คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 04คนบ้านนี้...มีมารยาท
04
คนบ้านนี้...มีมารยาท
มารยาทคือสิ่งที่ทุกคนต้องมีใช่มั้ยครับ
เด็กๆบ้านนี้ก็มีมารยาทครับ
พวกเขาเคารพพี่ใหญ่ของพวกเขากันมาก... มากซะจนจะเล่นหัวกันได้อยู่แล้ว
และแล้วคนหล่อตัวจริงก็ได้ออกโรง หลังจากที่ปล่อยให้พวกบ้ามันมาสวมรอย(อ้างว่า)เป็นคนหล่อที่สุดในบ้านอยู่นานหลายตอน บัดนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้ว กระผมของเปิดงานเดินวิ่งการกุศลช่วยเหลือเด็กน้อยตาดำๆ... ถุ้ย! ไปไกลละซอกจิน มึงควรกลับมาก่อนคนอ่านจะคิดว่ามึงเหมือนพวกเด็กบ้าก่อนหน้านี้ .ตบหน้าเรียกสติ …บัดนี้คิมซอกจินคนหล่อตัวจริงของบ้านก็ได้มาปรากฏประจักรแก่สายตาทุกท่านแล้ว ฮิ้วววววววว .ซาวด์มา กระผมจะพาทุกท่านไปพบกับ...
“จองกุก!! มึงกล้าแซงกูอ๋อ!?”
“โฮซอกฮยองกากเองป่าว!! อย่ามาโทษผมเลย!”
โฮซอกกับจองกุกที่เล่นเกมแข่งรถในมือถือกันอยู่ตะโกนแข่งกันไปมาจากคนละฟากของบ้าน ...นี่จิตใจพวกมึงจะไม่ให้กูได้เปิดเรื่องมาดีๆเหมือนฟิคเรื่องอื่นๆเลยช่ะ!? เฮ้อ ผมล่ะเอือมกับเด็กพวกนี้จริงๆ ไม่ได้ๆ ในฐานะที่ผมเป็นพี่ใหญ่และมีวุฒิภาวะมากที่สุด ผมคงต้องสั่งสอนพวกมันซะหน่อย
“โฮซอก จองกุก ทำไมพวกมึงไม่มานั่งข้างกันดีๆ จะตะโกนคุยกันเพื่อ!?”
“เฮ้ย โฮซอกฮยองอย่ามาชนผมดิ”
“โทษทีไอ้น้อง เรามันคนละชั้นกัน”
...พวกมึงได้ยินกูมั้ยเนี่ย...
“โฮซอก จองกุก พวกมึงควรหยุดเล่นแล้วฟังกูบ้าง...”
“เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวฮยองจะได้เจอของจริง”
“มาเล้ยยยยยย คิดว่ากลัวอ๋อ”
...ไอ้เด็กพวกนี้...
“จองโฮซอก!! จอนจองกุก!!”
“เฮ้ย มึงโกงอ่า มึงมาปาดหน้ากูได้ไง”
“คิกๆ ของแบบนี้ไม่เทพจริงทำไม่ได้นะเออ”
...=*=…
“อิโฮป!!!! อิกุก!!!!”
ได้ผลครับ! อิสองตัวนั้นหันมามองผมเป็นจุดเดียว หึๆ เห็นม่ะ ใครๆก็บอกว่าผมอ่ะเป็นพี่ใหญ่ที่น่าเกรงขาม ที่ทั้งหล่อ ดูดี อ่อนโยน สุภาพ ใจกว้าง ซื่อสัตย์ มัธยัสถ์ กตัญญู ใฝ่รู้ มีวินัย รักสัตว์ รักเด็ก รักน้ำ รักปลา รักซากุระ(??) คือผมก็ไม่อยากจะอวยตัวเองเท่าไหร่ แต่มันคือความจริงที่ไม่ว่าจะหลีกเลี่ยงยังไงก็หนีไม่พ้น โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ .ป้องปากหัวเราะ โอเค กลับมาก่อน หลังจากที่ม้าและกระต่ายได้หันมาให้ความสนใจคนหล่อแล้ว มาตรการต่อไป คือ ต้องเทศนาซักสิบกรรณ เอาให้หูชากันไปข้าง... จะเริ่มละนะ...
