คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 09สตอรี่ออฟ...พี่ใหญ่และพี่กลาง
09 สตอรี่ออฟ...พี่ใหญ่และพี่กลาง
ถูกงอนซะแล้ว...
คิมซอกจินกำลังงอนผมครับ
ไม่ใช่งอนธรรมดานะ งอนมากๆ งอนสุดๆ
ส่วนสาเหตุ...
“จินฮยอง... ผมมีเรื่องจะสารภาพ ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่โกรธอ่า” เมื่อคืนหลังจากที่พวกเราไล่เตะแทฮยองจนพอใจแล้ว เราก็รวมตัวกันเพื่อกินข้าวเย็น และผมก็พูดขึ้นกลางวงอาหาร
“อะไรล่ะ”
“สัญญานะว่าจะไม่โกรธ” ผมเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ จนจินฮยองดูเหมือนจะเริ่มระแวงแต่ก็ยอมพยักหน้ารับคำ “คือว่า... โมเดลมาริโอ้ของฮยองที่วางอยู่ข้างทีวีอ่า... เอ่อ คือ...ผมทำมันตกน่ะ....แล้วมัน...ก็พังแล้ว แฮะๆๆๆ”
“ค..คิมนัมจุน!!!”
และจนถึงตอนนี้ ซอกจินฮยองยังไม่ได้คุยกับผมซักคำ เหอะๆๆ ไม่ใช่ว่าผมไม่ง้อนะ นี่ง้อจนไม่รู้จะง้อยังไงละเนี่ย!! ก็เข้าใจอ่าแหละว่าเป็นของรักแต่ไม่เห็นต้องโกรธกันขนาดนี้เลยนี่ ตอนนั้นผมทำอัลบั้มแทยังของจีมินพัง มันยังไม่โวยวายอะไรซักคำ(เพราะผมปิดปากมันด้วยการพาไปคอนเสิร์ตแทน= =) เชอะ ไม่รู้แหละ ในเมื่อขอโทษก็แล้ว ง้อก็แล้วยังไม่ได้ผล ผมก็จะอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรแม่.งแล้ว เดี๋ยวอารมณ์ดีแล้วก็คงหายงอนเอง
.
.
.
ซะเมื่อไหร่ล่ะ= =
เพิ่งรู้ว่าซอกจินฮยองเวลาโกรธแม่งชอบพาลไปเรื่อย พาลยังไงน่ะหรอ
-วันนี้ไม่มีข้าวเช้าให้กิน พวกมึงไปหากินเองละกัน นี่ไม่ได้พาลเลยนะ แค่รับไม่ได้กับพฤติกรรมจอมเซ่อของใครบางคน
จากซอกจินฮยองสุดหล่อ สาวหลงยิ่งกว่าพี่ใหญ่วงบังทัน-
เหอะๆๆ ไม่พาล? ใครบางคน? แหม่ นี่ไม่บอกไม่รู้เล้ยยยยยว่าเป็นกูเนี่ย= =
“กูว่ามึงไปง้อจินฮยองเถอะว่ะ กูกลัวซักวันนึงพวกเราจะอดตาย” โฮซอกพูดหลังจากอ่านข้อความในโพสอิตที่จินฮยองแปะไว้ในครัว
“กูง้อแล้วโว้ยยยย ไม่ยอมหายโกรธซะที”
“ง้อที่ว่านี่ง้อยังไงล่ะ” จองกุกที่กำลังจะไปเรียนถาม
“ก็...”
