[FIC BTS] -:มนุษย์บังทัน:- ภาคบ้านเช่านรกแตก!!

ลำดับตอนที่ #25 : 22คนบ้านนี้...นามว่าคิมนัมจุน

22 คนบ้านนี้...นามว่าคิมนัมจุน

“นัมจุนนนนนนนนนนนนนนน><” เสียงโหยหวนของเพื่อนม้าบ้าตะโกนอยู่ข้างหูในระดับความดังประมาณสองร้อยเดซิเบล ระดับความสั่นสะเทือนประมาณสามร้อยล้านริกเตอร์= = และคาดว่าหากยังปล่อยไว้แก้วหูผมคงระเบิดภายในห้าวิแน่ เพราะงั้น...

ตุบ!!

“มึงถีบปากกูทามมมมมมมมมายยยยยยยยย อินัมจุนนนนนนนนนนนน”

“กูถีบให้มึงหุบปาก เอ๊ะ รึนี่กูถีบเบาไป กูคงคำนวณแรงผิดสินะ มึงถึงยังปากนกหวีดได้ งั้นเอาอีกซักรอบม่ะ เอาให้กล้ามเนื้อที่ปากมึงทำงานไม่ได้เลย= =”

“โหดร้ายยยยยยยยยยยยยยยT^T เออ!! กูหุบปากก็ได้โว้ยยยยย!!”

“เออดี” ผมลูบหัวมันไปทีขณะที่มันทำปากบึนอย่างงอนๆ...มึงคิดว่ามึงเป็นเกิร์ลกรุ๊ปแสนน่ารักรึฟะ- - “แล้วมึงมีไรอ่า ตะโกนเรียกอย่างกะว่ามึงอยู่โซลกูอยู่ขั้วโลกใต้งั้นแหละ”

“...”

“เงียบทำไมอิม้า” ผมถามเมื่อไม่ได้รับคำตอบจากอีกคน

“...OxO” นี่มึงจะกวนตีนกูช่ะ

“พูดดิ๊”

“ก็มึงจะถีบกูถ้ากูไม่หุบปาก._.”

“งั้นมึงอยากโดนถีบเพื่อให้กูเปิดมึงม่ะ= =”

“ฮือออออออ ตะมายยยยยยยมึงต้องใจร้ายกะกู ตกลงมึงจะเอายังไงกันแน่ นี่กูมาเป็นเพื่อนมึงได้ไงเนี่ย”

“มึงมาเป็นเพื่อนกูเพราะมึงทักกูตอนปฐมนิเทศเมื่อปีก่อน เนื่องจากมึงอยากได้เพื่อนหน้าโหดมาประดับบารมี”

“ง่ะ หน้าโหดไม่ได้หมายความให้มึงต้องโหดจริงๆนะอิห้อย กูชักกลัว มิรู้ว่ามึงเป็นเพื่อน เป็นพ่อ รึเป็นผัวกูกันแน่T^T”

“เชี่ย มึงอย่าพูดงี้อีกนะ กูนี่ขนแขนสแตนอัพหมดละ มีมึงเป็นเมียนี่กูยอมลาโลกบวชบำเพ็ญศีลตลอดชีวิตยังดีซะกว่า” ผมทำหน้าขยะแขยง พร้อมเอามือลูบแขนไปมา ประหนึ่งว่าอิคนข้างคนน่ารังเกียจเต็มประดา “ว่าแต่มึงเถอะ มีเรื่องไรอ่าถึงเรียกกูซะดัง”

“คริคริคริ” โฮซอกเปลี่ยนโหมดมาทำหน้าชั่วทันที “ไปอยู่หอกันเถอะ^o^!!!”

“หอ?”

“ก็แหม่ ขึ้นปีสองแล้ว มันก็เริ่มจะมีงานหนักช่ะ ถ้าเทียวไปกลับมหาลัยกับบ้าน มันก็ไม่สะดวก”

อืม มีเหตุผลแฮะ...

