ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC BTS] -:มนุษย์บังทัน:- ภาคบ้านเช่านรกแตก!!

    ลำดับตอนที่ #16 : 13คนบ้านนี้...อกหัก...จริงหรอ?

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.ค. 58




    13 คนบ้านนี้...อกหัก(??)

     



    เวลาสี่ทุ่มกว่าๆของวันพฤหัส มันควรจะเป็นเวลานอนของใครหลายคนครับ แต่ตอนนี้ทุกคนในบ้านเช่าของเรากลับนั่งหน้าเครียดกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เอ๊ะ! จะเรียกว่าทุกคนก็ไม่ได้สิ เพราะมีสมาชิกหายไปคนหนึ่ง และคนคนนั้นคือสาเหตุที่ทำให้พวกเรามานั่งอยู่ตรงนี้ครับ

     

    ปาร์คจีมินนี่ฮยอง... เจ้าของบ้านตัวเตี้ยไงล่ะ= =

     

    “จะกลับดึกก็ไม่โทรบอกกันเล้ย โทรไปก็ไม่ติดอีก” แทฮยองฮยองทำหน้าเครียด

     

    “จะห้าทุ่มแล้วยังไม่กลับ แม่งคงไปต่อกับแม่สาวคนนั้นแล้วม้างงงงงงง” โฮซอกฮยองบ่น

     

    “ฮ้าววววววว กูง่วงโว้ยยยยยย” ยุนกิฮยองที่คอพับไปแล้วตะโกนออกมา ไม่ใช่แค่แทแทฮยอง โฮซอกฮยอง ยุนกิฮยองหรอกครับ ฮยองคนอื่นๆก็ไม่ต่างกัน

     

    ทั้งๆที่จีมินฮยองเป็นผู้ชายจะกลับบ้านดึกก็ไม่แปลก พวกเราก็มีบ้างนะที่จะกลับบ้านดึกหรือไม่ก็ไม่กลับมานอนที่นี้ แต่เราจะบอกเหตุผลกันก่อนเสมอ ทว่าฮยองตัวเตี้ยคนนั้นกลับหายไปไม่บอกไม่กล่าว ทุกคนเลยมานั่งเป็นห่วงกันอย่างนี้ไง

     

    จากคำให้การของแทฮยองฮยองบอกว่าตอนบ่ายหลังจากกินข้าวเที่ยงกันเสร็จ จีมินฮยองได้ขอตัวแยกออกไปก่อนด้วยเหตุผลว่าจะไปพบสาวที่รู้จักกันในแชท แต่ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้รับการติดต่อจากหมูฮยองเลย

     

    โดนผู้หญิงคนนั้นจับไปปล้ำแล้วป่าววะ=.,=

     

    ...ไม่ใช่อะไรหรอก...ผมอิจฉา

     

    เอี๊ยดดดด ปัง!

     

    เสียงประตูดังขึ้น หันไปทางต้นเสียงก็พบบุคคลที่ทำให้คนทั้งบ้านเป็นห่วงจนไม่ได้หลับได้นอน ทุกคนลุกขึ้นเตรียมจะด่ากราดเทศนาสั่งสอนหมูฮยองกันถ้วนหน้า แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นสภาพของคนตัวเตี้ย จีมินฮยองในสภาพที่ไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่นัก ก้าวเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางโซซัดโซเซ

     

    “ทำไมเมามาเป็นหมางี้วะ” จินฮยองรีบเข้าไปประคองทันทีที่เห็นว่าอีกคนกำลังจะล้มลงไปจูบพื้น

     

    “เหี้ยเอ้ยยยยยย แล้วไปมีเรื่องกับใครสภาพยังกะกระสอบทราย” แทแทฮยองสบถแล้ววิ่งไปช่วยพยุงอีกข้าง

     

    “กูว่าแล้วว่ามันต้องเป็นเรื่อง” นัมจุนฮยองบ่น แต่ก็ไม่วายเดินเข้าไปหยิบน้ำในครัว “เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาให้ละกัน”

     

    “ตกลงมึงเป็นไรวะอิหมู” โฮปฮยองถามเข้าประเด็น จีมินฮยองที่หน้าตาสะลืมสะลือหันมองก่อนจะกวาดตาไปทั่ว แล้วสายตานั้นก็ดันมาหยุดอยู่ที่...

     

    ผม!?

     

    จีมินฮยองจ้องผมนานมาก จนผมทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะ...

     

    กระโจนเข้ามานัวเนียผมครับ!!!o[]o

     

    “เฮ้ย ฮยอง!!!! ทำไรเนี่ย!!!??!

