ขโมยหัวใจยัยนางฟ้า(FFK&Kamikaze)

ลำดับตอนที่ #1 : นางฟ้าของฉัน

"แก้ว"

"....."

"ไอ้เเก้วเว้ย"

   เสียงเรียกร้อยแปดสิบเดซิเบลเรียกให้เด็กตัวโย่งสะดุ้งแทบตกเก้าอี้จนคนเรียกนั่งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างได้ใจ
 

"แกจะตระโกนเสียงดังทำไมฮะคนกำลังซึมซับอารมณ์เพลง"
พูดอย่างอดไม่ได้เงยหน้ามองลำโพงใหญ่ที่อยู่มไห่งนักซึ่งเปิดเพลงปาฏิหาริย์อยู่โรงเรียนนี้เปิดเพลงแทงใจเด็กชะมัดเลย


"เอ้า เดี๋ยวก็ซึมเดี๋ยวก็เพ้อแกบ้ารึเปล่าเนี่ย มานั่งเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่นั่นเเหละเฮ้ยๆ"
ร้องอย่างตกใจเมื่อเพื่อนตัวสูงึงอมยิ้มออกจากปากที่กำลังพะงาบๆเทศนามันอยู่หมับๆเเล้วยัดเข้าปากตัวเองอย่างสบายอารมณ์


"ไอ้นี่นิ่เอาอมยิ้มฉันคืนมานะเว่ย"
ไม่นานนักบริเวณม้าหินอ่อนของโรงเรียนที่เเสนสงบสุขก็กลายเป็นสถานที่วิ่งเล่นของเด็กติ๊งต๊องทั้งสองคนซึ่งวิ่งไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย


"ไม่เอาก็ได้"
 เมื่อวิ่งไล่ไม่ทันเพราะนำหนักของหัวอันไม่น้อยก็ต้องจำใจหยุดให้พระเอกเอ็มวีขายาวๆหันมาเเลบลิ้ใส่เเล้ววิ่งต่อไปไม่รีรอ
  ชิชะ ปล่อยมันไปซะ เอาเวลาไปเเย่งเกมส์เด็กเล่นดีกว่าโฮะๆๆๆ

............................................................................


"ว๊ากกกฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าแก อดอมยิ้มไปซะเถอะ น้องเบิ้ม"
 วิ่งต่อไปด้วยขายาวๆไม่ยอมหยุดเเต่จะเป็นเพราะเวรกรรมรึเปล่าก็ไม่ทราบทำให้น้องโย่งชนเข้าไปเต็มๆที่วัตถุขนาดจัมโบ้ตรงหน้า


"อ่อกเเค่กๆ"

O[ ]o
"เฮ่ย น้อง เป็นอะไรรึเปล่า"

   คนตัวสูงไม่มีเวลาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงหวานตอนนี้เเทบจะไม่มีอากาศหายใจตายอยู่เเล้ว โอ๊ย ไอเฟย์ แกแช่งฉันใช่มั้ยถ้าตายฉันจะตามไปหลอกแก นึกไปหน้าแดงไป โฮก!แก้วใจขอลาตาย


"มีอะไรรึเปล่ายัยฟาง"

"น้องเขาชนฉันจนอมยิ้มติดหลอดลมน่ะ"

"อ่าวแล้วทำไมแกไม่ช่วย เฮ่ย นั่นมัน...น้องฉัน"
   สิ้นสุดเสยงคนตัวสูงก็รับรู้ถุงแรงทุบมหาศาลที่ทุบเข้าเต็มๆกลางหังก่อนที่อมยิ้มเจ้ากรรมจะกระเด็นหลุดออกมาไปกองอยู่กับพื้


"แก้วเป็นอะไรมั้ย กรรมจริงน้องฉัน"

  เงยหน้าขึ้นมาก็ต้องพบเเสงสว่างส่องวิบวับอ๊ากกก แก้วขึ้นสวรรค์แล้วหรอคะเนี่ย


"แก้วใจตายเเล้วหรอเนี่ย ง๊ากกกกเค้ายังไม่มีแฟนเลยอ่ะ ยังไม่อยากตายง๊ากกกก"


=___=

 คนตัวขาวมองน้องญาติที่ลงไปดิ้นกับพื้นเเล้วก็ต้องลุกขึ้นมาก่อนจะถอยให้ห่าง
  แจมไม่รู้จักมันค่ะ สงสัยออกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ


"ว๊ากกกไอ้อมยิ้มบ้าส แกแกหลกละเอียดคาเท้าฉันซะเถอะย๊ากกก"
 ภาพที่เห็นตรงหน้ากรุณาใช้วิจารณญาณในการชมเพราะมันคือภาพเด็กม.5กระโดดเหยียบอมยิ้มที่ตกพื้นซ้ำไปซ้ำมา


