เเสบยกก๊วนป่วนยกกำลังสอง(Y)(kamikaze)

ลำดับตอนที่ #1 : ความรักวิ่งเข้าชน

"โว่ว์ วู่ว์ วิ้วๆๆๆ ยะฮู่ เมื่องไทย ว๊ากกก บ้านเกิดเมื่องนอนของหนูที่จากไปนาน เเจมผู้น่ารักกลับมาเเล้ววววว"
เสียงเฮฮาดังลั่นสนามบิน จนผู้คนต้องหันมามอง ก็พบเจ้าของเสียงที่มีเสียงดังเกินขนาดตัว
ที่สำคัญ คุณเธอมียางบนหน้ายกกำลังสองของน้ำหนักตัวรวมกันได้
จะมีใครหน้าไหนมากล้าตระโกนโหวกเหวกลั่นได้ขนาดนี้ ถ้าไม่หน้าด้านพอ



=____=;



"เเจม...."



"เเว๊กกก คิดถึงเมื่องไทยจังเลยย"



"ไอ้เเจม"



"ไอ มิส ยู ไทยเเลนด์ เย่ๆๆๆ"



"พลั่ก"


( T[]T )


"ไอเเก้ว ไอ้เพื่อนเฮงซวย เเกจะตบหัวฉันทำไมฮะ ถ้าหน้าตาอันสุดเเสนจะไฮโซหรูเลิศเเสมนเเตนของฉัน
ไปกระทบเฉียดฉิวกับพื้นสนามบินที่เปอะเปื้อนไปด้วยรอยเท้าของเเขกอินเตอร์ทั้งหลายขึ
้นมาเเล้วเเหกย่อยยับ
เด็กๆของฉันจะทำยังไง คงต้องร้องไห้ป่าช้าเเตกกันพอดี"
ร่างขาวที่เมื่อครู่ตระโกนอยู่อย่างมีความสุข ขณะนี้ ได้รับสิทธิพิเศษ ให้ลงไปนอนกลิ้งเล่นบนพื้นอย่างสุขสบาย
ด้วยอภินันทนาการของร่างสูงข้างๆที่สุดเเสนจะรำคาญเต็มทน ชิชะ คนเรียกไม่หัน อุตส่าห์จะบอกให้หยุดตระโกนดีๆก็ไม่ฟัง
ฉันรู้ว่าเเกไม่อาย เเต่ฉันอายเป็นนะโว่ย สมน้ำหน้าจริงจิ๊ง ไอ้คนหลงตัวเอง




^_____^


"อ้าว ฉันหวังดีกับเเกนะเเจม เห็นเเกทำท่าทางตื่นเต้นซะเวอร์ ฉันก็เลยช่วยสงเคราะห์ให้เเกได้จูบกับ
พื้นเเผ่นดินไทย ที่เเกสุดเเสนจะคิดถึงไง โห ฉันน่ะนับถือความคิดเเกจริงๆเลยนะเนี่ย
ฉันเเค่ผลักนิดเดียวเเกก็ลงไปนอนจะจูบกับพื้นซะเเล้ว เเกนี่เลือดรักชาติเเรงจริงๆเลย"
คำพูดที่ฟังดูยกย่องเชิดชู เเต่หากดูหน้าคนพูดที่พูดไปด้วยขำไปด้วยเเล้ว คนที่ล้มลงไปนอนกับพื้นเเทบอยากจะคลั่ง
หัวเราะเเล้วยังมาทำเนียนยิ้มเท่ห์พร้อมยื่นมือมาทำเหมือนจะหวังดีซะเหลือเกิน เรียกเสียงกรี๊ด+คะเเนนความพิศวาสจากสาวๆในสนามบินได้มากมาย ไอ้โย่ง เเกทำฉันอาย เเล้วยังมีหน้ามาทำเป็นจะให้ความช่วยเหลืออีก เออ ไอ้โย่งเเสนประเสริฐ


...................................

^O^

"จังเลยเนอะเเก้ว เพราะสมองที่ฉลาดเกินมนุษย์มนาของพวกเราเเท้ๆ ทำให้พวกเราเรียนจบได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว
ว้า ฮ่า ฮ่า ฉันนี่เบื่อตัวเองจริงๆเลย คนอะไร๊ ทั้งฉลาด ทั้งหน้าตาดี ไม่เเบ่งใครเลยจริงๆ"
โต๊ะภาพในร้านกาเเฟที่ถูกจัดเอาไว้เป็นอย่างดี เเทบจะล้มคะมำ เพราะความหลงตัวเองไม่เลิกของเจ้าลิงเผือกเเสนรู้
ว้าว หนุมานภาคใหม่ ทั้งหน้าด้านเเล้วยังหลงตัวเองอีก น่าจับมาเป็นของที่ระลึกของประเทศไทย
ไว้ขายให้พวกนักท่องเที่ยวเอาไปเเขวนกระเป๋าจริงจริงเล๊ย