“ฮยองอย่าเพิ่งมายุ่งได้ป่ะ” โฮซอกพูดขึ้นมาจากมุมซ้ายของบ้าน
“แปปนะฮยอง ขอเล่นเกมก่อน” จองกุกที่พูดขึ้นจากมุมขวาของบ้าน
…และทั้งสองก็กลับไปสนใจเกมในมือต่อ
...o[]o พวกมึง!!!!!!!!!
ผมคิดว่าบางครั้งชีวิตก็ไม่ได้เรียบรื่นเสมอไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความผิดพลาดทางเทคนิคเล็กน้อย ปกติโฮปและกุกเป็นเด็กดีครับ ทั้งคู่เชื่อฟังผมเสมอ .กัดฟันพูด ผมจะมองข้ามเรื่องที่ผ่านมาไป= = ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ผมควรจะเริ่มทำอาหารให้พวกเด็กๆกินกัน อื้มมมม วันนี้ทำอะไรดีน้า ผมตรวจวัตถุที่มีในบ้าง อ่า เนื้อหมูกับผักที่ไปซื้อเมื่อวานยังอยู่ เครื่องปรุงก็มีครบ... แต่เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ!! น้ำมันงาหมด!!!!!!!! ม่ายยยยยยยยยยยยย@#$%^&*( .กรีดร้องภาษาอิวี นี่มันเป็นเรื่องใหญ่มาก ก็ถ้าไม่มีน้ำมันงาในอาหารมันจะทำให้ความอร่อยลดลงไปถึง90%เลยเชียวนะ
“จินฮยอง เป็นไรครับ” จีมินที่เดินผ่านทักผม
“จีมิน... น้ำมันงาหมด...ToT”
“อ่า จองกุก โฮปฮยอง เล่นไรกันอยู่” ทันทีที่ได้ยินประโยคของผม มันก็รีบวิ่งไปเข้าพวกกับจองกุก และโฮซอกทันที แหม่ ไอ้หมู!! มึงรู้ใช่ม่ะว่ากูจะใช้ให้ไปซื้อ เป็นหมูแล้วไม่รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์
“อ้าว จินฮยองยังไม่ทำกับข้าวอีกอ๋อ” แทฮยองที่เพิ่งเดินมาถาม
“แทฮยอง... น้ำมันงาหมด...ToT”
“ครับ... แล้วไงอ๋อ” เอ่อ ค่อยยังชั่วที่มันยังถามต่อ ดีนะที่แทแทมันโง่ เลยหนีไม่ทัน
“ออกไปซื้อให้ฮยองหน่อยจิ*o*”
“เฮ้ย จี...มะ...” แทฮยองที่เพิ่งรู้ตัว กำลังจะเนียนหนีไปตามจีมิน หึๆๆ แต่คิดหรอว่าคนอย่างคิมซอกจินจะปล่อยไปง่ายๆ ผมนี่ลากคอเสื้อมันกลับมาเลย “ไม่ต้องหนี อ่ะ เอาเงินไป.ยื่นเงิน ยืมจักรยานจองกุกไปก็ได้”
“คร้าบบบบบบบ” แทฮยองรับคำอย่างช่วยไม่ได้ ยังมิวายหันไปชวนนัมจุนที่เพิ่งเดินออกจากห้องอีก “นัมจุนฮยองไปซื้อน้ำมันงากัน!”
“อืม เอาดิ” นัมจุนตอบรับอย่างง่ายดาย พร้อมกับยิ้มชั่วร้าย
ตงิดใจแปลกๆแฮะ
เข้าใจแล้วครับว่ารอยยิ้มชั่วร้ายของนัมจุนมันหมายความว่าไง... ไอ้สองคิมมันวางแผนกันโกงเงินโผ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม โอ้โนวววววววววววววว เรื่องมันเป็นงี้ครับ... เมื่อสองคิมกลับมา ผมก็ทวงตังค์ทอนจากมัน
“ตังค์ทอนล่ะ”
“อ้าว ฮยองไม่ได้จะให้ตังค์ทอนเราอ๋อครับ” นัมจุนถามหน้าซื่อ
“เราเอาไปซื้อขนมกินกันหมดแล้วแหละ อิอิ” แทฮยองไข้ความกระจ่างให้
ไอ้เด็กพวกนี้...!!!!!!! .แปลงร่างเป็นกอซซิล่าพ่นไฟ
และแล้วก็ถึงเวลาอาหารเย็นครับ ผมผู้เปรียบประดุจเทพบุตรลงมาจุติในร่างคนหล่อก็ไม่ได้ถือสาเอาความนัมจุนและแทฮยอง เพราะผมเชื่อว่าสิ่งที่น้องทำไปมาจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ผมไม่ควรจะดุด่าหรือใช้กำลัง ผมควรให้อภัยน้องครับ .ยิ้มหล่อ ตอนนี้สมาชิกในบ้านก็อยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหารแล้ว ขาดก็แต่ยุนกิที่คงจะหลับอยู่ในห้อง ด้วยความที่ผมเป็นห่วงน้องรองคนนี้ จึงได้ไหว้วานจีมินให้ไปปลุกยุนกิ และนี่คือสิ่งที่จีมินตอบมาครับ...
