คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 06คนบ้านนี้...ขี้มโน
06
คนบ้านนี้...ขี้มโน
ทุกคนไม่ผิดหรอกครับที่จะมโน
แต่ระวังหน่อยก็ดี
เพราะถ้าคุณมโนมากเกินไปคนอื่นเขาจะคิดว่าคุณบ้า
เหมือนคนพวกนี้...
ผมมีพี่ชายอยู่หกคนครับ เอ๊ะ จะใช้คำว่าคนได้รึเปล่านะ เพราะดูๆไปแล้ว เหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถระบุสายพันธุ์ได้ แต่ละคนไม่มีสิ่งที่มนุษย์ควรมีกันอ่าครับ อะไรที่ว่านั้นก็คือ... สติUOU พวกฮยองเขาดูบ้าๆบอๆมาแต่กำเนิด บางทีกุกก็สงสัยนะว่าตอนเกิดมาพวกเฮียๆลืมสติไว้ในท้องแม่รึไร ยิ่งพอมารวมกันหกคนด้วยแล้ว... เฮ้อ บอกตรงๆครับว่ากุกเพลีย ไหนๆผมก็ได้รับหน้าที่การบรรยายอันทรงเกียรตินี้แล้ว ผมขอสาทยายความแน่นอกที่มีตลอดผ่านตอนนี้เลยละกันนะครับ
วันนี้เป็นวันศุกร์ครับ ผมตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียนตามปกติ แล้วก็เป็นปกติอีกเช่นกันครับที่จะเห็นพี่ใหญ่อย่างจินฮยองอยู่ในครัว ไม่ต้องเข้าใจผิดว่าพี่แกจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารเพื่อน้องๆหรอกครับ ความจริงแล้ว...
“จินฮยอง มาแอบกินขนมอีกแล้วอ๋อ” จินฮยองสะดุ้งทันทีที่ผมทักไป ในปากยังมีขนมอยู่เต็มจนแก้มตุ่ย ถถถถถถถ หมดคราบอดีตเดือนมหาลัยเลย= =
“มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง กูตกใจแทบแย่”
“ทำไม กลัวมีคนมาเห็นอ๋อ”
“เปล๊า คนหล่อๆอย่างกู ไม่กลัวไรทั้งนั้นแหละ ไม่กลัวว่าไอ้ลิงจะด่าที่กูแย่งขนมในตู้เลยนะโว้ยยยยยย” แหม่ เหอะๆ คำพูดของฮยองได้บอกทุกอย่างออกมาแล้วครับ กินเยอะจริงๆฮยองคนนี้ จะกินไรช่วยปรึกษาเหนียงบริเวณใต้คางของฮยองด้วยนะครับ= =
“ช่างเถอะครับ ผมจะปิดปากเงียบไว้ละกัน”
“ดีมากไอ้น้อง^^” จินฮยองว่าแล้วหันไปกินขนมต่อ
“เพราะงั้น...ขอค่าปิดปากหน่อยดิ” ขนมพุ่งทันที= =
“ไอ้เด็กเลว!!” จินฮยองโวยวายขึ้นมาเลยครับ55555 ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แค่อยากแหย่พี่ชายเล่นเฉยๆ แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นร่างดำๆเดินออกมาจากห้องพอดีน่ะสิ “แทฮยองฮยอง!!” จินฮยองทำหน้าตื่นตกใจขั้นสุด รีบเก็บขนมเข้าไปในตู้ แล้วขยับมาปิดปากล็อกคอผมทันที พร้อมกับกระซิบข้อความที่ทำให้ผมยิ้มออก “ห้าพันวอน”
หึๆๆ ได้ค่าขนมเพิ่มซะแล้วสิ
“หืม มีไรป่าว” แทแทฮยองที่ดูสะลืมสะลือถาม
“ตื่นเช้าจังนะครับ” แทแทฮยองทำหน้าสงสัย ส่วนจินฮยองก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่55555 เห็นแล้วขำครับ
“กูตื่นมาขี้= =” โอเคครับ เก็ทละ แทฮยองฮยองกำลังทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่เสียงแหลมๆของอีกคนที่ออกมาจากห้องเดียวกันกลับรั้งเอาไว้ “กรี๊ดดดดดดดด!!!! อิแท!!!”
