[FIC SNSD] Almost JeTi Jeny (Yuri)

Almost

Chapter 0  

Can you tell me เธอบอกฉันได้ไหม

How can one miss what she's never had ทำไมคนๆหนึ่งมักจะนึกถึงในสิ่งที่เขาไม่เคยมี

How could I reminisce when there is no past ทำไมฉันหวนนึกถึงในเมื่อมันนั้นไม่เคยมีในอดีต

How could I have memories of being happy with you boy ฉันจะมีช่วงความทรงจำในช่วงเวลาที่มีความสุขกับเธอได้อย่างไร

Could someone tell me how can this be ใครก็ได้บอกฉันทีว่าจะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร

How could my mind pull up incidents ทำอย่างไรจึงจะหยุดในสิ่งที่คิด

Recall dates and times that never happened หวนนึกถึงวันคืนที่ไม่เคยแม้จะเกิดขึ้น

How could we celebrate a love that's to late ฉันจะยินดีกับความรักที่สายไปแล้วได้อย่างไร

And how could I really mean the words I'm bout to say แล้วฉันจะหมายความในสิ่งที่พูดได้ยังไง



“I missed the times that we almost shared

I miss the love that was almost there

I miss the times that we use to kiss”
.

รอบ ที่เท่าไหร่แล้วนะที่เธอฟังเพลงนี้ รอบที่ร้อยหรือรอบที่พัน...ที่เธอมักเปิดเพลงนี้อยู่เป็นประจำทิฟฟายี่ถอน หายใจเฮือกใหญ่พลางก้มเปิดเพลงในไอพอดเครื่องโปรดอีกครั้งมันยังคงเป็นเพลง เดิมเป็นเพลงที่เธอฟังมันจนมันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเลยทีเดียว ฝนยังคงตกกระหน่ำโดยไม่มีท่าจะหยุด


ทิฟฟานี่ยังคงเหม่อ ลอยอยู่กับเสียงเพลงที่ดังก้องอยู่ในหูพลางมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่ขับ เคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆด้วยดวงตาที่เศร้าหมอง ฝนตกสินะเรายังไม่เคยอยู่ด้วยกันในหน้าฝนเลยทิฟฟานี่คิดพลางกลั้นน้ำตาที่ แสนเจ็บปวดนั้นไว้ข้างใน....ให้มันร้องแค่เพียงในใจก็พอ..

เพลง ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆทุกครั้งที่เธอฟังเพลงนี้มันเป็นเพราะเธอกำลังคิดถึง ใครคนหนึ่งคนที่เธอไม่เคยลืมเลือนได้เลยแม้สักวันเดียวเป็นคนที่เธอคอยเฝ้า นึกถึงและย้อนหาภาพความทรงจำที่น่าจะมีด้วยกันแต่นั่นทิฟฟานี่ไม่เคยเจอภาพ เหล่านั้นอยู่ในความทรงจำเลยมันมีเพียงความเจ็บปวด ผิดหวังและความขี้ขลาดของเธอเอง


“ฟานี่ ฟานี่เธอเป็นอะไรอีกแล้วเนี่ยยยยย!!..”ซูยองเพื่อนสนิทของทิฟฟานี่พูดพลาง ดึงหูฟังของทิฟฟานี่ออกแล้วกรอกเสียงที่ดังจนอาจจะทำให้แก้วหูทิฟฟานี่แหลก เป็นชิ้นๆ ทำให้ทิฟฟานี่ถึงกับต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองแทบไม่ทันเพราะเสียงดัง ที่แสนทรมานโสตประสาทนั้นมันอาจทำให้หูเธอแตกเลยก็ว่าได้

“ย๊า กก แล้วเธอทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ ฉันตกใจหมดนะ”ทิฟฟานี่ตะโกนลั่นกลับไปใส่ซูยองที่ตอนนี้เอาแต่นั่งหัวเราะ กับท่าทางตกใจของคนตรงหน้าเมื่อสักครู่

“ฮ่าๆๆ เธอนี่ตกใจแล้วตลกชะมัด”ซูยองพูดพร้อมหัวเราะพลางเอามือกุมท้องหัวเราะอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

“นี่ หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะยัยเสาไฟ ทำคนอื่นเขาตกใจยังไม่รู้จักขอโทษอีก ชิ!!”ทิฟฟานี่พูดพลางเชิดหน้าแล้วสะบัดหน้าหนีแรงๆจากเพื่อนสาวเสาไฟตรงหน้า

“เฮ้ๆ ฉันก็แค่แกล้งน่า ก็เห็นเธอนั่งฟังเพลงนั่นอีกแล้วฉันก็เลยหาเรื่องคุยกับเธอน่ะ ฉันละไม่เข้าใจจริงๆเธอจะติดใจอะไรนักหนากับเพลงนี้น่ะเห็นฟังมา 3 ปีแล้วมั้ง”ซูยองพูดพลางส่ายหัวอย่างเอือมๆ

“เธอก็รู้ซูยอง ว่าทำไมฉันถึงรักเพลงนี้ ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าเพลงนี้พระเจ้าคงสร้างไว้ให้ฉัน..ไว้ให้คนขี้ขลาด อย่างฉันไง”ทิฟฟานี่รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาอีกครั้งทำให้เธอต้องสูดหายใจ เฮือกใหญ่เพื่อจะสะกดกลั้นมันไว้ภายในไม่ยอมให้มันไหลออกมา ทำให้ซูยองถึงกับหน้าสลดแล้วมองเพื่อนสาวที่เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้พลางยกมือ ขึ้นไปลูบหลังเพื่อนสนิทเบาๆ

