คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 03คนบ้านนี้...หน้าด้าน
03
คนบ้านนี้...หน้าด้าน
ส้นตีนมินยุนกิที่ว่าหนาแล้ว ยังไม่เทียบเท่าความหนาของใบหน้านางพวกนี้
ผมว่า... ถ้าเอาความหนาของหน้าพวกนี้มารวมกัน คงเท่ากับเปลือกโลกชั้นในเป็นแน่
ต้องบรรยายอะไรอีกหรอ ผมว่าชื่อตอนก็บอกทุกอย่างได้ดีอยู่แล้วนะ
อืม... หืม อ่า หวัดดี= = ผมคือมินยุนกิ คุณคงเห็นผมโผล่มาหลายตอนแล้ว ในที่สุดผมก็ได้ออกมาบรรยายความคิดของตัวเองให้พวกคุณได้รู้ ห๊า! ไรนะ ไม่อยากรู้อ๋อ ทนๆหน่อยนะ เพราะผมก็ขี้เกียจบรรยายไม่ต่างกัน=*= บอกไว้เลยนะว่าถึงแม้อิสองตัวที่ออกมาก่อนผมมันจะดูไร้สาระ ไม่มีสติแบบกู่ไม่กลับ แต่ผมไม่เป็นอย่างนั้นนะเออ เพราะอะไรน่ะหรอ แน่นอนอยู่แล้ว ว่าเพราะผมเป็นมนุษย์ธรรมดาหน้าตาดีมากคนหนึ่งไง ผมไม่ใช่เอเลี่ยนพูดจาไม่รู้เรื่อง .เหลือบไปมองแทฮยอง แล้วก็ไม่ใช่ม้าโง่ปัญญาอ่อนด้วย .เหลือบไปมองโฮซอก
นอกจากนี้ผมยังอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เสี่ยงต่อการมีภาวะไม่ปกติทางประสาทด้วย สังเกตได้จากคนที่อยู่รอบตัวผม ไม่ว่าจะเป็นเด็กกล้ามเจ้าของบ้านปากมากที่ส่อแววเป็นตุ๊ดไปทุกวัน เด็กแก่แดดจอมกวนประสาทที่ไม่เคยจะเก็บฟันเข้าปากได้ซะที เด็กโข่งติสต์แตกที่พลังทำลายล้างระดับไททัน ไหนจะพี่ชายคลั่งสีชมพูที่นอกจากทำอาหาร อย่างอื่นก็งุ่มง่ามไปหมด= = แต่ผมก็สามารถยืนหยัดได้ท่ามกลางคนพวกนี้ นี่ถ้าไม่แข็งแกร่งจริงอยู่กับไอ้พวกที่ผมกล่าวมาไม่ได้นะครับเนี่ย
เวลานี้คือตอนบ่ายของวันอังคารครับ ผมที่มีเรียนแค่ตอนเช้าเลยกลับบ้านทันทีที่เลิกคลาส ไม่ใช่อะไรหรอกครับ อยากนอนเต็มแก่แล้วววววววววววววว กลับมาก็เจอจินฮยองนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก ทักทายอะไรกันนิดหน่อย ผมก็ปลีกตัวเข้ามานอนในห้อง อ่า ยามบ่ายแบบนี้เหมาะกับการนอนกลางวันเป็นที่สุด ปกติผมจะเข้าสู่นินทราภายในสามวิหลังจากที่หัวถึงหมอนครับ ถ้าไม่มีอะไรมากวนใจซะก่อน ครับ... ในกรณีที่ไม่มีอะไรมากวนน่ะนะ
คาทก!
คาทก!
คาทก!
คาทก!
เสียงแจ้งเตือนแอพพลิเคชั่นยอดฮิตที่ดังไม่หยุดทำให้โมโหจนต้องเปิดดู แล้วก็ต้องโมโหกว่าเดิม เมื่อเด็กเปรตจอนจองกุกมันรัวสติ๊กเกอร์หน้าตาแปลกประหลาดส่งมาให้ แน่นอนว่าคนอย่างผมไม่มีทางอยู่เฉยแน่
ยุนกิคนแมนมาก : เล่นไรของมึง ว่างอ๋อ ไม่มีเรียงไง๊
จองกุกผู้แมนกว่ายุนกิ : แหม่ ฮยอง คนมันก็ต้องพักผ่อนบ้างดิ
กวนตีนตั้งแต่ชื่อคาทก...