จีมินฮยองนั้นเองครับ= = ผมเผ้ายังกระเซอะกระเซิง ดูก่อนรู้ว่าเพิ่งตื่น
“มีไร อิหมู”
“มึงๆๆๆๆๆๆ” จีมินฮยองทำหน้าตื่นเต้นสุดๆแล้ว ขยับไปใกล้แทแทฮยองจนแทแทฮยองถ้ากับเบ้ปาก ไม่ใช่อะไรหรอกครับ บางทีลิงฮยองอาจจะเหม็นปากหมูฮยองก็เป็นได้... “กูว่ากูสูงขึ้นว่ะ>o<”
“...” แทแทฮยองเงียบไป ก่อนจะ... “ตื่นได้แล้วไอ้หมู บางทีมึงอาจจะกำลังละเมออยู่= = กูไปขี้ก่อนนะ” ผมเห็นด้วยกะแทแทฮยองนะครับ ปาร์คจีมินไม่เห็นสูงขึ้นเลยซักเซนเดียว ไม่รู้เอามาจากไหนว่าตัวเองสูงขึ้น55555 แล้วเฮียแทแทแกก็หายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยจีมินฮยองทำหน้างออยู่คนเดียว พอเห็นผมกับจินฮยองยืนดูอยู่ ก็รีบเข้ามาแอดเทคทันที
“จินฮยอง จองกุก เค้าสูงขึ้นเนอะ ว่าม่ะ*o*”
“กับข้าวเมื่อวานมันเหลืออ่ะ กูเอาใส่ไว้นะตู้เย็น พวกมึงก็เอามาอุ่นกินละกันนะ” จินฮยองหันมาบอกผม แล้วเดินออกไป โดยไม่สนใจจีมินฮยองเลย แหม่ ขี้เกียจทำอาหารก็บอกมาเถอะ เหอะๆ ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันกลับมาสนใจคนที่ยืนหน้าบูดตรงหน้า
“จองกุก... กูสูงขึ้นมั้ยยยยยยย” จีมินฮยองยังคงถามประโยคเดิม
“สูงขึ้นครับ” จีมินฮยองยิ้มออกมาจนตาหาย “ว่าไปนั้น... ถ้าวันไหนฮยองสูงขึ้น หมูทั้งโลกคงสูญพันธุ์ไปแล้วล่ะ5555” ผมหัวเราะออกมาทันทีครับ ที่เห็นใบหน้ากลมๆจากที่ดีใจจนสุดขีดเป็นโกรธหน้าดำหน้าแดง ชอบเวลาแบบนี้จังครับ มันตลกอย่างบอกไม่ถูก
“ย๊าห์!!!”
“ไปเรียนก่อนนะจีมินนี่ ขอให้สูงขึ้นเร็วๆน้า” ผมชิงพูดออกมาก่อนที่จะโดนฝ่าตีนหมู ก่อนไปไม่วายขยี้หัวฮยองตัวเล็กที่นึงด้วย ข่งข้าวไม่กันมันละครับ...
การเรียนวันนี้ก็ผ่านไปอย่างน่าเบื่ออีกวันครับ ผมตั้งหน้าตั้งตารอคอยเวลาที่จะได้กลับบ้าน และเวลานั้นก็มาถึงครับ ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว แต่ดูท่าว่าผมอาจจะคิดผิดไป...
“เจฮอส ลูกพ่อ เอ็งต้องไม่สบายแน่ๆ พ่อเห็นเอ็งตัวแข็งมาได้หลายวันแล้ว พ่อจะพาเอ็งไปหาหมอนะลูกร๊ากกกกกกกกกT^T” โฮซอกฮยองที่นั่งคร่ำครวญพร้อมกับกอดม้าของเล่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน เป็นสิ่งแรกที่ผมเห็นหลังจากเปิดประตูเข้ามาครับ= =
“เว เน มามึล ฮึนดือนึน กอนเด!!!!!!” อีกด้านหนึ่งก็เห็นนัมจุนฮยองกำลังแหกปากร้องเพลงชนิดที่อินเนอร์มาเต็ม แถมยังขยับตัวไปมายึกยักๆด้วย
“นัมจุน มึงหุบปากเด้ เพราะเสียงมึงทำให้เจฮอสของกูทนฟังไม่ไหวจนตัวแข็งแล้วเห็นม่ะ แล้วนั้นมึงกำลังทำไรเนี่ย บิดอะไรไปมา ปวดขี้ไง๊”
“มโนละมึง เสียงกูออกจะไพเราะเพราะพริ้ง อีกอย่างกูเต้นอยู่โว้ย รู้จักป่าว เอ็กเซอร์ไซอ่ะ” นัมจุนฮยองเถียงกลับไป ถถถถถถถถถถถถ เสียงพี่มันก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ แต่ท่าเต้นพี่อ่า กุกรับไม่ได้จริงๆฮับ
“ไอ้ที่ดิ้นเหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวกนี่เขาเรียกว่าเต้นอ๋อ?”
“แล้วไอ้ที่มึงกำลังกอดอยู่ มึงคิดว่าแม่.งเป็นลูกมึงจริงๆไง๊? มีปัญญาหาเมียให้ได้ก่อนเถอะ”
“ไอ้ห้อย!!”
