รักนี้สนุกนัก ฉันรักเธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

รักนี้สนุกนัก  ฉันรักเธอ

บ่ายวันอาทิตย์  เวลา  13.00  น.อากาศร้อนจัดมาก  (จาไม่ร้อนได้งั้ยล่ะ  ก้อนี้มันเมืองไทยนี่นา  -*-!!  )  แต่ก้อยังมีเด็กสาวที่มีความสามารถมาก  เธอยังนอนน้ำลายยืด...ฝันหวานอยู่บนเตียง  >>  -,-zZ  <<  ...  เน่...เกรซ  ตื่นได้แล้วลูก  จานอนไปถึงหนายกับจ๊ะ  จนกระทั่งคุณแม่ของเธอมาปลุก  แต่ปรากฏว่า..นี่แม่  มันกี่โมงเอง  ขอนอนต่อนะ  คนกำลังนอนสบายๆ  แหม  ทุกคนกำลังสงสัยกันสิท่า...ว่ายัยเกรซคนนี้เป็นใคร  มาจากไหน  แย้วทำไมยังนอนไม่ตื่นซะที  ง้านจาบอกหั้ย  เทอน่ะชื่อ  เกรซ  อายุ  15  ปี  เป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจที่ร่ำรวยติดอันดับโลก  เแต่ไอ้ที่นอนไม่ตื่นเนี่ยมันเป็นนิสัยปกติของเธออ่ะแหละนะ    เป็นงั้ยล่ะรุจักนิสัยของนางเอกเราแล้วช่ายม้าย

และเมื่อ  30  นาทีต่อมา  เกรซลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่น่าเชื่อ  แม่  มีอะไรกินมั่งคะ  แม่หันมองเกรซด้วยความหนักใจ  นี่เกรซ  ตื่นสายอีกแล้วนะลูก  แม่บอกกี้ครั้งก้อไม่เคยจำเลยนะ  เคยจำได้มั้ยเนี่ยสิ่งที่แม่สอนไปน่ะ  เกรซก้มหน้ารับผิด  (แต่เกรซก้อนอนตื่นสายเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว)  เกรซจำได้ค่ะ  แม่สอนว่าเกิดเป็นคนไม่ควรนอนตื่นสาย  แล้วยิ่งเป็นลูกผู้หญิง  ก้อไม่ควรนอนตื่นสายคนอื่นเค้าจาว่าเราได้ว่าเราขี้เกียจ  ยังจำได้นิ  จำไว้นะ  ถ้าต่อไปถ้าแม่ไม่อยู่แล้วลูกต้องดูแลให้ได้รู้มั้ย  เอาเถอะค่ะคุณแม่  อนาคตยังอีกไกล  แต่ตอนนี้นู๋หิวแย้วค้า  แหมลูกคนนี้นิ  .... 

แหม  แต่ไอ้ที่เล่ามาทั้งหมดมันก้อจิงบ้างไม่จิงบ้างนั้นแหละค่ะ  ใครจารู้ตัวดีเท่าฉันล่ะ  เด๋วจาบอกหั้ย  ฉันมีชื่อว่า  ฟารินทร์  ชื่อเล่นก้อรู้กันนะ  เกรซ  ง่ะ  ฉันเป็นลูกครึ่ง  ญี่ปุ่น-เยอรมัน  แต่ที่มาอยู่เมืองไทยก้อเพราะว่า  คุณปู่  (พ่อของคุณพ่อ)  กับ  คุณตา  (พ่อของคุณแม่)  ท่านทั้งสองเป็นคนไทย  ฉันโตที่ฝรั่งเศส  จากการเลี้ยงดูของคุณยายปาเรีย  ส่วนคุณพ่อและคุณแม่ท่านทั้งสองถูกคลุมถุงชน  บังคับให้แต่งงานกัน  และก้อยังบังคับให้มีท่านทั้งสองมีลูกภายใน  1  ปี  ฉันจึงเป็นลูกคนแรกและก้ออาจจะป็นคนเดียวในบ้านนี้  แต่วันนี้ที่ฉันน่ะตื่นสายขนาดนี้  (ปกติ  11.00  ก้อตื่นแล้ว)  ก้อเพราะเมื่อวานตอนเที่ยงคืนคุณตาไม่สบายมาก  ฉันจึงต้องรีบบินกลับมายังประเทศไทย  แต่ตอนนี้คุณตาพ้นขีดอันตรายแล้ว  แต่...