ขโมยหัวใจยัยนางฟ้า(FFK&Kamikaze)

ลำดับตอนที่ #2 : จะไม่ยอมหันหลังไปจากเธอ

"ยัยฟาง ตกลงแล้วแกจะเป็นแฟนกับน้องฉันหรอ"
คำถามที่ดูจริงจังมากของอีกฝ่ายทำให้เธอสัมผัสถึความรู้สึกของอีกฝ่ายได้
หึ ก็ใครจะไม่รู้ล่ะ เกิดเป็นห่วงน้องของตัวเองขึ้นมาล่ะสิ


"ก็น้องของเธอมาบังคับฉันนิ่ ความจริงเเล้วฉันไม่ได้ชอบน้องของเธอเลยสักนิด"
ตอบเเบบไม่คิดอะไร เเต่ก็ทำให้เเจมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
อะไรกันนะคนๆนี้ ตกลงเเล้วนิสัยของเธอเป็นยังไงกันเเน่ คบกันมานานเเต่ก็ยังตามอารมณ์เธอไม่ทัน
ไม่รัก....เเล้วจะมาเตรียมตัวทำให้น้องของฉันเจ็บทำไม ยัยนี่นิ่



"ฟางครับ..."
ชายหนุ่มหนาตาดีหัวเอเลี่ยนเดินเข้ามายืนข้างๆสาวหน้าหวานก่อนจะพาเธอไปกับตนเอง
หึ ... ก็รู้ๆอยู่ว่ายัยนี่มีป๊อป เเล้วน้องฉันจะทำยังไงล่ะคราวนี้ ไม่เคยรักใครมากขนาดนี้ซะด้วย



"ที่รัก มานั่งกับผมมา"
ยังไม่ทันจะกระดิกตัวเลือกที่นั่งก็ได้ยินเสียงที่เธอไม่อยากจะได้ยินสักนิด
เมื่อไหร่ไอ้หน้ายาวนี่จะหายไปจากชีวิตเธอสักทีนะ�
กะล่อนไม่เลือกที่


"ไม่เป็นไร เกรงใจ ฉันขอตัว"
สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไปนั่งกับมีนอีกฝั่งหนึ่ง ก็เป็นเพื่อนกันมา3คนนี่หน่า
ยัยมีนนี่ก็เป็นญาติคนนึงของเธอเหมือนกัน เดี๋ยวต้องเล่าเรื่องน้องเล็กของตระกูลซะเเล้ว
จะได้มาช่วยกันหาวิธีแก้ปัญหา
ส่วนยัยฟางก็คงไม่ต้องห่วง ก็คงจะกลับกับป๊อปปี้สุดที่รักของตัวเองนั่นเเหละ
....................................................................................


คนตัวเล็กกลิ้งตัวไปมาบนเตียงอย่างมีความสุข เฮ้อ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรต้องเครียดอยู่เเล้ว
เพิ่งจะมามีเรื่องเครียดวันนี้นี่แหละ
เด็กั่นจะเข้ามาในชีวิตเธอทำไมนะ รู้ง้ไม่น่าไปยืนอยู่หน้าห้องรอป๊อปปี้เลย
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่ต้องมีเหตุการณ์ให้เด็กคนนั้นับเธอเจอกันหรอก


"คนไม่เข้าใจความรัก รักก็เลยหล่นหายไป..."
เสียงโทรศัพท์บนหัวเตียงดังขึ้นให้ฟางยกขึ้นมาดูเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย
ก่อนจะกรอกเสียงไปตามระเบียบ


"สวัสดีค่ะ"


"ฮาโหล"
เสียงปลายสายทำให้เธองงเล็กน้อย
เเต่ก็ต้องหายงงเมื่อพบกับประโยคตอไป


"พี่ฟาง..เอ่อ.. นี่น้องแก้วเองนะ น้องแก้วไปเอาเบอร์พี่ฟางมาจากเเจมเเหละ"
เสียงพูดที่ดูอึกอักทำให้ฟางยิ้มออกมาเล็กน้อย
เฮ้อ อะไรจะเขินขนาดนั้น เมื่อเช้ายังกล้าๆอยูเเท้ๆ