“อีกอย่างนะ... กูว่ากูจะเกาะมึงกินระยะยาวซักหน่อย อิอิ”

ป๊าบบบ!! ตบเข้าให้= =

“ชะอุ้ย ตบกูอีกแล้วนะไอ้ฟาย กูอุตส่าห์เสนอทางเลือกดีๆให้มึง กูเห็นทุกวันนี้มึงก็เหนื่อยกับเรื่องอื่นจะตายห่าละ กูอยากให้มึงได้มีที่พักที่สะดวกๆใกล้มหาลัยไง ไม่ต้องเหนื่อยขับรถกลับบ้าน”

ตอแหล!!= =

“จะลองเอากลับไปคิดดูละกันนะ”

“อย่าคิดนานล่ะ พอดีกูหาที่อยู่ไว้แล้ว เตรียมพร้อมเสร็จสรรพ ขอแค่มึงตอบตกลง เราก็สามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้ทันทีเลย”

“อะไรจะขนาดนั้น แล้วหอที่ว่ามันเป็นยังไงอ่า”

“อืมมมมมม จะพูดว่าเป็นหอก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอกนะ ออกแนวบ้านเช่า เอ๊ะ ก็ไม่เชิงอ่า”

“อะไรของมึงฟะ สับสนในตัวเองรึไง”

“เอาเป็นว่าถ้ามึงโอเคเซย์เยสเมื่อไหร่ มึงก็ได้เห็นเองนั่นแหละ เชื่อมือท่านโฮซอกคนนี้ดิ ระดับกูเลือกสิ่งที่เราคู่ควรไว้แล้วโว้ย”

กูจะเริ่มไม่เชื่อใจก็ตอนที่มึงบอกนั่นแหละ

ในที่สุด กูก็ตอบตกลงไปจนได้...

และตอนนี้ผมก็ยืนอยู่หน้าบ้านเช่าตามพิกัดที่อิโฮปเพื่อนรักได้ให้ไว้เรียบร้อย มันไม่ได้มาพร้อมกับผมหรอกครับ มันบอกให้ผมเข้ามาก่อนเลยมันติดต่อเจ้าของบ้านเอาไว้แล้ว= = ไอ้ผมก็ไม่ใช่พวกเรื่องมากซะด้วย เลยตัดสินใจขนข้าวของมาก่อน... อืมมมมมม ดูจากสภาพบ้านภายนอกมันก็ไม่ได้แย่นะเออ ดูใหม่เหมือนเพิ่งสร้างเสร็จ แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้านเดี่ยวที่เอาไว้อยู่รวมกันเป็นครอบครัวมากกว่าที่จะเป็นบ้านเช่าแฮะ แถมดูเงียบๆเหมือนไม่ค่อยมีคนอยู่อีก ช่างเถอะ มันก็ไม่ได้แย่อะไรสำหรับคนหนึ่งคนกับม้าอีกหนึ่งตัว

“น้องๆ โทษทีนะ พี่มาหาเจ้าของบ้านอ่า” เดินเข้ามาให้ลานบ้านก็เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาบ้านๆกำลังกวาดเศษใบไม้อยู่  อ่า...สงสัยจะเป็นพวกแรงงานต่างด้าวล่ะมั้ง ผมรีบตรงเข้าไปถามหาเจ้าของบ้านทันที

“อ้อ นัมจุนฮยองใช่ม่ะฮับ โฮซอกฮยองเล่าให้ฟังแล้วครับ เชิญครับๆ ผมชื่อปาร์คจีมิน ชื่อเล่นจีมิน เรียกสั้นๆว่าจีมินนี่ศรีปูซานปานสี่ที่พี่เป็นกุ้ยตุ้ยเหมือนหมูจู๋สิบนิ้ว เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้เอง” ผิดคาดครับ!! เด็กนั่นหันมายิ้มตาหยีให้ผมแถมยังแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ!! นี่มันเจ้าของบ้านเช่ารึหัวหน้าแรงงานต่างด้าว ตอบ!!!

