คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 17สตอรี่ออฟ...พี่น้องทางม้าลาย
17สตอรี่ออฟ..พี่น้องทางม้าลาย
แปะ แปะ(เสียงตบมือครับ= =)
“โฮซอกกกกกกก กูอยากกินน้ำ”
“อยากกินก็ไปหยิบเองดิวะ”
“มึงว่าไงนะ=
=”
“เดี๋ยวโฮปไปหยิบให้ครับฮยอง แฮะๆ^^”
“ดีมาก” ผมยิ้มรับ โฮซอกเบ้ปากอย่างขัดใจนิดหน่อย แต่พอมันทำอะไรไม่ได้ก็เลยยอมเดินไปหยิบน้ำมาให้แต่โดยดี
ผมลูบหัวเกาคางโฮซอกนิดหน่อยเป็นการให้รางวัล คิคิ
นี่ถ้ามันเอาลิ้นออกมาแล้วทำเสียง แฮ่กๆ ซักหน่อย คงน่ารักไม่หยอก
มีทาสส่วนตัวก็ดีอย่างนี้นี่เอง โฮ๊ะๆๆๆ
อื้มมมมมมมม จะว่าไป…
ทำไมโฮซอกมันดูเด่นจังวะ นี่สังเกตมานานละ บทอิโฮปเยอะกว่าคนอื่นตลอดเลย คนเขียนแม่งลำเอียงอ่า
มึงโดนเงิงอิม้าครอบงำใช่ม่ะ ตอบ!!(ยุนกิลูก
กลับมาก่อน) อืมมมมมม ได้ข่าวว่าตอนนี้เป็นตอนของผมนะเออ
ไม่ได้การละ ผมต้องทำอะไรซักอย่าง!!
“โฮซอก”
“ว่าไงครับฮยอง”
“มึงไปอยู่ในห้องเงียบๆซักวันดิ๊”
“อะไรของฮยองเนี่ย” ไอ้โฮซอกทำหน้าม้างงทันทีที่ผมบอก
“ตามนั้นแหละ อย่าขัดใจกู ไปเลยไป ชิ้วๆๆ”
“ไรหว้า” ถึงมันจะยังงงๆแต่คงรู้ว่าขัดใจผมไม่ได้ เลยยอมเดินไปที่ห้อง
กำลังจะเข้าไปแล้วล่ะครับถ้าไม่ติดว่า
ติ๊ง หน่อง
“เดี๋ยว อิโฮป”
“ไรอีกวะ” มันหันมาถามอยากรำคาญ พอผมหรี่ตามองไป
มันก็เปลี่ยนคำพูดทันที “มีอะไรอีกรึขอรับท่านฮยอง”
“ออกไปดูข้างนอกดิ๊ ว่าใครมันมากดออด”
“คร้าบๆๆ… นี่ไม่คิดจะลุกไปเองหน่อยหรอวะ นั่งจนตูดจะบานกว่าหน้าจินฮยองละ”
แหน่ะ ยังมาทำบ่นนะมึง=*=
“มีจดหมายอ่ะฮยอง” พอโฮซอกกลับมามันก็บอกผมพร้อมกับยกจดหมายฉบับหนึ่งโบกไปมาประกอบ
“ไหนเอามาดูดิ๊”
“ไม่ใช่ของฮยอง นี่อ่ะของอิแท”
“เอามาๆ แล้วมึงก็ไปได้แล้ว” ชักจะอยู่เกือบครึ่งตอนละนะมึง…
โฮซอกไม่ได้เถียงอะไร ยอมเอาจดหมายมาให้ผม แล้วเดินเข้าห้องไป
สงสัยมันขี้เกียจเถียงแล้ว อืม ก็ดี
ไหนดูซิ… ซองจดหมายสีชมพูหวานแหววเลย มีลายการ์ตงการ์ตูนประกอบด้วย
เหยดดดดดด นี่มันของผู้หญิงชัดๆ สำรวจดูก็ไม่พบชื่อคนส่ง มีแต่คำว่า ‘To แทฮยองโอ๊ปป้า’ ตัวโตๆอยู่กลางซอง
“แทฮยอง!! แทฮยองเอ๊ย!!
แทแทลูก!! อิแท!!
อิลิง!! อิดำ!!”
