ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC BTS] -:มนุษย์บังทัน:- ภาคบ้านเช่านรกแตก!!

    ลำดับตอนที่ #15 : 12สตอรี่ออฟ...95line

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.ค. 58




    12 สตอรี่ออฟ...95line

     



    ตอนนี้ผมกำลังเผชิญหน้าอยู่กับคนที่หน้าตาดีที่สุดในโลกครับ...

     

    “ว่าไงไอ้หล่อ มึงจ้องหน้ากูทำไม”

     

    “ก็เพราะมึงหล่อกูเลยจ้องมึงไง อิอิ”

     

    “แหม่ มึงก็หล่อใช่เล่น ถามจริงเถอะ มึงนี่ใช่คนป่าววะ”

     

    “กูก็ชักไม่แน่ใจว่ะ ทุกวันนี้คนอื่นชอบทักว่ากูเป็นคนป่าวจนกูได้แต่สงสัยว่ากูหน้าเหมือนเทพบุตรตกสวรรค์ขนาดนั้นเลยหรอ”

     

    ผัวะ!!

     

    “จะยืนคุยกับกระจกอีกนานม่ะ เดี๋ยวกูก็แดกข้าวส่วนของมึงหมดซะหรอกอินี่”  ปาร์คจีมิน!! อิเพื่อนขัดความสุข!! มึงจะให้กูมโนรับอรุณหน่อยไม่ได้ไง๊? ตบหัวกูอยู่ได้ เหอะ ดีนะที่กะโหลกกูแข็ง ไม่งั้นคงหัวแตกตั้งแต่ตกลงมาจากสวรรค์ละ เอะอะๆก็ทำร้ายร่างกายกันตลอด ไม่ใช่แค่ปาร์คจีมินนะแต่รวมถึงคนบ้านนี้ทั้งบ้านด้วย ฮึ่มมม พวกมึงจะฮาร์ดคอกันไปไหน คอยดูเหอะ ซักวันหนึ่งคิมแทจะหนีออกจากบ้าน-^- แล้วอย่ามาตามง้อละกัน

     

    “เออๆๆๆ ไปแล้วๆ เร่งอยู่ได้นะมึง” ผมตอบแล้วหันไปตรวจเช็คความหล่อของตัวเองหน้ากระจกอีกครั้งก่อนจะเดินตามหมูน้อยเข้าไปในครัว

     

    “เหี้ยยยยยยยยยย”

     

    ฟิ้ววววววววว เพล้ง!!

     

    อีกแล้วรึ!?= =;;

     

    เข้ามาได้ไม่ทันไรก็มีอะไรบางอย่างลอยผ่านหน้าผมไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วแสง ตามมาด้วยเสียง เพล้ง!ซึ่งเมื่อหันไปมองก็พบเศษซากสิ่งที่ในอดีตมันเคยเป็นจานใบสวยแต่ปัจจุบันเป็นได้เพียงเศษกระเบื้องธรรมดาๆเท่านั้น

     

    อืมมมมม นี่สินะ คือที่มาของคำว่า...จานบิน= =

     

    “ซุ่มซ่ามจนได้เรื่องอีกแล้วนะมึง” โฮซอกฮยองที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวบ่นพลางเหลือบไปมองนัมจุนฮยองที่นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ตรงพื้น เฮียแกลุกขึ้นมาถลึงตาใส่โฮปฮยองนิดหน่อยแล้วเดินไปเก็บกวาดสิ่งที่ตัวเองทำไว้  

     

    พวกเราที่เหลือ(อันประกอบด้วยลิงม้าหมู)ก็ใช้ชีวิตกันต่อไป เหอะๆๆๆ ชินละครับ วันไหนนัมจุนฮยองไม่ทำข้าวของพังวันนั้นคงเป็นวันเดียวกับที่อิหมูสูงขึ้น เจฮอสพูดได้ หรือไม่ก็ตุ๊กตาสิงโตของผมออกลูกเป็นไข่555555

