เขียนตามใจเจ๊เองจ้า(?) ไม่ต้องอ่านนะจ้ะ(?)--

ลำดับตอนที่ #18 : Special 11.1 : Loli Yandere ความรู้สึกของแวมไพร์ตัวน้อย

Special 11 : Loli Yandere ความรู้สึกของแวมไพร์ตัวน้อย

       ชื่อของหนู...คือเทเรซ่า...

       ตั้งแต่จำความได้...หนูเคยมีชีวิตที่เหมือนเด็กทั่วๆไป...เคยยิ้ม...เคยหัวเราะ...แล้วก็เล่นด้วยตามประสา...

       แต่ทุกอย่างพังทลายลงไปหมดเพราะยัยผู้หญิงคนนั้น...

       พี่เจโรน่า....ผู้หญิงที่เป็นลูกของศัตรูคุณแม่ ผู้หญิงที่บังอาจมาใส่ร้าย กล่าวหาและดูถูกเหยียดหยามคุณแม่ หนูไม่ชอบให้ใครมาว่าคุณแม่ เพราะคุณแม่ไม่ใช่คนแบบนั้น

       คุณพ่อเคยเล่าให้หนูฟังว่าคุณแม่น่ะเป็นเหมือนนางฟ้า...คุณแม่น่ะรักหนูมากๆ...

       จนพอหนูได้เห็นกับตา...ว่าแท้จริงแล้วที่คุณแม่ต้องทิ้งหนูกับคุณพ่อไป...

       ก็เพราะคุณแม่คือ 'จักรพรรดินี' แห่งโลกมิสโคซอร์เรียส...

       คุณแม่ทำเพื่อปกป้องพวกหนู....

       คุณแม่เคยบอกว่าเป็นความผิดของคุณแม่เอง คุณแม่เอาแต่พูดพรํ่าคำขอโทษหนูไม่หยุดและได้สัญญาว่าจะดูแลหนูอย่างดีตราบเท่าที่จะทำได้...

       คุณแม่ไม่ผิด...คุณแม่ไม่คู่ควรกับนํ้าตา...

       คุณแม่ควรยิ้ม...

       หนูรู้แล้วว่าคุณแม่ไม่ได้เป็นไปดั่งที่พี่เจโรน่ากล่าวหา ไม่ได้เป็นดั่งที่คุณน้าเจลลี่ใส่ร้าย...แม้ว่าคุณแม่จะมีสามี 2 คนแต่คุณแม่ก็รักด้วยความบริสุทธิ์ใจ...

       หนูไม่โกรธเลย...หนูรับได้...หนูรับได้ทุกอย่างที่เป็นคุณแม่ คุณแม่ไม่ได้เป็นดั่งที่ยัยพวกนั้นใส่ความต่างๆนาๆ หนูเกลียดยัยพวกนั้น...

       หนูเกลียดคุณแม่ไม่ลง...

       เพราะหนู 'รัก' คุณแม่...

       แต่ดูเหมือนคุณแม่...จะดูเศร้า...

       เพราะหนูไม่ยิ้มหรอ?? เพราะหนูไม่แสดงอารมณ์แบบเด็กคนอื่นหรอ??

       แต่...หนูลืมมันไปแล้ว...ว่าการยิ้ม...และการแสดงสีหน้าแบบมีความสุข..มันเป็นยังไง...

       หนูไม่สามารถยิ้มให้คุณแม่เห็นได้ คุณแม่เศร้ารึเปล่านะ?? ถ้าหากว่าหนูยิ้มได้คุณแม่จะมีความสุขหรือเปล่า?

       หรือหนูควรจะ 'กำจัด' เสี้ยนหนามที่คิดร้ายต่อคุณแม่และครอบครัวหนูคุณแม่ถึงจะมีความสุข?

       แต่ไม่ว่าอย่างไร...คุณแม่ก็ยังคงรักหนู...คุณแม่เคยบอกว่าหนูเป็นลูกของเธอ และคุณแม่ก็รักหนูมากๆ คุณแม่พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างหนูและพร้อมที่จะมอบความรักให้หนู...

       คุณแม่น่ะ...แม้ภายนอกจะดูแข็งแกร่ง แต่กลับมีความไร้เดียงสา...และความอ่อนไหวซ่อนอยู่...

       คุณแม่ในบางครั้งก็อารมณ์แปรปรวน แต่คุณแม่ก็ยังคงรักพวกหนูเสมอ...

       ใครเป็นคนทำให้คุณแม่มีสภาพแบบนั้นกัน???

       เป็นเพราะยัยพวกนั้นใช่มั้ย? เพราะยัยพวกนั้นคุณแม่ถึงได้ไม่เชื่อใจใครง่ายๆ? แถมคุณแม่ยังต้องคอยระแวงผู้คนอีก

       ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่....

