เขียนตามใจเจ๊เองจ้า(?) ไม่ต้องอ่านนะจ้ะ(?)--

ลำดับตอนที่ #54 : Rout JoinFell : ตัวอย่างที่ 2

Rout JoinFell

ตัวอย่างที่ 2

       ร่างของเด็กสาวได้ถูกพาตัวมายังปราสาท และได้ถูกนำตัวมาที่ห้องโถงของวังศ์ที่กว้างใหญ่เต็มไปด้วยเหล่ามอนสเตอร์ที่ต่างก็มุงดูการมาของมนุษย์ เด็กสาววัยสิบห้าถูกทหารของวังศ์นี้ผลักจนล้มลงนั่งกับพื้นทำเอาเธอร้องอุทานอย่างตกใจแต่ก็เจ็บนิดหน่อย

       "เราได้นำตัวมนุษย์มาตามคำบัญชาของท่านแล้วพะย่ะค่ะองค์จักรพรรดิแอสเรียล"ทหารทั้งสามต่างโค้งตัวทำความเคารพคนที่อยู่เบื้องหน้า ซึ่งเด็กสาวที่ได้ยินก็ค่อยๆเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่บัดนี้...มายืนหยุดอยู่ใกล้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ...

       คนผู้นี้...คือจักรพรรดิที่ว่างั้นเหรอ?

       ร่างของชายหนุ่มที่เป็นมอนสเตอร์แพะ มีเขาที่ยาวใหญ่ดูสง่าและน่าเกรงขาม ดวงตาสีแดงดั่งเลือด สวมเสื้อคลุมยาวสีดำปกคอยาวทั้งสองข้างที่คล้ายๆกับแวมไพร์ และชุดที่เขาสวมใส่นั้นก็ดูมีความเป็นจักรพรรดิเหมือนเทพนิยายตัวร้าย ใบหน้าที่เย็นชาดุจดั่งนํ้าแข็งชวนให้หวาดหวั่นนั้น...มันทั้งดูงดงามและน่ายำเกรงมิใช่น้อยเลย...

       ดวงตาสีรัตติกาลของเด็กสาวค่อยๆมองไปทางด้านหลังขององค์จักรพรรดิก็พบกับบรรดาหญิงสาวที่เป็นมนุษย์ทั้งแปดคนคาดว่าน่าจะเป็น 'อนุภรรยา' แต่เด็กสาวเองก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่าหรอกนะ เพราะเธอก็ไม่เคยออกมาเจอโลกภายนอกหรือรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการมีคนรักเลยสักนิด

       "อ๊ะ!!"เด็กสาวร้องออกมาไม่ดังไม่เบานักเมื่อถูกมือหนาจับคางให้เธอหันมาสบเข้ากับดวงตาสีแดงเลือดนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาจับคางของเธอเอาไว้เหมือนไม่ให้เธอหันไปมองทางอื่นขณะนั้นเองในแววตาของชายตรงหน้ามันสะท้อนให้เห็นภาพใบหน้าของเธอจนเด็กสาวเองก็ไม่เข้าใจ...

       แต่แวบแรกที่เข้ามาในความรู้สึกของเธอ...

       มันช่าง 'คุ้นเคย'

       "มนุษย์ ไม่สิ....เจ้ามิใช่คนของที่นี่..."นํ้าเสียงที่ดูนุ่มทุ้มแต่กลับเย็นชาดั่งนํ้าแข็งได้เอื้อนเอ่ยขึ้นขณะที่นิ้วโป้งของเขาค่อยๆกดที่ริมฝีปากล่างอย่างแผ่วเบาคล้ายกับอะไรสักอย่าง...

       แต่ทว่าคำพูดต่อมาก็เล่นเอาเด็กสาวเหมือนตัวเองหล่นวูบไปเลย เหมือนว่าตัวเองกำลังถูกดึงลงเหวอย่างไรอย่างงั้น

       "อีก 1 เดือนงานแต่งงานจะถูกจัดขึ้น"

       คำพูดขององค์จักรพรรดิแอสเรียลก็สร้างความตกใจและเสียงฮือฮาให้กับคนรอบๆบริเวณหรือพวกที่อยู่ในเหตุการณ์อย่างยิ่ง เพราะไม่คิดเลยว่าท่านราชาผู้นี้คิดจะนำเด็กสาวมาเป็นภรรยา และนั่นก็สร้างความตกใจให้กับเหล่าอนุภรรยาทั้งแปดของเขาอย่างมากก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจปนริษยาเมื่ออยู่ดีๆก็มีคนแย่งตำแหน่งนั้นไป

       ดวงตาของเด็กสาวเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจก่อนจะเอ่ยขึ้น "พ-พี่ชายพูดอะไร? แต่งงาน? หนูกับพี่ชายเคยรู้จักกันมาก่อนหรอคะ? ไม่เอาหรอก!" เด็กสาวพยายามปฏิเสธที่จะแต่งงานกับชายที่เธอไม่รู้จัก แถมเพิ่งเจอกันครั้งแรกอยู่ๆจะให้เธอมาแต่งงานในอีกไม่กี่เดือนเนี่ยนะ? ถ้าหมั้นก่อนค่อยว่ากัน(แต่ถึงหมั้นยังไงก็ขอปฏิเสธ)แต่นี่แต่งงานเลยหรอ!!