     

    “งือๆๆๆ ฮือออออ” นี่คือคำตอบที่ผมได้จากเตี้ยฮยองครับ

     

    “อิหมูวววววววววว” คนอื่นๆก็ตกใจไม่แพ้กันครับ รีบเข้ามาแยกจีมินฮยองออกจากผมอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผมจะเสียความบริสุทธิ์ให้หมูฮยองไป

     

    โฮกกกกกกกกกก ทำไมต้องเป็นกูที่ซวยตลอดดดดดดดT^T

     

     



     

    จีมินฮยองคงเป็นหมูสายพันธุ์ปลิงผสมจิ้งจกสปีชี่ตุ๊กแกแน่ๆเลยถึงได้เกาะหนึบขนาดนี้ กว่าพวกเราจะช่วยกันแยกได้ก็ทำเอาหมดแรงไปตามๆกัน

     

    และผมคงสยิวไปอีกนาน... มีอย่างที่ไหนเมาแล้วมากระโดดกอดคนอื่นอย่างนี้!! ถ้าเป็นผู้หญิงสวยๆอกสะบึ้มก็ว่าไปอย่าง แต่นี่...มนุษย์กล้ามตัวเตี้ยเนี่ยนะ!! โฮกกกกกก จองกุกรับไม่ได้!!

     

    เห็นทีว่าจบงานนี้ผมต้องเคลียร์กะนังไรท์เตอร์ซักหน่อยละ= =+

     

    “กูว่าอิปาร์คแม่งต้องเผยตัวตนของมันเอามาแน่ๆเลย เหี้ยยยยย กูขนลุก” ยุนกิฮยองที่ตื่นเต็มตาทำหน้าสยองพร้อมกันลูบแขนตัวเอง อย่าว่าแต่ฮยองเลย ผมเองยังช็อคไม่หาย

     

    “ฮืออออออออออออ แม่งเอ้ย! ทำไมผู้หญิงสมัยนี้มันเป็นอย่างงี้วะ” แล้วถามว่าที่พวกเราบ่นๆไปเมื่อกี้เนี่ยคนทำมันรับรู้มั้ย...ก็ไม่! หมูฮยองยังคงคร่ำครวญต่อไป= =

     

    “เป็นงี้แม่งอกหักชัวร์!!” นัมจุนฮยองวินิจฉัยอาการแล้วสรุปเอาเอง ซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย

     

    “แล้วมันไปได้แผลมาได้ไงวะ” จินฮยองถามอย่างสงสัย

     

    “โดนยายสมศรีอีกป่าววะ ครั้งที่แล้วผมกะยุนกิฮยองโดนไปยังจำไม่ลืมเลย”

     

    “บ้าเหอะ ยายสมศรีหลับไปตั้งแต่สองทุ่มละ กวนกล้วยเสร็จยายแกก็นอนเลย เหอะๆๆ”

     

    “แล้วใครทำมึงวะอิหมู เดี๋ยวกูตามไปจัดการให้” เมื่อสันนิษฐานไม่ได้ ยุนกิฮยองเลยหันไปถามเจ้าตัวที่กินยาแก้มึนเข้าไปและดูเหมือนจะเลิกฟุ่มฟายแล้ว

     

    “ฮืออออออออออออออ” ...แล้วก็กลับมาฟุ่มฟายอีก= = “โฮกกกกกกกก ฮยองงงงงงงงงงงงงงงง อิแทววววววววว อิกุกกกกกกกกก ฮือๆๆๆๆ ผู้หญิงคนนั้นแม่งหลอกกูววววววววววววว มันไม่ได้รักกูวววววววววว ฮืออออออออออออออ”

     

    “อืม พวกกูรู้ละ เดาได้ไม่ยากหรอก” จินฮยองไปตอบอย่างเอือมๆ “ตกลงใครทำมึงซะหน้าเละขนาดนี้ ผัวนางมาตามรึไงอ๋อ?

     

    “ไม่ใช่ แต่เป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหาก”

     

    “เฮ้ย ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะทำมึงขนาดนี้-0- มึงคงเป็นสุภาพบุรุษอ่ะดิ ไม่ยอมตอบโต้ กูจะบอกให้นะโว้ยไอ้น้อง... ชายชาตรีอกสามศอกอย่างเราอ่า ถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ มาหลอกเราแล้วยังทำร้ายร่างกายอย่างนี้มันไม่ถูกต้องโว้ยยย ตามหลักการแล้วมึงควรกระทืบกลับไป  รึถ้ามึงไมกล้า...”

     

    “เดี๋ยวๆๆๆ หยุดก่อนฮยอง ไปกันใหญ่ละ-0-” จีมินฮยองเบรกยุนกิฮยองที่กำลังร่ายวิถีลูกผู้ชายให้ฟัง “ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้กระทืบผม”

     

    “อ้าววววว-0-”

     

    หน้าแตกมั้ยล่ะฮยอง กิกิ

     

    “คือผู้หญิงคนนั้นอ่า แม่.งติดหนี้เจ้าของร้านหมูกระทะไว้แล้วไม่มีตังค์จ่าย ที่นัดผมไปเพราะอยากให้ผมจ่ายให้!! โฮกกกกกกกก แล้วพี่คิดดู พอผมไปถึงร้านหมูกระทะนางก็ชิ่งกลับก่อน"

     

    “...”

