหว่างถูกแฮกนั้น ปลายสัญญาณที่จับได้อยู่ที่ประเทศไทย และทางเราก็เช็คเรียบร้อยแล้วว่าข้อมูลหายไปเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น” หัวหน้าฝ่ายไอทีอธิบาย และสิ้นเสียงนั้นที่ประชุมกลับเข้าสู่ความเงียบ
“แต่ถึงอย่างนั้นการที่ข้อมูลถูกแฮกไปก็เป็นเรื่องที่แย่อยู่ดี และข้อมูลนั้นก็สำคัญมากถ้านำไปใช้อาจจะเกิดความเสียหาในวงกว้างก็เป็นได้” หนึ่งในทีมความมั่นคงเสนอความเห็น
“คนที่ทำเช่นนี้จะต้องทำเพื่อนำข้อมูลไปขายให้กับฝ่ายตรงข้ามที่ไม่หวังดีกับเราแน่นอน” ฝ่ายความมั่นคงอีกคนเสนอ
“และไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ต้องลากคอมันมาให้ได้”
เฮาพูดด้วยเสียงดุดัน แน่นอนว่าถ้าเจอคนทรยศ เฮาคงไม่ปล่อยไว้แน่เพราะเขาเป็นคนจริงจังกับงานมาก ข้อมูลที่ถูกขโมยไปนั้นมีความสำคัญต่อหน่วยมาก ถ้านำไปใช้ในทางไม่ดีก็จะเกิดความเสียหายในวงกว้าง
“G” เฮาเรียกสายลับคนสนิท
“ครับนายใหญ่”
“ฉันจะส่งนายไปทำภารกิจนี้ หวังนายคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังใช่ไหม สิ่งที่นายควรทำคือการลากตัวคนทรยศนั่นกลับมารับโทษอย่างสาสมกับสิ่งที่มันทำต่อหน่วยของเรา”
“ครับ รับทราบครับ”
“ไปได้” สิ้นเสียงของเฮา สายลับGก็เดินออกจากห้องประชุมไป
ทุกคนในห้องประชุมต่างคลายความกังวลลงบ้าง เพราะพวกเขารู้ว่าสายลับของหน่วยคนนี้สามารถทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จแน่นอน เขาทั้งแข่งแกร่ง เก่ง และไม่เคยทำงานพลาด พวกเขาจึงได้ฝากความหวังของหน่วยไว้กับสายลับคนนี้ สายลับG!
[Gin Part]
ณ สุสานแห่งหนึ่งของฮ่องกง
สายยลับGหรือชื่อจริงๆของผมก็คือจิน ผมเป็นคนญี่ปุ่นแต่ผมพอจะมีเชื้อสายคนไทยอยู่บ้าง เพราะคุณแม่ของผมเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น แต่ที่ผมมาอยู่ที่นี่และมายืนอยู่ตรงนี้เพราะเรื่องราวในอดีตมากมายที่มาจากคนสำคัญของผม เธอเป็นผู้หญิงที่เป็นที่หนึ่งในใจของผม เอคนนั้นคือแม่ของผมเอง ’เรโกะ’ แม่ของผมแต่งงานกับคุณพ่อซึ่งเป็นคนญี่ปุ่น และพวกท่านก็ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น แต่แล้วเมื่อตอนผมอายุได้สิบขวบพวกเราแม่ลูกก็เสียคุณพ่อไปเพราะอุบัติเหตุเครื่องบินตกระหว่างที่มาเจรจาเรื่องธุรกิจบะหมี่ของท่าน นั่นทำให้ผมกับแม่ต้องมายังฮ่องกงเพื่อเจรจาธุรกิจแทนคุณพ่อ ทำให้คุณแม่ได้พบกับเฮาหัวหน้าใหญ่แห่งหน่วยGrant