ผมเป็นคนมีมารยาทพอครับ เพราะฉะนั้น ผมจะไม่เปิดอ่านคนเดียว ตามหลักแล้วเราต้องให้เจ้าของมันเปิดอ่าน
แล้วเรานั่งเผือกอยู่ข้างๆ นี่แหละครับวิธีการของนักเผือกที่เซียน เอ้ย ผู้ร่วมรับรู้เรื่องของคนอื่นที่ดี
ต่างหาก…คิคิกิกิ
“โว้ยยยยยยย เรียกอะไรนักหนาเนี่ยฮยอง ได้ยินตั้งแต่คำว่าแทฮยองแล้ว”
แทฮยองโผล่หน้ามาแล้วโวยวาย
“เอ้า ก็มึงไม่มาซักที-3-”
“ผมขี้อยู่โว้ย!!”
โอเค จบข่าว=
=
“ว่าแต่ฮยองมีอะไรมั้ยอ่า” อิแทถามแล้วเดินมานั่งข้างผม
ผมยื่นซองจดหมายนั้นให้มันทันที ไม่พูดอะไรให้เสียเวลา “อ่า งั้นผมเอาไปอ่านใน…”
“อ่านตรงนี้แหละ กูจะเสือก” ผมบอกเจตนาที่แท้จริงกับแทฮยองไป
มันทำหน้าเอือมนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร มันนั่งลงที่เดิม เปิดซองจดหมายแล้วหยิบข้างในออกมาอ่าน…
ถึง แทฮยองโอ๊ปป้า ยอดรักของหนู
กราบแทบเท้า แทฮยอง สุดที่รัก น้องประจักษ์ แล้วว่ารัก พี่แค่ไหน
เพราะพี่นั้น เปรียบประดุจ ดั่งดวงใจ และตับไต ไส้พุง มารวมกัน
พี่ช่างหล่อ เลอค่า เสียจริงหนา รวมถึงหน้า เหมือนลิง เสียจริงนั่น
น้องคอยพี่ ที่ท่าน้ำ ทุกคืนวัน โปรดพี่ปัน หัวใจ ให้น้องที
ปล.
ไม่ต้องรู้หรอกว่าหนูเป็นใครขอแค่รับรู้ถึงหัวใจของหนูก็พอ
ปล.2 รักแทแทโอ๊ปป้ามากกกกกกกกก
ปล.3 รักแทแทโอ๊ปป้ายิ่งกว่าลิงชิมแปนซีในสวนสัตว์
ปล.4 รักแทแทโอ๊ปป้ายิ่งกว่าเอเลี่ยนในหนังอีทีเพื่อนรัก
ปล.5 รักแทแทโอ๊ปป้ายิ่งกว่าวีวงบังทัน
ปล.6 รักแทแทโอ๊ปป้ายิ่งกว่าก้อนกรวดในเศษขี้หมาที่ติดอยู่ใต้พื้นรองเท้าผ้าใบที่หนูเพิ่งซื้อไปเมื่อวาน
จาก…แฟนคลับที่หน้าตาดีไม่แพ้ซูจีวงมิสเอ
.
.
.
จดหมายรัก?
เหยดดดดดดดดดด ไอ้แทแม่งน่าหมั่นไส้ชิบหาย
ถึงข้อความในนั้นมันจะน่าขำมากกว่าน่าเขินก็เถอะ555555 แต่นั่นอ่า จดหมายรักเลยนะโว้ย จดหมายร๊ากกกกกกกกก .กรีดร้องคร่ำครวญ
ว่าแต่…เดี๋ยวนี้เขายังเขียนกลอนส่งจดหมายหากันอีกหรอวะ-o- กูคิดว่ามันหมดยุคไปแล้วซะอีก เหอะๆๆ
เกิดอีกกี่ชาติกูจะได้แบบนี้บ้างวะ ทั้งชีวิตเวลามีจดหมายส่งมาที
ไม่จดหมายลูกโซ่ก็จดหมายทวงหนี้อ่ะ= =
“จดหมายเห้ไรวะ ด่าผมว่าหน้าเหมือนลิงด้วย-o-” แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่
“มึงก็ดูเนื้อความที่เขาต้องการจะสื่อดิวะ
ที่เค้าพร่ำพรรณนาถึงความรักที่มีต่อมึงอ่า”
“รักกว่าก้อนกรวดในเศษขี้หมาเนี่ยนะ”
“เออดิ เนี่ยนะ ถ้าเป็นแฟนคลับกูนะ กูจะออกตามหาเลย”