     

    “เจ้าของร้านเห็นเลยคิดว่าผมเป็นคนรู้จักมันเลยมาทวงตังค์กะผม ผมไม่มีให้ แม่.งก็สั่งคนรุมกระทืบ กว่าจะอธิบายได้ แผลก็เต็มตัวซะละ”

     

    “...”

     

    “พอรู้ว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดและผมถูกผู้หญิงหลอก เจ้าของร้านก็ร้องห่มร้องไห้บอกว่าเข้าใจผมเพราะแกก็ถูกเมียคนก่อนหลอกเหมือนกัน และรู้สึกผิดกับผมสุดๆ เลยเลี้ยงเหล้าเป็นการตอบแทน โอยยยยยยย นี่ยังมึนไม่หายเลย”

     

    O[]o!!<< ถามว่าเงิบมั้ย...

     

    ตอบ...มากครับ!!

     

    สรุปคือที่นั่งเป็นห่วงกลัวอกหักนี่คือไม่ใช่เลยช่ะ?

     

    “สรุปที่เมากลับมานี่ไม่ได้อกหัก?” ผมถามออกไป

     

    “กูใคร?... ปาร์คจีมินนะโว้ยยยยย ที่คร่ำครวญเพราะโดนหลอกเอาตังค์ต่างหาก”

     

    “...“

     

    “อิอิ แต่ดีหน่อยที่กูฉลาด เลยรอดมาได้”

     

    คร้าบบบบบ พ่อคนฉลาด...= = เกือบหมดตังค์เพราะโดนหลอกจ่ายค่าหมูกระทะแล้วมั้ยล่ะ

     

    “กูบอกมึงแล้ววววววว ว่าแม่.งไม่จริงใจหรอก” นัมจุนฮยองยืดอก

     

    “ขอโทษฮยองละกันนะฮยองที่เมื่อเช้าง้องแง้งใส่”

     

    “ไม่เป็นไร ไอ้ลูกหมู^^” นัมจุนฮยองเข้าไปขยี้หัวจีมินแรงๆ หมูฮยองทำท่าจะเดินเข้าห้อง แต่ถูกยุนกิฮยองเรียกไว้ซะก่อน “อิหมู!

     

    “ครับฮยอง?

     

    “มึงรู้ใช่ม่ะว่ากูนอนกี่ชั่วโมงต่อวัน”

     

    “ก็...ประมาณสิบชั่วโมงมั้งครับ เอ๊ะ! รึมากกว่านั้น?

     

    “สิบสอง”

     

    “อ่าครับ^^;

     

    “แต่คืนนี้กูนอนไม่ครบ เพราะมารอมึง...”

     

    “หว้า ผมนี่เหม็นกลิ่นเหล้าไปหมดเลย ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ฟิ้ววววว” เมื่อสังเกตเห็นภัยจากบาทามินยุนกิ จีมินฮยองก็รีบเผ่นทันที

     

    “วันหลังถ้ามึงไม่มีตังค์จ่ายหมูกระทะ มึงก็สละตัวเองไปเป็นหมูให้แทนเลยดิ ดีกว่ากลับมารับตีนยุนกิฮยองนะไอ้หมู ก๊ากกกกกกกกกกกกกก” โฮปฮยองยังไม่วายตะโกนไล่หลัง

     

    เหอะๆๆ เหตุการณ์วันนี้เป็นตัวบ่งบอกได้เลย

     

    ผู้ชายบ้านนี้ไม่เสียใจเพราะผู้หญิงหรอกนะครับ :)


    ....................................
    มาแว้วๆๆๆๆๆ>< คิคิคิ นุ้งจี้นางแยกแยะได้นะเออว่าควรเสียใจเรื่องไร
    ก๊ากกกกกกก เออ ค่าหมูกระทะเป็นเหตุจริงๆ
    ไรท์เคยโดนเพื่อนแกล้งให้จ่ายเหมือนกันค่ะโกรธไปสามวัน5555
    ความจรีงจะอัพเมื่อวานค่ะ แต่นังไรท์ติดภารกิจติ่งนิดหน่อย5555
    บังทันคัมแบ็ค!! วุ้ย!!! เรามาสู้เพื่อบังทันเถอะเนอะ
    ช่วงนี้มีอารมณ์แต่งแต่ฟิคแนวรักๆอ่าค่ะ เหอะๆ อาจจะอัพตอนต่อไปช้าหน่อย ไม่ว่ากันเนอะ
    ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกโหวต ทุกวิว ทุกแชร์ ทุกคนที่กดเฟบนะฮับ

    ตอนต่อไป!!


    "ไปตั้งแคมป์กันม่ะ!!><"
    .
    .
    .
    "เหี้ยละ กูไม่นอนกะนัมจุนนะโว้ยยยยย"
    .
    .
    .
    "กูว่าที่นี่แม่.งมีผีว่ะ..."

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×