คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ดิ่งด่อง…ดิ่งด่อง~
เสียงอีเมลที่ดังขึ้น เรียกฉันให้ต้องตื่นจะความฝัน วันนี้วันหยุดแท้ๆทำไมยังมีงานเข้าอีกนะ ฉันขยับตัวไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิดอ่านอีเมล เลยทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆตื่นไปด้วย
“ที่รักกก เปิดเมลอะไรแต่เช้าอ่าาา วันนี้มันวันหยุดของเรานะ” คิมบอมงุงิเหมือนเด็กๆที่ถูกขัดใจ
“ฉันก็ไม่รู้สิ เผื่อจะเป็นงานด่วน ฉันเลยต้องมาเช็คดูซะหน่อย”
“เธอสัญญากับฉันแล้วนิ ว่าวันหยุดเธอจะไม่พูดเรื่องงานกับฉันหน่ะ -3-“
“ขอดูแปปเดียวนะ^^”
“งั้นฉันไปอาบน้ำหล่ะ วันนี้เราไปฮอลลีวูดกันเถอะ แล้วต่อด้วยเบเบอรี่ฮิล”
“โอเคได้เลย^^” คิม บอม เขาคือนักร้องและนักแสดงที่ประสบความสำเร็จมาแล้วในเกาหลี เขาได้
รับฉายาว่าเป็นเจ้าชายแห่งเกาหลีมาแล้วนะ แต่เขาต้องโปรโมตและเล่นหนังกับฝ่ายฮอลลีวูดที่ LA
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ที่อเมริกาเป็นเวลานาน เขาใช้ชีวิตที่อเมกากว่าสามปีแล้ว และฉัน
ก็คือผู้จัดการของเขาและวง F4 พวกเขาเป็นกลุ่มไอดอลที่โด่งดังมากในเกาหลีและยังดังมากที่นี้
ฉันและคิม บอม เจอกันเมื่อสามปีก่อน ฉันเป็นผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศ ท่านประท่านจึงมอบหมาย
ให้ฉันมาดูแลนักร้องกลุ่มนี้ที่แอลเอและเป็นฝ่ายประสานงานเวลาที่นักร้องของฝั่งเกาหลีมาโปรโมต
อัลบัมที่ต่างประเทศ เราคบกันมาได้เกือบสามปีแล้ว และแน่นอนว่ามันเป็นความลับ ฉันเป็นลูกครึ่ง
และใช้ชีวิตอยู่ที่นิวยอร์คตั้งแต่เด็กๆคุณพ่อของฉันเป็นคนเกาหลีและคุณแม่เป็นลูกครึ่ง
เกาหลี-อเมกัน ฉันได้กลับไปเยี่ยมคุณยายที่เกาหลีบ้างแต่ก็ไม่บ่อยนัก ฉันมีความสามารถเป็นเริศใน
เรื่องภาษาและการประสานงาน นี่จึงเป็นเหตุผลที่ท่านประธานไว้ในให้ฉันดูแล F4 ฉันชื่อ เวนาสซ่า ลี อายุ 23ปี ฉันไม่มีชื่อเกาหลี เพราะคุณพ่อของฉันไม่ได้ตั้งให้หน่ะสิ ฉันเปิดอีเมลขึ้น
มันเป็นอีเมลที่มาจากท่านประธาน ท่านส่งอะไรมาให้ฉันนะ
เรียน…คุณ เวนาสซ่า ลี (Vanessa Lee)
‘ผมมีภาระกิจมาแจ้งให้คุณทราบ เหนื่องจากที่เกาหลีต้องการผู้จัดการที่มีความรู้เรื่องการประสาน
งานที่เป็นเริศอย่างคุณ มาดูแลศิลปินที่กำลังโด่งดังที่สุดในเกาหลีขณะนี้ เรามีความจำเป็นต้องให้คุณ
กลับมารับหน้าที่นี้และเราจะส่งผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศอีกคนไปแทนคุณและผมรับรองว่าเขาจะ
ดูแล F4 ได้ดีไม่ต่างจากคุณ หลังจากที่คุณได้รับข้อความฉบับนี้ ขอความกรุณาไปประชุมเรื่องการ
ออดิชั่นที่แคนนาดา ในวันที่ 24 ของเดือนนี้ด้วย ส่วนรายละเอียดเราจะแจ้งให้ทราบในอีเมลอีกฉบับ
หลังจากที่คุณจัดการงานที่แคนนาดาเสร็จแล้ว กรุณากลับมาพร้อมกับศิลปินในสังกัดของเรา เพราะเขากลับไปเพื่อต่อวีซ่า แล้วเจอกันที่เกาหลีในอีกหนึ่งสัปดาห์
ป.ล. ถ้า F4 มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนผู้จัดการให้พวกเขาติดต่อผมทันที
ป.ล.2 ผมรู้เรื่องของคุณกับคิม บอมนะ แต่นี้ก็ไม่ใช่สาเหตุที่ผมเปลี่ยนผู้จัดการซะทีเดียวหรอก
ท่านประธาน ลี -