“คงไม่ได้ง้ออย่างที่ง้อผมตอนทำอัลบั้มแทยังโอ๊ปป๊าพังช่ะ” จีมินถามขัดขึ้นมา (เอิ่ม จีมินสรุปมึงจะเรียกแทยังว่าโอ๊ปป๊าให้ได้เลยใช่ม่ะ) จะว่าง้อแบบที่ง้อจีมินรึป่าว มันก็ไม่เชิงหรอก ก็...แค่บอกว่าจะซื้อคืน เอ้า ก็ถูกแล้วไม่ใช่อ๋อ ทำพังก็ต้องซื้อคืน-0-
“เงียบงี้แสดงว่าใช่” จีมินไม่รอให้ผมตอบก็พูดขึ้นอย่างรู้ทัน “จินฮยองไม่เหมือนผมนะ เขาละเอียดอ่อนกว่านั้น ถ้าฮยองคิดว่าแค่ซื้อคืนก็จบ บอกเลยว่าไม่ได้ผล”
“แล้วจะให้กูทำไง”
“ทำไงก็เรื่องของฮยองเถอะ อย่าทำพวกเราเดือดร้อนไปด้วยก็พอ แหม่ ทั้งซื่อทั้งเซ่อจริงๆฮยองคนนี้ ไปหาไรกินกันเถอะจีมิน ” แทฮยองว่าแล้วลากจีมินออกจากบ้านไป
เดี๋ยวนะ... พวกมึงมีสิทธิ์สั่งสอนกูตั้งแต่เมื่อไหร่
เรื่องราวยืดเยื้อมาจนถึงตอนเย็น ยุนกิฮยองที่ดูจะไม่สนใจอะไร ถึงกับเรียกผมไปพบแล้วขู่
“ถ้าเย็นนี้กูไม่ได้กินกับข้าวฝีมือจินฮยอง กูจะงอนมึงอีกคน ไม่สิ กูจะข่มขู่ อิม้า อิหมู อิลิง อิจอบ ให้มาเป็นแนวร่วมด้วย”
เหอะๆๆๆ แล้วคนหัวเดียวกระเทียมลืบอย่างผมจะไปทำอะไรได้ล่ะ นอกจากไปง้อพี่ใหญ่ให้ได้ ใช่ซิ ใครๆก็เข้าข้างจินฮยองกันหมด...
.
.
.
“มีไร!?” ประโยคห้วนๆถูกส่งมาทันทีที่เจ้าของห้องเปิดประตูมีเจอผม
“ไม่ทำกับข้าวอ๋อครับ คนอื่นเขารอกินกันอยู่อ่า”
“วันนี้กูไม่มีอารมณ์ทำ ฝากบอกพวกมันด้วยว่าให้ไปหาไรกินเอง”
“เหอะๆๆๆ เป็นถึงพี่ใหญ่สุดแต่พองอนแล้วก็พาลเนี่ยนะ ใช้ไม่ได้ว่ะ”
“คิมนัมจุน!!” จินฮยองโกรธจนหน้าดำหน้าแดงแล้วครับตอนนี้ “อิโฮปปปปปป มึงอยู่หนายยยยยยย ไปจ่ายตลาดกับกู!!”
“โฮซอกไม่ว่างครับ เลี้ยงเจฮอสอยู่”
“แต่วันนี้เวรมันจ่ายตลาด= =”
“มันเพิ่งขอแลกเวรกับผมเมื่อกี้เอง” ผมนี่นอกจากหล่อแล้วยังตอแหลสุดๆอีก
“เอ่อ งั้นตามกูมา”
เหอะๆๆ เข้าทางละกู=.,=
ไม่ใช่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ไปจ่ายตลาดด้วยกัน แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปตรงที่บรรยากาศมันน่าอึดอัดกว่าทุกครั้ง แหงสิ ก็คนข้างๆเล่นแผ่รังสีมาคุมาซะขนาดนั้น
“ซอกจินฮยอง” ผมลองเลียบๆเคียงๆพูดทำลายบรรยากาศ
“ว่า?” สั้นๆ ห้วนๆ อีกแล้วครับ
“เรื่องเมื่อวานที่ผมทำมาริโอ้ของฮยองพัง...”
“ช่างเถอะ กูไม่ได้ใส่ใจ” แหม่ คุณพี่ นี่ขนาดไม่ใส่ใจยังงอนตุ๊บป่องข้ามวันขนาดนี้ ใส่ใจขึ้นมาไม่ไล่กูออกจากบ้านเลยรึไง=*=
“ผมขอโทษ”
“มึงบอกกูไปแล้ว”
“ขอโทษที่ไม่รู้ว่าจริงๆฮยองไม่ได้ต้องการให้ซื้อมาริโอ้คืน”
“...” จินฮยองนิ่งไปเหมือนจะตั้งใจฟัง
“แต่ต้องการให้ซื้อเซ็ตตุ๊กตาอัลปาก้าให้มากกว่า ก๊ากกกกกกกกกก”
“ย๊าห์!!”
