คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 14คนบ้านนี้...มีปาร์ตี้
14คนบ้านนี้...มีปาร์ตี้
“กูว่านะ บ้านเราควรมีกิจกรรมนันทนาการกันบ้าง...” เช้าวันศุกร์ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหาร ขณะที่กำลังแดกอาหารอย่างเอร็ดอร่อยผสมกับตะกละตะกลามอยู่นั่น จินฮยองคนหล่อของเราก็เปิดบทสนทนาของมา “แบบ...ให้ใกล้ชิดกันมากขึ้นไรงี้”
เฮียแกรำพึงรำพันประหนึ่งคนแก่ใกล้ลาโลก... แต่ประโยคนั่นทำเอาพวกเราหูผึ่งกันเป็นแถว
“ไปตั้งแคมป์กันม่ะ><!!” โฮปฮยองเสนอ ซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
“ก็ดีนะเออ เอาแบบที่มีปาร์ตี้รอบกองไฟด้วยนะฮยอง อ๊ายยยยยยย แค่คิดก็สนุกสุดๆแล้ว” แทฮยองเสนอไอเดีย
“จัดปายยยยยยยย เย็นนี้เลยเป็นไง ไหนๆพรุ่งนี้ก็วันหยุดละ”
“โหยยยย ทำไมปุ๊บปั๊บจังฮยอง” ผมโวยวาย ตอนแรกก็เห็นด้วยนะแต่จะให้ไปเย็นนี้คงไม่ไหว ไม่ใช่อะไรครับ คือกูยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เสื้อผ้าหน้าผม เครื่องนุ่มห่ม ยารักษาโรค ปัจจัยสี่ห้าหกต่างๆนานา ไหนจะหมอนสกรีนลายแทยังโอ๊ปป้าที่ต้องนอนกอดทุกคืนอีก
“เออ ตังค์ล่ะ ค่าใช่จ่าย ไปที่ไหน อะไร ยังไง... ไม่รู้จักคิดนะมึง” นัมจุนฮยองพูดพลางจรดนิ้วจิ้มหัวโฮซอกฮยองด้วยความรักใคร่
“เอาน่าๆๆ ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ โฮปซะอย่าง อิอิคิคิกิกิฮิฮินินิมิมิฟิฟิ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
บอกตรงๆนะฮยอง... กูกลัวมึงละ= =
โฮซอกฮยองทำตามที่บอกได้จริงๆครับ…= =;;
“เป็นไงล่ะมพวกมึง อึ้งอ่ะดิ คิคิ โฮปบอกแล้วว่า โฮปทำได้ อิอิ” โฮซอกฮยองยืนยิ้มฟันใหญ่อยู่หน้าบ้าน พร้อมทั้งผ่ายมือเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์อยากนำเสนอฝุดๆ โดยมีไอ้แทฮยองยิ้มตาหยีเป็นลูกคู่
น..นี่...พวกมึง... ทำอะไรกับบ้านกูเนี่ย!!?? แทฮยอง! ที่มึงไม่ยอมไปกินข้าวเที่ยงกับกูเพราะมึงจะมาพังบ้านกูใช้ม้ายยยยยยยย!?
