เขียนตามใจเจ๊เองจ้า(?) ไม่ต้องอ่านนะจ้ะ(?)--

ลำดับตอนที่ #25 : Rout JoinOceanTale Chapter 0 : บทนำ

Chapter 0 : บทนำ

       ท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลที่เต็มไปด้วยความสวยงามและสายลมพัดผ่านอันแสนร่มเย็นนั้น อันเป็นสถานที่ที่เหล่าผู้คนอาจจะมีโอกาสได้มาชื่นชมความงามของทะเล...บนกะลาสีเรือตรงขอบเรือแห่งหนึ่ง มีร่างของเด็กสาววัยสิบห้า แต่รูปร่างและความอ่อนเยาว์ของเธอราวกับเด็กอายุสิบสองถึงสิบสามปี เส้นผมสีดำดั่งกลางคืนอันสวยงามยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีขาวแซมดำเทาที่บ่งบอกถึงความบอดแต่กลับยังคงมีความงามอันน่าพิศวงชวนให้ผู้พบเห็นนั้นเป็นต้องหลงใหลเหมือนถูกต้องมนต์สะกด ริมฝีปากสีเชอร์รี่ชมพูอ่อนน่าสัมผัส...กับผิวสีเทาอ่อนอมชมพูน่าทะนุถนอมราวกับตุ๊กตา...

       แต่ชุดที่เธอสวมใส่นั้นกลับเป็นชุดเดรสกระโปรงยาวคลุมเข่าสีขาวแบบสายเดี่ยวที่มีรอยขาดบางส่วนพร้อมกับมีร่องรอยของคิสมาร์กกับแรงบีบแม้กระทั่งบาดแผลฟกชํ้าเพียงบางส่วน แม้จะสวมเสื้อคลุมแต่ก็ไม่อาจปกปิดร่องรอยนั้นได้...

       แทนที่จะได้ชื่นชมความงามและบรรยากาศที่แสนบริสุทธิ์...กลับเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง...

       ร่างของเธอได้มายืนอยู่ตรงขอบราวระเบียงหัวเรือท่ามกลางสายลมที่พัดมาอย่างแผ่วเบา....ร่างของเธอได้ทิ้งตัวลงสู่ทะเลโดยไม่ฟังเสียงของพวกกะลาสีเรือที่กำลังเรียกชื่อของเธอ...

       ร่างของเธอค่อยๆจมดิ่งลงสู่ใต้ทะเล และเหมือนว่าเธอกำลังจะขาดใจตาย...

       แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอ...

       เธอต้องการ 'ความตาย' ....

       ไม่เอาอีกแล้ว...ชีวิตที่แสนทุกข์ทรมาณ...ไร้แสงสว่าง...และไร้หนทาง...มีเพียงแต่การสูญเสีย การถูกยํ่ายีทั้งทางร่างกายและจิตใจ ถูกข่มขืน...และอีกมากมาย...เธอไม่ต้องการพบเจอกับชีวิตแบบนั้นอีกแล้ว เธอไม่อาจจไว้ใจใครได้อีกแล้ว...

       ต่อให้มีคนยื่นมือมาช่วย...พวกเขาก็มักจะดึงเธอไปสู่ 'ความมืดมิด' ...

       ท่านพ่อ...ท่านแม่...ท่านพี่...หนูกำลังจะตามไปแล้วนะคะ...

       รอยยิ้มได้ค่อยๆเผยขึ้นบนใบหน้า หากไม่ได้อยู่ในทะเลก็อาจจะได้เห็นนํ้าตาของเด็กสาวที่เต็มไปด้วยความสุข...

       ความสุข...ที่จะได้ 'ตาย' ...

       แต่แล้วก็มีแสงสว่างบางอย่างจากด้านล่างบังเกิดขึ้น มันได้นำพาร่างของเธอเข้าไปยังสู่อีกโลกหนึ่งซึ่งเธอเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามันคืออะไร และอยู่ๆร่างของเธอก็ลงสู่พื้นปะการังอันแสนนุ่มราวดอกไม้ เด็กสาวตาบอดสำลักนํ้าออกมาไอค่อกแค่กราวจะขาดใจเพราะเธอเลือกที่จะไม่หายใจก่อนลงนํ้าเพื่อหวังความตาย...

       จนกระทั่งร่างของเธอก็สลบไป...

       "แม่ครับ ผมเจอคนที่นอนสลบอยู่ตรงปะการัง เราควรช่วยเธอนะครับ!"เสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้นด้วยความตกใจและแปลกใจอย่างมากที่เห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่อยู่ๆก็มาปรากฎอยู่ที่แห่งนี้ เด็กชายผู้มีร่างท่อนบนเป็นมอนสเตอร์แพะที่ร่างกายคล้ายมนุษย์กับท่อนล่างเป็นปลาคล้ายพวกเงือกได้หันมาบอกผู้ที่เป็นมารดาของเขาอย่างตกใจและเต็มไปด้วยความเป็นห่วง...

       "ตายจริง! มนุษย์! แอส! ลูกช่วยไปเตรียมอุปกรณ์พยาบาลพร้อมกับผ้าชุบนํ้าด้วยนะจ้ะ เดี๋ยวแม่จะพาเด็กคนนี้ไปพักที่รูนกันก่อน"แพะสาวที่มีท่อนร่างเป็นเงือกไม่ต่างจากลูกชายได้หันมาบอกกับเด็กคนนั้นแล้วจึงแหวกว่ายเข้ามาอุ้มร่างของเด็กสาวขึ้น ซึ่งเด็กชายก็ขานรับแล้วรีบแหวกว่ายเข้าไปในบ้านรูนทันที....

       แทนที่จะได้ตาย...แต่เหมือนโชคชะตาจะไม่ยอมให้เธอได้ 'ตาย' สมใจสินะ...