       "เจ้าปฏิเสธข้ามิได้หรอกสาวน้อย.."

       "แต่พี่ชายก็น่าจะมีภรรยาแล้ว! หนูไม่อยากแต่งงานกับคนที่หนูไม่รู้จักหรอกนะคะ!"เด็กสาวพยายามปฏิเสธและหลีกเลี่ยงการแต่งงาน เพราะหากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักล่ะก็คงไม่มีความสุขแน่นอน และอีกอย่างดูแล้วคนตรงหน้าก็มีภรรยาเยอะแล้ว ตั้งแปดคนถ้าเอาเธอไปร่วมด้วยไม่แคล้วจะโดนพวกอนุภรรยาไล่ตบก่อนหรอ? เด็กสาวไม่อยากเป็นภรรยาใครเพราะยังไม่พร้อม

       จักรพรรดิแอสเรียลเมื่อได้เห็นท่าทางและคำพูดของเด็กสาวนั้น เขาก็เงียบสักพักก่อนจะค่อยๆหันมาทางพวกอนุภรรยาทั้งแปดที่ยืนอยู่ตรงนั้น "เจ้าหมายถึง...นังผู้หญิงโสโครกพวกนั้นน่ะหรือ.."

       "ค-ค่ะ...ด-ดังนั้นแล้วหนูไม่ยังไม่คิดถึงเรื่องการแต่งงานด้วย พ-เพราะงั้น"

       "พวกนางก็เป็นแค่นังแพศยาที่หวังสวมเขาข้าแค่นั้น..."

       *ฉัวะ!!*

       กรี๊ดดดด!!!

       หัวของหญิงสาวที่เป็นหนึ่งในอนุภรรยาได้หลุดกระเด็นออก เลือดที่พุ่งกระฉูดและไหลทะลักเต็มเสื้อผ้ากับบริเวณโดยรอบนั้นก่อนที่ร่างไร้หัวจะล้มลงไปนอนกับพื้นท่ามกลางกองเลือดที่ไหลไม่ขาดสายเหมือนดั่งนํ้าตกทำให้อนุภรรยาที่เหลือต่างกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวปนตกใจเช่นเดียวกับพวกผู้หญิงมอนสเตอร์บางคน เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นก็เล่นเอาสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะยกมือปิดปากตัวเองราวพยายามไม่ให้กรีดร้องออกมา

       "พวกนางเข้ามาเป็นอนุภรรยาของข้าก็เพื่อผลประโยชน์ทั้งสิ้น และเพียงแค่ลุ่มหลงในรูปลักษณ์ของข้าเท่านั้นหาใช่ความจริงใจไม่ อย่างน้อยๆข้าถือว่าปราณีให้พวกนางมาเป็นอนุมิได้ทำอันไรเกินเลยไปมากกว่านั้น...แค่ข้ามิฆ่าพวกนางก็ถือว่าบุญแล้ว แต่ดูจากสายตาที่พวกนางมองเจ้าที่เป็นว่าที่จักรพรรดินีของข้าก็คงจักมิอยากมีลมหายใจเสียแล้วกระมั้ง..."

       คำพูดของชายหนุ่มนั้นมันช่างเยือกเย็นและเย็นชาสุดขั้วหัวใจ ทำเอาเหล่าอนุภรรยาทั้งเจ็ดที่เหลืออยู่ต่างค่อยๆถอยห่างจากศพและตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว คุโระตัวสั่นเทาและค่อยๆเขยิบถอยห่างมาสองถึงสามครั้งกับนํ้าตาที่เริ่มเอ่อคลอเบ้าด้วยความหวาดกลัวและตกใจอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น จักรพรรดิแอสเรียลค่อยๆหันมามองเด็กสาวก่อนที่จะเก็บดาบแล้วยื่นมือมาเช็ดคราบนํ้าตาของเธออย่างอ่อนโยนผิดกับท่าทางนั้นอย่างมาก...

       "ครั้งนี้ถือว่าข้าจักปล่อยพวกนางไป แต่ถ้าครั้งหน้าหากพวกนางทำอันไรเจ้าก็อย่าหวังข้าจักปราณีพวกมันอีก"เมื่อเขาพูดจบก็ได้หันไปสั่งให้พวกบ่าวรับใช้พาเด็กสาวไปอาบนํ้าชำระร่างกายพร้อมเตรียมห้องนอนสำหรับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าพวกบ่าวรับใช้ต่างก็ทำตามที่สั่งแล้วเข้ามาช่วยพาคุโระออกไปจากเหตุการณ์...

       คุโระไม่สามารถคัดค้านหรือปฏิเสธการแต่งงานนี้ได้ เธอสะอื้นออกมาเบาๆด้วยความโศกเศร้าและเสียใจและความหวาดกลัวที่เข้าครอบงำจิตใจ เธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่อย่างน้อยถ้าหากว่าเขาไม่ทำอะไรเธอก็คงดี..

SNAP