คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 15สตอรี่ออฟ...ดำฮยองแอนด์น้องจอบ
15สตอรี่ออฟ...ดำฮยองแอนด์น้องจอบ
โครม!!
“เฮ้ย!!”
ตายล่ะหว่า...-0-
ทันทีที่จองกุกเปิดประตูสิ่งที่ถูกผนึกอยู่เข้าในก็ตีลังกาออกมาพอดี อิกุกมันไหวตัวทันเลยยิมนาสติกม้วนหน้าม้วนหลังหลบได้ทันท่วงที ไม่งั้นก็ไม่อยากจะคิดภาพ...
เอิ่ม...ผมได้บอกไปรึยังครับว่าไอ้ที่ตีลังกาออกมาคืออะไร
...มันคือโซฟาครับUoU
(รู้กันแล้วอ่าดิ-0- คือนังไรท์เตอร์หมดมุกแล้วอ่า...)
โซฟากับของประดับบ้านอื่นๆที่ผมกับโฮปฮยองช่วยกันยัดมันเข้าไปในห้องของน้องเล็ก ไม่ต้องถามว่าเรายัดกันยังไง ยัดแบบยัดอ่ะครับ-0- ให้มันมีที่เก็บและปิดประตูได้เป็นพอ แล้วเผอิญว่าโซฟายาวตัวสุดท้ายมันยัดไม่เข้าอ่าครับ เลยเปลี่ยนท่าให้มันนิดหน่อย... ความจริงก็ว่าจะบอกจองกุกอยู่แล้วแหละ แต่พอดีจินฮยองยัดขนมเข้าปากซะก่อน(ยัดแค่คำแรก ที่เหลือแดกเองไม่มีใครสั่ง= =)
“โอ้วววว จองกุกของฮยอง มึงเป็นไรม้ายยยยยยย” จีมินตะโกนถามมักเน่ด้วยความห่วงใย แต่ก็ยังไม่ยอมเดินเข้าไปหา คาดว่าเพราะกลัวลูกหลง ถุ้ย แมนมากอ่าเพื่อนกู
“ใครเอามาไว้ในห้องผม=*=” จองกุกถาม
“อ่า กุกกี้ โทษที พอดีกูไม่รู้จะเอาไว้ไหนอ่า (^[++]^)” โฮซอกฮยองสารภาพออกไป พลางยิ้มโชว์ฟันที่เจ้าตัวคงคิดว่าสามารถเป็นเกราะกำบังได้หากมักเน่จะประทุษร้ายขึ้นมา
“แล้วผมจะเข้าไปเอาเสื้อผ้าได้ไง!? คืนนี้จะนอนไหน!?”
“แหม่ ไม่เห็นยากเลยน้องรัก เอาชุดไอ้แทแทไปใส่ดิ พวกมึงก็ตัวพอๆกันอยู่ละ ส่วนเรื่องที่นอนก็ไม่ต้องห่วง ถึงยังไงคืนนี้ก็ไม่มีใครได้นอนห้องตัวเองอยู่แล้ว”
“หมายความว่าไง?”
“เฮ้อ โชว์โง่อีกละน้องกู ปกติหน้าตาก็โง่ๆอยู่ละไม่คิดว่าสมองจะเป็นไปด้วย ก็เนี่ยเรา(จำลอง)การมาแคมป์นะโว้ยยยย มันต้องสัมผัสธรรมชาติเด้ ด้วยเหตุนี้กูเลยเตรียมเต้นท์เอาไว้แล้วไง โฮ๊ะๆๆๆ”
ทุกคนเงิบไปตามๆกันครับ สงสัยคงคาดไม่ถึงว่าหน้าอย่างโฮปฮยองจะคิดอะไรแบบนี้ได้
“ไปเอามาจากไหนอีกล่ะ คงไม่ได้ทำพวกกูเดือดร้อนอีกใช่ม่ะ” เห็นจะมีก็แต่นัมจุนฮยองที่มองมาด้วยสายตาหวาดระแวง
“บ้าเหอะ มึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ” โฮปฮยองเบ้ปาก “กูก็ได้มาจากยายสมศรีอ่าแหละ ยายแกแถมมาให้”
“สุดท้ายก็ไม่ได้ลงทุนเองอยู่ดี...”
“ว่าไงนะอิห้อย”
“เปล๊า”
“ช่างเถอะๆ...เอ้า ไอ้แท มึงก็ไปเอาเสื้อผ้ามึงให้จองกุกซะสิ”
“คร้าบบบบบบ” ผมรับคำฮยอง ก่อนจะเข้าไปในห้อง เหยียบชุดนอนที่กองอยู่แถวนั้นไปให้จองกุก
“ขอบคุณครับ” รับไปแล้วกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่มันหันกลับมาถามผมซะก่อน “ฮยอง ทำไมกลิ่นมันแปลกๆอ่า”
“อ้อ...”