เหอะๆๆ ไม่ต้องถามครับว่าบ้านเราตอนนี้มันเป็นยังไง เพราะปาร์คจีมินจะบรรยายให้ทุกท่านได้ประจักษ์แก่สายตาเอง…
ห้องโถงสไตล์โมเดิร์นของเราถูกเนรมิตให้กลายเป็นป่าดงดิบขนาดย่อม ต้นไม้กระถางที่ไม่รู้สรรค์หามาจากไหนถูกวางอยู่เต็มบ้าน ดูรกหูรกตาไปหมด โต๊ะโซฟากลางบ้านหายไป แต่กลายเป็นกองไม้และ...เอ่อ...หลอดไฟ? หลอดไฟประดับที่พันๆเอาไว้ เหมือนคนทำพยายามให้มันเป็นกองไฟ(ซึ่งมันไม่เหมือนกองไฟเอาซะเลย พูดให้ถูกคือมันเหมือนก้อนขี้หมาเรืองแสงซะมากกว่า= =)
“ทำเห้ไรของมึงวะ…o[]o” นัมจุนฮยองที่อยู่ในอาการตกใจไม่หายเอ่ยถามลอยๆ แต่สายตายังเหม่อมองไปยังสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
“ว๊ากกกกกกกก ฮยองทำอะไรเนี่ย!!!” ส่วนนี่คือเสียงคำรามของผม
...ผมกับนัมจุนฮยองเจอกันที่หน้าปากซอยครับ ฮยองตัวสูงบอกว่าโฮปฮยองขอตัวกลับบ้านมาก่อน ซึ่งมันตรงกับไอ้แทฮยองเลย พวกเราจึงวิ่งรีบวิ่งกลับบ้านมาด้วยความเร็วแสง ลางสังหรณ์ของผมมันบอกว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ๆ แล้วอะไรที่ว่านั่นคงเป็นสิ่งที่พิลึกพิลั่นเกินกว่าคนธรรมดาอย่างผมจะคาดการณ์ได้ เพราะม้ากับลิงรวมตัวกันทีไร ชีวิตได้บรรลัยทุกที…
ครับ...และมันก็บรรลัยจริงๆ โฮกกกกกกก
“พวกมึงเล่นไรกันเนี่ย!?” จินฮยองที่เพิ่งกลับมาถามอย่างอึ้งๆ เห็นอย่างนี้ผมกับนัมจุนฮยองก็รีบหาพวกทันที หึๆๆ ถ้าพี่ใหญ่เป็นคนด่าล่ะกัน พวกมันต้องกลัวจนไม่กล้าทำอีกแน่ๆ
“เนอะๆๆฮยอง เล่นไรก็ไม่รู้ บ้านเละไปหมดเลย ฮยองต้องด่าพวก...” นัมจุนฮยองยังใส่ร้ายไม่ทันเสร็จ จินฮยองก็แทรกขึ้นมา “โห่วววววว เจ๋งว่ะ ไอ้โฮปมึงนี่เก่งจริงๆ” พูดพร้อมยกนิ้วโป้ง
อ้าวกรรม ดันเห็นดีเห็นงามด้วยซะอีก= =;
“บ้านเราเป็นไรวะ” มินยุนกิฮยองที่โผล่มาติดๆจากที่ไหนไม่รู้ถาม
“ก็โฮปฮยองกับไอ้แทอ่ะดิ เล่นไรก็ไม่รู้” ผมพูดพร้อมเบ้ปาก
“น่าสนุกว่ะ นี่อ๋อที่มึงบอกจะไปแคมป์ อื้มๆๆ สร้างสรรค์นะมึง” ฮยองตัวขาวไม่ฟังผมเลย พร้อมกับเดินเข้าบ้านไปอย่างตื่นเต้น
นี่ทุกคนเป็นไรไปกันหมดเนี่ย!!!
ผมกับนัมจุนฮยองที่เหนื่อยใจจะหาพวกแล้ว เลยเดินตามเข้าบ้านมาอย่างหงอยๆ จนยุนกิฮยองที่สำรวจบ้านแล้วดูท่าจะพึงพอใจถามโฮปฮยองขึ้นมาเสียงดัง
“เออ แล้วพวกมึงเอาต้มไม้พวกนี้มาจากไหนวะ ขนมของกินในครัวอีก ถ้าซื้อมาต้องเสียหลายตังค์แน่ๆเลย”
ได้ยินอย่างนั้นโฮซอกฮยองกับอิแทก็กระหยิ่มยิ้มออกมา แล้วพูดประโยคที่ทำให้ผมกับนัมจุนฮยองถึงกับขนลุกขึ้นมาทีเดียว “คิคิคิ มีผู้สนับสนุนดีนิดหน่อยอ่ะฮยอง เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้ไอ้เป็ดกับอิหมูเลย”
“หมายความว่าไงวะ-0-”
“คิคิคิ คือนัมจุน...” โฮซอกฮยองไม่ตอบแต่หันมาพูดกับนัมจุนฮยองแทน “ไอ้ค่าขนมกับของกินอ่า กูเอามาจากกระปุกเป็ดของมึงที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงน่ะ”
ก็ว่า...คนอย่างโฮซอกฮยองที่ขนาดตังค์ค่าเช่าบ้านยังไม่มีจ่าย จะไปหาตังค์มาซื้อขนมได้ยังไง= = ดีหน่อยนะที่ผมพกเงินไว้กับตัวเสมอ โฮ๊ะๆๆๆๆ เอ๊ะ แล้วไอ้ที่บอกว่าผมมีส่วนเกี่ยวข้องเนี่ย หมายถึงไรวะ?