แหม่ ไอ้เรียกสั้นๆของมันนี่ยาวกว่าระยะทางไปกลับแดกูปูซานซะอีก(นัมจุนก็เว่อร์ไปแค่ดาวเสาร์ไปดาวพลูโตก็พอเหอะ- -)

“เจ้าของ?”

“เยสสสสสสส โถ่ๆๆๆ ไม่ต้องทำหน้างั้นหรอกฮยอง มาสนิทกันไว้ดีกว่า เข้าบ้านกันเถอะครับ ผมจะต้อนรับอย่างดีเลย รู้ม่ะ ฮยองเป็นลูกค้าคนแรกของผมเลยน้า”

“คนแรก?” ตายๆๆๆๆ นี่อิโฮซอกมันเอาผมมาปล่อยไว้ไหนเนี่ย ไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย ดูเป็นบ้านเช่าที่ไม่มีคุณภาพสุดๆ

แต่เอาเถอะ...เจ้าของบ้านตัวแค่นี้ ผมจัดการได้อยู่ละ เกิดมันเล่นตุกติกขึ้นมาค่อยจับมาส่งให้โรงเชือดหมูก็ไม่สาย หุหุ

“โฮซอกฮยองจองห้องใหญ่ไว้อ่ะครับ ผมเตรียมไว้ให้แล้วนะ มีเตียงเดี่ยวสองเตียง ตู้ โต๊ะ เฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นก็มีพร้อมแล้ว ห้องน้ำอยู่ด้านนอกนะฮยอง” ภายในของบ้านเป็นห้องโถงโล่งๆ มีโซฟากับทีวีจอแบนขนาดค่อนข้างใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง มีห้องรอบทิศทาง ...นี่มันบ้านอยู่รวมชัดๆ= =

“ห้องครัวก็มีนะฮยอง ทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองได้เลย” จีมินพูดต่ออย่างนำเสนอเต็มที่ “ชอบม่ะฮยอง... ชอบเหอะ ผมถูกชะตากับฮยองอ่ะ มาอยู่ด้วยกันเถอะนะ._.”

จีมินพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า แถมยังเพิ่มออฟชั่นเสริมโดยการช้อนตาตี่ๆขึ้นมามอง แหม่ มึงพูดขนาดนี้ คิดว่ากูจะปฏิเสธอะไรได้อีกฟะ ตีหัวกูลากเข้าห้องเลยม่ะ

“เออๆๆ กูก็ขี้เกียจไปหาที่อยู่ใหม่ละเหมือนกัน”

“เย้!!^0^ นัมจุนฮยองของน้อง น้องรักนัมจุนฮยองที่สุดเล้ยยยยยยย มาๆๆ มาให้จุ๊บทีเด้!!>3<”

เดี๋ยวนี้มนุษย์ปกติเขาจูบทักทายหลังจากเจอกันครั้งแรกหรอครับ?

“ว่าแต่เป็นไงมาไง ถึงมาเปิดบ้านให้คนอื่นเช่าวะ มึงอ่ะ” ผ่านไปนานพอสมควร หลังจากที่ผมวิ่งหนีจุ๊บพิฆาตจากเด็กตุ๊ดจีมินเข้ามาในห้องและเก็บข้าวของที่มีอยู่ไม่มากให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว คุณชายจองโฮซอกตัวตั้งตัวตีให้มาอยู่ที่นี่ก็ยังไม่เสด็จมาถึง ผมจึงออกจากห้องมาเพื่อหาเรื่องชวนคุยจีมินที่นั่งดูทีวีอยู่ (แม้จะยังผวาและหวาดกลัวอยู่ก็ตาม)

