คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 07.5คนบ้านนี้...กับนักสืบปาร์ค ft.จอน(วัต)สัน [ปิดคดี]
07.5คนบ้านนี้...กับนักสืบปาร์ค ft.จอน(วัต)สัน
“ชิ ช่างเถอะ เอาเป็นว่า วัตสันคุง คุณสงสัยใครบ้างมั้ย”
“ครับ จริงๆก็สงสัยอยู่คนนึงนะ”
นั่นไง!! กูว่าแล้วว่ามึงต้องมีประโยชน์ มึงไม่เคยทำให้กูผิดหวังจริงๆ น้องรัก
“ใครอ่าๆๆ*o*”
“สงสัยจีมินฮยองครับ” หืม อิบร้า มึงจะมาสงสัยกูทำดอกเห็ดปาท่องโก๋อารายยยยยยยยย= =;; “ผมสงสัยว่าแทนที่ฮยองจะมาสืบหาคนคนทำให้เสียเวลา ทำไมฮยองไม่ทำความสะอาดซะต้องนี้เลยล่ะ ปล่อยไว้เดี๋ยวโซฟาก็เน่าซะก่อนหรอก”
อืมมมมม ก็จริงของมัน แต่...โว๊ะ!! กูจะไม่ยอมทำความสะอาดคนเดียวเด็ดขาด นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้กูยืนหยัดมาถึงตอนนี้ไง!!
“แหนะ ไม่ต้องมาทำหน้าครุ่นคิด โตขนาดนี้แล้ว แค่นี้ยังคิดไม่เป็น” มันส่ายหน้าอย่างเอือมระอาครับ หนอยๆๆ ไอ้เด็กเวร .กัดฟัน
“เออ ช่างกูเถอะ!! สรุปมึงจะช่วยกูม่ะ”
“ก็บอกไปแล้วว่าช่วย”
“ดี! งั้นหุบปากแล้วมาช่วยกูสืบ”
“ปากนะไม่ใช่ดอกไม้จะได้บานๆหุบๆ” แหม่ ทำมาเป็นบ่นนะมึง
“มึงว่าไงนะ”
“เปล๊า”
การสืบสวนของผมกับจองกุกเริ่มจากตรวจที่เกิดเหตุที่ผมอาจจะสำรวจผิดพลาดไป แต่ก็เหมือนเดิม... คนร้ายไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยนอกจากขวดน้ำมะเขือเทศ จากคำสันนิษฐานของเด็กชายจอนสันผู้ช่วยของผม เราคิดว่าคนร้ายคงโยนขวดที่เปิดฝาไว้ทิ้งจนมันหกและเลอะไปทั่ว เราจึงเบนเป้าหมายมาที่การสอบสวนคนในบ้านแทน ซึ่งเกือบทั้งหมดคือคนที่ผมเคยถามแล้ว เหลืออยู่แค่คนเดียว...
มินยุนกิฮยอง!!
และนี่เป็นเหตุผลที่ผมกับจองกุกกำลังยืนเถียงกันอยู่หน้าห้องยุนกิฮยองครับ...
“ฮยองเป็นคนเริ่ม ฮยองก็ต้องเข้าไปดิ”
“มึงเป็นผู้ช่วยกูไม่ใช่? มึงอ่าแหละต้องเข้าไป”
“ไม่เอาด้วยหรอก รบกวนการนอนของยุนกิฮยองมีค่าเท่ากับตายเลยนะ ฮยองนั่นแหละไปเลย ได้ข่าวว่าเคยกระโดดทับมาแล้วนี่(อ้างอิงจากตอนที่3)”
“เพราะกูไปกระโดดทับไง โดนถีบตกเตียง เจ็บตูดอย่างกับถูกแทงประตูหลังอ่า”
“พวกมึงจะเถียงกันอีกนานม่ะ” เสียงที่คุ้นเคยดังแทรกออกมา
“เออดิ!!... เฮ้ย! ยุนกิฮยอง!!” เห้ละครับ ยุนกิฮยองออกมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังไม่ใส่เสื้ออีก ใส่แค่กางเกงขายาวตัวเดียว
“เออ กูเอง คิดว่าเป็นวอนบินไง๊!?” ยุนกิฮยองพูดหน้าตายตามสไตล์ “มาเถียงอะไรกันหน้าห้องกู?”
