คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 19คนบ้านนี้...จุดจุดจุด 2
19 คนบ้านนี้...จุดจุดจุด 2
“จองกุกอ่า...มึงติดมหาลัยดนตรีตามที่มึงอยากเข้าแล้วนะ
เสียดายที่เราไม่ได้ฉลองด้วยกัน ฮือออออออออ ไม่น่าเลยจองกุกน้องรัก
ฮยองน่าจะไปช่วยมึงให้เร็วกว่านี้ โฮกกกกกกกกก”
.
.
.
ผัวะ!!
“พูดอะไรของมึง!! อิกุกมันยังไม่ตายซักหน่อย แค่นอนเดี้ยงอยู่โรงบาลป่าววะ”
ซอกจินฮยองตบหัวโฮซอกฮยองเข้าไปฉากใหญ่หลังจากเงิงฮยองพูดอะไรไม่เข้าท่า..
แหน่ะๆๆ
สงสัยกันอ่ะดิว่าตอนที่แล้วเกิดอะไรขึ้น...
เดี๋ยวกระผมนายจอนจองกุกจะไขความกระจ่างทั้งหมดเองครับ...
เหตุเกิดเมื่อช่วงหัวค่ำ
ในขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีแสนดี ผมดันคึกอยากกินก๋วยเตี๋ยวท้ายซอยขึ้นมา
เลยเดินไปซื้อกะว่าจะซื้อไปเผื่อพวกฮยองที่บ้านด้วย
แต่ยังเดินไปไม่ถึงร้านก็ได้ยินเสียงอะไรซะก่อน
ทำให้ขาที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าเป็นอันต้องหยุดชะงักและแอบฟังอยู่หลังพุ่มไม้ด้วยความเผือก...
“เอามาให้ดีๆเถอะยาย จะได้ไม่มีปัญหา...”
“ยายไม่มี”
“โด่วววววว ยายอย่ามาโกหกซะให้ยากเลย”
“ช่ายยยยยย เมื่อวันก่อนผมเห็นยายเดินออกมาจากร้านทองอยู่เลย”
ยายแกอาจจะไปขายทองก็ได้ ใครจะไปรู้...=.,=
เหล่าชายฉกรรจ์ห้าถึงหกคนกำลังยืนล้อมยายแก่ๆคนหนึ่ง
เอ๊ ถ้าจำไม่ผิด ยายแกจะชื่อยายสมศรีนะเออ ยายข้างบ้านจอมขี้บ่น
แต่จะกลายเป็นนางฟ้าทันทีที่เห็นอะไรก็ตามเกี่ยวกับแทยัง(ผมไม่ค่อยได้คุยกับยายแกหรอก
บรรยายไปตามคำบอกเล่าของพวกฮยอง=0=) ให้ไอ้เจฮอสลูกชายโฮปฮยองมาดูมันยังดูออกเลยว่านี่เป็นการข่มขู่รีดไถ่เงินจากคนแก่
ที่เหล่าตัวร้ายในละครชอบทำกัน...
“ยายไม่มีจริงจริ๊งงงงงง
มีแต่น้ำหมากกับเวอร์จิ้น พวกแกจะเอาป่าวล่ะ”
ยายพูดพร้อมทำหน้าตาเหมือนสาวน้อยแรกแย้มในการ์ตูนญี่ปุ่นที่เพิ่งโดนมือชายมาสัมผัสเป็นครั้งแรก...
นี่ยังเวอร์จิ้นอยู่จริงๆอ๋อเนี่ย
โหยยาย จะตายแล้วยังมาทำแบ๊ว= =
“ไม่เอาโว้ยยยยยย จะเอาตังค์!!”
หนึ่งในนั่นที่ดูท่าจะเป็นหัวโจกตะโกนจนยายสะดุดตัวสั่น
นี่ถ้าผมเป็นพระเอกละครคงไปช่วยยายแกแล้ว...