       สักวันหนูจะ 'ฆ่า' ยัยพวกนั้นเอง...

       คุณแม่จะได้ภูมิใจในตัวหนูไงคะ...

       แต่แล้ววันนึง หนูได้ไปเยี่ยมคุณแม่ที่โลกนึง จำได้ว่ามันชื่อโลก JoinTale คุณแม่บอกว่าก่อนที่คุณแม่จะมารักกับคุณพ่อ คุณแม่เคยมีคนรักเก่าคนแรกที่เสียไปนานแล้ว และตอนนี้คุณแม่ก็แต่งงานแล้วด้วย หนูเองก็อยากรู้ว่าคนรักคนแรกของคุณแม่คือใครจึงได้ตามคุณแม่มาที่นี่...

       และหนูก็ได้พบเขาครั้งแรก...

       เขาเป็นมอนสเตอร์แพะ...เขาเหมือนคุณอาแอสเรียลในโลกของหนู แต่เขาคือคุณอาแอสเรียลในโลกจอยเทล เขาดูมีความสูงสง่าและมีความอ่อนโยนอบอุ่นกว่าคุณอาแอสเรียลโลกของหนู ไม่ได้มีท่าทีออกแนวกวนๆขี้เล่นเหมือนคุณอาแอสเรียล ดูๆแล้วเขาไม่ได้ขี้แย(?)เหมือนคุณอาแอสเรียลเลยสักนิด เขาดูเข้มแข็งและมีความเป็นผู้นำมากๆโดยรวม....เขาก็เป็นผู้ชายที่เหมือนไทป์พี่ชายผู้แสนดีและอ่อนโยนสุขุมมาก...

       แต่หนูก็ยังไม่เคยเรียกเขาว่าพ่อ...

       หนูอยากรู้ว่าเขาจะรักคุณแม่จริงๆหรือเปล่า หนูอยากรู้ว่าเขาจะปกป้องคุณแม่จริงๆหรือเปล่า หนูอยากรู้....อยากรู้ว่าเขาเหมาะสมที่จะเป็น 'คนรัก' ของคุณแม่จริงมั้ย แต่หนูเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีไม่ชอบหรือรังเกียจเขาเลย หนูแค่ไม่อยากเรียกเขาว่าคุณพ่อตั้งแต่แรกที่เจอกัน มันดูแปลกๆ...เพราะหนูกับเขาเพิ่งจะเจอกันเอง หนูไม่อยากถูกพี่ชายคนนี้มองว่าหนูเป็นเด็กแบบนั้น...แต่ถ้าคุณแม่บอกว่าเขาดีจริงๆหนูก็จะยอมเชื่อคุณแม่...

       ส่วนพี่จูนิเปอร์ของโลกนี้...ในตอนแรกหนูไม่ชอบเลยที่เขาทำสีหน้าเย็นชาแบบนั้น มันดูไม่ใช่พี่จูนิเปอร์เลย หนูเกลียดสีหน้าแบบนั้น หนูไม่อยากให้เขามองหนูแบบนั้น หนูไม่อยากให้คนที่หนูเรียกว่า 'ครอบครัวของคุณแม่' มองหนูแบบนั้น

       แต่สุดท้ายพี่จูนิเปอร์เองก็ไม่ได้เป็นคนเย็นชานิ...

       คงเพราะพี่จูนิเปอร์มีงานเยอะล่ะมั้ง พี่จูนิเปอร์ก็เลยมีสีหน้าแบบนั้น...

       แต่พี่จูนิเปอร์คือ 'พี่ชาย' ที่แสนดีที่หนูรัก เพราะฉะนั้นหนูจะทำให้เขายิ้ม...หนูจะทำให้เขาหัวเราะเหมือนพี่จูนิเปอร์โลกของหนูเมื่อไหร่ก็ได้ หนูไม่ชอบให้พี่จูนิเปอร์มองหนูด้วยสายตาเย็นชาแบบนั้นอีก...

       เพราะพวกเขาคือ 'ครอบครัว' ของหนู...

       และหนูจะ 'ปกป้อง' พวกเขาเหมือนที่คุณแม่ทำเพื่อพวกเขา

       หนูจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำลายชีวิตครอบครัวของหนูเป็นอันขาด ต่อให้เป็นพี่เจโรน่าหรือคุณน้าเจลลี่ หรือพวกตระกูลเอเรนอร์ไรนั่นหนูก็จะ 'กำจัด' พวกมันเพื่อคุณแม่...และเพื่อครอบครัว...

       เพราะคุณเป็น...เป็น-ของ-หนู...

       และพวกเขาคือ ครอบครัวของหนู...