"พี่ฟางกลับถึงบ้านรึยัง เเล้วกินข้าวรึยังอ่า"
เสียงถามเเบบเด็กๆ ทำให้เธอพอใจที่จะคุยต่อไปอีกเล็กน้อย


"อืม ถึงเเล้ว กินข้าวแล้วด้วย"
ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไป ก็เธอไม่ได้คิดอยากจะคุยกับเด็กคนนี้สักเท่าไหร่นิ่


"เอ่อ...งั้นฝันดีนะ บ๊ายบาย"
พูดอย่างนั้นเเต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมวางสายสักที


"อ่าว แล้วทำไมไม่วางสายล่ะ"


"ก็...น้องแก้วรอให้พี่ฟางวางก่อนไง� ...น้องแก้วน่ะ..ไม่อยากจะเป็นฝ่ายหันหลังหนีพี่ฟางนิ่ น้องแก้วขอเป็นฝ่ายโดนพี่ฟางหันหลังหนียังดีซะกว่า"
เสียงที่พูดขึ้นอย่างเศร้าๆทำให้ฟางรู้สึกดี อะไรกันนะ กับเเค่เรื่องวางสาย เเต่ว่า....เธอก็ไม่อยากให้คนที่เธอรักอย่างป๊อปต้องหันหลังหนีเธอเหมือนกัน ทำไมป๊อปไม่เอาคำพูดนี้มาพูดบ้างนะ


"งั้นเเค่นี้นะ"
พูดจบก็วางสายทันที เเล้วนอนลงมองโทรศัพท์ในมือ�
เธอจะทำยังไงกับเด็กคนนี้ดีนะ
ทั้งๆที่เธอกับป๊อปกำลังไปด้วยกันได้ดีแท้ๆ
...................................................................

" แจมแวะไปรับเพื่อนแก้วไปด้วยได้รึเปล่า"
เข้าไปกอดแขนคนตัวเล็กกว่าแล้วซบถูไถไปมา
เฮ้อ ก็เเบบนี้เเหละนะเธอถึงได้ห่วง�
ก็ยังเด็กอยู่เเบบนี้จะไปรับกับความเจ็บได้รึเปล่า


"เเล้วทำไมเขาไม่ไปเองล่ะ"
ถามไปเเต่คนตัวสูงก็เบะปากเล็กน้อยเหมือนจะร้องไห้เเล้วส่งสายตาวิ้งวั้งขอความเห็นใจ


"ก็..เพื่อนแก้วบอกว่าพี่สาวของเขาน่ะชอบออกไปกับแฟนก่อนทุกที เขาก็เลยไม่มีรถไปน่ะสิ โดนทิ้งตลอดเลย น่าสงสารออก"
กระพิบตาถี่ๆ เลเวออดอ้อนต่อไป


"อ่ะ...งั้นรีบไปกันเถอะ ยัยมีน เสร็จรึยังเนี่ย"
ประโยคเเรกพูดอย่างอ่อนใจกับเด็กน้อยน่ารักข้างๆ เเต่อีกประโยคตระโกนขึ้นไปเรียกสุดสวยประจำบ้าน
เเต่ตัวช้าอย่างงี้ประจำ
� พวกเธอทั้งสามคนอยู่บ้านด้วยกันเเบบนี้มาสองเดือนเเล้วล่ะมั้ง เป็นเพราะว่าพ่อเเของพวกเธอต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ
ติดต่อธุรกิจไปทั่ว ก็เลยทำให้พวกเธอทั้งสองคนต้องคอยดูเเลเด็กน้อยคนนี้ ที่ขนาดตัวโต เเต่ยังไร้เดียงสาเกินกว่าที่จะปล่อยให้เอาตัวรอดไปคนเดียวได้


"ไปๆ เร่งอยู่ได้ เฮ้อ"
...................................................................


