[TODAE] Space

ลำดับตอนที่ #1 : [TODAE] Space (1)

 

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังการปล่อยเอ็มวีตัวใหม่ของผมในยูทูปได้ไม่นานนัก

 

 

ชื่อบนหน้าจอทำให้ผมแปลกใจ เช้าเกินกว่าที่เขาจะโทรมา

 

 

แทบไม่ต้องเดา ผมก็รู้ว่าเขาคงจะโทรมาเรื่องฉากนั้นในเอ็มวีแน่

 

 

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ลังเลว่าควรจะรับสายดีไหม ผมเบื่อและเหนื่อยที่จะต้องมาคอยอธิบายอะไรมากมายให้เขาฟัง

 

 

บางครั้ง ความรักก็ควรอยู่บนความเชื่อใจและเข้าใจไม่ใช่หรอ

 

 

เสียงโทรศัพท์ดังอยู่แบบนั้นอีกสองสามรอบ ก่อนที่จะเงียบไป

 

 

_______________________

 

 

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ผมกลับถึงเกาหลี และหลับไปได้แค่สามชั่วโมง

 

 

ไม่เกินความคาดหมาย เขาคงเห็นรูปผมจากแฟนไซต์หรือไม่ก็เพราะพี่ผู้จัดการบอก เพราะการกลับมาเกาหลีคราวนี้ ผมไม่ได้บอกเขา

 

 

ตั้งแต่ที่เขาโทรมาหลังปล่อยเอ็มวีและผมตัดสินใจไม่รับสาย เขาก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย

 

 

และผมเองก็ไม่ได้โทรไปเช่นกัน

 

 

ปลายสายพูดกับผมเสียงเข้ม ผมพอจะนึกภาพเขาในเวลานี้ออกเลยด้วยซ้ำ

 

 

เขาบอกว่าจะมาหาผมที่คอนโด ผมตอบตกลงและวางสายไป

 

 

 

 

ประตูถูกเปิดจากคนที่ถือคีย์การ์ดอีกใบ ร่างสูงที่ไม่ได้เจอกันมานานร่วมเดือน เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเรียบเฉย

 

 

ผมรู้ว่าเขางอนทั้งเรื่องที่ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์เขาเช้าวันนั้นและไหนจะยังเรื่องที่ผมไม่ได้บอกเขาว่าจะกลับเกาหลีวันนี้

 

 

เขาพูดถึงเรื่องจูบนั่นจริงๆอย่างที่ผมคาดไว้ ผมรู้ว่าที่เขางอแงแบบนี้เป็นเพราะเขาหึงผมมาก รักผมมาก

 

 

ผมเคยรู้สึกดีที่มีเขาคอยหึงและหวง

 

 

แต่มันไม่ใช่ในตอนนี้ ...

 

 

 

_______________________

 

 

 

เขาขอค้างที่นี่ ... ผมรู้ว่าเขาต้องการอะไร

 

 

ผมพยักหน้าอนุญาต แม้ในใจจะอยากอยู่คนเดียวมากกว่า

 

 

ผมเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับผม ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอยากอยู่กับเขา อยากใช้เวลาร่วมกับเขาเหมือนที่ผ่านมา

 

 

คืนนั้นเขาทำให้ผมต้องแปลกใจอีกครั้ง ...

 

 

เขาเพียงแค่นอนกอดผมเอาไว้ หลับสนิท กรนเบาๆด้วยซ้ำ

 

 

แต่ผมเองกลับเป็นฝ่ายนอนไม่หลับ ...

 

 

 

_______________________

 

 

 

 

กลิ่นซุปลอยอ่อนๆมาเข้าจมูกผม

 

 

ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะพบว่าเหลือเพียงผมคนเดียวที่ยังนอนอยู่บนเตียง

 

 

เปิดประตูห้องนอนออกไป เห็นเขายืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าเตา ผมเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะพบว่ากลิ่นของซุปกำลังเปลี่ยนไป

 

 

มันกำลังไหม้ !!!!

 

 

ห้องครัวผมรกเหมือนเจอมรสุม ผมไม่ชอบอะไรที่เละเทะแบบนี้ ให้ตายเถอะ ทำไมต้องทำให้ผมอารมณ์เสียแต่เช้าด้วยนะ

 

 

สุดท้ายคนที่ต้องทำอาหารและเก็บกวาดก็คือผม ถ้าเขาเรียกผมขึ้นมาทำอาหารตั้งแต่แรก มันคงไม่วุ่นวายและเหนื่อยถึงขนาดนี้

 

 

ผมหงุดหงิดความไม่รู้จักโตของเขาจริงๆ

 

 

 

 

วันนี้ผมนัดกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน

 

 

ดังนั้นหลังทานอาหารเช้ากับเขาเสร็จแล้ว ผมจึงไปอาบน้ำแต่งตัว

 

 

ผมเดินมาบอกเขาว่าจะออกไปข้างนอก ถ้าจะกลับบ้าน ก็ล็อคห้องให้ผมด้วย

 

 

ดูจากสายตาที่เขามองมา ผมรู้ว่าเขาต้องการห้ามไม่ให้ผมออกไป เขาคงอยากให้ผมอยู่กับเขามากกว่า

 

 

แต่ยังไงผมก็จะไป แค่คิดว่าต้องใช้เวลาทั้งวันนี้อยู่แต่กับเขา ผมก็เบื่อแล้ว

 

 

เขาไม่ห้ามผม แต่กลับบอกว่า ขอไปด้วย ...

 

 

เราเถียงกันอยู่สักพัก เพราะผมไม่ต้องการให้เขาไปกับผม ทำไมเขาต้องตามติดผมขนาดนั้น รักกัน ก็ควรมีช่องว่างให้กันบ้าง

 

 

ตอนนี้เขากำลังทำให้ผมอึดอัด

 

 

เป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกัน ที่ผมคิดถึงคำว่า "เลิก"

 

 

ผมออกมาจากห้องโดยไม่รอเขา ดีที่ผมโทรบอกให้รถมารออยู่แล้ว

 

 

เขาโทรมาหาผมหลายครั้ง ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก

 

 

ผมคิดแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ตาม ...

 

 

วันนี้ผมคงขอเลิกกับเขา

 

 

 

_______________________

 

 

 

 

ผมกลับมาที่ห้อง แต่ไม่เจอใครอยู่

 

 

เอาไว้พรุ่งนี้ ผมค่อยโทรเรียกเขามาเคลียร์เรื่องของเราให้จบสักที

 

 

คิดได้แบบนั้นผมก็รู้สึกสบายใจ หัวถึงหมอนก็หลับได้ทันที ... 

 

 

 

______________________

 

TO BE ...