แต่เผอิญว่าผมไม่ใช่ไง
ผมเป็นมนุษย์ธรรมดาที่รักตัวกลัวตายคนหนึ่ง เพราะฉะนั้น...
กูไปซื้อก๋วยเตี๋ยวดีกว่า=.,=
เดี๋ยวๆๆๆ เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
คับคล้ายคับคลาว่าจะเป็นคำด่า โอเค
ทุกคนคงเข้าใจว่าการกระทำของผมมันแย่ใช่มั้ยครับ แต่ฟังผมอธิบายก่อนดิ! คือผมกะว่าหลังจากซื้อก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็จะไปเรียกตำรวจที่ป้อมตรงสี่แยกหน้าปากซอยไงครับ-o- (ความจริงคืออิกุกมันป๊อด กลัวเจอตีน)
ไม่รู้จะช่วยทันรึเปล่า เพราะงั้น ยายสมศรีครับ
ชาติหน้าฉันใดผมขอให้เราเกิดมาพบเจอกันอีกนะครับ ส่วนชาตินี้...กูโกยล่ะคร้าบบบบบบบบ
“เฮ้ย! มึงอ่ะ! กูเห็นซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้มานานละ!! ออกมาดิ๊!” ยังไม่ทันที่จะได้เผ่นออกมาจากรัศมีตรงนั้น
ชายหน้าปลวกในกลุ่มตะโกนมาทางที่ที่ผมซ่อนอยู่
สะดุ้ง!!
เฮ้ย พวกมันรู้ได้ไงวะว่าผมซ่อนอยู่นี่
อุตส่าห์คิดว่าเนียนที่สุดแล้วนะเนี่ย
รึมันจะเป็นผลกรรมของผมที่คิดจะละเลยยายสมศรีวะ=o= เฮ้ย!
กูไม่ได้ละเลยนะโว้ยยยย ก็บอกอยู่หยกๆว่าขอไปซื้อเตี๋ยวก่อนไง!!
“จะออกมาดีๆ หรือจะออกมาพร้อมรอยตีน”
เอาไงดีวะอิกุก...
“กูจะนับหนึ่งถึงสามนะ...หนึ่ง”
ถ้าออกไปก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตตัวเอง
“สอง”
แต่ถ้าไม่ออกมึงเจอตีนเลยนะโว้ย
“สะ...”
“ออกแล้วคร้าบบบบบ” ผมตอบไปเสียงอ่อย
พร้อมกับยกมือสองข้างขึ้นมาเหมือนผู้ร้ายโดนตำรวจจับ
“มึงมาแอบดูนี่จะเอาไปฟ้องตำรวจใช่มั้ย!!” ไอ้หัวโจกตะโกนใส่หน้าผมซะจนชุ่มชื่นเพราะน้ำลายท่วมหน้า=
=
“เปล่าพี่”
“กูไม่เชื๊อออออออออออออ” เอ้า! มึงไม่เชื่อแล้วจะถามกูแต่แรกทำไมวะ-o-
“เชื่อไม่เชื่อก็ตามใจเหอะ ผมไปได้ยัง
เดี๋ยวร้านก๋วยเตี๋ยวก็ปิดซะก่อนหรอก” ผมตอบกลับไปหน้าอึนๆ
ทั้งๆที่ในใจกูกลัวจนเยี่ยวจะราดละT^T ปากดีไปงั้นแหละ
“ช่วยยายก๊อนนนนนนนนน”
ยายสมศรีโหยหวนเมื่อเห็นท่าว่าผมจะทิ้งแก ยายครับ... ผมเป็นอนาคตของชาตินะครับ
ผมยังไม่อยากตายตอนนี้ ปล่อยผมไปเถอะT^T
“มึงจะไปไหนก็ไป” ไอ้หัวโจกบอก “...แต่ก่อนไป ขอกระทืบซักทีสองทีละกัน”
“ไรนะพี่!!”