“ผมกินข้าวอยู่อ่าฮยอง รู้ป่าวถ้าผมลุกขึ้นเดิน อาหารมันจะไม่ย่อย แล้วผมก็จะจุกอ่า”
เหอะๆ น้องจีมิน ดูปากพี่จินนะครับ... ตอ!-แหล!
ช่วยไม่ได้ ผมคงต้องไปปลุกยุนกิเองซะแล้ว ผมปล่อยให้เด็กๆที่เหลือกันข้าวกันไปฟังแทฮยองเม้าท์เรื่องความซุ่มซ่ามของนัมจุนไป แหม่ มีความสุขจริงนะพวกมึง=*=
ผมไปเคาะประตูห้องยุนกิและเรียกให้มาทานข้าวด้วยกัน ไม่อยากเข้าไปวุ่นวายในห้องครับ ผมให้ความเป็นส่วนตัวกับน้องทุกคน เพราะงี้ไงน้องๆถึงรักถึงหลงผม ไม่ใช่แค่น้องๆนะครับ ผมเป็นสุภาพบุรุษกับทุกคน ไม่แปลกที่จะมีคนหลงใหลได้ปลื้มผม ถึงขนาดตั้งแฟนเพจ ‘อยากเป็นเมียซอกจินโอ๊ปป๊า’ กันทั่วบ้านทั่วเมือง โฮ๊ะๆๆๆๆ เคาะประตูได้ไม่นาน ก็มีเสียงยุนกิตะโกนออกมาครับ
“เออ!!”
คำเดียว... แต่บาดลึกไปถึงลิ้นหัวใจ ขั้วปอด ม้านชั้นใน ตับ ไต ไส้ พุง
ยุนกิอ่า
ฮยองเป็นพี่นายนะ!!! .พ่นไฟรอบที่สามล้านของวัน
..............................
ตอนที่4ของพี่จิน เวอร์ชั่นแก้แล้วแบบมึนๆ คืออิไรท์คนนี้มันก็มึนทุกตอน5555
ทุกคนดูรักและเคารพพี่จินกันมาก5555 พี่จินก็ใจดี(?)เกิ๊นนนนนนนนนนน
ช่วงนี้ไรท์ตามอะไรไม่ค่อยทันเลยค่ะ แถมยังมึนตลอดเวลา มุกที่เล่นก็ไม่ฮาอีก
คำผิดก็เยอะ โอยยยยยยยยยยยย เพลียตัวเอง นอกจากสวยแล้วไรท์คงไม่ได้เรื่องซักอย่าง555
พอเถอะ!ก่อนที่รีดเดอร์จะเอือมไปมากกว่านี้ เหลืออีก2ตอนจะหมดบทแนะนำตัวแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกยอดวิวเลยนะคะ อิอิ ติดตามเรื่องนี้ไปเรื่อยๆน้าาาา อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อน
ตอนต่อไป!!
โวยวายลั่นบ้านขนาดนั้น มึงคิดว่ากูหูหนวกไง๊
.
.
.
เหยดดดดดดดดดด ฮยองเลยไปต่อยกับมัน?
.
.
.
จองกุกทำไรของมึงวะ รังแกเด็กอ๋อ
ตอนหน้าเกี่ยวกับความแมน(?)ล้วนๆเลยค่ะ น่าจะอัพวันพฤหัสเย็นๆนะคะ
ความคิดเห็น