คุณตและคุณปู่ของร้องให้ฉันอยู่ที่ประเทศไทย  และเรียนในประเทศไทยเลย  ไอ้ฉันก้อไม่อยากขัดใจท่านนักหรอก  ต่อไปก้อคงปล่อยเลยตามเลย  ลองเรียนในประเทศไทยดูก้อได้นินา  และฉันจาได้ฝึกภาษาไปให้เก่งขึ้นด้วย.....แต่ฉันไม่คาดคิดเลยมาหลังจากนี้จะมีเรื่องวุ่นวายมากมายเข้ามาในชีวิตฉัน  แต่ก้อต้อง  ก้าวต่อไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มอันแสนหวาน  เนี่ยแหละคติประจำใจของฉัน  นี่เกรซ  ลูกไปสมัครเรียนเองนะ  แม่มีประชุมด่วนของสมาคมหญิงแกร่งน่ะ  คุณแม่จะไม่ไปกับเกรซหรอค่ะเนี่ย  โธ่  งั้นเกรซไม่ไปสมัครเรียนแล้ว  ฉันพูดปะชดใส่คุณแม่  และคุณพ่อก็มาได้ยินพอดี  (ตายแน่เรา)  นี่เกรซ  ไปสมัครเรียนซะ  อย่ามาสร้างภาระให้พ่อแม่ในเรื่องแค่นี้เลย  ไปสมัครเรียนซะ  ก้อได้ค่ะ  เพราะฉันกลัวคุณพ่อมากก้อเลยต้องรีบก้มหน้าตกลง  เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จก็รีบออกจากบ้านทันที  ฉันนั่งรถที่คุณพ่อจัดไว้ให้พร้อมคนขับรถและพี่เลี้ยงสำหรับฉัน  ระหว่างทางฉันมองออกนอกหน้าต่าง  ฉันคิดดีแล้วเหรอเนี่ยที่ตัดสินใจมาอยู่ที่นี่เนี่ย  คงไม่เป็นไรหรอก  นึกซะว่าได้สิ่งแปลกใหม่ในชีวิตก้อแล้วกัน  เมื่อฉันนั่งรถซะพักก็ถึงโรงเรียนอินเตอร์ชื่อดังที่คุณตาให้ฉันไปสมัครเรียน  ฉันลงมาเดินเล่นเพื่อสำรวจโรงเรียน  แต่เมื่อฉันเดินไปทางไหนคนขับรถและก็พี่เลี้ยงก็เดินตามฉันตลอดทุกก้าว  ฉันถอนหายใจเพื่อเป็นการทำใจ  แล้วก็เดินต่อไป  เท่าที่ฉันดูภายในโรงเรียนก็ไม่ต่างกับโรงเรียนของฉันที่ฝรั่งเศสมากนัก  ยิ่งเดินก้อยิ่งน่าเบื่อ  ไม่กับโรงเรียนที่ฝรั่งเศสไม่มีผิด  ฉันยืนอยู่บนชั้น  6SPAN style="mso-spacerun: yes">  ของอาคารเรียน  แล้วก็ได้เหลือบไปเห็นโรงเรียนข้างๆ  ที่ดูแล้วคล้ายๆวัด  แต่ก้อมีนักเรียนอยู่  ซึ่งที่ฝรั่งเศสไม่มี  ฉันจึงมีความคิดอยากไปสมัครเรียนที่นั่น  แต่...จะทำไงดีล่ะ  ในเมื่อคนขับรถแล้วก้อพี่เลี้ยงเดินตามฉันตลอดเลย  ขอโทษค่ะ  เกรซหิวแล้วน่ะค่ะ  ไปซื้ออะไรให้กินหน่อยได้มั้ยค่ะ  คือ..