“อย่าคิดมากเลยฟานี่เรื่องมัน ผ่านมาตั้งนานแล้ว ฉันคงไม่บอกให้เธอลืมหรอก แต่อยากบอกให้เธอทำใจและรับกับเรื่องนี้ให้ได้สักทีมันคงไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าเธอจะยังคงคิดถึงแต่สิ่งที่เธอบอกว่ามันยังไม่เคยเกิดขึ้นน่ะ”ซูยองพูด ด้วยแววตาจริงจังเผื่อว่าเพื่อนของเธอจะจัดการกับความปวดราวในจิตใจออกไปได้ สักที

“ก็เพราะมันยังไม่เคยได้เกิดขึ้นน่ะสิ ฉันถึงเสียใจ เสียใจที่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันไง เพราะอย่างน้อยๆฉันอยากให้มันเกิดขึ้นแม้จะแค่วันเดียวหรือแค่ชั่วโมงเดียว ก็ตาม สำหรับฉันขอแค่ได้ใช้คำว่ารักร่วมกันแค่ชั่วโมงเดียวฉันก็ยอม”



“เธอมีอะไรจะบอกกับฉันไหมฟานี่”ร่างบางเอ่ยถามออกไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว

“ไม่ มีประโยชน์หรอกเจส มันไม่มีประโยชน์เพราะไม่ว่าฉันจะพูดอะไรเธอก็ต้องไปอยู่ดี”ทิฟฟานี่พูดแล้ว ปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธออย่างลวกๆ พร้อมเบือนสายตาไปจากคนตรงหน้า

“ไม่มีประโยชน์ ?? มันไม่มีประโยชน์งั้นเหรอ?”ร่างบางพูดพลางสะอื้น ทำไมเธอต้องทำร้ายหัวใจฉันอย่างนี้ทิฟฟานี่ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย

“แล้ว เธอล่ะ เจสสิก้าเธอมีอะไรจะบอกฉันไหม”ทิฟฟานี่ถามกลับไปด้วยแววตาที่หม่นหมอง ใช่ฉันไม่ควรถามคำถามนี้กับเธอแต่มันช่วยไม่ได้จริงๆเพราะฉันรักเธอเจสฉัน อยากรู้ว่าเธอรักฉันบ้างไหม

“มีสิฉันมี! แต่มันคงไม่มีประโยชน์สำหรับเธอหรอก!!”เจสสิก้าตอบเสียงสั่นแล้วเน้นคำพูดสุดท้ายที่แสนเจ็บปวด

แล้ว หันหลังก้าวออกไปช้าๆด้วยหัวใจที่แตกสลาย ทั้งๆที่คิดว่าเธอจะรั้งฉันไว้ ทั้งที่หวังว่าเธอจะบอกคำๆนั้นกับฉัน หึ!แต่มันไม่ใช่เลยเจสสิก้า มันเป็นเรื่องไม่มีประโยชน์ของทิฟฟานี่
ถึงแม้เจสสิก้าจะเสียใจแค่ไหนแต่เธอก็คงยังไม่เชื่อมันไม่เชื่อว่าทิฟฟานี่ จะปล่อยเธอจากไปหญิงสาวยังคงก้าวต่อไปช้าๆ เรียกฉันสิทิฟฟานี่ เรียกฉัน ได้โปรด ขออย่าให้มันจบแบบนี้เลย


รั้งเธอไว้ อย่าปล่อยเธอ อย่าไปสิก้า ได้โปรดกลับมา อย่าไป....น้ำตาไหลอาบแก้มของทิฟฟานี่พร้อมกับหัวใจที่เจ็บปวดในทุกๆย่าง ก้าวที่เจสสิก้าเดินห่างออกไป มันช่างเป็นทุกๆก้าวที่ทรมานทิฟฟานี่เหลือเกิน เธออยากจะรั้งเจสสิก้าไว้เหลือเกิน แต่เธอไม่กลัว...กลัวเกินกว่าจะพูดคำว่ารักออกไปเพราะเธอกลัวคำตอบและความ จริงที่ไม่ว่ายังไงเธอสองคนก็ไม่มีวันได้ใช้มันร่วมกัน ทิฟฟานี่จึงเลือกที่จะเก็บคำนี้เอาไว้กับตัวเอง เพราะเธอคิดว่ามันอาจทำให้เธอและเจสสิก้าเจ็บน้อยลง


แล้ว วันนี้เธอก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เธอคิดมันผิด! วันนั้นเธอควรทำอะไรสักอย่างกับหัวใจของเธอที่ไม่ว่าจะยังไงคนที่เป็นเจ้า ของมันก็มีเพียงคนๆเดียวเจสสิก้า... เจสสิก้าเท่านั้น


ไรท์เตอร์:
เพิ่งเคยลองแต่งเป็นครั้งแรกเลยค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ไรท์เตอร์ชื่อมายด์ค่ะ
ติได้ตามสบายนะคะจะพยายามพัฒนาอย่างเต็มที่เลยค่ะ