     

    หลังจากละความสนใจจากนัมจุนฮยองแล้ว ผมก็เดินไปตักข้าวก่อนจะนั่งลงข้างๆเพื่อนเตี้ยที่อาหารวางอยู่ตรงหน้าแต่มันกำลังพิมพ์อะไรบางอย่างแถมยังยิ้มน้อยๆกับโทรศัทพ์ในมืออีก  “อิหมู มึงไม่กินข้าวอ๋อ กูเห็นมึงนั่งกดโทรศัพท์มานานละ”

     

    “เดี๋ยวกิน ขอแชทก่อน” โว๊ะ เดี๋ยวนี้มีการรู้จักช้งรู้จักแชทนะมึง

     

    “แชทกะใครวะ ทั้งชีวิตนี้มึงมีคนคบด้วยอ๋อนึกว่ามีแค่อิแทแทกับพวกกูซะอีก” โฮซอกฮยองที่เหมือนจะสงสัยไม่ต่างจากผมทักขึ้น

     

    “โด่วววววว อย่าดูถูกกันดิฮยอง ไม่อยากอวดหรอกนะ แต่จะบอกให้อิจฉาเล่นๆละกัน” จีมินพูดพร้อมกับยืดอกเชิดหน้าตั้งท่าจะโม้ “คนที่ผมคุยด้วยอ่า ทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งหมวย ทั้งเอ็กซ์  โฮ๊ะๆๆๆ ดีกรีนี่เป็นถึงดาวหมาลัยเลยนะโว้ยยยยยยย”

     

    “ดาวมหาลัย??

     

    “ช่ายยยยยยๆๆ .พยักหน้าแรง ดูเด้ๆๆ” ว่าพร้อมกับเปิดรูปให้ดูกลางโต๊ะ เอิ่มมมมมมม ก็สวยจริงอ่าแหละ ขาว หุ่นดี หน้าตาดี ดีกรีดี ที่สำคัญโคตรพ่อโคตรแม่ของคำว่าเอ็กซ์แตก!! เจ๊ซูจองที่เจอเมื่อคราวก่อนนี้ชิดซ้ายเลย

     

    “เขาเป็นดาวมหาลัยที่อยู่ตรงข้ามมหาลัยเราอ่า” และจีมินก็เริ่มต้นโม้อีกครั้ง “คือแบบ... เรารู้จักกันผ่านโซเชียลแล้วก็คุยกันได้มาระยะหนึ่งแล้ว เขานิสัยน่ารักมากอ่ามึง >//<

     

    “ผู้หญิงสวยๆขนาดนี้เนี่ยนะ” ผมถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อหู เป็นถึงดาวมหาลัยแต่ดันมาคุยกับหมูเวรตะไลนี่ โอ้วววววววววววว บอกว่าโฮปฮยองเป็นคนบ้ายังน่าเชื่อถือกว่าเลย

     

    “เออ สวยๆอยากนี้แหละโว้ย ถึงจะคู่ควรกับปาร์คจีมิน เตรียมตัวรับสะใภ้เข้าบ้านกันได้เลย โฮ๊ะๆๆๆๆๆ” จีมินพูดแล้วป้องปากหัวเราะสะใจ แหน่ะ มีการทำหน้าหื่น ในหัวมึงติดอะไรอยู่เนี่ยอิหมู

     

    “ระวังเขาจะหลอกมึงเอาละกัน” แต่ห้วงความคิดของอิหมูโรคจิตก็ถูกสกัดโดยพี่ชายปากห้อยที่เพิ่งเก็บกวาดเสร็จ

     

    “ไม่แน่นอนครับฮยอง คนนี้ผมสแกนแล้ว นิสัยดีไม่ต่างจากหน้าตา”

     

    “ขอให้มันจริงเถอะ กูเตือนเพราะหวังดีหรอก เดี๋ยวนี้พวกที่รู้จักกันผ่านโซเชียลแม่งจบไม่สวยกันซักราย”

     

    “ฮึ่มมมม ไม่คุยกับฮยองแล้ว!! นัมจุนฮยองโลกแคบ!!” จีมินเบ้ปากใส่นัมจุนฮยอง ก่อนจะหันมากระชากผมที่กำลังจะได้กินข้าวคำแรก(มัวแต่เสือกเรื่องมันมากไปหน่อย) “อิแทไปกันเถอะ!!