“เออคือ...” ผมยังไม่ทันได้อธิบายอะไร จองกุกที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดแทรกขึ้น “เสื้อยุนกิฮยองเปื้อนอะไรหรอกครับ”
หืม...
ผมมองเลยยุนกิฮยองเข้าไปในห้องเห็นเสื้อนอนของฮยองกองอยู่ปลายเตียง ประเด็นคือ มันมีคราบสีแดงอยู่ด้วย!!!
“หืมมมมม นั่นน่ะหรอ”
“ยุนกิฮยอง!! ยอมรับมาตรงๆเถอะครับว่าฮยองเป็นคนทำให้ห้องนั่งเล่นกลายเป็นแบบนั้น โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา” ผมพูดอย่างแทรกไปวางท่า หึๆๆ กลัวผมสิฮยองงงงงงง ผมจะจิกหัวใช้ฮยองให้หนักเลย
“อ้อ อื้ม คงงั้น ก็เมื่อคืน... กูหิวน้ำ เลยตื่นมาแล้วหยิบน้ำมากิน” ยุนกิฮยองอธิบายด้วยสีหน้าอึนๆเหมือนเดิม ดูจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำ “แต่ดันไปหยิบมาผิด พอกินเข้าไปคำแรกแม่งโคตรแหวะ เลยบ้วนทิ้งแม่ง ส่วนที่เหลือก็ทิ้งไว้แถวนั้น”
O[]o <<หน้าผมและจองกุกเมื่อได้ยินคำบอกเล่าหน้าตาที่บรรยายถึงพฤติกรรมอันแสนซกมก
...ทำไม...
เรื่องราวมันง่ายงี้วะ!!
ไอ้เรารึก็คิดไปต่างๆนานา สุดท้ายจบลงที่คนที่ทำมันแหวะน้ำมะเขือเทศ!!! เป็นคดีที่ซกมกที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย(เคยเจอมาคดีเดียว= =) จะปฎิเสธว่ายุนกิฮยองไม่ใช่คนทำก็ไม่ได้ หลักฐานคาตาซะขนาดนี้ แถมเจ้าตัวยังยอมรับด้วยตัวเองอีก โอยยยยยยยยยยย จีมินเพลีย!!!
“แล้วทำไมฮยองไม่บอกตั้งแต่แรกวะ”
“แล้วทำไมมึงไม่ถามกูตั้งแต่แรกล่ะ= =” แหน่ะ มียอกย้อน ผิดแล้วยังกล้ามาต่อปากต่อคำนะมินยุนกิ!!
เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวได้เจอพี่ปาร์คโหมดโหด...
“โอเค สรุปคือคนที่ทำให้ห้องนั่งเล่นเป็นอย่างนั้นคือยุนกิฮยอง” ผมจริงจังอีกครั้ง “เพราะฉะนั้น... ฮยองรู้ใช่มั้ยครับว่าควรทำยังไง”
“รู้”
“ดีมากครับ”
“กูควรไปนอนต่อ”
“ถูกต้องครับ... ถุ้ย! ไม่ใช่!!” แหม่ๆๆๆ ไอ้เราก็นึกว่าจะสำนึกได้ ถถถถถถถถถถถถ หึ อย่างนี้ต้องบอกให้รู้หน่อยซะแล้ว “ฮยองควรไปเก็บกวาดนะครับ”
“กูไม่ได้เป็นเวรวันนี้”
“แต่ฮยองเป็นคนทำอ่า!!”