"เเก้ว เเล้วเเกจะกลับบ้านยังไงเนี่ย จะกลับพร้อมฉันมั้ย เดี๋ยวฉันบอกหม่าม้าให้ช่วยสงเคราะห์ลูกสิงโตตกยาก ที่บ้านร่ำรวย
เเต่ขาดความอดอุ่นเเละใส่ใจอย่างเเกเอง"
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยั่วโมโห ถ้าใครเอาสก๊อตเทปมาเเปะปิดปากมันได้จะขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง





"ฉันโทรบอกพวกพี่ๆเเล้ว เดี๋ยวพวกพี่ๆฉันก็มารับ ว่าเเต่เเกเถอะ ระวังจะตายโดยไม่รู้ตัวนะเว่ย
ช่วงนี้ยิ่งมีข่าวออกมาบ่อยๆ เรื่องลิงกวนตีนปากพล่อยโดนฆ่าหมกป่าอ่ะเเก"
สีหน้านิ่งเเต่กลับพูดได้สะใจ จนคนที่ถูกพาดพิงสำลักกาเเฟเช็ดเเทบไม่ทัน
ต้งอรีบเช็ดค่ะพ่อเเม่พี่น้อง ไม่งั้นเดี๋ยวคนอื่นเห็นเเล้วหนูจะเรทติ้งตก





"โห ไอ้หัวสิงโต ฉันล่ะนับถือเเกจริงๆเลย คบกันมาตั้งหลายปี ขนาดเเกด่าเเกยังเยือกเย็นเลย
เเบบนี้สินะ เเถถึงได้ไม่มีเเฟนซะที 5555 ไอ้คนด้านชา ไอ้สิงโตไร้หัวใจ"





"ใครจะเหมือนเเกล่ะ มีซะเยอะเต็มไปหมด ไม่ทราบว่าเเกจะเก็บใส่ขวดน้ำมัน เเล้วเอาไว้เรียกออกมาใช้ยามต้องการรึไงฮะ
ระวังเถอะ สักวันพวกนั้นจับได้ว่าเเกมันหลายใจ เหอะๆๆ วันนั้น เเกตายเเน่ ว้า ฮ่า ฮ่า"
หนอย เลี้ยงเด็กไว้อย่างกับเลี้ยงลูกกรอก ลิงกะล่อนเอ๊ย เเกเเกล้งฉันไว้มากๆ
เดี๋ยวฉันทนไม่ไหวจะใส่ไฟให้บ้านเล็กบ้านน้อยของเเกพังทลายล้มทับหัวเเกให้เเบะไปเลย 555



"ก็ฉันยังไม่เจอรักเเท้นี่หว่า ก็ต้องเผื่อเลือกเอาไว้เยอะๆ เฮ่ย เเม่ฉันมาเเล้ว ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ"




"เออ ฉันลืมบอกไป คนที่วิ่งหนีความรักเเบบเเกน่ะ สักวัน ความรักอาจจะวิ่งชนเเกเองโดยไม่รู้ตัวก็ได้555"
ทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งออกไป ทิ้งไว้เพียงสิงโตน้อยไร้เดียงสาที่ยังนั่งงงอยู่

..บ้าดิ ความรักที่ไหนจะวิ่งมาชนฉัน เพ้อเจ้อชะมัด....



"เเฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก..."



"ฮาโหล พี่โมะมาเเล้วหรอ ถ้างั้นเเก้วออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ"

ร่างสูงคว้ากระเป๋า ก่อนจะเช็คบิลเเล้วรีบออกไปยืนชะเง้อหาพี่ๆที่หน้าร้าน




"ไหนบอกว่ามาเเล้ว อยู่ตรงไหนของเขาเนี่ย"




"โคร่ม"






"โว๊ย ทำไมยืนไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลยฮะ ถึงได้ให้คนที่วิ่งมาอยู่ดีๆชนได้เนี่ย คนสมัยนี้มันอะไรกันนะ ยืนให้เขาชนเเล้วยังไม่ของโทษเขาอีก เวลาของฉันมีค่าทุกวินาทีนะ คุณนี่มัน..."
กำลังจะด่าต่อก็ต้องเงยหน้ามาอ้าปากค้างกับคนตรงหน้าที่เธอด่าอยู่ ว้าว คนอะไรดูดีชะมัด
ตัวก็สูง ผิวก็ขาว จมูกก็โด่ง ว๊ากกกก หน้าตาดีก็ไม่บอกตั้งเเต่เเรก จะได้ไม่ต้องด่า
ด่าขนาดนี้เสียดายคนหน้าตาดี อันเป็นทรัพยากรที่มีค่าของประเทศซึ่งเหลือน้อยเต็มทีซะจริงๆ