ที่ตอนนั้นเขาเป็นเพียงแค่รองเท่านั้น และผมรู้ว่าเฮารักแม่ผม และพยายามเอาชนะใจแม่ทุกอย่าง และเมื่อทั้งสองคนเริ่มศึกษาดูใจกันก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น แม่ถูกลอบทำร้ายจนเสียชีวิต และนั่นก็เป็นการสูญเสียครั้งที่สองที่ผมไม่อาจรับได้ แต่โชคดีที่เฮารับผมมาเลี้ยงและฝึกฝนวิชาการต่อสู้ให้กับผม ทำให้ผมโตมากลายเป็นสายลับที่มีฝีมือคนหนึ่งของหน่วย
“แม่ครับ ผมต้องไปทำภารกิจที่ประเทศไทยครับ”
ผมคุกเข่าลงตรงหน้าป้ายหลุมศพของแม่ พร้อมวางช่อดอกคามิเลียสีแดง ที่แวะซื้อมาจากร้านขายดอกไม้ก่อนจะมาถึงสุสาน “อาจจะเป็นเพราะผมพูดภาษาไทยได้เลยได้รับทำภารกิจนี้ก็ได้ และเพราะแม่อีกนั่นแหละที่สอนภาษาให้กับผม”
ผมยิ้มให้กับป้ายหลุมนั้นอย่างเป็นกันเอง น้อยครั้งมากที่ผมจะยิ้มออกมา เพราะผลจากการสูญเสียผมก็กลายเป็นคนเย็นชาไม่เปิดใจให้ใคร สร้างกำแพงขึ้นมาปกป้องตัวเอง
“แม่ครับผมซื้อดอกคามิเลียที่แม่ชอบมาด้วยนะแน่นอนครับว่ามันคือสีแดง” ผมพูดพร้อมหลับตานึกถึงบทสนทนาเมื่อครั้งอดีต
‘นิ่จินรู้รึเปล่า ว่าดอกคามิเลียสีแดงมีความหมายว่าอะไร’ เรโกะแม่ของผมเอ่ยถาม
‘ไม่รู้ครับ แล้วทำไมต้องเป็นสีแดงหละครับ’
‘ก็เพราะว่าสีแดงเป็นสีที่แม่ชอบ และดอกคามิเลียก็เป็นดอกไม้ที่แม่ชอบมากๆ’
‘แล้วดอกคามิเลียสีแดงหมายถึงอะไรหละครับ’
‘หมายถึงความรักที่ถ่อมตน ความงดงามไร้ซึ่งการเสแสร้ง อย่างไงหละ และไม่ใช่แค่เพราะชอบแค่สีนะทั้งรูปร่างและความหมาย ทุกอย่างของมันทำให้แม่ชอบ’
และนั่นคือบทสนทนาเมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็ก ในตอนที่เดินชมดอกซากุระกับแม่ ทุกครั้งที่มองดอกคามิเลียอบแห้งที่แม่ให้เป็นเครื่องรางไม่ได้ ดอกคามิเลยอบแห้งถูกเคลือบไว้ด้วยกระจกใส ผมมักพกมันติดตัวไว้เสมอ
“แม่ครับวันนี้ผมคงอยู่นานไม่ได้เพราะต้องรีบกลับไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวไปเมืองไทย แม่ช่วยอวยพรให้ผมทำภารกิจให้สำเร็จด้วยนะครับ และผมจะรีบกลับมา”
จบคำพูดนั้นผมก็ลุกขึ้นและเดินไปที่รถเพื่อกลับที่พัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มาจากเหตุการณ์เมื่อครั้งอดีตที่เฝ้าฟูมฟักให้ผมกลายเป็นคนเย็นชา แต่ผมไม่คิดจะโทษมันเลยเพราะสิ่งเหล่านั้นก็ทำให้ผมกลายเป็นคนเข้มแข็งและกล้าเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว และภารกิจในครั้งนี้ผมต้องทำให้สำเร็จ!
ความคิดเห็น