จะมีอะไรที่ทำให้ฉันช็อคได้มากเท่านี้อีกมั๊ยเนี่ย ฉันว่าแล้วเชียวว่าท่านประธานต้องรู้เรื่องนี้แน่ๆ
แต่ฉันจะบอกเรื่องนี้กับคิม บอมยังไงดีหล่ะ เขาเป็นคนอารมณ์รุนแรงมากนะฉันจะรับมือกับ
สถานะการณ์แบบนี้ยังไงดี…
“ที่รัก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ?” คิม บอมเดินออกมากับผ้าขนหนูที่ผูกไว้กับเอวและเช็ดผมที่
เปียก เขายังดูดีไม่เปลี่ยนแม้กระทั่วตอนอาบน้ำเลยสินะ “จะจ้องอีกนานมั๊ย เขินนะ”
“หะ ห๊ะ เอ่อ! ฉันก็จะไปอาบน้ำหล่ะ” ฉันเผลอจ้องเขานานไปหน่อยสินะเนี่ย
ฉันจะบอกเขายังไงเนี่ย คิดยังไงก็คิดไม่ออก ถ้าฉันต้องกลับไปอยู่เกาหลี แล้วเรื่องของเราสองคนจะ
เป็นยังไงนะ ฉันไม่อยากจะคิดเลย เราผูกพันกันมาก ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เรียนรู้กันมาเกือบจะสามปี
การที่ต้องอยู่ห่างไกลกันขนาดนี้ ฉันคิดไม่ออกเลยจริงๆว่าเราสองคนจะเป็นอย่างไร ใครจะคอยอยุ่
เคียงข้างเขาในวันที่เขาเหนื่อยและท้อ ใครจะคอยทำกับข้าวให้เขากิน ใครจะอยู่ข้างๆเขาในวันที่
เขาไม่สบาย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เจ็บปวด แต่เราก็โตพอที่จะทำตามหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
ยังไงซะ การพูดตรงๆอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราก็ได้ ถึงแม้ฉันจะโกหกอะไรเขาไป ในที่สุดเขา
ก็ต้องรู้อยู่ดี เรามองตาก็รู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย โกหกหรือพูดอ้อมๆไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
ฉันอาบน้ำแต่งตัว เขานั่งอยู่ที่ระเบียงและกำลังจิบกาแฟอยู่อย่างสบายใจ เขามีเวลาในกสรพักผ่อน
น้อยมาก ได้เห็นเขามีเวลาพักผ่อนแบบนี้ ฉันก้รู้สึกดีไปด้วย
“ฉันเสร็จแล้วนะ เราจะไปกันได้รึยัง^^” นี่เป็นวันหยุดในรอบปีที่พวกเรามีตรงกันฉันเลยอารมณ์ดี
เป็นพิเศส เพราะเราไม่ค่อยจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคนรักคนอื่นเขาทำกันเท่าไหร่
“ว้าว…แฟนของฉันสวยเป็นพิเศษรึปล่าวเนี่ยวันนี้^^”
“แน่นอนสิ วันนี้เป็นวันที่เราได้ไปพักผ่อนกัน แต่อันที่จริงฉันสวยอยู่แล้วทุกวันนะ ฮ่าๆ”
“ฉันรู้หน่า เธอก็สวยสำหรับฉันในทุกๆวันนั้นหล่ะยัยตัวเล็ก^^”
เราไปช็อปปิ้งและเดินเที่ยวไปทั่วแอลเอ เรามีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกันในวันพักผ่อนแบบนี้
ถึงแม้จะแค่วันเดียว แต่พวกเราก็มีความสุขมาก ฉันตัดสินใจที่จะบอกเรื่องการเปลี่ยนผู้จัดการ
กับเขาคืนนี้ เพราะตอนเช้าฉันต้องบินไปแคนนาดาทันที ท่านประธานส่งตั๋วเครื่องบินและเอก
สารทุกอย่างมาให้ฉันแล้ว เหลือแค่คิม บอมนี่หล่ะ หลังจากที่เที่ยวกันจนทั่ว คิม บอมพาฉันมา
ร้านอาหารที่เขาของฉันคบ มันยังคงโมแมนติกและพิเศษสำหรับฉันเสมอ เราพูดคุยและลิ้มรส
อาหารกันอย่างสนุกสนาน เขายิ้มเยอะมาก และยังไม่หยุดพูดเลยตั้งแต่ตื่นมาเนี่ย
“เอ้อ! เมื่อเช้าเธอได้อีเมลอะไรหรอ ฉันเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“ท่านประธานส่งอีเมลมาหน่ะ” ฉันกังวลที่จะบอกเขาจัง
“ทำไมหรอ ท่านจะเพิ่มค่าตัวให้ฉันรึไง ฮ่าๆๆ”
“ท่านจะให้ฉันไปเป็นผู้จัดการของศิลปินที่เกาหลีหน่ะ และฉันต้องไปแคนนาดาพรุ่งนี้เช้าด้วย”
“เธอว่าไงนะ! แล้วทำไมพึ่งจะมาบอก!” นั้นไง เขาระเบิดลงจริงๆด้วย