“แหน่ะ สงสัยไอ้แทมันยังไม่ได้ซักแน่ๆ จองกุกยืมเสื้อผ้าฮยองแทนมั้ยล่ะ” ปาร์คจีมินโผล่เข้ามาในบทสนทนาทั้งๆที่ยังไม่ได้จุดธูปเชิญ
“อ๋อครับ ผมใส่ของแทแทฮยองก็ได้ ผมไม่ถือสาเรื่องนี้หรอก” จองกุกว่าก่อนไปยังไม่วาย... “ผมคงใส่ของจีมินฮยองไม่ได้หรอก มันคนละขนาดกัน”
“ย๊าห์ จอนนนนนนนนนจองงงงงงงงกุกกกกกกกก”
จีมินโกรธจองกุกทีไรก็ได้ยินแต่ประโยคนี้แหละครับ
ว่าแต่...ขนาดอะไรวะ
ปาร์ตี้บ้าๆของเราจบลงอย่างสนุกสนานเฮฮาครื้นเครงตามประสาวัยรุ่นหน้าตาดีกลุ่มหนึ่ง ซึ่งในส่วนนี้ผมจะไม่ขอออกอากาศ เพื่อความปลอดภัยต่อภาพลักษณ์(ที่เหลืออยู่น้อย)ของพวกเรานะครับ เชิญทุกท่านมโนกิจกรรมในช่วงนั้นไปตามสะดวก
ช่วงเวลาสุดท้ายของค่ำคืนนี้ ทุกคนในบ้านดูจะอิ่มเอมกับกิจกรรมนันทนาการที่ผมและโฮซอกฮยองเป็นตัวตั้งตัวตียิ่งหนัก เต็นท์ของเราซึ่งใหญ่พอสำหรับเจ็ดคนถูกตั้งขึ้นที่ระเบียงครับ เพื่อที่จะได้รับลมเย็นๆและใกล้ชิดธรรมชาติ
ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรนะครับ...
“เหี้ยละ กูไม่นอนนะโว้ยยยยย” จินฮยองโวยวายทันทีที่พวกเราจะเข้านอนกัน
เอิ่ม...ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย
“เอ่อ นั่นดิ เสียงกรนนัมจุนแม่.งเป็นมลพิษชิบหาย นอนๆอยู่อาจจะฝันร้ายไปเลยก็ได้” ยุนกิฮยองเห็นด้วย
“กล่าวหาผมได้ไงอ่าฮยอง เสียงกรนของผมมันไม่ได้แย่ขนาดนั้นซะหน่อย-0-” นัมจุนฮยองเถียง
“ไม่ต้องห่วงครับทุกคน” โฮปฮยองพูด ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะคว้าอะไรบางอย่างออกมาแล้วไล่แจกให้ทุกคน “คิดว่าทุกวันนี้ผมรอดมาได้ไงล่ะทั้งๆที่นอนกะมันทุกคืน”
ไอ้อะไรบางอย่างที่ว่านั้นคือ...ที่อุดหูครับ แหม่ เตรียมพร้อมเสร็จสรรพ สมแล้วที่เป็นโฮปฮยองที่ผมเคารพรัก .ทำหน้าปลื้มปริ่ม
สุดท้ายทุกคนก็นอนกันอย่างเป็นสุขครับ การนอนแบ่งเป็นสองฝั่งหันปลายตีนชนกัน พวกฮยองนอนฝั่งซ้ายครับ ส่วนผม จีมิน และจองกุกนอนฝั่งขวา โดยมีผมนอนคั่นกลางเพราะพวกฮยองกลัวว่าดึกๆจีมินมันจะละเมอไปปล้ำจองกุก
แต่ดูเหมือนคืนนี้มันจะหลับฝันดีนะ หลับตาพริ้มไม่กระดุกกระดิกจนคิดว่าเป็นศพหมู ผมก็กำลังจะนอนแหละครับ ถ้าไม่ติดตรงที่...
กูปวดฉี่!