“มึงใช้กูอ๋อ... = =” ยุนกิฮยองหรี่ตาลงและเริ่มแผ่รังสี สยองซะจนไอ้จองกุกที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับกลืนน้ำลายเลยทีเดียว ส่วนผมน่ะหรอ หึ แค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก ก็แค่...ขาสั่นนิดหน่อย แล้วก็รู้สึกปวดปัสสาวะอยากเข้าห้องน้ำก็เท่านั้นT^T
“แหม่ ใครจะกล้าใช้ยุนกิฮยองสุดหล่อครับ^^”
“งั้นกูไปนอนได้ยัง”
“ตามสบายครับฮยอง ฝันดีนะคร้าบบบบบบบบบบบบ”
“เออ” แล้วฮยองก็เดินหายเข้าไปในห้องครับ...
“ผมบอกแล้วววววววว ทำความสะอาดตั้งแต่แรกก็จบ” อิเด็กเวรจองกุกยังมิวายมาเยาะเย้ยผม เหอะๆๆ
“มึงต้องช่วยกู” ไม่รู้แหละ ยังไงผมก็ไม่ยอมทำคนเดียวเด็ดขาด!!
“เรื่องอะไรล่ะ”
“งั้นกูจ้างมึงก็ได้"
“งี้ค่อยน่าสนหน่อย จ่ายด้วยไรครับฮยอง”
“จ่ายด้วยจุ๊บจากจีมินฮยอง>3<”
“ขอลาครับ” แล้วมันก็เดินจากไปด้วยความเร็วแสง.... อะไรหว้า จูบจากกูเลยนะโว้ยยยย!! รู้มั้ยว่ามันมีค่าขนาดไหน โด่ววววววววววววววววว อิกุกกกก กลับมาก๊อนนนนนนนนนนน!!!
สรุปผมต้องทำความสะอาดคนเดียวใช่ม่ะเนี่ย .หันไปมองที่เกิดเหตุ
แต่ยังไงก็จะจบตอนของผมละขอปิดท้ายเท่ๆหน่อยละกัน...
อะแฮ่ม!! กระผมนักสืบปาร์คขอปิดคดีครับUoU
...................................................
วุ้ยยยยยยย!! มาแว้วๆๆๆๆ ในที่สุดก็รู้ตัวคนร้ายซะที อิอิ5555555
ยุนกิฮยองซกมกได้ไม่สิ้นสุดจริงๆ และนางจะซกมกต่อไปเรื่อยๆแหละค่ะ
อย่าคิดว่าคนอย่างยุนกิจะไม่มีจริงนะคะ เพราะไรท์เจอมากับตัวแล้ว= =;;
ได้แต่สงสารน้องหมูน้อยขอเรา55555 รับกรรมไปซะงั้น
เป็นเจ้าของบ้าน แต่รู้สึกว่าจะไม่มีอำนาจอะไรเลย555555
ตอนหน้าจะสบายๆแล้วเข้าดราม่าละค่ะ อาจจะอัพช้าหน่อยเพราะเมื่อวานนั่งพิมพ์ๆอยู่แล้วไฟดับ
แน่นอนว่า....ไปหมดล่ะค่ะ== ไว้อาลัยแปป เหอะๆๆๆๆ
คอมเม้นท์ครบร้อย!! ว้าวๆๆๆๆ แฟนคลับก็เกินห้าสิบ อิอิ เขินหนัก>//<
จะสงกรานต์แล้ว รีดเดอร์ก็เล่นน้ำกันอย่างระมัดระวังน้าาาาาาาา
ตอนต่อไป!!
“ฮยอง พรุ่งนี้ผมพาเพื่อนมาทำงานที่บ้านได้ม่ะ
.
.
.
“แทแท มึงเพื่อนกูนะเว้ย กูไม่ปล่อยให้มึงลำบากหรอก”
.
.
.
“อีเห้ จินฮยองแม่งออกตัวแรงชิบหาย”
อิอิ อะไรเนี่ย เกิดไรขึ้น!!
**อัพวันจันทร์นะฮับ**
ความคิดเห็น