“ก็เพราะนายจะเป็นแบบนี้ยังไงหล่ะ ฉันอยากให้วันนี้เรามีความสุขด้วยกัน เพราะนายจะเป็น
อย่างนี้ไง” ฉันพยายามใจเย็นที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ “มีเหตุผลหน่อยสิบอม นี่เรื่องงานนะ”
“ฉันจะคุยกับท่านประธานตอนนี้หล่ะ เธอน่ะเหงียบไปเลย” เขาโทรไปคุยกับท่านประธาน
แต่ดูท่าทางจะเถียงท่านไม่ได้สินะ ฉันรู้อยู่แล้วหล่ะว่ามันต้องเป็นแบบนี้หน่ะ
“โถ่ ว้อย!!” เขากลับมาและโยนโทรศัพท์ใส่โต๊ะ ลูกค้าโต๊ะอื่นก็มองมาที่มองอย่างสงสัย
“ใจเย็นๆหน่อยสิ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ นี่มันเรื่องงานและฉันก็ปฏิเสธท่านไม่ได้”
“…..” เขาไม่พูดอะไรและมองออกไปนอกหน้าต่าง เวลาเขาโกธรเขาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่
ได้แบบนี้หล่ะ ต้องรอให้เขาใจเย็นกว่านี้หน่อย ถึงจะคุยกันรู้เรื่อง ฉันรู้สึกว่าปล่อยให้เขาสงบสติ
อารมณ์ซักพัก ฉันจึงเดินไปกอดเขาจากข้างหลัง คิม บอมยังอารมณ์ครุกกรุนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ที่รัก…คุณก็รู้ใช่มั๊ยว่ามันเป็นงาน อย่าอารมณ์เสียนะคะ เราไม่ได้จะเลิกกันซะหน่อยนิหน่า”
“ใครจะไปรู้หล่ะ ถ้าเธอไปเจอพวกไอดอลหนุ่มๆเข้า แล้วเธอนอกใจฉันขึ้นมา ฉันจะทำไง”
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อฉันมีผู้ชายที่เท่ที่สุดในเกาหลี หล่อที่สุดในโลก และรักฉันที่
สุดในจักวาลอย่างนาย ฉันจะไปไหนหล่ะตาบ้า^^”
“มานี่เลยยัยตัวแสบ” เขาดึงฉันให้นั่งตักเขาและกอดฉันไว้
“เฮ้อ…ฉันต้องห่างจากเธอไกลขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”
“ไม่ต้องห่วงหน่า ถ้าคิดถึงกัน นายก็มาหาฉันสิ แล้วพอฉันมีวันหยุดฉันก็จะไปหานายไง”
“ถ้าเธอไม่อยู่แล้ว งั้นฉันก็จะไม่ออกกำลังกาย กินไก่เยอะๆได้และอู้งานทั้งปีเลยเป็นไง”
“ถ้านายทำอย่างนั้น ฉันจะลากคอนายไปเข้ายิม กินแต่สลัดกับอกไก่และให้งานตลอดปี”
“ฮ่าๆ โหดจังเลยนะครับคุณผู้หญิง กลับบ้านกันดีกว่า เธอต้องเก็บของแล้วต้องบินแต่
เช้าอีก เดี๋ยวฉันช่วยเธอเองนะ^^”
05.30 am
ฉันเก็บของและแต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ผู้ชายข้างๆยังหลับฝันดีอยู่เลย ฉันไม่อยากปลุกเขาเลยจริงๆ
หลับสบายดีใช่มั๊ย ฉันไม่ปลุกนายดีมั๊ยนะ…. ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ เสียงนาฬิกาปลุกของเขาดังขึ้น
คิมบอม งัวเงียที่จะตื่นขึ้นมาแต่เมื่อเขาเห็นเห็นแต่งตัวและพร้อมจะเดินทาง เขาก็ตื่นตัวทันที
“เอ้า เสร็จแล้วหรอ? คิดจะไปแล้วไม่บอกฉันใช่มั๊ย ฉันรู้ทันเธอ ชะนั้น รอฉัน 5 นาที”
“นายนอนต่อเถอะ ฉันไปเองได้หน่า”
“แต่คราวนี้เธอไปแล้วไม่กลับมาในสองสามวันเหมือนทุกครั้งนี่ ฉันจะไปส่งเธอเอง”
เรามาถึงสนามบินทันเวลาพอดี คิมบอมอิดออดที่จะปล่อยมืออกจากฉัน แฟนคลับที่สนามบินดู
เหมือนจะจำเขาได้ เขาจึงทำเป็นแค่ยืนคุยกับผู้จัดการธรรมดา
“ดูแลตัวเองดีๆหล่ะ ฉันไม่อยู่แล้วอย่าอู้งานหล่ะ”
“เธอด้วยหล่ะ อย่าเอาแต่ทำงานเยอะแล้วลืมดูแลตัวเอง อย่าไปหลงพวกไอดอลพวกนั้นหล่ะ”
“ฉันรู้แล้วหน่า ไว้ฉันถึงแคนนาดาแล้วจะโทรหานายอีกที”
“อื้ม ฉันรักเธอนะที่รัก”
“ฉันก็รักนาย ตาบ๊อง^^”
ความคิดเห็น