"555 แกแหลกละเอียดแล้ว หึๆไม่รู้ซะเเล้วว่าเล่นกับใครอยู่"


=__=

"แจม น้องแกบ้ารึเปล่าฉันว่าพาไปเช็คสมองก็ดีนะ"
ฟางมองดูแล้วส่ายหน้าไปมา เฮ้อเด็กสมัยนี้ 


"เออ ฉันก็ว่างั้นแหละ คนมาดูเยอะเเล้วฉันว่าฉันไปหยุดน้องฉันก่อนดีกว่า"
ไม่พูดเปล่าแจมก้าวเท้าไปดึงน้องตัวดีออกมาเเล้วเขย่าไปมาให้สมองมันเข้าที่พร้อมโบกมือข้างหน้าไปมา


"อ้าวแจม มาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย หรือว่าแจมตายเเล้ว"

"ง๊ากกก ไอ้เด็กปากเสียฉันเป็นรุ่นพี่เเกนะเว่ย เรียกให้เกียรติกันหน่อยสิ เเล้วฉันก็ยังไม่ตายเว่ยเเต่เเกน่ะกำลังจะโดนฉันฆ่าตาย"
มือขาวๆบีบเต็มๆคอน้องญาติไม่ให้มันมีอากาศหายใจได้

จนฟางต้องรีบเข้าไปดึงมือขาวๆออก
  โอ๊ยตกลงเเล้วฟางก็ว่ามันบ้ากันทั้งพี่ทั้งน้องเเหละค่ะ


"ป้าขาวใจร้ายอ่ะวุ่ย นี่มัน...."
   เด็กรุ่นน้องลูบคอตัวเองอย่างเบามือเเล้วเงยหน้ามามองคนทีช่วยตัวเองไว้อย่างตกตะลึง

   ฟางคิดถูกมั้ยคะที่ช่วยเด็กนี่ จะพูดอะไร พูดออกมาดีนะเว่ย

"แก้วแกอย่าพูดออกมา"
แจมรีบเข้าไปอุดปากแก้วอย่างด่วนรู้ๆกันอยู่ว่าเเก้วปากไวคิดอะไรก็พูดอย่างนั้นถ้าพูดไม่ดีมีหวังโดนยัยโหดฆ่าตายคามือเเน่

เเต่ทันใดนั้นเเก้วก็งมือเเจมออกไปสำเร็จ


"นี่มัน....นางฟ้านิ่"

--O--

"พี่ชื่ออะไรอ่ะ"
ก้าวดุ่มๆไปถามคนตัวเล็กที่ยืนหน้าแดงอยู่
 อุ๊ยตายเด็กคนนี้พูดดีค่ะ ใครๆก็ชมฟางเเบบนี้บ่อยๆแหละโฮะๆๆ


"พี่ชื่อฟาง"

"ยัยฟางรีบไปได้เเล้วอาจารย์มาเเล้ว"
พี่สาวคนเดิมดึงเเขนเพื่อนสนิทให้รีบตามไป
ไปสายมีหวังโดนขัดส้วมเเหงๆ


"เดี๋ยว!"

"พี่ฟางทำน้องแก้วเกือบตายเพราะฉะนั้นพี่ฟางต้องรับผิดชอบ"
คนตัวสูงดึงเเขนอีกข้างของฟางเอาไว้อย่างมาดมั่นในขณะที่เเจมก็หันมามองแบบมึนๆ

^[++++]^

"ด้วยการเป็นแฟนกับน้องแก้ว"

O[ ]o  =O=

"บ้าไปเเล้วรึไงไอ้เเก้ว"

"เเจมอย่ายุ่งสิความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนนะ"
 
"ไม่เป็น พี่ไม่ได้ชอบน้องเเล้วพี่ก็มีคนที่พี่ชอบเเล้วด้วย"


"ไม่เป็นไรหรอก น้องเเก้วรับได้ ถ้าพี่ฟางไม่ตกลงนะน้องเเก้วจะไม่ยอมปล่อยพี่ฟางไปเรียนหรอก555"


"งั้นฉันไปก่อนนะเว่ย"

"เฮ่ยเเจม อย่าทิ้งฉันดิ เออเป็นก็เป็น"
ทันใดนั้นเเก้วก็ปล่อยมือเเล้วหันมาบอกมือบ๊ายบายฟางแทนจนร่างเล็กลับตาไป



"เย่ๆๆๆๆในที่สุดปาฏิหาริย์ก็มีจริง ในที่สุดเเก้วก็ได้เป็นแฟนกับนางฟ้าเเล้ว เย่ๆๆๆ"

คนตัวสูงดึงเครื่องอัดเทปที่ตัวเองอัดเอาไว้ออกมาจากกระเป๋าเเล้วกระโดดไปมาอย่างร่าเริงโดยไม่สนใจคนรอบข้างอีกแล้ว