“ไอ้โฮปปปปปปปปปป ถ้าวันนี้กูไม่ได้เอาเลือดหัวมึงออก อย่ามาเรียกกูว่าคิมนัมจุนนนนนนนน”
“แล้วต้นไม้ล่ะ” จินฮยองถาม อ่าใช่ ต้มไม้มันมาได้ไงวะ!?
“คิคิคิ จากยายสมศรีน่ะครับ” ไอ้แทตอบ
“เฮ้ย ยายแกหวงต้นไม้มากเลยไม่ใช่? มึงเอามาได้ไงวะ”
“ครับ หวงมากกกกกกก วิธีการที่ได้มาเลยลำบากหน่อย” แทฮยองอธิบายในขนาดที่พวกเราทำหน้างง “เห็นงี้ยายแกเป็นติ่งแทยังตัวยงเลยนะพี่”
ทำไมผมรู้สึกกลัวแปลกๆ
“ผมก็เลยเอาหมอนสกรีนลายแทยังของไอ้หมูไปให้ยายแกแลกกับต้นไม้น่ะครับ อ๊ากกกกกก อิหมูวววววววว ถีบกูทามมมายยยยยยย”
“มึงตายยยยยยยยยย”
และแล้วมหกรรมไล่ถีบตูดจึงเริ่มขึ้น...
กว่าเราจะเคลียร์กันได้ก็ดึกซะแล้ว ผมกับนัมจุนฮยองไม่ใช่คนที่ชอบถือสาเอาความเพื่อนตัวเองอยู่แล้ว แถมพวกนั้นยังสัญญาแล้วด้วยว่าจะเอาเงินและหมอนมาคืนให้ตอนเราจบกิจกรรมนี้แล้ว(ถึงผมจะกลัวน้ำหมากยายสมศรีกระเด็นมาเลอะหน้าแทยังโอ๊ปป้าของผมก็เถอะ= =) พวกผมเลยเริ่มผ่อนคลายกันมากขึ้น
เราแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็ช่วยกันทำอาหารแล้วก็นั่งล้อมวงกันรอบกองไฟ(ปลอม) เปิดเพลงเสียงดังพวกฮยองก็ออกมาเต้นแร้งเต้นกาบ้าๆบอๆตามสไตล์ แล้วคิดว่าสุดหล่อรักษาภาพพจน์จะทำไงได้ล่ะครับ นอกจาก....จัดเต็ม!!! ก๊ากกกกกกกก
รอน้องเล็กที่ติดทำรายงานกับเพื่อนจนทำให้วันนี้ต้องกลับบ้านดึก คิคิ อยากรู้จังว่าถ้าจองกุกมาถึงมันจะทำหน้ายังไง
เอี๊ยดดดดดด
“อ่า ขอโทษครับ สงสัยผมเข้าผิดบ้าน” เออ ตายยากจริงๆ คิดถึงกุก กุกก็มา 5555555แต่ที่ฮาสุดเห็นจะเป็นสีหน้าเหวอของมักเน่ตอนเห็นทั้งบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้ มีคนบ้าเต้นแร้งเต้นกาประกอบเพลงกาโวอย่างนี้
ปัง
และมันก็ปิดประตูไป
เอี๊ยดดดดดด
ก่อนจะเปิดเข้ามาใหม่ ก่อนจะ...