“เห็นหน้ามึงแล้วแม่งหมั่นไส้ว่ะ ไม่ถูกชะตาอย่างแรงเลย”
เหี้ยแล้วไง โอยยยยยยยยยยย พูดงี้หมายความว่ากูผิดที่กูหล่อกว่ามึงใช่ม่ะ
ไอ้หน้าปลากะโห้พิการตาบอดว่ายชนขอบกะละมัง!! โฮกกกกกกกก
เสร็จงานนี้พี่จอนว่าจะไปศัลยกรรมตัวเองให้อุบาทว์กว่าเดิมซักหน่อย
เผื่อจะได้ไม่ต้องมีปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นอีก .เหนื่อยใจแรง (จะตายแล้วยังไม่วายหลงตัวเอง)
“เฮ้ย พวกมึงลุย!!”
สิ้นเสียงไอ้หัวหน้าปลากะโห้เท่านั้นแหละ พวกลูกกระจอกที่เหลือทั้งหมดก็กรูกันมารุมประเคนทั้งมือทั้งตีนใส่ผมไม่ยั้ง
จนผมที่ตั้งตัวไม่ทันเซล้มลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นปล่อยให้พวกมันรุมกระทืบเป็นกระสอบทรายโดยสมบูรณ์...
“เออ! หมัดซ้าย ศอกขวา เออ!! อย่างนั้น ใส่เข่าอีกหน่อย นั่นแหละ!!”
แต่ดูเหมือนจะมีอีกคนหนึ่งที่เกือบถูกลืมไปแล้ว... ยายสมศรีครับ!! ยายแกกำลังส่งเสียงเชียร์อย่างกับดูแข่งมวยอยู่ก็ไม่ปาน!!
เฮ้ย! ได้ข่าวว่ายายเป็นต้นเหตุนะโว้ยยยยย
นี่ไม่คิดจะช่วยกันเลยช่ะ!?
“ยาย!! ตามคนมาช่วยดิ๊ ถ้าผมตายผมจะไปหลอกแทยังจนลาออกจาวงการไปบวชเลย คอยดู!!” สุดท้ายผมก็รวบรวมลมปราณที่เหลืออยู่
ตะโกนออกไปให้ยายสมศรีได้ยิน ยายแกทำหน้าเหมือนเพิ่งจะรู้ตัวว่าไม่ใช่เวลาเชียร์มวย
เลยรีบวิ่งด้วยความเร็วเท่าหอยทากพิการเพิ่งหัดเดิน
ไม่นานยายแกก็กลับมาพร้อมกับ...
“กรี๊ดดดดดดดด อิกุกตายแล้ววววววว”
ปาร์คจีมินฮยอง...
กูยังไม่ตายโว้ยยยยยยยยยยย แต่กูตายแน่ถ้าหากมึงยังมัวแต่กรี๊ดแล้วไม่มาช่วยกูอ่ะ= =
“เกิดอะไรขะ... ว๊ากกกกกกกก อิกุกตายแล้ววววววว!@#$%^&*(”
แทฮยองที่เดินดูดสเลอปี้ตามหลังมา ตะโกนขึ้นอีกคนด้วยความสติแตกแล้วพ่นภาษาอิวีที่ปัจจุบันผมยังไม่เข้าใจว่ามันมีความหมายว่าไง ...คือพวกฮยองอยากให้ผมตายขนาดนั้นเลยอ๋อครับ= =
“เชี้ยละ แม่งพวกมันมาว่ะพี่”
“กลัวอะไร ก็ลากพวกมันมากระทืบเลยดิ”
เสียงของพวกชั่วดังอยู่เหนือหัว
ผมที่ตอนนี้แทบจะหายใจไม่ไหวได้แต่มองตาปรือตามพวกมันที่ทิ้งผมไว้แล้วกำลังจะเข้าไปรุมยำตีนพวกฮยองเป็นรายต่อไป
“จีมิน!! มึงโทรตามพวกฮยองมาด่วนเลย
เดี๋ยวตรงนี้กูจัดการเอง” แทฮยองฮยองที่เพิ่งได้สติหันไปบอกคนขาสั้นข้างๆด้วยประโยคที่โคตรพระเอก
“โทรเสร็จก็มาช่วยรับตีนอิพวกนี้แทนกูที”
ขอถอนคำพูดครับUoU
จีมินฮยองพยักหน้ารับแล้วเดินแยกออกไปโทรหาพวกฮยองที่บ้านคนใดคนหนึ่งทันที
ส่วนแทแทฮยองก็รับศึกบาทาภัยด้วยตัวคนเดียว ดีที่พี่มันตั้งรับได้ทัน
เลยพอจะปล่อยหมัดสะเปะสะปะถ่วงเวลาไว้ได้ แต่ก็แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ เพราะโดนรุมทีเดียวพร้อมกันหลายตีนหลังจากนั้นพี่แกก็เริ่มทรุดลงกับพื้น
ไม่ต้องถามถึงยายสมศรีครับ... ยายแกสลบไปตั้งแต่ตามจีมินฮยองมาละ= =
“เฮ้ย แทฮยอง!!!”