“ตามหาไปขอบคุณอ๋อ”
“เปล่า” ไอ้แททำหน้างง ผมเลยไขความกระจ่างให้มัน
“กูจะตามหาแล้วพาพวกไปรุมกระทืบ ก๊ากกกกกกกกกกก”
“=*=”
“55555 เอาน่าๆๆ มึงมีแฟนคลับที่รักมึงขนาดนี้
มึงควรจะดีใจนะแทแทน้องรัก ถึงแม่นางจะกวนตีนไปหน่อย…”
“ไม่หน่อยอ่ะ” แทฮยองแก้
“เออ ไม่หน่อย…
ถึงนางจะกวนชวนตีนกระตุกมากก็ถึง คิคิ”
“…”
“คิดดูดิ คนเห้ๆไม่มีไรดีอย่างมึงเนี่ย
อย่างน้อยก็มีคนชื่นชมอยู่นะโว้ย”
“…”
“เอ้าๆๆๆ ไม่ต้องมาทำงง มึงมีไรดีบ้างล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ นิสัยก็กวนตีน
บ้าๆ บอๆ ติ๊งต๊อง กวนประสาท ซกมก ประหลาด การเรียนก็แทบติดลบ บ้านก็เช่าเขาอยู่
ทุกวันนี้แทบแดกแกลบแทนข้าว ชีวิตนี้เห็นจะมีเพียงอย่างเดียวว่ะที่ดี”
“อะไรวะฮยอง” แทฮยองทำตาเป็นประกายอย่างคาดหวัง
“มีพี่ชายหล่อๆอย่างกูไง” ผมว่าพลางยักคิ้วเป็นออฟชั่นเสริมความหล่อ
“ขำจัง= =” มันพูดทั้งๆที่หน้าตาตรงกันข้าม
บ๊ะ! เดี๋ยวโบกซะเลยนี่!!
“ไม่ได้พูดให้ขำโว้ย”
“เออ รู้น่า ไม่ต้องมาทำหล่อ เป็นพี่ที่ดีสั่งสอนน้องหรอก แม่
งไม่เข้ากับฮยองเลยครับ บอกตรงๆ-3-”
เอ๊ะ ไอ้เด็กนี่นี่ยังไง
กูจะทำตัวเป็นพี่ที่ดีสอนมึงให้เป็นผู้เป็นคนหน่อยไม่ได้ไง๊!?
“ตีนกูยังว่างนะ”
“ว่างอ๋อฮยอง” แทฮยองเลิกคิ้วอย่างกวนตีน ก่อนจะกลับมาอ่อนลงและ… “เดี๋ยวผมนวดให้ละกันเนอะ ตีนฮยองจะได้ไม่ว่าง”
แล้วมันก็เขยิบมานวดตีนให้ผมจริงๆครับ เหอะๆๆ
กูก็นึกว่ามึงจะแน่ซักแค่ไหน โอยยยยย กูขรรม
อยากให้น้องนางผู้นั้นได้มาเห็นอิแทซีนนี้จริงๆ
ตอนนี้ทุกคนก็ประจักษ์กันโดยทั่วหน้าแล้วนะครับว่าใครใหญ่ที่สุดในบ้าน
อิอิ
มินยุนกิอ่า... ทั้งหล่อ ทั้งรวย ใจป๋าอีกต่างหาก แหม่
ใครได้เป็นพ่อของลูกนี่คงโชคดีไปทั้งชาติ โฮ๊ะๆๆๆๆ
ว่าแต่… มีใครสนใจอยากจะส่งจดหมายรักมาให้ผมบ้างมั้ยครับ
ฮิฮิ
...........................
เฮียก้ามาเหนือตลอด ฮาาาาาาาาา
ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแหละค่ะ ตอนนี้ ก๊ากกกกกกกก
อ่านคลายเครียดละกันเนอะ คุคิคุคิ
ไรท์จะเปิดเทอมแล้วคงต้องดองแน่ๆเลย(ทุกวันนี้ก็ดองอยู่555)
อีกอย่างคือเน็ตบ้านไรท์กำลังจะโดนตัดค่ะ เลยเอามาลงให้ก่อนจะไปปฐมนิเทศUoU
ถถถถถ ชีวิต...
ขอบคุณทุกยอดวิว ทุกคอมเม้นท์ ทุกโหวต ทุกแชร์ ทุกคนที่ติดตามน้าาาา
รักรีดเดอร์ทู้กกกกกกกโคนนนนนนนนน .โปรยจูบ
ความคิดเห็น