คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : 20สตอรี่ออฟ...ทีมช่องว่างระหว่างวัย
20
สตอรี่ออฟ...ทีมช่องว่างระหว่างวัย
“เฮ้ย อิกุก! ขนมยี่ห้อนี้อร่อยดีว่ะ
บราวนี่ชิ้นนั้นก็อร่อยนะ แอปเปิ้ลนั่นก็ด้วย ส้มในกระเช้าอีก”
“เออ ฮยอง...”
“ทองหยอดที่ยายสมศรีทำมาเยี่ยมก็ดีนะมึง
กล้วยแขกนั่นอีกไม่รู้อิโฮปไปซื้อร้านไหน วันหลังกูต้องไปซื้อมากินบ้างซะละ”
“จินฮยองครับ...”
“ข้าวเกรียบที่ไอ้แทซื้อมาวันก่อนก็อร่อย
จะว่าไปพุดดิ้งที่นัมจุนแช่ไว้ในตู้เย็นโรงบาลก็น่ากินนะเนี่ย”
“โอยยยยยยยยย ฮยอง!!!”
จองกุกตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน “ที่มาเฝ้านี่เป็นข้ออ้างใช่ม่ะ ความจริงจะมาแย่งแดกของเยี่ยมคนป่วยช่ะตอบมาตรงๆ!?”
“เอ้า! ก็รู้นี่” ผมตอบกลับไปหน้าตาย
“งั้นรังนกที่อยู่ตรงนั้นกูขอละกัน ของดีซะด้วย อิอิ”
“นอกจากหน้าบานแล้วยังจะหน้าด้านอีก...”
จองกุกพึมพำ แหม่...กูได้ยินนะ!! แต่จะปล่อยไปก่อนละกัน รังนกสำคัญกว่า ครุคริ
จองกุกหน้ามุ่ยลงไปทันที
กอดอกเบ๊ะปากเหมือนเด็กๆที่ถูกขัดใจ เหอะๆๆ แหม่ มาทำเป็นน้อยอกน้อยใจนะเด็กนี่
ทีตอนมันกวนตีนผมผมยังไม่ว่าอะไรมันเลยซักคำ
ถามว่ามันทำงี้แล้วผมจะเลิกสิ่งที่คิดจะทำมั้ย?... ก็ไม่...
ผมเดินไปหยิบรังนกบนโต๊ะข้างๆเตียงคนไข้ ก่อนจะเปิดกินไม่สนใจสายตาของเจ้าของที่มองมา
จองกุกแอดมิดเข้าโรงพยาบาลมาได้หลายวันแล้วครับ และวันนี้ก็เป็นวันที่มันกำลังจะได้ออกจากที่แห่งนี้
เพื่อนๆกับครูที่โรงเรียนก็มาเยี่ยมมันบ้าง มาแต่ละทีก็จะซื้อของกินอร่อยๆมาเต็ม
ผมเลยได้รับอานิสงส์ไปด้วย ฮ่าๆๆๆ ถามว่าไอ้พวกที่เหลือมันทำอะไร? มันก็มาอ่ะแหละครับ
มาเต๊าะพยาบาลน่ะนะ...= =
พวกเราเหล่าฮยองตกลงกันว่าจะมารับจองกุกออกจากโรงบาลไปพร้อมกัน
แต่สายจนป่านนี้แล้วยังไม่มีใครโผล่หัวออกมาให้เชยชม
ผมที่ได้รับหน้าที่ให้เฝ้าจองกุกเมื่อคืน เลยทำได้แต่นั่ง(แดก)รอพวกมันมา...
“ฮยองไม่ได้บอกแม่ผมเรื่องนี้ใช่ม่ะ” จองกุกที่ตอนแรกทำท่างอน
ถามผมหลังจากเงียบอยู่นาน
“ไม่อ่ะ” ผมตอบทั้งที่ยังเคี้ยวรังนกอยู่เต็มปาก
“ถ้าบอกคุณน้ากูก็ซวยอ่ะดิ อุตส่าห์รับปากดิบดีว่าจะดูแลมึง
ดันมาทำลูกเขาเข้าโรงบาลซะได้”
“ฮยองไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย มันเป็นเรื่องสุดวิสัยเหอะ”
“แต่ยังไงมึงก็น้องกูป่าววะ
กูควรดูแลมึงให้ดีกว่านี้ ควรไปช่วยมึงให้เร็วกว่านี้ แม่งเอ้ย!! ยิ่งพูดยิ่งแค้น”
“แค้นพวกนักเลงอ๋อฮยอง”
“แค้นอิยุนกินั่นแหละ แม่งด่าวันนั้นกูว่ามีเหนียง!!”
“ก็มีจริงๆป่าวว่ะ-0-”
“เออ!!” ยอมรับก็ได้วุ้ย! แต่ถึงจะมีเหนียงถึงจะหน้าบานก็ยังหล่ออ่ะ ทำไม! อะไร!