เกรซเมื่อยแล้ว  ได้ค่ะเดี๋ยวเดี๋ยวป้าไปซื้อให้  แล้วพี่เลี้ยงของฉันก็เดินออกไป  แต่ก็ยังเหลือคุณลุงคนขับรถอีกคนนึง  ตจาทำงั้ยดีน้า...เอ๋อ  นู๋ขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ  คุณลุงเฝ้าของไว้ที่รถนะคะ  ครับ  คุณหนูไปเถอะ  เดี๋ยวกระผมเฝ้าให้ครับ  ดีมากค่ะ  ขอบคุณค่ะ  ที่พูดกันง่ายๆ  คุณลุงคนขับรถงงกับคำพูดของฉันเล็กน้อย  แต่ก้อ  เย่  เย่  เย่  สำเร็จแล้ว  ฉันรีบเดินมายังโรงเรียนข้างๆ  ว้าว  เป็นโรงเรียนที่น่าอยู่จัง  แล้วแฟชั่นนักเรียนโรงเรียนนี้ก็แปลกเฮะ  ชุดนักเรียนก้อแปลก  ทรงผมก้อแปลกดี  ว้าววว!!!  น่าสนุกจังเลย  นี่แหละโรงเรียนในฝันของฉัน  ไชโย  เมืองไทยเนี่ยสนุกจังเลย..555+  \\(^_^)//...  ฉันรีบตรงไปสมัครเรียน  และเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน  ฉันก็สมัครเรียนเสร็จ  ไม่น่าเชื่อค่าเรียนโรงเรียนนี้แค่  3000  บาท  ซึ่งต่างกับโรงเรียนอินเตอร์  ซึ่งค่าเทอมเกือบแสนบาท  ฉันไปเลือกดูเครื่องแบบนักเรียนและหนังสือที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้  โรงเรียนแห่งนี้คงเป็นโรงเรียนแรกที่ฉันต้องแต่งเครื่องแบบนักเรียน  และมีหนังสือเรียน  ซึ่งแต่เดิมน่ะฉันใช้โน๊ตบุ๊คแค่เพียงเครื่องเดียวเป็นอุปกรณ์ในการเรียน...  ว้าว..ชุดแปลกดีจังเลย    ฉันมองชุดที่แหวนไว้แล้วพูดขึ้น  แต่สักพักก็มีผู้ชายคนนึงพูดขึ้น  เน่  เธอเป็นใครมาจากไหน  ไม่เคยเห็นเครื่องแบบมัธยมปลายหรอกเหรอ  ใครกันนะพูดเหมือนกำลังจะสั่งสอนอะไรฉันอยู่รึป่าวเนี่ย  (ตอนนั้นฉันน่ะฟังไม่รู้เรื่องสักเท่าไร  เพราะตั้งแต่ฉันเกิดมาก้อยังไม่เคยมีใครมาบ่นฉันเป็นภาษาไทยและยาวขนาดนี้)  ฉันจึงตัดสินใจหันไป  ขอโทษค่ะ  ฉันไม่ได้ทำซะหน่อยนะ  อย่ามากล่าวหากันสิย่ะ  เมื่อฉันพูดจบนายนั่นก้อทำหน้างง  (จะไม่งงได้งั้ย  ก้อฉันพูดมั่วนินา)  นี่เธอพูดอะไรของเธอน่ะ  ทีหลังจาตอบกรุณาตอบให้ตรงกับคำถามด้วย  นายนั่นย้อนฉัน  นี่นายกำลังว่าฉันอยู่หรอ  ฉันถามนายนั่นเพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องกับภาษาไทยที่เค้าใช้พูด  แต่..  นายบ้า  เดินหนีไปอย่างหน้าตาเฉยเนี่ยนะ  หวังว่าคนไทยจะไม่เป็นอย่างนี้ทุกคนนะเนี่ย  นายบ้า  นายคนไทยบ้าพูดไม่รู้เรื่อง  นายคนไทยไร้มารยาท  ...