เขตแดนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : พบกัน

� � � � � � พุทธศักราช 2500

�ในพระนครคงไม่มีใครไม่รู้จัก'ม.ล.มนฤดี'บุตรีของ'ม.ร.ว.มนตรี'และ'ม.ล.นฤมล'ทุกคนต่างรู้กิตติศัพท์ความงาม

คุณหญิงดี ความงามของคุณหญิงนั้นไม่เป็นรองใคร แม้แต่นางสาวสยามยังต้องพ่าย คุณหญิงคว้าปริญญาตรีจาก

อังกฤษมาได้ปีกว่าแล้ว แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีข่าวดี

� � � � � � � � � � � � � � � � � � �"คุณมนคะ คุณท่านเรียกค่ะ"

� � � � � �"บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วย เดี๋ยวฉันลงไป" บอกสาวใช้แล้วหันมาจดจ่อกับรูปที่ถ่ายสมัยเธอยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ

เป็นรูปที่เธอถ่ายกับ'มัลลิกา'ลูกสาวนายตำรวจใหญ่เพื่อนสนิทของเธอและ'อาทิตย์'ลูกชายของเพื่อนสนิทของแม่ที่

หมายมั่นปั้นมือกันไว้ให้เธอแต่งงานกับอาทิตย์ ความรู้สึกที่เธอมีให้กับอาทิตย์มันมากกว่าพี่ชายกับน้องสาว เธอเคย

คิดที่จะบอกรักอาทิตย์ให้เขารู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน แต่ภาพบาดตาบาดใจที่อาทิตย์กอดกับ'อลิตา'ทำให้เธอรู้ว่า

อาทิตย์ไม่เคยรักเธอเลย เธอตีตัวออกห่างจากอาทิตย์จนเขารู้สึกแปลกใจ เมื่อเรียนจบเธอจึงรีบบินกลับเมืองไทยโดย

โดยไม่สนใจว่าเขาจะคิดอย่างไร � เมื่อลงมาให้พ่อแม่เห็นหน้า ผู้เป็นแม่จึงยิงคำถามใส่ทันที

� � � � "ลูกยังจำ อาทิตย์ ลูกชายของคุณหญิงอารีได้ไหมจ๊ะ"

� � � � "จำได้ค่ะ อย่าบอกนะคะว่าคุณแม่คิดเรื่องสัญญาที่จะให้หนูกับชายใหญ่แต่งงานกัน"

� � � � "โธ่ลูก ถ้าลูกไม่แต่งแม่ก็ไม่ว่าหรอก แต่เเม่อยากให้ลูกทำความรู้จักกันไว้"�

� � � � "ก็ได้ค่ะ" เธอตอบ

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง "ใครกดกริ่งหน้าบ้านน่ะ ชื่นไปดูซิ"
� � � � ��
� � � � "หนูไปดูเองค่ะ"

� � � � �'อย่าให้เป็นชายใหญ่เลย'เธอคิดในใจ

� � � � �"อ้าว! มะลิมาได้ไงน่ะ"เธอถามทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนสนิท

� � � � � "พาคนหลงทางมาส่งน่ะ"มัลลิกาบอกพร้อมชี้ไปที่ใครคนหนึ่ง เขาคือ...อารัติ น้องชายของอาทิตย์ ยังดีที่ไม่ใช่

เขา � � �"สบายดีไหมมน คิดถึงเราบ้างรึเปล่า"

� � � � � �"พูดแปลกๆ แล้วนี่คุณลุงกับคุณป้าสบายดีไหม"

� � � � � �"สบายดี แต่เธอลืมใครไปอีกคนรึเปล่า"เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอาทิตย์ แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ต่อไป

� � � � � �"ใครล่ะ"

� � � � � �"อย่าทำเป็นไม่รู้ เรารู้ดีว่าเธอไม่มีวันลืมพี่ชายใหญ่หรอก"ในที่สุดเขาก็ดูออก
�
� � � � � "ก็ได้ๆยอมแพ้เเล้วจ้า แล้วนี่คิดยังไงถึงมาหาเราเนี่ย"

� � � � � "พี่ชายใหญ่ไม่กล้ามาเราก็เลยมาเอง แต่จำทางบ้านเธอไม่ได้ก็เลยไปถามมะลิน่ะ"

� � � � �"นี่มน เราให้เวลาเธอตั้ง 1 ปีเธอหาคำตอบได้รึยังว่าทำไมถึงรีบกลับพร้อมเรา ไหนบอกว่าจะเรียนโทต่อไง"

� เจอคำถามแบบนี้เธอกลับหาคำตอบให้ตัวเองๆไม่ได้อยากจะบอกมัลลิกาและอารัติเหลือเกินว่าที่เธอรีบกลับเพราะ

หนีหน้าอาทิตย์แต่บอกไปก็รู้สึกเกรงใจอารัติอีก เลือกเก็บไว้ในใจดีกว่า