ใครมีปัญหา! เคลียร์ได้ ตัวตัวเลย!!
“ขอบคุณละกันนะฮยองที่ไม่ได้บอกแม่
ผมไม่อยากให้แม่เป็นห่วง”
“เอาเถอะ
ถ้าไม่อยากให้แม่เป็นห่วงก็หัดดูแลตัวเองบ้าง
หาเรื่องโดนตีนฟาดหน้าอย่างนี้ใช่ได้ที่ไหน กูใจหายใจคว่ำหมดตอนรู้ว่ามึงโดนกระทืบ
เป็นห่วงนะรู้ป่าว” ประโยคที่ผมพูดไปทำเอาจองกุกมองกลับมองด้วยความซาบซึ้ง...
“ฮิฮิ กูหล่ออ่ะดิ งั้นขอรังนกอีกซักขวดละกัน”
จองกุกทำหน้าเอือม แต่ยังไม่ทันที่มันจะได้ด่าผม
ประตูก็ถูกเปิดพรวดพราดออกมาซะก่อน พร้อมกับเสียงอันดังปานระเบิดปิงปองของนายคิมคนเล็ก
“เฮ้!!! อิกุกน้องร๊ากกกกกกกกกกกก
อุ๊ปส์OxO”
“เบาๆดิ๊อิแท นี่โรงบาลนะ
ไม่ใช่ลานกว้างกลางทุ่งหญ้าสะวันนา ที่มึงจะเอะอะแหกปากก็ไม่มีใครได้ยินมึง” จีมินที่มาด้วยกันรีบตะครุบปากเพื่อนรักทันที
แล้วหันไปมองซ้ายแลขวา ก่อนจะถอนหายใจเมื่อไม่มีเสียงด่าเอคโค่ตามมา
“เฮ้อ มากับพวกมึงทีไรกูไม่วายต้องอับอายทุกที”
ยุนกิที่เดินตามมาติดๆพูดด้วยเสียงปลงๆ
“ไอ้แทฮยองคนเดียวเหอะ ผมอ่ะคนปกติครับ”
จีมินเถียง
“คนปกติที่ไหน
เห็นสแตนดิ้งแทยังหน้าโรงบาลแล้วเข้าไปกอดจูบลูบคลำแถมยังคิดจะแบกกลับบ้านอีก”
“ก็นั่นมันเป็นเฉพาะกับคนพิเศษสำหรับผมนี่นา-^-”
“พวกมึงจะเถียงกันหน้าประตูอีกนานม่ะ
กูจะได้นั่งกินรังนกขวดที่สามรอ” ผมโพล่งออกไปหลังจากอดรนทนไม่ไหวกับน้องๆแต่ละคน
เหนื่อยใจจริงเล้ยยยย สามคนนั่นเลยเดินเข้ามาในห้องแล้วตรงไปที่มุมของกินทันที
ตอนเดินผ่านจองกุกยังไม่วายผลักหัวน้องเล็กที่ตอนนี้หายดีเป็นปกติแล้วชนิดที่เรียกว่าสามคอมโบ
พลั่ก!
“ไงอิหนู หายซ่ายัง?”
ยุนกิทักแล้วหยิบส้มมาปลอกกิน
พลั่ก!
“ถ้าไม่ได้กู
มึงได้ตายกลายเป็นวิญญาณเฝ้ากองขี้หมาอยู่แถวนั่นละ” แทฮยองตามไปอีกคน
พลั่ก!
“ขอให้ผลบุญที่กูช่วยมึงในวันนั้น
ส่งผลให้กูสูงขึ้น” จีมินเข้าไปผลักหัวเป็นคนสุดท้ายแล้วเริ่มขอพรต่อพระเจ้า = =
...ดูก็รู้ว่าทุกคนรักจองกุกมาก... ถุ้ย!!
“นัมจุนฮยองกับโฮซอกฮยองล่ะครับ...”
จองกุกถามออกไปหลังจากที่ไม่เห็น 94ไลน์
ปัง!
ตายยากกว่าฟองน้ำทะเลก็คนบ้านนี้เนี่ยแหละ= =
พอดีกับที่เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างสองร่างที่เดินมาด้วยกัน
โฮซอกยิ้มร่าเข้ามา ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ทั้งห้องถึงกับไปไม่เป็น
“กูว่าจะพาเจฮอสมาตรวจสุขภาพ!!”
.
.
.