“เบื่ออ่ะพี่ บ้านมันดูโล่งๆเวลาอยู่คนเดียว อีกอย่างถือเป็นการหาตังค์ทางอ้อมอย่างนึงไง” มันตอบพลันหันมายักคิ้วให้ผม จะว่าไปเด็กนี่ก็ดูไม่ค่อยจะทำตัวเหมือนพวกที่รู้จักกันใหม่ๆมักจะทำเลย คุยเล่นกวนตีนแถมยังไล่จูบเหมือนรู้จักกันมาสามชาติเศษอ่ะ(ความจริงคือรู้จักกันสามชั่วโมงถึงรึป่าวยังไม่รู้เลย) ก็ดีละ จะได้ไม่อึดอัดต่อกันทั้งสองฝ่าย

หลังจากนั้นเราก็หันไปสนใจกับรายการทีวี ไม่ได้คุยอะไรกันอีก จนกระทั่ง... “เฮ้ ทุกโค้นนนนนนนน รอโฮปกันอยู่รึป่าวเอ่ยยยยยยย”

รู้เลยใครมา = = กว่าจะเสด็จนะมึง

“เฮ้ๆๆๆ นัมจุนจ๊ะ อย่ามองหน้าเราอย่างนั้นสิ เรารู้ตัวว่าเราหล่อและเป็นที่ต้องการ แต่ยังไงเราก็มองนายเป็นได้แค่เพื่อนนะจ๊ะ” โฮซอกมาถึงก็กวนตีนทันที แถมยังย่างกรายเดินเข้ามาอย่างมาดมั่นเสมือนนี่คือบ้านของตัวเอง(มารยาทของโฮซอกแปรผันตรงกับสติครับUoU)

“อิหมู!! ไปยกสัมภาระกูมาดิ๊” แหน่ะ ยังมีหน้าไปสั่งเจ้าของบ้านแถมยังเรียกด้วยสรรนามน่ารักน่าชังนั่นอีก

“รับทราบฮับ!!” กรรม อินี่ก็ยอมเขาง่ายๆเลย...

“ว๊ายยยยย” จีมินเดินออกไปหน้าบ้านได้ไม่เท่าไหร่ก็กรีดร้องออกมา ไอ้โฮซอกยังยืนหน้ามึนแคะขี้มูกอยู่ที่เดิม ส่วนผมซึ่งเป็นชายอกสามศอกมากแมนแฮนซั่มด้วยความเป็นห่วงเลยรีบวิ่งไปดู แต่...

โครม!!

ดันสะดุดมวลอากาศหัวโหม่งพสุธาซะก่อน อิอิ

“เอ่อ นัมจุนฮยองไหวปะครับ” เป็นจีมินซะเองที่เดินมาถามไถ่อาการ

“ไม่เป็นไร กูเป็นงี้จนชินละ แฮะๆ” ผมหัวเราะแก้เขิน “ว่าแต่มีไรป่าว เมื่อกี้กูเห็นมึงร้องเสียงดังเลย”

“อ้อ ผมตกใจเสียงกิ่งไม้หักอะฮยอง”

นี่มันทายาทตุ๊ดไอ้โฮซอกป่าววะ-o-

 ..............................

ครั้งแรก ณ บ้านแห่งนี้ของพี่นัมจุน5555

โฮปมินรวมพลกันตุ๊ด คิคิ แล้วนี่ม่อนเหลือรอดมาได้ไง(รึเป็นประเภทเดียวกัน)

อาทิตย์ที่แล้วใครไปคอนมาบ้างเอ่ย? ไรท์ทำได้เพียงนั่งกร่อยอยู่หน้าคอม โฮกกกก

ก่อนที่ไรท์จะดราม่ามากไปกว่านี้ เอาเป็นว่าตัดจบเหอะ555555

กลับเข้าเรื่องๆ เอนจอยรีดดิ้งนะฮับ ตอนหน้าจะเป็นครั้งแรกของใครหว่าคงเดาได้ไม่ยากม้างงงง

ช่วยติดตามไปจบถึงตอนสุดท้ายด้วยน้าาาาตะเองงงงง><

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแชร์ ทุกคนที่กดเฟบนะแจ๊ะ