     

    “แปปๆๆ กูยังไม่ได้แดกข้าวเลย”

     

    “ไม่ต้องแดกแล้ว!!” มันว่าแล้วลากผมออกจากบ้าน โอ้ววววววว กับข้าวของคิมแท ก่อนจะพ้นรัศมีบ้านไปยังไม่วายได้ยินเสียงนัมจุนฮยองตะโกนกลับมา

     

    “ไม่ง้อนะโว้ยอิหมูววววววววว!!!!

     



     

     

    “นัมจุนฮยองนี่จริงๆเล้ยยยย คนกำลังอารมณ์ดี” พอถึงมหาลัยปาร์คจีมินก็ยังไม่วายบ่นให้ผมฟัง คือมึงจะบ่นอะไรก็บ่นไปเถอะ กูไม่รับรู้ด้วยหรอก กูหิวข้าวโว้ยยยยยยยยยยยยย

     

    แต่ปาร์คจีมินก็ยังคงเป็นปาร์คจีมินอยู่วันยันค่ำ หน้างอได้ไม่เท่าไหร่ก็กลับมานั่งหน้าบานตอบแชทต่อ เหอะๆๆ เห็นแล้วหมั่นไส้

     

    “จีมิน”

     

    “อ๊ายยยยยย น่ารักว่ะ”

     

    “ปาร์คจีมิน”

     

    “เหยดดดดดดดดดด นี่มันนางฟ้าชัดๆ”

     

    “อิหมู”

     

    “โฮกกกกกกกก กูจะเอาคนนี้ๆๆ><

     

    อิหมูมึงแน่มากนะที่กล้าเมินแทแท ได้ๆๆ เดี๋ยวมึงเจอ...

     

    พรึ่บ!

     

    “อิแท เอามือถือกูคืนมา!!” ตามคาดครับ อิหมูโวยวายทันทีที่ผมจิ๊กโทรศัพท์มันมา

     

    “ไม่ให้! จะทำไม!! แบร่:P

     

    “กูกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยยยย”

     

    “เลี้ยงข้าวกูก่อน”

     

    “เออ เดี๋ยวกูเลี้ยง”

     

    “มึงต้องสนใจกูด้วย”

     

    “เออๆๆ รู้แล้ว” ในเมื่อมันรับปากแล้วผมก็คืนมือถือให้มันไป

     



     

     

    ปาร์คจีมินผิดสัญญา... หลังจากที่ผมคืนมือถือมันไปมันก็สนใจแต่แชทอีกครั้งจนผมเอือม ขณะเข้าเรียนแล้วยังไม่วายกดยุกยิกๆอีก เหอะๆๆ นี่ทั้งไม่สนใจเพื่อนไม่สนใจเรียนเลย

     

    “ไปกินข้าวกัน” หลังจากเลิกเรียนช่วงเช้า ในที่สุดจีมินก็เงยหน้ามาชวนผม

     

    “...” ผมไม่ตอบครับ กูงอนมึงอยู่

     

    “อิแท” มันเรียกอีกรอบ ก่อนจะเริ่มสังเกตความผิดปกติของผม “มึงงอนกูอ๋อ”

     

    “เปล่างอน”

     

    “ไม่ต้องมาปากแข็ง! ดูก็รู้ว่ามึงงอน งอนเรื่องไรวะ”

     

    “...”

