คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13 ความร้อนทำให้คนบ้าพลังได้
13
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นพร้อมกับดวงอาทิตย์ส่องแสงอย่างแจ่มใสพร้อมกับวันแรกของเดือนสิงหา อากาศเผยธาตุแท้ออกมาตั้งแต่เช้า แต่ความอบอ้าวในตอนนี้ก็ยังคงทำอะไรสารพัดรับจ้างไม่ได้
“มาซี่เจ้าความร้อน ฮ่าๆๆ!!” กินโทกิ ตาแก่ผมเงินตะโกนท้าทายอากาศอบอ้าวอย่างโอ้อวด
“ฮ่าๆๆ พวกอั้วไม่แพ้ลื้อหรอกน่อ!!” คางุระบ้าคลั่งตวัดขาขึ้นมาวางบนโต๊ะตัวเล็กของร้านอย่างท้าทาย
“ช่วยเงียบๆกันหน่อยสิครับ รบกวนคางุระจังอย่าบังพัดลมด้วยครับ” ชินปาจิพูดอย่างเบื่อหน่าย พลางแกะส้มมากินอย่างเหนื่อยๆ
“อุว่ะฮ่าๆ ก็เมื่อวานนี้อากินจังอุส่าไปถอยอาพักลมไอน้ำมาน่อ!! อั้วเลยรู้สึกปลาบปลื้มใจมากเลยน่อ เนอะ? อาพักลมไอน้ำคุง” คางุระกล่าวอย่างร่าเริง ประโยคหลังเธอใช้มือตบไปที่คอพัดลมอย่างแรง..
“เฮ้ย!” แล้วคอของพัดลมไอน้ำอันแสนมีค่าก็หักลง..
“คางุร้า!!!” คุณกินร้องเสียงหลง
“อุ่ย! อั้วม่ายล่ายทำน่ออากินจางงง!!” คางุระใช้หัวโขกกับโต๊ะอย่างแรง จนโต๊ะมีรอยร้าว
“ไม่นะครับ อากาศวันนี้มันร้อนที่สุดในปีนี้เลยนะคร้าบ!!” ชินปาจิโวยวาย
“เงินพาเฟ่ต์อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ของฉ้าน!!” คุณกินลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อย
“อั้วไม่ได้ทำ อั้วไม่ได้ทำ อั้วไม่ได้ทำ อั้วไม่ได้ทำ” คางุระพลามคำเดิมต่อเรื่อยๆพลางใช้หัวโขกโต๊ะต่อไปจนโต๊ะหักเป็นชิ้น
“เฮ้ย!!” เสียงตกใจของหนุ่มสองหน่อดูแสดงท่าทีโกรธจัดกว่าทุกทีจนสาวน้อยข้างหน้าตกใจ
“ฉันเนรเทศเธอไปอยู่ข้างนอกวันนี้วันนึง ยัยคางุระเอ้ย” คุณกินตบหน้าผากตัวเองเบาๆ
“ง่ะ? งั้นอั้วพาอาซาดาฮารุไปด้วยน่อ” คางุระทำท่าจะเดินไปเรียกเจ้าหมาน้อยของเธอ
“เป็นความคิดที่แย่ครับ ซาดาฮารุไม่ได้ถูกเนรเทศ ไปคนเดียวเถอะคางุระจัง” ชินปาจิเดินมาขวางไว้
“ชิส์” คางุระสบทเบาๆ ก่อนจะเดินกระแทกเท้า คว้าร่มแล้วเดินออกไป
อั้วไปบ้านอาเจ๊ใหญ่ก็ล่ายน่อ อียังคงมีน้ำใจให้อั้วแน่นอนน่อ!