"แก้ว เเน่ใจนะว่าบ้านหลังนี้น่ะ"
คนตัวสูงพยักหน้าถี่ๆ ก่อนจะชะโงกหน้าออกไปอย่างสงสัยว่าคนที่เธอมารับนั้นไปไหนเเล้วนะ
อีกอย่างก็อยากเห็นหน้ายัยเตี้ยใจร้ายพี่สาวของเฟย์ที่เฟย์มักจะเล่าให้ฟังบ่อยๆด้วย
คนอะไรนะ ติดแฟนจนลืมน้อง


"แก้ว ฉันมาแล้ว"
คนผมทรงหัวหอมวิ่งเริ่กรั่กมา ที่รถ ส่วนแก้วก็โบกมือหยอยๆอย่างน่ารักให้เพื่อนเป็นการทักทาย ท่ามกลางสายตาของพี่สาวทั้งสองที่นั่งอยู่ด้านหน้า ส่วนแก้วเองนั่งยู่เบาะหลัง



"เฟย์ ขึ้นมาเลย"
เปิดประตูให้เพื่อนขึ้นมา ก่อนจะหันไปแหกปากอย่างเฮฮา


"Let's go ไปกันเลย วู้ๆๆๆ"
.............................................................................

"มีน แจม เที่ยงนี้เดี๋ยวแก้วกับเฟย์จองโต๊ะไว้ให้นะ"



"เออใช่ ตั้งเเต่ขับรถมาเนี่ย แจมยังไม่ได้สังเกตหน้าเพื่อนแก้วเลย ไหน หันมาให้รู้จักหน่อยซิ"



"สวัสดีค่ะ ชื่อเฟย์ค่ะ"
หันมายิ้มหวาน เเต่ก็ต้องยิ้มอย่างอึ้งๆเมื่อเห็หน้าคนตรงหน้า�
นี่สิ รักเเรกพบ พี่สาวแก้วหรอเนี่ย น่ารักจังเลย



"สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อเเจม ส่วนนี้ พี่มีน พวกพี่ไปก่อนก็เเล้วกันนะ เจอกันตอนเที่ยง"
ขณะจะเดินไปก็ถูกคนตัวสูงดึงเเขนเอาไว้ซะก่อน
ทำให้เเจมเเละมีนหันมามองอย่างงงๆ


"ลืมอะไรรึเปล่า"
คนตัวสูงพองแก้มอย่างงอนๆพลางสะบัดหน้าหนี


"ลืมอะไร"
มีนหันมามองหน้าเเจมเเล้วพากันหัวเราะอาการของคนตรงหน้า



"มานี่เลยมา จุ๊บ"
มีนดึงคนตัวสูงตรงหน้าเข้ามาหอมแก้ม



"แจมด้วย มานี่เลย"
แจมเห็นทีก็ทำตามด้วยคน
ก็เเบบนี้ทุกวันอยู่เเล้วนิ่
ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลงเลย
น้องคนนี้น่ารักเสมอ เเต่ท่าททางเพื่อนของเธอคงไม่มีวันที่จะใจอ่อนกับความน่ารักของน้องพวกเธอหรอก


"งั้นแก้วบ้าง"
กอดพี่สาวทั้งสองเเล้วหอมแก้มคนละฟอด ก่อนจะโบกมือให้เเล้วทิ้งท้ายประโยคก่อนจะวิ่งไปพร้อมเฟย์


"อย่าลืมพาแฟนแก้วมาด้วยนะ เที่ยงนี้น่ะ"



"ช่างเถอะเเจม พวกเราก็บอกเรื่องฟางไปให้แก้วฟังเเล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาให้น้องตัดสินใจเองเเล้วล่ะ"
มีนตบบ่าเเจมเเล้วพากันไปห้องเรียน
........................................................................
ท่ามกลางบรรยากาศอากาศร้อนของเมืองไทย บวกกับอารมณ์หงุดหงิดของมีนเเละเเจมที่ต้องรอฟางที่มัวเเต่สวีทกับป๊อป
ฮ่วย หิวข้าวเว่ย�� นี่คือความคิดของเเจม
เเต่อีกขณะหนึ่ง
ง๊ากกก เสียเวลาไปเเต่งตัวของฉันจริงๆเลย


"ไปกันเถอะ"
คนตัวเล็กเดินมาอย่างอารมณ์ดี เเล้วกอดคอคนหน้าบึ้งทั้งสองพากันไปยังโรงอาหาร