เออ... แดกจุดแปป ขอเวลาเงิบซักสามวิครับ
ผมรู้มาตลอดครับว่าอิโฮปมันไม่ปกติ แต่ไม่คิดว่ามันจะอาการหนักถึงขั้นนี้
“จองกุก... กูว่าก่อนที่จะได้พามึงกลับ
เราคงต้องพาอิโฮปเข้าแอดมิดที่แผนกจิตเวชก่อนว่ะ” นัมจุนพูด
“นัมจุนใจร้ายยยยยยย”
แล้วโฮซอกก็ง้องแง้งใส่ไปตามระเบียบ = =
เอาเป็นว่าเราจะข้ามเรื่องไร้สาระที่ต่อจากนั้นไปเพราะคาดว่าหากอ่านมากเกินไปอาจจะบ้าเหมือนตัวละครในฟิคเรื่องนี้ได้
ตัดมาที่ฉากสำคัญของตอนนี้กันเถอะครับ
หลังจากที่พาอิกุกออกจากโรงบาลโดยสวัสดิภาพ
ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน และเริ่มทำการบริหารปาก(??)
เพื่อเตรียมเทศน์น้องเล็กที่กระทำการอุกอาจอันก่อให้เกิดความหวาดวิตกภายในบ้านของเรา
“มีเรื่องอ่ะมีได้
แต่มึงต้องแน่ใจว่าจะชนะเท่านั้น” ยุนกิคือคนแรกที่เปิดปากประเดิมการด่า
“ไม่ใช่ว่าไปเสือกให้เขากระทืบจนแทบได้เฝ้ายมบาล”
โฮซอกแอ๊บโหด
“ถ้ามึงไม่ไหวก็โทรเรียกพวกกูดิ
ไม่งั้นมึงจะมีพี่ไว้ทำไม” ผมบอกมันออกไป
“เออ ใช่ สามคนนั่นพูดถูก” นัมจุนต่อ
“อ่าฮะ กูเห็นด้วยกับสี่คนแรก” แทฮยอง
“กูว่ากูก็คิดเหมือนกับห้าคนแรกอ่ะแหละ” จีมิน
“โด่ววววววววว ฮยองพูดก็พูดได้ดิ ลองไปอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับผมบ้างป่าวล่ะ”
จองกุกยังคงเถียงต่อ
“ถึงยังไงมึงก็ควรโทรบอกพวกกูก่อนอ่ะ
นี่ถ้ายายสมศรีไม่ไปเจออิหมูกะอิแท มึงจะรอดม่ะ” นัมจุนร่าย
“โทรไปฮยองก็วุ่นวายเปล่าๆอ่ะ”
“ไปคอยดูแลมึงที่โรงบาลวุ่นวายกว่าอีก” เออ
โฮซอกพูดได้ใจเฮียมาก ถึงจะกินดีอยู่ดี
แต่เฮียไม่ปลื้มเลยจริงๆก็กับกลิ่นยาของโรงบาล
“...” จองกุกเริ่มเงียบเมื่อเห็นว่าที่พวกเราพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง
“ยังไงเราก็พี่น้องกัน มึงมีไรพวกกูต้องช่วยอยู่แล้ว”
แทฮยองตบไหล่น้องชาย
“เอางี้นะ... ต่อจากนี้ ใครมีเรื่องเดือดร้อนอะไรต้องบอกกันเข้าใจม่ะ”
ผมเริ่มตั้งกฎใหม่ขึ้นมา เมื่อคิดว่ามันน่าจะเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ
“ตามนั้น” ยุนกิตอบซึ่งทุกคนก็พยักหน้าตาม
“ขอบคุณพวกฮยองมากนะครับ” จองกุกเริ่มยิ้มออก
“เอาน่าๆ ไอ้น้อง มีไรให้พวกกฮยองช่วยก็บอกได้เลย
จีมินฮยองคนนี้พร้อมช่วยมึงเต็มที่^3^” จีมินว่าเสียงหวาน
ไม่วายอ้อยน้องไปอีกดอก = =
“งั้น... จีมินฮยองช่วยบอกหน่อยได้มั้ยล่ะครับว่าตอนนี้มีเรื่องกลุ้มใจอะไรอยู่”
“เออ...” พอจองกุกพูดประโยคนั้น
จีมินก็ถึงกับหน้าเสียไป
“หมายความว่าไงอิหมู มึงมีเรื่องอะไร?”
.............................
ใกล้จบแล้วอ่า>< จะถึงโค้งสุดท้ายแล้วนะฮับ จีมินมีเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้
ไม่เครียดค่ะไม่เครียด5555
ตอนนี้ชื่อตอนเอามาจากชื่อทีมของจินกุกตอนถ่ายนาวสองอ่า-o-
อัพช้าสุดๆ ขอโทษจริงๆนะคะ-^- ไรท์งานเยอะไปหมด555
จะพยายามอัพตอนหน้าเร็วๆเนอะ
ใครไปคอนบ้างค้าาาาาา ^o^ เจอไรท์ได้ ไรท์อยู่โซนหน้าคอมT^T...ถุ้ย!!
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกยอดวิว ทุกเม้นท์(เกินสามร้อยแว้ว><) ทุกเฟบ(ถึงสองร้อยแล้ว)
ทุกโหวต ทุกแชร์น้าาาาาาา รักรีดทู้กโค้นนนนนน
ติดตามไปจนจบเลยน้าาาาาาาา
ความคิดเห็น