เขียนตามใจเจ๊เองจ้า(?) ไม่ต้องอ่านนะจ้ะ(?)--

ลำดับตอนที่ #40 : Rout ??? : ลูกชายคนโตแห่งดรีมเมอร์

แอนทีรอส ดรีมเมอร์

"ผมรักคุณแม่นะครับ"

       สวัสดีครับ ผม 'แอนทีรอส ดรีมเมอร์' ผมเป็นลูกคนโตของตระกูลดรีมเมอร์และเป็นพี่ชายของแองเจล่ากับพี่เลี้ยงของเทเรซ่าครับ

       ตั้งแต่ที่ผมจำความได้...ตอนแรกๆเป็นเด็กธรรมดาคนนึง ผมอยู่กับคุณแม่แค่ 2 คนในกระท่อมกลางป่าแห่งหนึ่ง คอยช่วยเหลือคุณแม่ทำงานต่างๆนาๆและก็ฝึกฟันดาบเพื่อหวังว่าสักวันนึงผมจะได้สามารถปกป้องคุณแม่ของผมได้บ้าง

       ตั้งแต่เล็ก...จนผมเกิดมาผมเองก็ไม่เคยเจอและพบเห็นหน้าคุณพ่อมาก่อนเลย ผมเคยถามคุณแม่ว่าคุณพ่อเป็นใคร คุณพ่อไปไหน และเป็นคนยังไง ทำไมคุณพ่อไม่เคยมาหาผมกับคุณแม่เลย...

       แต่คุณแม่ก็บอกผมว่าคุณแม่เป็นฝ่ายเลือกที่จะหนีออกมาเอง คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไม่ใช่คนไม่ดีหรือเลวร้ายอย่างใด แต่เป็นเพราะคุณแม่น่ะกลัวว่าหากพวกเขารู้ตัวตนของคุณแม่จริงๆเขาจะเกลียดคุณแม่ คุณแม่อยากให้คุณพ่อพบเจอกับคนที่ดีกว่าคุณแม่...

       ความจริง...คุณแม่ก็ไม่ใช่คนโหดร้ายหรือเลวร้ายอย่างใด คุณแม่ก็แค่ต้องการปกป้องคนที่คุณแม่รักแม้ต่อให้เป็นวิธีที่ชั่วร้ายก็ตาม แต่คุณแม่ก็เป็นคนใจดีมากเลยล่ะครับ!

       จนวันนึงที่ผมได้พบกับผู้ชายคนนึง เขาเป็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างลักษณะคล้ายกับแพะ แต่ลำตัวก็เหมือนมนุษย์โดยรวมแล้วเขาก็เป็นผู้ชายที่ดูหล่อและงดงามมากๆราวกับว่าเขาเป็นเจ้าชายที่หลุดมาจากเทพนิยายไม่ก็เทวรูปที่ถูกแกะสลักก็ไม่ปานเลย ตัวผมที่เป็นแค่เด็ก 7 ขวบยามที่เห็นพี่ชายคนนั้นผมเองก็สงสัย แต่มันมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าใกล้เขามากๆ...

       ตั้งแต่ที่เขามาอยู่ที่บ้านกระท่อมกับแม่ของผม เขาคอยช่วยเหลือคุณแม่แต่บางครั้งคุณแม่ก็พยายามปฏิเสธเขาและบอกให้เขามาอยู่กับผม ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ผมอยากจะสนิทกับพี่ชายคนนั้นมาก และพอได้สนิทกันเขาเป็นคนที่เก่งและอ่อนโยนมากๆด้วย! มันราวกับว่าเหมือนผมกำลังอยู่กับคุณพ่ออย่างไรอย่างงั้นแหล่ะ...

       อา...คุณพ่องั้นหรอ...

       บางครั้งผมเองก็อยากจะเจอคุณพ่อสักครั้งเหมือนกัน ผมอยากรู้ว่าคุณพ่อคือใคร อยากรู้ว่าตอนนี้คุณพ่อสบายดีมั้ย ผมอยากรู้ว่าคุณพ่อรักคุณแม่มั้ย ถ้าเขารักคุณแม่...ผมก็อยากบอกเขาว่าคุณแม่คิดถึงคุณพ่อเหมือนกัน

       ผมชอบกินเอสคาโก้ และคุณแม่เองก็เคยบอกผมว่าผมคล้ายคุณพ่อมากๆ เพราะคุรพ่อเองก็ชอบกินเอสคาโก้ซึ่งมันเป็นของโปรดทั้งคุณพ่อและผมด้วย

       บางที...คุณแม่เองก็คิดถึงคุณพ่อ...และคงรักคุณพ่อมากๆด้วย...