ชิ  จิงสิ!  ฉันลืมสนิทเลย...คุณลุงคนขับรถและคุณป้าที่เป็นพี่เลี้ยงฉันรออยู่นี่นา  เมื่อฉันเดินไปถึงก็ไม่เห็นใครแล้ว  ไปไหนกันหมดนะเนี่ย...ฉันนั่งรอทั้งสองคนที่โต๊ะใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนดอกไม้  แต่รอสักพักฉันก้อเผลอหลับไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ  แต่ฉันหลับไปสักพัก  ก็รู้สึกเหมือนมีน้ำตกลงมาบนมือของฉัน  ไม่พิสูจน์ไม่ใช่น้ำลาย  แต่คล้ายกับน้ำฝน  แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้น  !!O๐O!!  กรี๊ด  กรี๊ด  กรี๊ด  ทำไมย่ะ...นี่นาย...นายคนไทยไม่มีมารยาท  เรื่องอะไรเนี่ยเอาน้ำรดต้นไม้มารดฉันเนี่ย  รู้มั้ยฉันเปียกหมดแล้วนะฉันโวยวายตัวความตกใจ  และก็โมโหสุดขีด  แต่นายนั่นกับ...555+  ก้อนึกว่าเธอเป็นต้นไม้นินา  ผมก็รดน้ำต้นไม้ของผมอยู่ดีๆ  (คราวนี้ฉันก้อพอจะฟังรู้เรื่อง)  นายนี่อยากลองดีกันช่ายม้ายเนี่ย  ฉันจึงตอบกับไปเป็นภาษาฝรั่งเศสที่ฉันถนัดอย่างเร็ว  .....  ซึ่งนายนั่นก็ทำหน้างงเมื่อฉันพูดจบ  แล้วก็เดินหนีไป  นายนั่นคงงงล่ะซิ  ก้อฉันพูดกับเค้าไปว่า...แย่แล้ว  แย่แล้ว  ฉันพูดผิดคำ  ฉันดันพูดไปว่า  ฉันรักเค้า  โอ้ย  หวังว่านายคนไม่มีมารยาทนั่นจาฟังภาษาฝรั่งเศสไม่ได้นะ  แต่..นายนั่นคงฟังไม่รู้เรื่องหรอก  ก็ดูจากลักษณะ  ท่าทาง  การแต่งตัว  ก้อ..ภาษาอังกฤษก็ยังไม่แม่นเลยมั่ง  คงวางใจได้แหละน่า  อ้าวคุณหนูไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ  ดูสิไปทำอะไรมา  เสื้อผ้าเปียกหมดเลย  พี่เลี้ยงของฉันถามด้วยความตกใจ  เกรซแค่ไปล้างหน้ามา  เรากลับบ้านกันเถอะ  แล้วฉันก็เดินไปขึ้นรถด้วยความงงของทั้งพี่เลี้ยงและคนขับรถ...  ขณะอยู่ในรถที่มีแต่ความเงียบ  และแอร์ก็เย็นๆ  ฉันจึงพูดขึ้น  คุณป้าชื่ออะไรหรอกค่ะ  คุณป้าพี่เลี้ยงหันมามองฉันแล้วยิ้มบางๆ  นึกว่าคุณหนูจะไม่ถามป้าซะแล้ว  ป้าชื่อป้าพิกุลค่ะ  ส่วนลุงน่ะชื่อ  ลุงดอกรักค่ะ  ...  แหมชื่อน่ารักจังเลยนะค่ะ  เราเพิ่งไปเปลื่ยนกันมาให้ดูคล้ายๆกันน่ะ  ทั้งสองคนตอบอย่างอายๆ  ตามประสาคนสูงอายุมีความรัก  แหม  ลุงกับป้าแต่งงานกันมาแล้วกี่ปีหรอคะ  ลุงน่ะไม่ได้แต่งงานเป็นพิธีอะไรหรอก  ลุงน่ะพาป้าเค้าหนีตามกันมา  สมัยนั้นเราก็ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนไปแต่งกันหรอก  เราก็เลยอยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้น่ะแหละ  คุณลุงกับคุณป้าคงจะรักกันมากสินะคะ  ก้อประมาณ  18  ปีแล้วล่ะที่เราหนีตามกันมา...  