คิดได้ดังนั้นคางุระจึงกางร่มแล้วออกเดินไปยังบ้านของโอทาเอะอย่างเชื่องช้า แต่เมื่อมาถึงแล้วเธอก็ต้องตกใจ
“อาเจ๊ใหญ่ ลื้อจะออกไปไหนหรอน่อ?” คางุระปรี่เข้าไปถามหลังจากเห็นโอทาเอะเดินจากบ้านมาปิดประตู เป็นเครื่องหมายบอกว่าเธอจะออกไปข้างนอก
“อ้าว คางุระจัง? พอดีที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อยน่ะจ้ะ ก็เลยต้องออกไปข้างนอกน่ะ กลับซักดึกๆ ถ้าเจอชินจังก็บอกให้เขากินข้าวกับพวกเธอนะจ้ะ ไปนะคางุระจัง” โอทาเอะพูดรั่วๆก่อนจะเดินรีบๆจากไป
“อ่า ไว้เจอกันน่อ” คางุระตะโกนไล่หลัง
ถ้างั้นอั้วไปหาอาซึกกี้ที่โยชิวาระก็ล่ายน่อ...
คิดดังนั้นเธอก็ออกเดินไปโยชิวาระด้วยท้องที่เริ่มร้องน้อยๆอย่างช่วยไม่ได้ ก็นี่มันใกล้เวลาข้าวกลางวันแล้วนี่นา เธอก็ต้องหิวแน่อยู่แล้ว
เข้ามาโยชิวาระจนถึงหน้าที่พักของซึคุโยะ เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นกระดาษแปะอยู่หน้าประตู
“ข้าไปพักร้อนกับเชตะที่สวนน้ำ ไม่ต้องตามหา” คางุระอ่านออกเสียงเบาๆ ท้องของเธอร้องประท้วงสนั่นหวั่นไหวไปทั่วร่าง
สาวน้อยร่างบางหันหลังเดินกลับออกจากโยชิวาระ แหล่งมั่วสุมของพวกผู้ชายอย่างที่นี่เป็นอันตรายกับเด็กผู้หญิงอย่างเธอมาก
มือหนาหยาบกร้านยึดแขนของสาวน้อยตัวเล็กไว้ ก่อนที่คางุระจะหันหน้ามา ก็ถูกเจ้าของมือกระชากให้หันไปหา
“เธออยู่ร้านไหนน่ะ?” ฉับพลันกลิ่นเหล้าหึ่งก็ลอยมาแตะจมูก เผยเห็นร่างชายฉกรรจ์หน้าคมเข้มตัวสูงใหญ่ หน้าตาที่มีแผลเป็นบางๆจนคางุระพูดได้คำเดียวว่า
“คนเถื่อนหรอน่อ?” เด็กสาวพูดเบาๆ แต่ไม่วายที่หนุ่มตัวโตจะได้ยินชัดเจน
“อะไรนะแม่หนู? ฉันถามว่าเธอเป็นใคร อยู่ร้านไหน? หน้าตาเธอดี ฉันจะไปใช้บริการน่ะ ห๊า?!” ชายร่างสูงใหญ่กระชากแขนคางุระอย่างรุนแรงจนเธอปวดบรม
“อั้วไม่ได้อยู่ร้านไหนน่อ ปล่อยอั้วเลยน่อ!” คางุระตะโกนก้อง คนทั่วบริเวณเริ่มหันมามองพวกเธอ
“อย่ามาพูดโง่ๆน่า ผู้หญิงในนี้มันก็หน้าเงินกันหมดล่ะว้ะ” ชายร่างสูงบ่นเบาๆ แต่คำพูดนั้นกลับทำคางุระโมโหอย่างบอกไม่ถูก
“หุบปากซะน่อ ผู้ชายอย่างลื้อไม่มีสิทธิ์มาว่าอาเจ๊แจ่มจันทร์ของอั้วน่อ...” คางุระก้มหน้าพูด แรงกระชากของชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ไม่มีผลกับเธออีกต่อไป
“ห้ะ? ตะกี้พูดว่าไงนะ?” ชายร่างยักษ์หันมามองหน้าคางุระก่อนจะถูกหมัดเล็กๆแต่รุนแรงพุ่งอย่างรวดเร็วไปที่ท้องของชายร่างใหญ่
“อั้วบอกว่า หุบปากซะ ไงน่อ” คางุระเน้นคำ เงยใบหน้ามาต้องแสง ปรากฎรูปหน้าที่เคยสวยงามบิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น
ความคิดเห็น