"เเก้ว "
เสียงชายหนุ่มทั้ง4ที่จอดรถอยู่ไม่ห่างนักเรียกให้คนตัวสูงที่กำลังอึ้งกับคำด่า+หน้
าตาคนด่า ได้สติ
คว้ากระเป๋า




"เอ่อ คุณด่าเสร็จเเล้วใช่มั้ย ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ อ่อ ขอโทษนะคะ ฉันผิดเองเเหละที่ยืนอยู่ดีๆ ให้คนที่วิ่งมาไม่ดูทางอย่างคุณชนได้"
พูดทิ้งท้ายเอาไว้เเล้วจะรีบลากกระเป๋าวิ่งไปหาพี่ๆ ถ้าอยู่นานกว่านี้ มีหวังคนที่ไวเเต่ปาก เเต่สมองช้าได้เขวี้ยงรองเท้ใส่หัวเเน่ๆ
คนอะไรหน้าตาดีซะเปล่า เเต่ปากร้ายชะมัด เเลว้ยังไร้เหตุผลอีก เฮ้อ ผู้หญิงสมัยนี้
จะหาที่ดีทั้งหน้าตาทั้งนิสัยไม่ได้เลยรึไงเนี่ย





"ปริ๊นๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงเรียกให้หญิงสาวสุดสวยที่กำลังมองตามรถคันที่เเล่นออกไป ให้หันมามองเเทบไม่ทัน




"ขึ้นรถสิพี่ฟาง มัวเเต่ยืนทำอะไรอยู่นั่นเเหละ คุณปู่เรียกพบค่ะพี่
ขึ้นรถด่วน ดู ทำหน้าเข้า อย่างกับเจอคนในฝันงั้นเเหละ555"




"ยัยเฟย์นี่พูดมากจริงๆเลย รีบไปเถอะ "
หญิงสาวขึ้นรถมานั่งเบาะข้างๆน้องสาว ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป


....เอ๊ะ คำขอโทษเมื่อกี๊ฟังดูเเปลกๆนะ
เเต่ช่างเถอะ โฮะๆๆ ยอมขอโทษง่ายๆก็ดี
ว่าเเต่ เสียดายจังเลยอ่ะ จะรีบไปไหน ยังไม่ได้ขอเบอร์เลย กรี๊ด...

ฟางได้เเต่นั่งยิ้มคนเดียวอยู่บนรถ โดยที่น้องสาวๆที่นั่งข้างๆมองอย่างงงๆ


..เออ ฉันลืมบอกไป คนที่วิ่งหนีความรักเเบบเเกน่ะ สักวัน ความรักอาจจะวิ่งชนเเกเองโดยไม่รู้ตัวก็ได้555...
คำพูดของเพื่อนซี้ กลับเข้ามาเป็นเสียงย้อนซ้ำอีกครั้งให้ร่างสูงได้นึกคิดตาม
จนต้องรีบสะบัดหัวไล่ความคิด



"บ้าหน่า เรากำลังคิดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย "
มองย้อนคำพูด ความรักวิ่งชน กับคนหน้าตาดีที่วิ่งชนเมื่อกี๊ ทำให้ร่างสูงต้องหัวเราะตัวเอง




"เเก้ว พี่ว่าน้องพี่เรียนมากไปจริงๆนะ สมองคงเลอะเลือนไปเเล้ว"
เขื่อนตบบ่าน้องอย่างเห็นอกเห็นใจ




"พาโน้งเเกว ปากหาหมอดีกวานาขราบ"
พี่ชายอีกคนเสนอความคิด




"เเก้ว ไม่น่าเลยน้องพี่ เรียนจบเร็วกว่าคนธรรมดา เเต่ต้องมาเป็นบ้า โอ๊ย พี่รับไม่ได้"
โมโมะกุมขมับอีกคน




"ไม่ใช่สักหน่อย เเก้วไม่ได้บ้านะพวกพี่"




"ใช่ เเก้วไม่ได้บ้าสักหน่อย เเค่ไม่เต็มเเค่นั้นเอง"
เคนตะร่วมหัวเราะอีกคน ถึงเเม้ว่าพวกเขาจะเป็นเเค่ญาติกัน ไม่ใช่พี่น้องเเท้ๆ เเต่กลับรักกันกลมเกลียว


...เธอคือใครกันนะ ยัยคนปากร้าย....