นั่งรถสักพักก็กลับถึงบ้าน  ว้า  รุงี้ยังไม่กลับดีกว่า  ฉันบ่นขณะก้าวเท้าเข้าบ้าน  แล้วเสื้อผ้าและของอื่นๆพวกนี้ล่ะค่ะ  คุณหนูจาเอาขึ้นไปบนห้องเลยมั้ย  งืมเอาไปเลยก็ได้  เป็นงั้ยบ้างจ๊ะ  นักเรียนม.ปลาย  ไปสมัครเรียนมาเป็นงั้ยบ้าง  ทำไมข้าวของมันเยอะจังเลย  แล้วลูกอยากได้อะไรอีกมั้ย  คุณแม่เดินเข้ามา  ถามฉันเป็นชุด  แหมคุณแม่ก้อ  จาไม่ให้เกรซได้ตอบมั่งเลยหรอคะ  ไปสมัครก้อ...ดี  ของใช้ทางโรงเรียนจัดการมาให้ครบแล้วเว้นแต่..ตอนนี้นู๋หิวมากเลย  มีอะไรหร่อยๆให้กินมั่งค่ะ  แหมลูกคนนี้จะกินอย่างเดียวเลย  เดี๋ยวอ้วนไม่รู้ด้วยนา  ฉันเดินขึ้นมาบนห้องนอนของฉัน  ฉันมองชุดนักเรียนที่ซื้อมา  พรุ่งนี้แล้วสินะที่เราจะไปโรงเรียน  แต่...จิงสิ  ถ้าคุณพ่อมาเห็นชุดโรงเรียนรัฐบาลแบบนี้  ต้องเป็นเรื่องแน่ๆเลย  แล้วคราวนี้จะทำงั้ยดีล่ะเนี่ย  ฉันนอนคิดจนเผลอหลับไป...

เช้าพรุ่งขึ้น  ฉันใส่ชุดนักเรียนแล้วค่อยๆเดินออกจากห้อง  เพื่อไม่ให้ใครเห็น  แล้วขณะที่ฉันจะเดินลงบันได..ก้อมีมือมาจับที่ไหล่ของฉัน  แย่แล้วสิ  คุณพ่อแน่เย้ยยย  ฉันค่อยๆหันไปอย่างช้าๆ  อ้าว!!  โธ่  คุณแม่นินา  นู๋ตกใจหมดเลย  นี่เกรซ  ทำไมลูกแต่งตัวอย่างนี้ล่ะ  เอ๋ออออ  ก้อออออ  คืออออออ  ว่า  ทางโรงเรียนเค้าเปลี่ยนชุดนักเรียนดีไซน์ใหม่เป็นชุดแบบนี้น่ะค่ะ  อ๋อ  แม่ก้อเพิ่งรู้นะเนี่ย  เฮ้ยยย  สำเร็จ  ผ่านด่านคุณแม่ไปได้แล้ว  งั้นเรารีบไปโรงเรียนดีกว่า  และเมื่อถึงโรงเรียน  คุณป้าและคุณลุงก้อขับรถเข้าไปในโรงเรียนที่ฉันได้สมัครเอาไว้  นักเรียนทั้งโรงเรียนต่างจ้องมองรถฉันเหมือนกับว่าพวกเค้าตกใจกันมาก  ก้อแค่รถเบนซ์นำเข้าจากต่างประเทศนินา  แปลกอะไรกันและเมื่อฉันลงจากรถก้อมียามที่หน้าประตูเดินมาหาฉัน  ขอโทษครับ  คุณหนูเลี้ยวรถเข้าผิดโรงเรียนแล้วล่ะครับ  โรงเรียนอินเตอร์ต้องเลยไปอีกนิดน่ะครับ  ฉันยิ้ม    โธ่  หนูมาไม่ผิดหรอกค่ะ  หนูเป็นนักเรียนใหม่ย้ายมาจากต่างประเทศค่ะ  เพิ่มมาเรียนวันนี้วันแรกค่ะ  ดูชุดนักเรียนหนูสิคะ  