“ถูกบ้านแล้วนี่!! พวกฮยองเป็นไรกันเนี่ย!!”
อืม จองกุก กูเข้าใจความรู้สึกมึง เพราะกูเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว ตอนที่เห็นบ้านกูกลายเป็นป่าไงUoU
สงสัยคงได้อธิบายยาว...
ดูเหมือนว่าจองกุกจะเข้าใจง่ายกว่าที่คิดนะครับ เพราะแค่อธิบายไป เด็กน้อยก็พยักหน้ารับรู้อย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่ถึงกับมาตื่นเต้นเฮฮากับเรา ซึ่งนี้นับว่าแปลก... แปลกมาก!! ปกติถ้าพูดถึงปาร์ตี้เด็กนี่จะดี๊ด๊ามากนะเออ แฟนคลับนัมเบอร์วันอย่างผมขอฟันธงเลยว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ...
“จองกุก...มึงมีเรื่องไรป่าว ทำไมวันนี้ดูเงียบๆวะ” จินฮยองถามออกไป
“เปล่าฮยอง ผมแค่...” หน้าจองกุกตอนนี้คือเศร้ามากอ่า ดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดๆ โถ่ววววว จองกุกน้องรัก มึงเป็นไรมึงบอกฮยองมาดิ “ผมแค่เผลอเหยียบขี้หมาหน้าปากซอยมาอ่า เนี่ย ยังเหม็นติดเท้าอยู่เลย” ไม่วายยกตีนขึ้นมาแกว่งไปมาให้พวกผมสูดดมกลิ่นขี้หมากันอย่างทั่วถึง
“ถุ้ย! กูก็ว่าทำไมได้กลิ่นตุๆ มึงรีบไปอาบน้ำเลยไป ชิ้วๆๆ” ยุนกิฮยองทนไม่ไหวจนถึงกับต้องออกปากไล่ ไอ้จองกุกเลยหัวเราะร่าแล้วเดินไปที่ห้อง
“เฮ้ย จองกุก เดี๋ยว!!” ไอ้แทที่กำลังยัดขนมเข้าปากตะโกนเรียกจองกุกไม่ให้เข้าห้อง แต่ดูเหมือนจะไม่ทัน เพราะจองกุกเปิดประตูห้องซะแล้ว และทันทีที่ประตูแง้มออกมา...
โครม!!
.......................
ทำไมรู้สึกเหมือนไม่ได้อัพฟิคมานาน ทั้งๆที่ก็ผ่านไปไม่นานนะเออ(หรอ?)-0-
ตอนนี้มึนมากค่ะ พิมพ์ไปหาวไป ยังไม่ได้ตรวจทานเลยอ่า
ถ้าไรท์ไม่ขี้เกียจจะมาตรวจนะคะ5555 ช่วงนี้ทั้งเทรนทั้งปั่นวิวทั้งสตรีมกันหนักหน่วงมาก
คิคิคิ และความพยายามก็สัมฤทธิ์ผล บังทันได้ที่หนึ่งตั้งสองครั้งแว้ววว เฮ้!!
5555ตอนหน้าเจอกับพี่วีน้องกุกนะฮับ อาจอัพช้าหน่อยเพราะติดภารกิจติ่ง
บวกกับงานที่ต้องสะสางก่อนเปิดเทอม คิคิ5555555
ปล.เราเห็นมีคนคอมเม้นท์ขอหลายคู่เหมือนกันนะเออ อดใจรอหน่อยนะเตง คิคิ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกโหวต ทุกวิว ทุกแชร์ ทุกคนที่กดเฟบนะฮับ
ตอนต่อไป!!
...ไม่มีหรอก ไม่อยากสปอยส์ อิอิ ความจริงคือเราสปอยส์ไปตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้วอ่า-0-
ความคิดเห็น