     

    “ถ้าไม่บอกกูก็ไม่ง้อแล้วนะเว้ย”

     

    “มึงอ่ะ” ในที่สุดผมก็พูดออกไป “อย่ามัวแต่ทำความรู้จักกับคนในมือถือ จนใส่ใจลืมคนใกล้ตัวดิ”

     

    “...”

     

    “ที่นัมจุนฮยองบอก ไม่ใช่ว่าฮยองเขาโลกแคบ แต่เป็นเพราะเขาห่วงมึงต่างหาก มึงฟังไว้บ้างก็ดีนะ”

     

    “...” ปาร์คจีมินเงียบไป แล้วก้มหน้าเบ้ปากเหมือนเด็กน้อยเวลาถูกผู้ใหญ่ดู เหอะๆ กูคมล่ะสิ “กูขอโทษ”

     

    “เออ เลิกดราม่าก่อนที่รีดเดอร์จะเข้าใจว่านี่เป็นฟิควีมินเถอะ5555” .ขยี้หัวหมูแรงซักที

     

    “วีมินพ่อง” จีมินเงยหน้าขึ้นมาตะโกนด่าผม แต่พอเหมือนนึกอะไรขึ้นได้มันก็ก้มหน้าลงอีกครั้ง “เออ มึง คือว่า...”

     

    “ว่า?

     

    “มึงกินข้าวเสร็จแล้วกลับบ้านไปก่อนเลยนะ”

     

    “แล้วมึงจะไปไหน” วันนี้เรามีเรียนแค่ช่วงเช้าครับ ถ้าเป็นปกติแล้วหาไรกินแถวมอเสร็จเราก็จะตรงกลับบ้านเลย แต่วันนี้คงจะไม่เหมือนทุกวัน

     

    “คือว่ากูมีนัด”

     

    “กับดาวมหาลัย?

     

    “ก็...ประมาณนั้น” จิมนตอนอ้อมแอ้ม แหม่ กูเพิ่งเตือนมึงไปหยกๆนะไอ้หมู

     

    “ก็ไปดิ ระวังตัวด้วยละกัน” ผมตอบ ในเมื่อมันดูจะตื่นเต้นขนาดนั้น เพื่อนอย่างผมจะไปขัดอะไรได้ล่ะ มีหน้าที่แค่เตือนมันเท่านั้นแหละ

     

    “อ่า โอเค!!

     

    ผมมีลางสังหรณ์แปลกๆยังไงก็ไม่รู้...

     

    .......................

    โอ้เย้!! นี่ขอยันยืนว่าชอบทุกคู่แต่ตอนแต่งตอนนี้โดนสกรีมวีมินไง55555
    ผู้หญิงอีกแล้วค่าาาาาาา อิอิอิ ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นจุดพลิกผันของเรื่องเหมือนกันนะเออ
    ช่วงนี้ไรท์อาจจะอัพไม่ค่อยสม่ำเสมอนะคะ เพราะ มีเรียนแถมการบ้านปิดเทอมก็ยังไม่ได้ทำ555
    ความจริงจะอัพตั้งแต่เมื่อวานละ แต่ติดพรีวิวที่ปล่อยมา อิอิ ดีงามค่าาาาาาาา
    ตอนหน้าพบกับนุ้งกระต่ายที่เกือบจะเสียตัว(??)5555นะฮ้าบบบบบบบบ
    ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกยอดวิว ทุกโหวต ทุกแชร์ ทุกคนที่กดเฟบน้าาาาาา
    โอ้วววววววว เฟบถึงร้อยแล้วอ่าาาาา กรี๊ดดดดดดดด><

    ตอนต่อไป!!

     

    “เฮ้ย ฮยอง!!!! ทำไรเนี่ย!!!??!
    .
    .
    .
    “เป็นงี้แม่งอกหักชัวร์!!
    .
    .
    .
    “เฮ้ย ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะทำมึงขนาดนี้-0- "

    **...30 เมษามั้งนะ...**

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×