เมื่อฉันพูดจบลุงที่เป็นยามคนนั้นก้อขอโทษแล้วเดินจากไป  คุณหนูคิดดีแล้วหรอคะที่ตัดสินใจเรียนโรงเรียนแบบนี้น่ะค่ะ  คุณป้าพิกุลถามฉันด้วยความเป็นห่วงโธ่  คุณป้า  หนูไปเรียนก่อนนะคะ  ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียน  วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก  ฉันไปดูรายชื่อนักเรียน  ม.4  ฟารินทร์  อภิรัตนตระกูลมหาชัย  ม.4/1  เลขที่  11  แผนการเรียน  วิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์  นี่ไงล่ะชื่อฉัน  ติ้งต๋อง  นักเรียนทุกคนโปรดทราบ  ขอเชิญนักเรียนทุกคนเข้าห้องตามที่เลือกไว้ด้วย  ขอบคุณค่ะ  ฉันเดินตามนักเรียนคนอื่นๆไปยังหน้าอาคารเรียน  พร้อมกับท่องไว้ในใจว่า  ฟารินทร์  อภิรัตนตระกูลมหาชัย  ม.4/1  เลขที่  11  แผนการเรียน  วิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์  ก้อฉันกลัวลืมนินา  ที่ฝรั่งเศสเค้าไม่ได้ใช้ชื่อยาวๆนามสกุลยาวๆกันนินา  ฉันยืนงงกับนักเรียนที่มากมายจนไม่รู้จะไปถามใครดี  แต่..และแล้วฉันก้อไปสะดุดตากับผู้ชายคนนึงเข้า  ชายคนนั้น  นาย  นาย  นายนั่ยเอง  นายคนที่เจอเมื่อวานนินา  ฉันจึงเดินเข้าไป  เน่...เจอนายอีกแล้วหรอเนี่ย  เบื่อชะมัดเลย  นายนั่นมองหน้าฉัน  กรุณาไปเข้าห้องด้วยครับ  แหม  นายนี่  มาสั่งฉันหรอ  นายเป็นใครยะ  มาสั่งฉันเนี่ย  เมื่อฉันพูดจบ  แต่นายคนนั้นได้หยิบกระดาษไปจามือฉัน  นี่ข้อมูลเธอล่ะสิ  ฟารินทร์  อภิรัตนตระกูลมหาชัย  ม.4/1  เลขที่  11  แผนการเรียน  วิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์  เตรียมตัวดีนิ  จบไว้ซะครบเลย  อยู่ไปนานๆเดี๋ยวก้อเก่งภาษาไทยไปเองแหละ  อยู่  4/1  งั้นตามมา  แหม  นายนี่สั่งฉันอีกแล้ว  ใหญ่มาจากไหนกันนะ  นี่ฟารินทร์  จะตามมามั้ย  นายนั่นหันมาดุฉัน  ไปก้อไป  นายนิช้าๆก้อด้าย  เมื่อฉันเดินถึงห้องเรียนของฉัน  ว้าว  เพื่อนเยอะจังเลย  ฉันมองไปรอบๆห้อง  มีนักเรียนกำลังนั่งคุยกันสียงดังอยู่ประมาณ  40  กว่าคน  ถึงห้องเรียนจะเล็กแต่ดูแล้วอบอุ่นดีจัง  ขณะที่ฉันยืนชื่นชมอยู่  นายนั่นได้เดินเข้าไปในห้อง  นี่เพื่อนๆ  มีนักเรียนย้ายมาใหม่นะ  เธอชื่อฟารินทร์  ช่วยดูแลเธอด้วยล่ะ  เดี๋ยวเราไปตามอาจารย์มาก่อนนะ  เพื่อนทุกคนจากที่คุยกันเสียงดัง  กลับเงียบ  