ยุนกิคนแมนมาก : กูจะฟ้องแม่มึง
จองกุกผู้แมนกว่ายุนกิ : โด่ววววววววววว ฮยองใจร้ายอ่ะ
ยุนกิคนแมนมาก : งั้นก็ช่วยไปพักผ่อนไกลๆกูหน่อย กูจะนอน!!
จองกุกผู้แมนกว่ายุนกิ : เพราะรู้ไงว่าฮยองนอนผมเลยส่งสติ๊กเกอร์มากวน นอนมากไม่ดีนะ ระวังสมองฝ่อ
ไอ้เด็กนี่…=*=
ยุนกิคนแมนมาก : กลับมากูถีบมึงแน่
จองกุกผู้แมนกว่ายุนกิ : *ส่งสติ๊กเกอร์ตัวประหลาดแลบลิ้นปลิ้นตารัวๆๆๆ
ยัง ยังไม่หยุดอีกนะมึง!!= = กลับมาจะตบกบาลให้จำชื่อตัวเองไม่ได้เลยคอยดู ในที่สุดผมก็ทนสกิลการก่อกวนของจอนจองกุกไม่ไหว เลยปิดการแจ้งเตือนหนีแม่ง!! โอเค คราวนี้ยุนกิจะนอนจริงๆละครับ ครอกกกกกฟี้ ล้มตัวนอนได้ไม่นาน สมองยังไม่ทันได้พักผ่อนดี ก็มีมารอ้วนๆตัวหนึ่งมาขัดซะก่อน...
“ยุนกิฮยอง!!”
ตุบ!
เสียงของจีมินมาพร้อมกับร่างอ้วนๆที่กระโดดมาทับผมเต็มแรง โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทับมาได้เจ็บนะโว้ย ตัวผมก็เท่าๆกับมันยังมีหน้ามาโดดทับแล้วยังนอนยิ้มระรื่นอยู่บนตัวผมอีก นี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังเข้าห้องผมโดยพลการอีก คิดว่าเป็นเจ้าของบ้านแล้วทำไรก็ได้ไง๊?!
“จินฮยองให้มาปลุก บอกว่าให้ยุนกิฮยองไปจ่ายตลาดด้วยกัน วันนี้เวรจ่ายตลาดของฮยองอ่า” ยังไม่ทันที่ผมจะได้โวยวายอะไร จีมินก็อธิบายเหตุผล โถ่วววววว พ่อคู๊ณณณณณณณณณณณ จะปลุกกูนี่ถึงกับต้องกระโดดทับเลยอ๋อ กูอยากจะบอกมึงเหลือเกินว่ากูยังไม่ทันได้หลับสนิทดีด้วยซ้ำ= =
“ขออีกห้านาทีได้ป่าว” ผมต่อรอง จีมินทำหน้าครุ่นคิดที่มันคงคิดว่าน่ารักที่สุด น่ารักตายแหละมึง!! มันส่ายหน้าแล้วซุกเข้าอกผมเอาหน้ามาถูไถไปมาจนผมจั๊กจี้ ไอ้จีมินมันชอบทำอย่างนี้แหละครับ สกินชิพคนอื่นเค้าไปทั่ว(ถ้ามันอารมณ์ดีน่ะนะ) “มึงยังไม่ลุกจากตัวกูแล้วกูจะไปได้ไง”
“คิกๆๆๆ” จีมินหัวเราะคิกคักแต่ก็ยังไม่ยอมลงไปจากตัวผม แถมยังเอาหัวมาซุกหนักกว่าเก่าอีก ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นหมาในร่างหมูอย่างงั้นแหละ= =
“โอ้ววววววว ไม่คิดเลยว่ามึงจะแรดขนาดนี้นะจีมิน ยุนกิฮยองก็ไม่เบานะเนี่ย5555” แทฮยองที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยืนพิงกรอบประตูหัวเราะอยู่ จีมินเห็นอย่างนั้นก็เลิกซุกผม เลิกซุกครับ แต่กอดแทนซะงั้น!! กอดแน่นสุดๆอีกต่างหาก “อยากทำไรทำเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจแทฮยอง ผมจะอยู่เงียบๆคอยสังเกตการณ์ตรงนี้นะครับ”
ตุบ!