จีมินฮยองที่โทรศัพท์อยู่เห็นเพื่อนตัวเองเกือบหมดสภาพก็รีบวิ่งมาดู
...แต่นั่นหมายความว่า เข้ามาในดงตีนชัดๆ
“ทำน้องกูแล้วยังจะมาทำเพื่อนกูอีก!! หมูโกรธแล้วนะ!!
หมูจะไม่ทน!! หมูจะวีน!!
พวกมึงรู้ม่ะใบหน้าจองกุกมีแค่มากนะโว้ยยยยย
ถ้าเกิดมันได้เดบิวต์ขึ้นมามันต้องใช้หน้ามันทำมาหากินทั้งชีวิตเลยนะโว้ย
แล้วแม่มันก็คาดหวังกับมันมากด้วย
มึงเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่จะจำหน้าลูกตัวเองไม่ได้เพราะส่วนประกอบบนใบหน้าที่แทบไม่ดูไม่ได้ป่าววะ!!! ส่วนอิแท!! แม่งไม่มีอะไรดีหรอก มันมีดีแค่หน้าตา
ถ้ามันหน้าเละขึ้นมาผู้หญิงคนไหนจะเอามัน
มันจะหาเมียไม่ได้แล้วก็จะใช้ชีวิตป้ำๆเป๋อๆอย่างงี้ต่อไป
ตัวมันก็ดำอยู่แล้วมึงยังจะทำให้อนาคตของมันมืดดำไปอีกอ๋อวะ!! พูดแล้วหงิด ยิ่งด่ายิ่งหงิด เอาเป็นว่าพวกมึงโคตรของโคตรของโคตรผิดอ่ะที่ทำใบหน้าหล่อๆของอิสองตัวนี้มีแผล!! กูไม่อยู่เฉยแน่ คอยดู๊!! เรื่องนี้ต้องถึงหูลูกเพจบูชาคนหล่อ!!”
=o= <<< ใบหน้าของทุกคน ณ
ที่แห่งนี้...
“จะทำอะไรก็เรื่องของมึง
ตอนนี้กูจะตื๊บมึงไม่ให้มีหน้าไปฟ้องใครได้เลย”
ไอ้หัวโจกพูดขึ้นแล้วทำท่าจะเดินขึ้นไปทำร้ายจีมินฮยองที่ตอนนี้ตัวลีบอยู่ข้างๆแทแทฮยอง(ตอนด่าไม่ทันได้กลัว
ตอนนี้กลัวละT^T)
“ไหน!! ใครจะทำอะไรน้องกู!!?” เสียงทุ้มแสนเยือกเย็นที่รู้สึกถึงความโหดแผ่ซ่านออกมาจากน้ำเสียง...คิมนัมจุนเดินนำฮยองคนอื่นๆมาพร้อมกับหน้าตาที่บ่งบอกยี่ห้อความโฉดของเฮียแก...