“ว่าไง ไอ้เงิง!!” เอาแล้วไงครับ ไอ้ห้อยและไอ้เงิง อุ้ย! ไม่ใช่ๆ นัมจุนฮยองและโฮซอกฮยองกำลังจะฆ่ากันตายแล้วครับ แต่ก่อนที่จะเกิดอาชญากรรมขึ้น จินฮยองก็ตะโกนมาจากในครัวซะก่อน โด่วววววว อดเห็นคนตีกันเลย
“กินข้าวได้แล้วพวกมึงงงงง!!!!!!” แน่นอนว่าอาหารสำคัญมากสำหรับคนบ้านนี้ ทั้งเงิงฮยองและห้อยฮยองจึงสงบศึกกันชั่วคราวและพร้อมใจกันวิ่งแจ้นไปในครัวทันที รวมถึงผู้สังเกตการณ์อย่างผมด้วยครับ พอไปในครัวก็เห็นทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา วันนี้เรากินข้าวกันอย่างสงบสุขครับ ถึงแม้นัมจุนฮยองกับโฮซอกฮยองจะมองกันตาเขียวก็เถอะ เหอะๆ ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม และแล้วก็ถึงเวลาของหวานครับ...
“ว๊ายยยย วันนี้มีโดนัทแหละ><” แทแทฮยองดูรื่นเริงกว่าใคร
“ถ้ากูกินกูจะอ้วนขึ้นป่าววะ ไม่หรอก! ไม่! กูดูดีตลอดอยู่แล้ว” จินฮยองพยายามสะกดจิตตัวเอง
“มีแต่โดนัทอ๋อ” ยุนกิฮยองพูดขึ้นด้วยหน้าตาย “ทำไมไม่มีเรนัท มีนัท ฟานัทบ้างอ่า=.,=”
“...” = =;; <<สีหน้าของทุกคนเมื่อได้ยินมุกของยุนกิฮยอง
“ฮ่าๆๆๆ ขำ โอยยยยยยยย กูคิดได้ไงเนี่ย” แล้วเฮียแกก็หัวเราะเองเสร็จสรรพ เอิ่ม...คือ... ยุนกิฮยองเขาไม่ค่อยเล่นมุกหรอกครับ เล่นทีก็จะเป็นอย่างที่เห็น แถมยังชอบคิดว่ามุกที่ตัวเองเล่นมันฮามากอีก
เฮ้อ หนักใจกับความขี้มโนของคนบ้านนี้จังครับ
.
.
.
อ๊ะๆๆ เดี๋ยวก่อนนนนนน คุณคงคิดว่าจะจบตอนของผมแล้วล่ะสิ แต่ยังหรอกครับ...
...มันยังมีอะไรมากกว่านั้น...
วันต่อมา
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!” เสียงแทฮยองฮยองดังลั่นบ้าน ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เสียงตื่นตกใจแบบนี้มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆครับ เมื่อผมออกจากห้องก็เห็นทุกคนออกมากันหมด คงจะได้ยินเสียงเหมือนผม ที่น่าตกใจคือ ของเหลวสีแดงที่เปื้อนเต็มห้องรับแขกต่างหาก!!!
อุ๊ต๊ะ!!
รึว่าฟิคเรื่องนี้จะเปลี่ยนจากฟิคตลกขบขันเป็นฟิคสยองขวัญซะแล้วเนี่ย!!!
..............................
เอิ่มมมมม ในที่สุดน้องเล็กของเราก็ได้ออกโรงแว้ว เย้!!^o^ คนบ้านนี้ขี้มโนจังเนอะ
พี่จินที่มโนว่าตัวเองหล่อและดูดี(เห็นได้จากตอนที่ผ่านๆมา แต่นางก็หล่อจริงๆอ่าแหละ)
โฮปผู้คิดมาตลอดว่าเจฮอสมีชีวิต(อันนี้เรียกบ้า555) ยุนกิที่คิดเสมอว่ามุกหน้าตายของตัวเองเด็ดสุด
จี้มโนว่าตัวเองสูงขึ้น= = พี่ม่อนกับท่าเต้น... และนุ้งวีที่มโนมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนปกติ5555
โอยยยยยย อีกหลายความขี้มโนของคนในบ้านที่ไรท์ขี้เกียจบรรยาย เหอะๆๆๆ
ตอนหน้าไม่ขอสปอยนะงับ=^=(จริงๆคือปั่นไม่ทัน555) ต่อจากนี้เรื่องราวจะเข้มข้นขึ้น(??)
ก๊ากกกกกกกก เอาเป็นว่ารอดูละกันเนอะ จะพยายามอัพไม่เกินวันจันทร์//ถ้าทำได้นะ
ขอบคุณที่เข้ามาดู มาเม้นท์ มากดเฟบนะฮับ ไรท์ปลื้มปริ่มมาก เขินมาก เอาหัวโขกแป้นพิมพ์ไปหลายรอบแล้ว5555
-ยังไม่ได้ตรวจทานเลย เดี๋ยวค่อยกลับมาแก้นะจ๊ะ-
ความคิดเห็น