“โอ๊ยยยยยย ถีบผมทำไมอ่า-^-” ปาร์คจีมินงอแงทันทีที่ผมถีบมันลงจากเตียง โด่ววววว ใครใช้ให้มึงมานอนบนตัวกูตั้งนานแถมยังกอดกูซะแน่นขนาดนั้นล่ะ ตะคริวแดกหมดแล้ว
“อ้าววววว พี่ยุนกิไม่เฟี้ยวเลย นึกว่าจะจัดซักดอก” ไอ้แทฮยองนี่ก็อีกคน ยุจริงๆ กูเป็นผู้ชายโว้ยยยยยยยยยยยย!!
สุดท้ายผมก็โดนซอกจินฮยองลากมาตลาดด้วยกันจนได้ครับ= = ผมก็ไม่ได้ทำอะไรมากนักหรอกครับ แค่มาช่วยถือของ เงินค่าอาหารของพวกเราก็มาจากการลงขันกันเนี่ยแหละครับ คนที่เก็บคือจินฮยอง เพราะฉะนั้นหมดห่วงได้เลยว่าจะถูกโกง นอกซะจากจะมีคอเลคชั่นมาริโอ้มาใหม่นี่ค่อยน่ากังวลหน่อย มาเดินกับฮยองคราวนี้ทำให้ผมได้รู้ว่านอกจากทำอาหารแล้ว พี่แกยังมีความสามารถในการต่อราคาด้วย ยกตัวอย่างเช่น...
“พี่สาวคนสวยครับ ลดให้อีกหน่อยน้า คนกันเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาซื้อหมูร้านนี้อีก” นี่คือประโยคที่จินฮยองพูดกับป้าแม่ค้าหนังเหี่ยวหน้าย่นร้านขายหมูครับ
“โอ้วววว คุณลุงสุดหล่อ ผักร้านลุงสดมากอ่ะครับ สดอย่างนี้ต้องอร่อยแน่เลย ยิ่งถ้าลุงลดให้อีกซักนิดดดด ร้านลุงต้องขายดีแหงๆ” นี่คือประโยคที่พี่แกพูดกับคุณลุงหนวดครึ้มเหมือนโจรใต้อินไทยแลนด์ที่หน้าโหดจนแทบไม่มีคนเข้าร้าน
“คนสวย น่ารักงี้จีบได้ป่าว ขนมร้านเธอน่ากินมากอ่ะ ลดให้โอ๊ปป๊าได้ม่ะ” และนี่คือประโยคที่จินฮยองพูดกับแม่ค้าร้านขนมที่อ้วน พุงพลุ้ย ฟันเหยิน สิวเขรอะ จนแม่ค้าเขินบิดตัว แถมยังไปให้เบอร์มือถือเจ๊แกอีก ทำให้เรากลับมาด้วยขนมเต็มมือ “ให้เบอร์ไปไม่เป็นไรอ๋อพี่”
“ไม่เป็นไรหร๊อกกก กูให้เบอร์นัมจุนไป” รับกรรมไปละกันนะนัมจุน... “เฮ้อ เพราะกูหล่อไงพวกมึงถึงได้กินอาหารดีๆถึงทุกวันนี้” นี่ถ้าไม่ตอแหลและหน้าด้านพอพูดประโยคนี่ไม่ได้นะครับ
Rrrrrrrrrr
“ฮัลโหล มีไรป่าว” เดินไปได้ซักพัก นัมจุนก็โทรมาครับ สงสัยจินฮยองคงลืมเอามือถือมา นัมจุนเลยโทรหาผม ปกติพวกมันไม่กล้าโทรหาผมหรอกครับ มันกลัวขัดจังหวะการนอนแล้วทำผมอารมณ์เสีย