       จนวันนึง...ผมก็ได้มารู้จากปากคุณแม่...

       ว่าพี่ชายที่คอยเลี้ยงดูผม...พี่ชายที่ช่วยสอนผมฟันดาบ..พี่ชายที่อยู่ช่วยดูแลผมกับคุณแม่มาตลอดน่ะ

       คือ 'คุณพ่อ' ของผม

       ตอนแรกๆผมเองก็สับสนและไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายผมก็ยอมรับและเข้าไปสวมกอดทั้งคุณพ่อและคุณแม่ ถึงแม้ว่าคุณแม่จะเล่าความจริงออกมาแบบนั้นแต่คุณพ่อก็รักคุณแม่จริงๆ คุณพ่อไม่ได้ทำร้ายคุณแม่มาก่อนเพราะฉะนั้นแล้วผมก็พร้อมที่จะยอมรับทุกอย่างจากเขา...

       ผมดีใจ...และมีความสุขมากๆที่ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน...แม้ผมเองก็ตกใจที่รู้ว่าคุณพ่อน่ะเป็นถึงองค์รัชทายาทที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิ แต่ผมก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเหล่านี้ ก็ผมอยู่ในป่าบ้านกระท่อมมานานก็จะรู้สึกเกร็งๆนิดหน่อยและรู้สึกแปลกๆด้วย กว่าผมจะสามารถปรับตัวกับที่ใหม่ๆได้ก็เล่นเอาปาไปตั้ง 2 วันแน่ะครับ เฮ้อ ที่ใหม่ๆแถมกว้างขนาดนี้เล่นเอาผมตกใจเหมือนกันนะครับ

       แต่ถึงอย่างไร...ผมก็ยังคงศึกษารํ่าเรียนทุกๆอย่าง ไปจนถึงเรียนฟันดาบและเรียนรู้การเป็นองค์รัชทายาทในอนาคต เพราะผมมีสายเลือดของตระกูลดรีมเมอร์หรือก็คือคุณพ่อ และผมก็ทำออกมาได้ดี คุณแม่ชมว่าผมเก่งเหมือนคุณพ่อมากๆ และคุณแม่มักจะคอยสอนคอยให้กำลังใจผมเสมอเลย...

       ผมไม่รู้หรอก แต่...ผมก็ได้เรียนรู้บางอย่างมาเหมือนกัน...

       ผมก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่ต้องการความรัก ผมรักคุณแม่และก็รักคุณพ่อด้วย แต่...ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าผมกำลังจะคลั่งคุณแม่ ไม่สิ...เพราะผมมักจะเห็นคุณแม่ต่อสู้คนเดียวมาตลอดและได้รับบาดเจ็บมาบ่อยๆในสมัยก่อนที่ผมจะได้พบคุณพ่อ คุณแม่มักจะทำตัวแปลกๆแต่...นั่นก็ทำให้ผมติดใจแปลกๆด้วย

       ผมรักคุณแม่...ผมคลั่งไคล้คุณแม่ และผมอยากปกป้องคุณแม่และคนที่ผมรักทุกคน

       ผมไม่ชอบให้ใครหน้าไหนที่คิดร้ายกับคุณแม่เข้าใกล้เพราะเดี๋ยวคุณแม่จะแปดเปื้อน 'มลทิน' ...

       ผมมองพวกซากศพที่นอนจมกองเลือดบนพื้น พวกเลือดที่เประตามผนังและอื่นๆด้วยความเฉยชา พวกมันก็แค่สิ่งมีชีวิตน่ารังเกียจที่จะสร้างมลทินให้กับครอบครัวของผมเท่านั้น แค่กำจัดไปซะก็สิ้นเรื่อง ยังไงคนที่ลงมือฆ่าก็ไม่ใช่ผมนี่นา