ทุกสายตาจ้องนายคนนั้นแล้วตั้งใจฟังนายนั่นพูด  ทำให้ฉันตกตะลึ่งมาก  โอ้โห  นายนี่เก่งนิ  ดูเหมือนเพื่อนจารักนายซะด้วยสิ  เธออ่ะอย่ามัวพูดมากเข้าไปเลือกที่นั่งซะ  อีกแล้ว  นายนี่มาสั่งฉันอีกแล้ว  แล้วทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งนายทุกครั้งด้วยนิ  ฉันเดินเข้าไปในห้อง  กวาดสายตามองดูรอบๆ  แล้วฉันจะนั่งตรงไหนดีเนี่ย  ฝั่งซ้ายมือของฉันแถวหน้าริมประตูห้อง  มีเด็กผู้หญิงดูเรียบร้อย  กำลังยิ้มให้ฉัน  เมื่อฉันมองไปทางขวามือของฉัน  แถวกลางห้องริมหน้าต่าง  มีเด็กผู้หญิงอีกกลุ่มกำลังแต่งหน้า  และคุยกับอย่างสนุกสนาน  แล้วโบกมือและยิ้มให้ฉัน  ฉันจึงเลือกเดินไปนั่งกับเด็กกลุ่มนั้น  หวัดดีทุกคนฉันชื่อเกรซนะ  ทันทีที่ฉันพูดจบ  มีเด็กผมยาวแว่นกรอบหนาแต่ก้อดูอินเทรนด์หยิบโน้ตบุ๊กของเธอขึ้นมา  เธอเปิดVCDเพื่อแนะนำกลุ่มของพวกเธอให้ฉันดู  แนน  ดาวโรงเรียนนี้  เบลล์  ประธานชุมนุมเชียร์  มิว  ประธานชุมนุมนาฏศิลป์  และ  เค้ก  ประธานชุมนุมคอมพิวเตอร์และสื่อIT  ยินดีต้อนรับเธอเข้ากลุ่มบราว์นี่เค้กของพวกเรา  ฉันนั่งงงไปสักพัก  แนน  ซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มนี้ได้พูดขึ้น  เธอไม่ต้องงหรอก  เราได้รับเลือกเข้ากลุ่มพวกเราแล้ว  ต่อไปเราก้อเป็นเพื่อนกัน  เพราะเธอได้เข้าเป็นสมาชิกกลุ่มบราว์นี่เค้ก  กลุ่มที่ดัง  และ  เด่น  ที่สุดในโรงเรียนนี่  555+  นายบ้านั่นเดินเข้ามาในห้อง  แล้วนั่งหน้าสุดริมประตู  แล้วตะโกนบอกเพื่อนทุกคน  อาจารย์มาแล้ว  นักเรียนเคารพ  มาสักที  และก้อมีอาจารย์ผู้หญิง  ดูหน้าตาท่าทางน่ารัก  และดูใจดี  เดินเข้ามาในห้อง  สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน  ครูจะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอนะ  ครูชื่อพิมจ๊ะ  เพิ่งเรียนจบมาและมาสอนที่นี่เป็นที่แรกจ๊ะ  เฮ้ย  เด็กเกรด  A  อย่างฉัน  ต้องมาอยู่กับอาจารย์ไร้ประสบการณ์หรอเนี่ย  เค้กบ่นเบาๆกับพวกเพื่อนเธอในกลุ่ม  วันนี้จะมีการเลือกหัวหน้าห้องและก้อรองหัวหน้าห้องกันนะ  ไหนลองเสนอชื่อมาสิจ๊ะ  เมื่ออาจารย์พูดจบ  พวกบราว์นี่เค้กทั้ง  4  ก้อหันมามองที่ฉัน  เบลล์พูดขึ้น  นี่เกรซเธอเพิ่งย้ายมาใหม่ก้อควรมีต่ำแหน่งกับเค้าซะบ้างงั้นฉันเสนอเธอนะ  ฉันยังไม่ตอบเบลล์ก้อยกมือขึ้น