มันจะเท่มากถ้าไม่ใช่เพราะ
โครม!
...เฮียแกเหยียบเปลือกกล้วยแล้วลื่นล้มลงไปซะก่อน= =
“พวกมันมาเพิ่มอีกแล้วอ่ะพี่”
ลูกกระจอกกระซิบบอกลูกพี่มัน
“อย่าไปกลัวมัน” หัวโจกปลุกกำลังใจลูกน้อง
ทั้งที่ตัวเองตัวสั่นตั้งแต่ได้ยินเสียงนัมจุนฮยองละ
“กูมีตัวเลือกให้พวกมึงนะ”
ยุนกิฮยองที่เห็นว่านัมจุนฮยองคงใช้การไม่ได้ เลยออกโรงแทน
แถมยังแผ่รังสีออกมาซะยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก “หนึ่งกลับไปดีๆแล้วอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก
สอง(ชี้ไปที่โฮซอกฮยอง) โดนเงิงอีนี้เฉาะหน้า สาม(ชี้ไปที่จินฮยอง) โดนเหนียงพี่คนนั้นกระแทก
หรือสี่(ชี้เข้าหาตัวเอง) โดนตีน(กา)กู”
“กลับคร้าบกลับ” แล้วพี่มันก็วิ้งฉี่ราดหนีไป...
...ง่ายขนาดนี้เลยอ๋อ-o-...
เฮียก้าสายโหดมาอีกแล้วครับ=.,=
“พวกมึงเป็นไงบ้าง”
หลังจากสถานการณ์เริ่มคลี่คลายแล้ว จินฮยองก็วิ่งเข้ามาถาม จีมินฮยองยังครบสามสิบสองไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
แทแทฮยองดูจะไม่เป็นไรมาก แต่ผมนี่สิตาใกล้จะปิดอยู่รอมร่อละ...
“ฮยอง ผม...” สุดท้ายผมก็ฝืนตัวเองไม่ไหว
“ม่ายยยยยยยยยยยย!!”
เสียงของเหล่าฮยองเป็นแบ็คกราวด์ประกอบก่อนที่ผมจะหมดสติไป...
.
.
.
ถ้านี่เป็นฟิคดราม่าแสนเศร้าเคล้าน้ำตา
คงขึ้นคำว่า ‘The
End’ ตัวโตๆประกอบไว้ให้คนอ่านช้ำใจเล่นแล้ว
แต่นี่เป็นฟิคตลกขบขันไง
มันเลยมาลงเอยตรงที่ผมต้องนอนหยอดน้ำเกลือที่โรงพยาบาลเป็นเวลาเกือบอาทิตย์
แถมระหว่างนั้นยังมีพวกฮยองแสนน่ารำคาญมาเป็นมารเพื่อจะคอยเต๊าะคุณพยาบาลอีก= =
เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้แล...
..........................
รู้สึกเหมือนหายไปนานจนแทบจะจำวิธีลงนิยายไม่ได้อยู่แล้ว ฮาาาาาา
ตอนนี้ยาวกว่าทุกตอนค่ะ(แต่ก็ยังน้อยอยู่ดี)เพราะไรท์เวิ่นหนัก
แค่คำด่าของจีมินก็ปาไปเกือบหน้านึงละ555
ช่วงนี้งานยุ่งมากอ่ะ ไม่มีเวลาอัพฟิคเล้ยยยยย
ใกล้จบแล้วค่ะ ใกล้จะถึงโค้งสุดท้ายของเรื่องนี้เต็มที ฮุฮิ
ver.แก้แว้ว หลังจากที่เห็นคำผิดบานตะไทยิ่งกว่าสิวบนหน้าอิกุก...มาแก้ให้แล้วนะฮับ
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแชร์ ทุกคนที่ติดตามนะฮับ
ซียูอะเก๋นนนนนนน
ความคิดเห็น