"แจม มีน พี่ฟาง ทางนี้ๆ"
เดินไปถึงโรงอาหารสองสาวก็ต้องหัวเราะกับภาพตรงหน้า�
เด็กตัวสูงโบกมือกลางโรงอาหารอย่างไม่อายใคร เเล้วส่งยิ้มกว้างตามปรกติ


"ไม่อายคนรึไงเนี่ย"
ฟางส่ายหัวไปมา เเต่ก็แอบยิ้มอยู่เล็กน้อย
เฮ้อ เด็กอะไรไม่รู้จักโต



"ไหนแก้ว พี่เเจมมาเเล้วหรอ"
คนข้างๆที่นั่งกินข้าวอยู่หูผึ่งรีบหันไปมองคนที่เดินมาถึงโต๊ะเเล้ว ก่อนจะยิ้มให้เเบบเขินๆ



"อ่าว เเล้วไหนล่ะแฟนแก"


"นี่ไง พี่ฟางนี่ไงแฟนฉัน"
ได้ยินชื่อก็ชักตระหงิดๆใจขึ้นมา เเต่พอหันไปอีกทีก็หายข้องใจ ก็เจ้าเพื่อนตัวโย่ง
จัดการดึงเก้าอี้เทคเเคร์แฟนเรียบร้อยเเล้วนิ่ ส่วนอีกฝ่ายก็ยิ้มให้บางๆ


"พี่ฟาง/ยัยเฟย์"



"อ่าว รู้จักกันด้วยหรอ"
มีนถามอย่างสงสัย เเต่ก็นั่งลงกินข้าวที่คุณน้องเล็กซื้อตั้งไว้ให้พร้อมกับอาหารหลายอย่างบนโต๊ะ
เด็กคนนีน่ารักกับทุกคนเเหละเนอะ


"ก็เนี่ย น้องฉัน เป็นเพื่อนกับแก้วหรอ"
ถามอย่างมึนๆ เเล้วก็ได้คำตอจากน้องสาวที่พยักหน้า


"งั้นแกก็เป็นน้องสะใภ้ฉันสิ วู่ๆๆ นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ"
คนตัวสูงกระโดดโลดเต้นไปมา ทิ้งให้สองพี่น้องมองหน้ากัน
ในความหมายคนละอย่าง


ยัยเฟย์ ฉันเข้าใจเเล้วว่าทำไมช่วงนี้แกบ้าๆ ที่เเท้เพราะเเกคบกับเพื่อนเเบบนี้นี่เอง


ยัยพี่ใจร้ายมีแฟนเเล้วนี่หว่า เเล้วนี่อะไรนเนี่ย เเต่ถ้าได้เเก้วเป็นแฟนพี่ฟางยังไงก็ดีกว่าป๊อปปี้จอมหยิ่งนั่นเเหละนะ


"พี่ฟางหม่ำๆเยอะๆนะ จะได้เเข็งเเรง"
แก้วตักอาหารให้คนข้างๆที่หัวเราะเเหะๆตอบกลับมา


"แก้ว...ฟางว่า..."


"โอ๊ะ พี่ฟางยังไม่ได้ซื้อน้ำนิ่ เดี๋ยวน้องแก้วไปซื้อให้นะ เดี๋ยวซื้อมาให้มีนเเจมด้วย"
แก้วรีบพูดขัด เเล้วมุ่งหน้าไปซื้อน้ำอย่างไม่รีรอ
รู้นะว่าจะพูดอะไร เเค่เรื่องที่มีนกับเเจมเล่าให้ฟังเมื่อคืนเธอก็ทำใจเเทบไม่ไหวเเล้ว
เเล้วยังเรื่องที่รู้ว่าพี่สาวที่เเสนจะโหดร้ายองยัยเฟย์เป็นคนๆเดียวกันกับฟางด้วยยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่
ไม่ใช่เพราะอะไร เเต่เพราะว่า...เขามีแฟนอยู่เเล้ว
เธอยังไม่ต้องการจะฟังตอนนี้ ขอเวลาให้เธอพิสูจน์ให้ฟางได้เห็นถึงความรักของเธอก่อนได้มั้ย
เเล้ววันที่ฟางตัดสินใจ เธอจะเต็มใจรับผลของการตัดสินเอง