[ฝากซื้อชาเขียวร้านที่สองล็อกแรกหัวมุมซ้ายหน่อยดิฮยอง] ที่แท้ก็เรื่องกิน นึกว่าแม่ค้าคนนั้นโทรไปหานัมจุน จนเกิดเรื่องแล้วซะอีก = = [อ้ออออ นมเย็นให้โฮซอกด้วย นมสดของจีมิน โกโก้ให้จองกุก ส่วนชานมให้ไอ้แท] พวกมึงหัดแดกน้อยๆกันซักวันมันจะเป็นไรม่ะ=*= ได้ทีสั่งใหญ่เลยนะ
“ตังค์ล่ะ”
[ก็ตังค์ฮยองไง อิอิ] เสียงโฮซอกแทรกเข้ามา แหม่ อิม้าหน้ายาวฟันใหญ่ชักจะได้ใจเกินไปละนะมึง
“กูไม่ได้เอาตังค์มาโว้ย”
[โหยยยยย ฮยองไม่อยากเลี้ยงพวกเราถึงกับต้องโกหกกันเลยอ๋อ ผมเห็นนะว่าก่อนฮยองออกไป ฮยองหยิบกระเป๋าตังค์ไปด้วยอ่ะ] คราวนี้เป็นเสียงจีมินครับ
[ใช่ซิ๊ ฮยองไม่เคยเห็นใจพวกเราหรอก เจอกันที่ไรก็เตะตูดทุกที] แทฮยองทำเสียงตัดพ้อ
“เออๆๆ ก็ได้”
[เย้!!] ปลายสายดีใจกันยกใหญ่ แหงล่ะ ก็พวกมึงไม่ได้เป็นคนออกตังค์นี่... และอยู่ๆมักเน่ที่ไม่มีบทบาทในการสนทนาก็พูดแทรกมาในสายว่า [งั้นฮยองครับ โกโก้ขอเป็นแบบพิเศษเพิ่มวิปคริปนะคร้าบบบบ]
เอาเข้าไป!!
ด้านกว่าส้นตีนผมก็หน้าไอ้พวกนี้แหละครับ
...........................................
ตอน3ของยุนกิฮับ นางยืนยันว่าตัวเองเป็นผู้เป็นคนที่สุด เหอะๆๆ
ตอนนี้ก็ไม่มีไรมากอีกอ่ะแหละ เรื่องจะเรื่อยเปื่อยไปถึงตอนที่6นะคะ
เฮ้อออออๆๆๆ ไม่ได้ตรวจทานไรเลยค่ะ เดี๋ยวค่อยมาแก้คำผิดทีหลังนะ
มัวแต่ฟังสตรีมคอมแล้วก็เทรนในทวิต555555 วันนี้กุกกะพี่จินร้องไห้ด้วย เมื่อวานก็วีมิน โถ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อวานเรามาอ่านคอมเม้นเขินมากอ่า เขินกว่าตอนเจอโฮปครั้งแรก
ตอนก้าบอกรัก ตอนจินมาจีบ ตอนม่อนขอเป็นแฟน
ตอนแต่งงานกะแทแท ตอนเข้าห้องหอกะจีมิน ตอนมีลูกคนแรกกะกุกอีก อิอิ
ขอบคุณที่มาอ่านกันนะคะ55555 ติชมได้นะเออ รักบังทันรักรีดเดอร์ทุกคนค่าาาาาาาา
ตอนต่อไป!!
“โฮซอกฮยองกากเองป่าว!! อย่ามาโทษผมเลย!”
.
.
.
“จินฮยอง เป็นไรครับ”
.
.
.
“เราเอาไปซื้อขนมกินกันหมดแล้วแหละ อิอิ”
อัพวันอังคารเย็นๆนะเตง ถ้าพรุ่งนี้อัพทันจะอัพให้น้าาาาา
ความคิดเห็น