ฮึ่มมมมมม ฮึ่มมมมมม
เสียงอะไรซักอย่างที่ระบุไม่ได้โหยหวนจนผมไม่กล้าลุกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในตัวบ้าน ได้แต่อั้นเอาไว้ เพราะคิดว่ามันจะหายเอง แต่เปล่าเลย มันกลับยิ่งทรมานซะจนผมกลัวว่าตัวเองจะเป็นนิ่วตายไปซะก่อน
“อิหมู” หันไปสะกิดเพื่อนข้างๆตัวเอง
“งืมๆๆๆ-w-” และนี่คือสิ่งที่ได้ตอบกลับมาครับ= =
“อิกุก” เมื่อเพื่อนใช้การไม่ได้ ก็ต้องเรียกน้องล่ะว่ะ
“ว่าไงฮยอง” เออ ค่อยยังชั่วที่มึงอุตส่าห์ตื่นมาหากู
“ไปส่งกูเข้าห้องน้ำหน่อยดิ” ผมกระซิบบอกมันไป
“อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ยฮยอง” มันกระซิบตอบกลับมา “แค่นี้ไม่กล้าไปคนเดียวรึไง เดี๋ยววันหลังซื้อกระโถนมาให้ม่ะ= =”
“น้าๆๆๆ เยี่ยวกูจะราดแล้ว” ผมทำหน้าจะร้องไห้แล้วอ้อนไป
“เออๆๆ”
มันเดินมาส่งผมมาหน้าห้องน้ำครับ แถมยังเร่งทุกๆสามวิอีก โอยยยย มึงเข้าใจคนที่กลั้นไว้นานแล้วเพิ่งมาปล่อยป่าววะ
“ถ้าจะขี้ก็บอกตรงๆก็ได้นะฮยอง” เด็กนี่=*= เออ...จะว่าไปพอมันพูดก็เริ่มรู้สึกขึ้นมาละ สักหน่อยละกัน
ฮึ่มมมมมม ฮึ่มมมมมมม
เสียงเดิมกลับมาอีกแล้วครับ ดังประสานเสียงอุจจาระของผม เล่นเอาซะผมขี้หดตดหาย
“จองกุกมึงยังอยู่ป่าววะ” ผมตะโกนถามออกไปเมื่อไม่ได้ยินเสียงน้องชาย
“อยู่ครับฮยอง ขี้ให้สบายเถอะ” มันตอบกลับมาทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่คำพูดมันนี่สิน่าตบให้เกรียนแตก!
ฮึ่มมมมมมม ฮึ่มมมมมมม
ง่ะ มึงช่วยเงียบๆหน่อยได้ป่าววะ กูขี้ไม่ออกกกกT^T
“อิกุก มึงได้ยินเสียงไรม่ะ”
“ไม่นะพี่ มีไรป่าว”
“ไม่มีๆ” คงต้องบอกมันงี้ไปก่อน เดี๋ยวมันหาว่าผมเพ้อเจ้อแล้วไม่เคารพผมจะแย่เอา(ทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยจะเคารพกันเท่าไหร่หรอก)
“เสร็จแล้ว?” ในที่สุดผมก็กลั้นใจลืมเสียงพวกนั้น แล้วทำธุระหนักจนเสร็จ จองกุกรอผมอยู่ทำหน้าเอือมพลางหาวหวอดๆ
“เออ”
ฮึ่มมมมมมม ฮึ่มมมมมม
ฮืออออ เสียงนี้อีกแล้ว ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ทักจองกุกออกไป
“อิกุก มึงไม่ได้ยินไรจริงๆอ๋อ”
“เออดิฮยอง”
“กูว่าที่นี่แม่.งมีผีว่ะ”
“ทำไมฮยองคิดงั้นอ่า”
“ก็กูได้ยินเสียงไรก็ไม่รู้อ่า หลอนชิบหาย”
“เสียงที่ฮยองได้ยินมันฮึ่มฮึ่ม ประมาณนี้ป่าว” จองกุกถาม
“เออ ใช่เลย”
“อ่า ผมเข้าใจละ คือเรื่องมันเป็นงี้นะฮยอง” จองกุกทำหน้าเครียดๆแล้ว ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำเอาผมลุ้นตามจนแทบกลั้นหายใจ
“คือผมเปิดแอพเสียงหลอนเองอ่ะฮยอง ก๊ากกกกกกก” ว่าพลางชูมือถือที่เปิดแอพค้างไว้
“มึงตายยยยยยยยย”
สุดท้ายคืนนั้นผมก็ไล่เตะจองกุกโดยไม่ได้หลับได้นอน
บ้านนี้รักกันด้วยฝ่าตีนจริงๆ= =
.......................
มาแบบมึนๆเช่นเคยค่ะUoU.... ตอนนี้มันเรียกว่าวีกุกได้รึป่าวเหนอ-0- ฮาาาาาา
ช่วงนี้ไรท์เริ่มหมดมุกค่ะ มันอาจจะแป้กไปบ้างไรท์ก็ขอกราบประทานโทษมา ณ ที่นี้
นี่นั่งพิมพ์ๆไปรู้สึกว่านับวันยิ่งหาสาระจากฟิคเรื่องนี้ไม่ได้...
คิคิ ตอนหน้าพบกับศึกในบ้านบังทันค่ะ(อาจต้องรอนานหน่อยนะเออ)
ปล.นอกเรื่องซักหน่อย...รีดเดอร์คนไหนมีตังค์ให้ไรท์ยืมมั้ยคะ สามีไรท์กำลังจะมาไทยT^T
ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกโหวต ทุกแชร์ ทุกยอดวิว ทุกคนที่กดเฟบนะฮับ...
รักรีดเดอร์ทุกคนนนนนน .โปรยจูบ
ความคิดเห็น