       "คุณแม่ครับ พวกมันพยายามทำร้ายคุณแม่ พวกมันพยายามสร้างมลทินให้กับคุณแม่.."ตัวผมในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อยขี้อ้อนกลัวว่าคุณแม่จะโกรธผม กลัวว่าคุณแม่จะเกลียดผม ต่อให้ผมโตแค่ไหนผมก็ยังคงเป็นเด็กน้อยที่อยากได้ความรักอยู่ดี ผมใช้หน้าของตัวเองซุกหน้าท้องของคุณแม่และกอดเอวไว้อย่างแน่นพลางค่อยๆเงยหน้ามองคุณแม่ด้วยรอยยิ้ม

       "ผมไม่ชอบให้พวกมันมาสร้างมลทินให้คุณแม่ ผมได้ทำลายพวกมันแล้ว ผมรักคุณแม่ ได้โปรดคุณแม่อย่าเกลียดผมเลยนะครับ อย่าเกลียดอย่าโกรธผมเลยนะครับคุณแม่"ตอนนี้...ผมยอมรับว่าผมเหมือนเป็นบ้าเมื่อผมค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาจุมพิตที่ฝ่าเท้าของคุณแม่ ผมไม่สนหรอกว่าจะคิดยังไง..อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยคุณแม่ขนาดนั้นสักหน่อย เพราะนี่คือคุณแม่ของผม ผมรักคุณแม่...

       "ลูกนี่ทำตัวขี้อ้อนและคลั่งรักไม่ต่างจากพ่อจริงๆเลยนะทีรอสของแม่ ไปเลียนแบบมาจากเฮลิหรือไง"คุณแม่พูดพร้อมกับยิ้มให้ผมและยื่นมือมาลูบแก้มเลื่อนมาลูบศีรษะของผมอย่างอ่อนโยน อา..ดีจังที่คุณแม่ไม่เกลียดผม...

       "เพราะผมคือลูกของคุณพ่อคุณแม่...ผมไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายครอบครัวของผมโดยเฉพาะคุณแม่.."

       "อาาา ลูกเนี่ยเล่นซะน่ากลัวเชียว"

       "อย่ากลัวผมเลยนะครับคุณแม่ ผมรักคุณแม่ ผมออกจะเป็นเด็กดีในสายตาคุณแม่เสมอเลยนะครับ~"คุณแม่ส่ายหน้ายิ้มเอือมๆให้กับผมแต่ก็ยังคงมองผมด้วยความเอ็นดูเหมือนทุกครั้ง

       "แอนทีรอสของแม่...นอนได้แล้ว และจากนี้ลูกก็พักผ่อนได้แล้วนะ"คุณแม่พูดพร้อมกับจุมพิตที่หน้าผากของผม อาา มันรู้สึกดีจัง ผมนี่ไม่ต่างอะไรจากเด็กคลั่งแม่เลยจริงๆนะ...แต่..ผมก็ทำตามที่คุณแม่บอกแล้วไปทำธุระส่วนตัวเตรียมเข้านอนทันที...

       [ Past คนบรรยาย ]

       หญิงสาวมองลูกชายคนโตของเธอที่เดินเข้าไปในห้องอาบนํ้าพลันสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นความเรียบนิ่งเล็กน้อย...

       แอนทีรอสมีเชื้อสายของตระกูลมิสทีเรียสซ่าไหลเวียนอยู่ การที่แอนทีรอสอยู่กับเธอมาตั้งแต่เด็กในรูทที่ 17 มันก็เหมือนเป็นการสอนให้เด็กในตระกูลมิสทีเรียสซ่านั้นเติบโตมาอย่างระวังคนและไม่เชื่อใจใครง่ายๆ...

       แต่สิ่งที่ตระกูลมิสทีเรียสซ่ามีเหมือนกันนั่นคือ...

       'ความคลั่งรัก'

       บางทีอาการคลั่งรักก็ไม่ได้หมายความว่าจะคลั่งรักในเชิงชู้สาวเสมอไป แต่อาจหมายถึงคลั่งครอบครัว คลั่งพ่อ คลั่งแม่ก็ได้ดังนั้นแล้วแอนทีรอสเองก็เป็นเด็กคลั่งแม่ไม่ค่อยต่างอะไรจากเทเรซ่ามากนัก แค่ต่างตรงที่เทเรซ่าถูกสอนให้รักแม่และอย่าเชื่อในสิ่งที่คนอื่นพูดว่าร้ายเรื่องแม่

       เฮ้อออ คลั่งรักไม่ต่างจากพ่อจริงๆ แต่เอ๊ะ...สามีเธอก็ถูกสอนมาโดยท่านพ่อด้วยนินา

double_B