“55555 ผมล้อเล่น”
“เดี๋ยวมึงได้กินตีน= =”
“ที่ผมอยากจะบอกน่ะ” ผมเริ่งกลับมาจริงจัง “คือผมขอโทษที่ทำตัวเหมือนดูถูกฮยอง ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าฮยองแค่อยากให้ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปบ้าง และตอนนี้ผมก็รู้สึกผิดแล้วจริงๆครับ ขอโทษที่ผมเซ่อซ่าจนทำให้โมเดลที่รักของฮยองพัง”
“...”
“ดีกันนะฮยอง เห็นแก่พวกที่บ้านก็ได้ พวกมันไม่ได้กินข้าวฝีมือฮยองแค่มื้อเดียวก็โอดครวญกันแล้ว”
“เออๆๆๆๆ กูจะถือว่าโปรดสัตว์ก็ได้ ไหนๆมึงก็รู้สึกผิดแล้วนี่” จินฮยองพูดเหมือนจะตัดรำคาญ เยสสสสส กูรอดพ้นจากการบอยคอตละโว้ยยยยยยย “ว่าแต่...”
“ครับ?”
“ที่มึงบอกว่าจะซื้อเซ็ตตุ๊กตาอัลปาก้าให้กูอ่า ยังให้ได้อยู่นะโว้ย มึงนี่รู้ใจกูจริงๆ” ไม่พูดเปล่า เฮียแกยังยกมือมาขยี้หัวผมซะผมเสียทรง
ปาร์คจีมิน... ไหนมึงบอกซอกจินฮยองไม่เหมือนมึงไง= =
ในเมื่อเราสองคนดีกันแล้ว สถานการณ์สงบ เราเลยสบายใจต่อกันมากขึ้น ช่วยกันซื้อของจนครบ แล้วเราก็กำลังจะกลับบ้านครับ ระหว่างทางก็คุยเล่นกันไปตามประสา แต่พอใกล้จะถึงบ้าน จู่ๆจินฮยองก็หยุดเดินขึ้นมาเฉยๆ
“ใครมายืนอยู่หน้าบ้านวะ” หันไปมองตามที่จินฮยองบอก ก็เห็นสาวสวยอกสะบึ้มกำลังยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้าน เอิ่มมมมม คุ้นๆแฮะ เหมือนจะเคยเจอที่ไหน... แล้วพอเธอหันมาเจอผมเท่านั้นแหละ
“นัมจุน!!^o^//”
ชัดเลย!! นั่นมัน... ลีซูจอง!!
“มึงรู้จักด้วยอ๋อวะ-0-” ซอกจินฮยองหันมาถามผมอย่างสงสัย
เหอะๆๆ จะไม่ให้รู้จักได้ยังไงล่ะ
ก็นั่นอ่ะ
แฟนเก่าผม!!!
ชิบหายละคิมนัมจุน
..............................
ที่ตั้งชื่อตอนว่าสตอรี่ออฟพี่ใหญ่และพี่กลางเพราะมันเป็นตอนของสองคนนี้ค่ะ
และมันจะมีของคนอื่นๆอีก รอดูกันไปละกันเนอะ><
อะไรยังไง แฟนเก่านัมจุนกลับมาตะมายยยยยยยยยยย
อย่างที่เคยบอกไปค่ะว่าตอนในช่วงนี้จะเกี่ยวกับผู้หญิง5555
ช่วงนี้นังไรท์เตอร์โดนสกรีมคู่หลายคู่หนักมากทั้งคนรู้จักและคนในทวิต
55555จิบ้าตายยยยยยยยย!!!!!!!!!
ขอบคุณทุกวิว ทุกเม้นท์เลยนะฮับ
ตอนต่อไป!!
“พวกมึงเสือกไรเรื่องชาวบ้าน”
.
.
.
“อย่างนี้ต้องเจอซักหน่อยแล้ว...”
.
.
.
“เกิดอะไรขึ้น!?”
**สักวันหนึ่ง**
ความคิดเห็น